Αρκετοί ποδοσφαιριστές έχουν αγαπήσει τον Παναθηναϊκό αλλά λίγοι έχουν μπει στις καρδιές των οπαδών του. Ο Κάρλος Ζέκα ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μέρος του συλλόγου και ο ίδιος ανοίγεται αποκλειστικά στο BN Sports.
Συνέντευξη στον Νότη Χάλαρη
«Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;» είναι ο τίτλος του γνωστού τραγουδιού που έχουν ερμηνεύσει ουκ ολίγοι καλλιτέχνες, με το ερώτημα να παραμένει με ένα μεγάλο ερωτηματικό. Οι απαντήσεις είναι δεκάδες. Ίσως και χιλιάδες. Όμως για τους φίλους του Παναθηναϊκού περιορίζονται σε κάποια πρόσωπα. Ονόματα που έχουν γράψει την ιστορία του «τριφυλλιού» με χρυσά γράμματα και ήταν παρών και στις καλές και στις κακές στιγμές της ομάδας.
Ποιος άλλος θα μπορούσε να ξεπεράσει σε αυτό το κομμάτι τον Κάρλος Ζέκα, στην σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού; Ο έμπειρος μέσος σόκαρε τους πάντες όταν υπέστη ρήξη χιαστού, ωστόσο πλέον μετράει αντίστροφα για να επιστρέψει στις υποχρεώσεις της Κοπεγχάγης αλλά και της Εθνικής Ελλάδας.
Ο ίδιος, μίλησε αποκλειστικά στο BN Sports και μοιράστηκε τα όσα έζησε στην εξαετή παρουσία του στο «τριφύλλι», το ενδεχόμενο να επιστρέψει αλλά και τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του μέχρι σήμερα.
Αναλυτικά είπε:
«Δεν πίστευα ότι θα γίνω επαγγελματίας μέχρι τα 22 μου»
- Πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο και ποιον είχες ως είδωλο;
«Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από εννιά ετών. Είχα ένα φίλο που παίζαμε μαζί κάθε μέρα στον δρόμο. Και μου είπε μία μέρα να δοκιμάσω να πάω στην ομάδα που ήταν εκείνος. Από την πρώτη προπόνηση τους άρεσα και με κράτησαν. Στην Κάσα Πία. Μέχρι τα 21 μου ήμουν εκεί. Θαύμαζα τον Ρόναλντο (φαινόμενο), τον Ρούι Κόστα αλλά και τον Ζιντάν»
- Πότε κατάλαβες πως μπορείς να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;
«Όταν ήμουν στα 18, που με κάλεσαν στην Εθνική Πορτογαλίας για προπόνηση. Τότε ίσως το κατάλαβα αλλά όταν έφτασα τα 21 και ήμουν στη Γ’ Εθνική, δεν το περίμενα. Τελικά, ένα χρόνο αργότερα με πήρε η Σετούμπαλ, ομάδα που ήταν στα μεγάλα σαλόνια. Δεν το περίμενα καθόλου και τότε κατάλαβα πως μπορώ να τα καταφέρω»
- Πως ήταν η εμπειρία σου στην Σετούμπαλ; Επειδή έκανες τόσο μεγάλο βήμα.
«Ήταν αρκετά δύσκολο στην αρχή. Είχαμε προπονήσεις κάθε μέρα, πρωί-βράδυ. Διαθέταμε παίκτες με περισσότερη ποιότητα και ο ρυθμός ήταν υψηλότερος από τον δικό μου. Μέχρι να το καταλάβω και να προσαρμοστώ ήταν δύσκολο όμως μετά, ήταν πιο απλό. Όταν άρχιζα να παίζω δηλαδή, το σώμα μου συνήθισε και ήταν ευκολότερο»
«Με είχε πιάσει άγχος μέχρι να έρθει η πρόταση του Παναθηναϊκού»
- Και το καλοκαίρι του 2011, έρχεται η πρόταση του Παναθηναϊκού. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν το έμαθες;
«Θυμάμαι πως είχε ακουστεί δύο μήνες πριν τελειώσει το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία. Το περίμενα πως και πως να έρθει η επίσημη πρόταση. Ξαφνικά από μία ομάδα που παλεύει για την παραμονή της, να βρεθώ σε έναν σύλλογο με τόση ιστορία, που θέλει τίτλους και παίζει στην Ευρώπη. Ήταν τεράστια η διαφορά. Πέρασε λίγος καιρός όμως, ξεκίνησα και προετοιμασία με τη Σετούμπαλ. Ήμασταν σε επικοινωνία με τον Παναθηναϊκό αλλά μέχρι και την αρχή των επίσημων αγώνων στην Πορτογαλία, δεν είχαμε τίποτα. Καμία εξέλιξη. Τελικά, δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουμε, έγινε η επίσημη πρόταση. Δεν μπορούσα να χάσω αυτή την ευκαιρία. Είχα πολύ άγχος μέχρι να έρθει η πρόταση. Ήταν ο Ζεσουάλδο Φερέιρα εκεί, θα έπαιζα με Γιούρκα, Καραγκούνη, Κατσουράνη. Ήταν τεράστιο πράγμα για εμένα. Ήταν πανεύκολη απόφαση να έρθω στην Ελλάδα»
- Γενικά πριν έρθεις είχες μιλήσει με κάποιον;
«Όχι δεν είχα μιλήσει με κανέναν. Μόνο όταν έφτασα στην Ελλάδα. Δεν ήξερα τίποτα για τη χώρα, είχα δει μόνο τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού όταν έπαιξε με την Πόρτο. Δεν είχα μιλήσει με κάποιον αλλά ήξερα ότι ήταν μεγάλη ομάδα»
- Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση και κατά πόσο η προσαρμογή σου ήταν εύκολη;
«Κοίτα, οι άνθρωποι στον Παναθηναϊκό με βοήθησαν πάρα πολύ. Ότι χρειαζόμουν μου το παρείχαν. Η χώρα είναι πανέμορφη και γενικά προσαρμόστηκα εύκολα. Το μόνο δύσκολο ήταν να μιλήσω. Δεν ήξερα ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά. Όμως έμαθα γρήγορα και έγινε ευκολότερη η παραμονή μου εδώ»
- Η πρώτη σου σεζόν πως κύλησε;
«Θεωρώ πως τότε ήταν η καλύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού από όλα τα χρόνια που έπαιξα. Που χάσαμε το πρωτάθλημα προς το τέλος και είδα τον τίτλο τόσο κοντά. Η ομάδα όμως ήταν πολύ καλή. Κόλλησα αμέσως με Λέτο, Βιτόλο, Κατσουράνη, Κουίνσι, Τοτσέ, Κλέιτον. Είχαμε ένα πολύ καλό κλίμα στην ομάδα. Οι έμπειροι ποδοσφαιριστές με βοήθησαν πάρα πολύ την πρώτη χρονιά.»
«Αξέχαστο το… δοκάρι με τον ΟΦΗ στα ημιτελικά – Είναι πίεση και μόνο που παίζεις στον Παναθηναϊκό»
- Η πιο έντονη ανάμνησή σου από το κύπελλο του 2014;
«Ήταν το ματς με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Στα ημιτελικά. Όταν κερδίσαμε και προκριθήκαμε. Θυμάμαι το δοκάρι τους στο τέλος. Αν η μπάλα έμπαινε μέσα, δεν θα ήμασταν εμείς στον μεγάλο τελικό. Ήταν συγκλονιστικό. Θυμάμαι και από τον τελικό, το χατ-τρικ του Μάρκους Μπεργκ. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αλλά ούτε και την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί μας. Είχε κάποια χρόνια να κερδίσει Κύπελλο ο Παναθηναϊκός και ήμουν πολύ χαρούμενος που κατάφερα να βοηθήσω σε αυτό.»
- Το κύπελλο ήταν η κορυφαία σου στιγμή με τον Παναθηναϊκό;
«Θα έλεγα πως ναι. Είναι η κορυφαία μου στιγμή αλλά και το πρώτο μου ντέρμπι στο ΟΑΚΑ που ήταν πραγματικά γεμάτο. 65 χιλιάδες κόσμος. Είχα πάρα πολύ άγχος και μπήκα στο χορτάρι και έλεγα ότι δεν μπορεί αν έχει τόσο κόσμο ένα γήπεδο και έπαθα ένα μικρό σοκ στην αρχή.»
- Υπήρχε πίεση στον Παναθηναϊκό στα αποδυτήρια για την κατάσταση;
«Όταν παίζεις στον Παναθηναϊκό, από μόνο του αυτό είναι πίεση. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Υπήρχε πάντα πίεση και σε κάθε ματς. Είτε τελικός είτε με ομάδα από τη Β’ κατηγορία. Είσαι Παναθηναϊκός και πρέπει να κερδίσεις τα παιχνίδια. Συνέχεια. Είναι πίεση από μόνο του όλο αυτό και άγχος αλλά το θέμα είναι πως αντιδρά κάποιος. Άλλοι μπορούν να το αντιμετωπίσουν και τους δίνει δύναμη, άλλους όμως τους κάνει να μην μπορούν να αποδώσουν. Είναι το πως θα την διαχειριστείς την πίεση της μεγάλης ομάδας.»
- Το παιχνίδι που θυμάσαι ακόμα μέχρι και σήμερα;
«Θα έλεγα το πρώτο μου παιχνίδι. Στην Κέρκυρα που κέρδισα πέναλτι και ο Λέτο το έκανε γκολ και νικήσαμε. Ή το πρώτο μου γκολ με τον Παναθηναϊκό, στο «Καραϊσκάκη» κόντρα στον Ολυμπιακό. Φυσικά και το ματς με το Βέλγιο θα μου μείνει αξέχαστο. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο. Και το 3-0 μέσα στον Πειραιά αλλά και ο τελικός»
- Πως είναι όταν κερδίζεις ένα ντέρμπι «αιωνίων» κόντρα στον Ολυμπιακό;
«Είναι μοναδικό. Το αισθάνεσαι κιόλας. Δεν είναι το σκορ σε τέτοια ματς. Η νίκη μόνο αρκεί και περισσεύει. Είναι ένα δυνατό ντέρμπι οπότε σου δίνει αυτοπεποίθηση για τα επόμενα ματς. Έχεις πολλά να κερδίσεις από μία τέτοια νίκη»
- Είχες ποτέ πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα όσο έπαιζες στον Παναθηναϊκό;
«Όχι, δεν είχα τίποτα από κανένα ελληνικό σύλλογο»
- Αν σου ερχόταν από κάποια αντίπαλο του Παναθηναϊκού; Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ κλπ.
«Θα έλεγα όχι. Ήμουν πάρα πολύ καλά στον Παναθηναϊκό. Δεν θα είχε και δεν έχει νόημα να παίξω κάπου αλλού. Ειδικά τότε, δεν ήθελα να φύγω από εκεί»
«Το μυαλό του Κατσουράνη ήταν πάντα δύο βήματα μπροστά»
- Καλύτερος συμπαίκτης που είχες στον Παναθηναϊκό;
«Δεν μπορώ να πω έναν. Δεν γίνεται. Από ποιον να αρχίσω. Από τον Λέτο ή τον Κλέιτον που ήταν φανταστικοί; Ή τον Μπεργκ που είχε απίστευτο μυαλό. Ο Πέτριτς είχε τεράστια ποιότητα αλλά με είχε εντυπωσιάσει πολύ ο Κατσουράνης. Το μυαλό του. Πήγαινε δύο βήματα μπροστά και πολλές φορές δεν μπορούσαμε να τον ακολουθήσουμε. Ήξερε τι θα συμβεί και μας το έδειχνε. Σκεφτόταν πιο γρήγορα από όλους μας. Λέγαμε πως γίνεται να βλέπει πάντα μπροστά και να ξέρει τι θα γίνει.»
- Είχες δύσκολες μέρες στον Παναθηναϊκό;
«Ε, εντάξει, όταν χάναμε ήταν δύσκολα. Δεν μου αρέσει να χάνω και η πίεση ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ειδικά όταν ήμουν αρχηγός. Θα έπρεπε να κάνω κάτι για να αλλάξει η ψυχολογία. Τότε είχαμε κάποιες δύσκολες στιγμές»
- Μετάνιωσες που έφυγες;
«Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου. Πήρα μία απόφαση μαζί με την ομάδα αλλά ήταν πάρα πολύ δύσκολο να φύγω. Μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν το πίστευα ότι θα αποχωρούσα από τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, έγινε και δεν μετανιώνω για τίποτα. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει για εμένα ο Παναθηναϊκός»
- Ποιοι ήταν οι λόγοι που έφυγες;
«Τότε η ομάδα δεν ήταν καλά οικονομικά και θα ήταν καλό να πάρει κάποια λεφτά από εμένα. Εγώ θα είχα και ένα καλύτερο συμβόλαιο στη Κοπεγχάγη, άρα θα κερδίζαμε και οι δύο. Μαζί το αποφασίσαμε και απαντήσαμε φαντάσου.»
- Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις στον Παναθηναϊκό;
«Το έχω σκεφτεί φυσικά. Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι να επιστρέψω υγιής από τον τραυματισμό μου. Μετά από έξι μήνες εκτός, σκέφτομαι μόνο να παίξω πάλι. Την επόμενη χρονιά τελειώνει και το συμβόλαιό μου στη Κοπεγχάγη αλλά δεν έχω σκεφτεί κάτι για το μέλλον. Το μόνο που θέλω είναι να παίξω. Μου λείπει πολύ το ποδόσφαιρο. Δεν είχα φανταστεί πως είναι. Όμως το έχω σκεφτεί και θέλω να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό, αρκεί να μπορώ να προσφέρω και όχι απλά να γυρίσω.»
«Ανατρίχιασα όταν άκουσα τον Εθνικό ύμνο – Δεν είχα ανάσες στο ντεμπούτο μου»
- Στο κομμάτι της Εθνικής Ελλάδας τώρα. Καταρχάς πως ένιωσες όταν σου ανακοίνωσαν πως μπορείς να παίξεις με το εθνόσημο;
«Κοίτα, όταν το είχαμε συζητήσει με τον Σκίμπε, ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος γιατί ουσιαστικά μου πρότεινε να παίξω στην Εθνική μόλις ολοκληρωθούν τα χαρτιά. Είπα αμέσως ναι γιατί τόσο η Ελλάδα όσο και ο Παναθηναϊκός μου είχαν δώσει πάρα πολλά. Θα ήταν καλό και για εμένα να παίξω με την Εθνική και να δώσω πίσω όσα μου έδωσε η χώρα. Όταν έπαιξα το πρώτο ματς, ήταν τόσα πολλά που πέρασαν από το μυαλό μου. Μου ήρθαν εικόνες από τότε που άρχισα τη μπάλα, την στήριξη από την οικογένειά μου. Ήταν πάρα πολλά. Σκέψου όταν μπήκα στο ματς ήμουν… κουρασμένος. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσες γιατί σκεφτόμουν πως έπαιζα για μία ολόκληρη χώρα. Δεν ήξερα τι θα έκανα τότε στο Βέλγιο (γέλια). Δεν ήταν εύκολο. Αλλά είμαι χαρούμενος που είμαι μέλος της μέχρι και τώρα. Όλη η ζωή και η καριέρα μου είναι ένα όνειρο»
- Όταν άκουσες τον Εθνικό ύμνο πως ένιωσες;
«Ανατρίχιασα. Θυμάμαι να κοιτάζω δίπλα μου και οι συμπαίκτες μου να μου λένε «ρε μ@@@@ εσύ ξέρεις όλο τον ύμνο;» και τους απάντησα ναι. Αφού έρχομαι να παίξω στην εθνική, θα πρέπει να ξέρω τον εθνικό ύμνο. Να δείξω σεβασμό σε όλους τους Έλληνες.»
- Θεωρείς πως υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα και τι φταίει που έχει πάρει αυτόν τον δρόμο;
«Υπάρχει ταλέντο και πάρα πολύ κιόλας. Έχουμε παίκτες με ποιότητα που παίζουν σε κορυφαία πρωταθλήματα. Αυτό βοηθάει την ομάδα να γίνεται πιο δυνατή και να έχει περισσότερη εμπειρία. Δύσκολα μπορώ να σου πω τι φταίει. Το μόνο που ξέρω είναι πως όλοι οι παίκτες δίνουμε το 100% σε κάθε παιχνίδι. Θέλουμε πάρα πολύ να πάμε σύντομα σε ένα Μουντιάλ ή EURO. Έχει αλλάξει και το ποδόσφαιρο πολύ. Είδαμε τι έγινε με την Ιταλία και τη Βόρεια Μακεδονία. Πρέπει να αλλάξουμε πράγματα και να ξαναφέρουμε τη χώρα μας εκεί που πρέπει. Νομίζω ότι δείξαμε με τον Φαν'τ Σχιπ πόσο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε. Δείξαμε διαφορα και ας μην προκριθήκαμε. Θα κάνουμε το ίδιο και με τον Πογέτ. Χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε»
- Γιατί επέλεξες να αγωνιστείς με την Εθνική Ελλάδας και δεν περίμενες την Πορτογαλία;
«Η Ελλάδα μου έχει δώσει πολλά. Όχι μόνο από τον Παναθηναϊκό. Ο κόσμος στον δρόμο με σέβεται για το χαρακτήρα μου και όχι για τον ποδοσφαιριστή Ζέκα. Μου άρεσε που με ήθελαν και στην Εθνική. Δεν είχα δεύτερες σκέψεις για την Πορτογαλία. Άλλωστε ξέρουμε ότι θα ήταν δύσκολο να παίξω στην Εθνική Πορτογαλίας. Έχουν παίκτες που παίζουν σε υψηλό επίπεδο. Όμως στην Ελλάδα μου έδειξαν πόσο με ήθελαν και κατευθείαν είπα το «ναι». Μέσα σε 20 λεπτά σκέψου»
«Παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό – Αδιανόητα καλός ο Μόντριτς»
- Στη Δανία, ποιες διαφορές έχεις εντοπίσει μεταξύ του ελληνικού ποδοσφαίρου και του δικού τους;
«Οι ομάδες εδώ είναι πολύ οργανωμένες και προτιμούν να παίξουν ποδόσφαιρο. Να φτιάξουν παιχνίδι από πίσω και με κάτω τη μπάλα. Όλες οι ομάδες στη Δανία παίζουν έτσι σκέψου. Θυμάμαι πως όταν ήρθα εδώ, η Κοπεγχάγη ήταν η μόνη που δεν το έκανε. Ακόμη και να χάνουν, δεν τους νοιάζει. Παίζουν το στυλ τους. Παράλληλα φτιάχνουν τους δικούς τους ποδοσφαιριστές. Εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά και επένδυση πάνω τους για το μέλλον. Ακόμα, υπάρχει παραπάνω υπομονή. Αν η ομάδα παίζει καλά και βγάζει παίκτες, τότε δεν έχει λόγο να διώξει τον προπονητή. Ακόμα και αν δεν έχει κερδίσει»
- Παρακολουθείς τον Παναθηναϊκό;
«Όσο μπορώ ναι. Δεν έχω δει πολλά παιχνίδια γιατί παίζουν σχεδόν πάντα την ίδια μέρα με εμάς. Είδα όμως που κέρδισαν τον ΠΑΟΚ και ότι έχουν μία εξαιρετική ομάδα και με πολύ καλό προπονητή. Είναι σε καλό δρόμο»
- Σου έχει γίνει πρόταση να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
«Είχε ακουστεί κάτι από το μάνατζερ μου αλλά όχι και κάτι παραπάνω. Δεν χρειάζεται να πω ομάδα και σοβαρά δεν έχει υπάρχει κάτι όχι»
- Ήταν δύσκολος ο καιρός που έμεινες έξω λόγω του τραυματισμού;
«Ήταν πάρα πολύ. Είναι ότι χειρότερο. Θες να μπεις να κάνεις προπόνηση, να παίξεις. Το γόνατο όμως δεν με αφήνει. Βλέπεις τους συμπαίκτες σου να βγαίνουν για προπόνηση, να πηγαίνουν στους αγώνες και δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το ίδιο πράγμα κάθε φορά στο γυμναστήριο. Ψυχολογικά δεν είναι εύκολο, όμως τώρα είμαι καλύτερα και βλέπω πως σιγά σιγά ανεβαίνω»
- Την ώρα που το έπαθες τι σκέφτηκες;
«Ότι σε αυτή την ηλικία, γεμίζεις με ερωτήσεις. Αν θα γυρίσω καλά, αν θα μπορώ να παίξω όπως πριν, πηγαίνοντας στη φάση με το 100%. Έχω στο μυαλό μου αν θα κάνω τα ίδια. Δεν είναι εύκολο, προσπαθώ να μην το σκέφτομαι αλλά να έχω θετική αύρα και να γυρίσω δυνατός»
- Από όλη την καριέρα σου, ποιος είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που είχες ποτέ;
«Ο Λούκα Μόντριτς ξεκάθαρα. Ήταν απίστευτος. Με έκανε να καταλάβω πως το ποδόσφαιρο που παίζω εγώ είναι… ψέματα. Προσπάθησα να τον πρεσάρω και όταν έφτανα σε εκείνον, δεν είχε τη μπάλα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Απίστευτο πραγματικά. Έλεγα πως δεν μπορούσα να πάω κοντά του. Δεν μου έδωσε την ευκαιρία να τον έχω από κοντά και να πιάσω τη μπάλα. Έπαθα πλάκα μαζί του και είναι από τους αγαπημένους μου. Στο τέλος του αγώνα αντάλλαξα και φανέλα μαζί του. Μετά τα όσα πέρασα στο γήπεδο, το μόνο που θα μπορούσε να μου δώσει, ήταν η φανέλα του (γέλια).»
