Η Formula 1 έχει αρκετά παραδείγματα υιών πιλότων που δοκίμασαν την τύχη τους στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ελάχιστοι είναι αυτοί που κατάφεραν να πανηγυρίσουν και ένα πρωτάθλημα. Στην περίπτωση της οικογένειας Βιλνέβ, ο τίτλος κατακτήθηκε από τον υιό αλλά ο μπαμπάς ήταν θρύλος. Ο Ζακ γίνεται 51 ετών και θα σκέφτεται ότι έκανε λιγότερα πράγματα στη Formula 1 από όσο θα μπορούσε κι όμως πήρε πρωτάθλημα κόντρα στον Μίχαελ Σουμάχερ.
Γράφει ο Κώστας Ψάρρας
Μία από τις πιο ιδιαίτερες προσωπικότητες που εμφανίστηκε στη Formula 1, ήταν ο Ζακ Βιλνέβ. Γεννημένος στις 9 Απριλίου του 1971 ο υιός του θρύλου του σπορ, Ζιλ Βιλνέβ, ήταν μάλλον… υποχρεωμένος να τρέχει… γρήγορα. Ο Ζιλ ήταν από τους πιο ταλαντούχους πιλότους που εμφανίστηκαν ποτέ, μπορεί να έμεινε στη σκιά των Νίκι Λάουντα, Τζέιμς Χαντ όμως έμοιαζε δεδομένο ότι θα κατακτούσε τον τίτλο. Στη ζωή και στον αθλητισμό τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο Ζιλ Βιλνέβ αφήνει την τελευταία του πνοή στην πίστα του Ζόλντερ το 1982 και αφήνει πίσω του τον 11χρονο τότε Ζακ.
Το πρωτάθλημα στα Indy και η μεταγραφή στη Formula 1
Ο υιός δεν πτοήθηκε από τον άδικο χαμό του πατέρα του και ακολούθησε τα χνάρια του στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το επώνυμό του ήταν βαρύ αλλά ο ίδιος δεν λύγισε από το… βάρος. Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις στα indy, δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους ανθρώπους της Formula 1 και ο Σερ Φρανκ Γουίλιαμς ήταν αυτός που πρόλαβε τους υπόλοιπους και απέσπασε το 1995 την υπογραφή του. Ήταν τα χρυσά χρόνια της Williams, η οποία αφού ξεπέρασε το χαμό του Άιρτον Σένα, επέστρεψε στους τίτλους με τον Ντέιμον Χιλ να κερδίζει τον Ζακ Βιλνέβ και τον Μίχαελ Σουμάχερ το 1996. Ο Καναδός πανηγύρισε 4 νίκες στην πρώτη του χρονιά στο σπορ, κάτι που δεν είχε καταφέρει άλλος ρούκι μέχρι τότε. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν και πολλοί που οδήγησαν για πρώτη φορά μονοθέσιο της Formula 1 και βρέθηκαν σε ομάδα που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Η ιστορική σύγκρουση με τον Σουμάχερ και ο τίτλος
Ο Ντέιμον Χιλ αποχώρησε από τη Williams μετά τον τίτλο και έτσι ο Βιλνέβ έγινε το νούμερο 1 της ομάδας, έχοντας τον Χάιντς Χάραλντ Φρέτζεν στο πλευρό του. Το 1997 ο Βιλνέβ έδωσε σπουδαίες μάχες με τον Μίχαελ Σουμάχερ διεκδικώντας τον τίτλο από τον Γερμανό. Ο Σούμι αν και αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με το μονοθέσιο της Ferrari, κατάφερε να φτάσει στον τελευταίο αγώνα της σεζόν έχοντας προβάδισμα ενός βαθμού. Ο Βιλνέβ εκτός από επιθετικός πιλότος εντός πίστας, ήταν και επιθετικός εκτός αυτής. Γνωρίζοντας το τι είχε συμβεί το 1994 με τον Χιλ και τον Σουμάχερ στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, ο Ζακ Βιλνέβ προετοίμαζε το κοινό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Με δηλώσεις του προσπαθούσε να εξασφαλίσει ότι δεν θα ζήσει κάτι αντίστοιχο από τον Σούμι.
Ο αγώνας στη Χερέθ έμεινε στην ιστορία αφού αυτό που… φοβόταν ο Βιλνέβ έγινε. Ο Καναδός που έκανε κακή εκκίνηση, βρέθηκε να κυνηγά τον Σουμάχερ σε όλο τον αγώνα. Ο Σούμι ήξερε ότι μπορούσε να πάρει τον τίτλο ακόμη κι αν δεν πάρει βαθμό, αρκεί ο αντίπαλός του να μείνει και αυτός εκτός εξάδας. Όταν ο Βιλνέβ βρέθηκε πίσω από τον Σουμάχερ, επιχείρησε να τον περάσει και ο Γερμανός έστριψε το τιμόνι της Ferrari προς τον αντίπαλό του. Το αποτέλεσμα ήταν να εγκαταλείψει αλλά η Williams άντεξε έστω κι αν είχε σημαντικές ζημιές. Ο Βιλνέβ έφτασε στον τερματισμό και κατέκτησε τον τίτλο που δεν είχε πάρει ο πατέρας του, ενώ ο Σουμάχερ αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα και έχασε τη 2η θέση στη βαθμολογία των οδηγών. Όλοι πίστεψαν ότι αυτή ήταν η αρχή μίας μεγάλης καριέρας στο σπορ για τον Βιλνέβ. Κι όμως δεν ήταν.
Οι λανθασμένες επιλογές και το τέλος του από τη Formula 1
Ο Βιλνέβ στα δύο πρώτα του χρόνια στο σπορ είχε έναν τίτλο και μία 2η θέση οπότε όλα ήταν με το μέρος του. Το 1997 ο Άντριαν Νιούι αποχώρησε από τη Williams για να πάει στη McLaren και να δημιουργήσει το μονοθέσιο που θα πρωταγωνιστούσε την επόμενη διετία. Ο Καναδός πιλότος είχε συζητήσεις με τη McLaren αλλά δεν πήρε την απόφαση να πάει στον Ρον Ντένις. Η Williams δεν ήταν το ίδιο ανταγωνιστική το 1998 και έτσι ο Βιλνέβ αποφάσισε να εμπιστευτεί το μέλλον του στη νεοσύστατη BAR Honda. To λάθος του φάνηκε από νωρίς αφού είχε 11 εγκαταλείψεις στους 11 πρώτους αγώνες. Κι όμως έμεινε στη BAR για 5 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να ανέβει στο βάθρο των νικητών…
Η καριέρα του είχε πάρει την… κάτω βόλτα κι όμως θα μπορούσε να κάνει ένα μεγάλο… restart. Το 2004 έμεινε χωρίς ομάδα και στους 3 τελευταίους αγώνες της σεζόν οδήγησε για τη Renault. Σε κανέναν από τους τρεις αγώνες δεν πήρε βαθμό και έτσι δεν είχε την ευκαιρία να παραμείνει στην ομάδα που τα επόμενα δύο χρόνια κατέκτησε τον τίτλο…
Ο Βιλνέβ έτρεξε για άλλα δύο χρόνια στη Formula 1 με τη Sauber όμως ήδη το μυαλό του το είχε στο Nascar όπου αγωνιζόταν μέχρι και πέρυσι.
