Το BN Sports αποθεώνει το ελληνικό πόλο – Στόχος το 3ο νταμπλ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις

Γράφει ο Μάνος Φυρογένης

Τι επιτυχία και αυτή? Πραγματικά αυτό το άθλημα δεν σταματά να προσφέρει συγκινήσεις και να ανεβάζει την ελληνική σημαία στις υψηλότερες κορυφές. Είτε πρόκειται για συλλογικό είτε για εθνικό επίπεδο. Η υδατοσφαίριση είναι αποδεδειγμένα το σπορ με τις περισσότερες επιτυχίες στη χώρα. Και ας υποτιμάται το γεγονός αυτό και ας μην έχει την προβολή που του αξίζει. Αλλά δεν θα εστιάσουμε εκεί, τουλάχιστον όχι τώρα. Γιατί ο θρίαμβος είναι πολύ μεγάλος και οφείλει να λάβει τη δόξα που του αναλογεί.

Ο «Αυτοκράτορας» του ελληνικού πόλο έδωσε δυο εντυπωσιακές παραστάσεις και υπέταξε την ισχυρή Ντουναϊσβάρος. Οι ξένες αθλήτριες έδεσαν αρμονικά με τις ταλαντούχες Ελληνίδες που ήταν από την αρχή παρούσες στο ρόστερ του συλλόγου και δημιούργησαν ένα σύνολο χάρμα ιδέσθαι. Κάπως έτσι, ο Εθνικός επέστρεψε στο «θρόνο» που είχε καθίσει τελευταία φορά το 2010. Τότε που ισορρόπησε σε ένα σχοινί με τη ρωσική Χάντι Μανσίσκ σε δυο αμφίρροπους τελικούς και μετά από μια δραματική διαδικασία εκτελέσεων πέναλτι, κράτησε την κούπα στον Πειραιά.

Το εθνικό μας κολυμβητήριο δεν θα «βγάλει τα καλά του» καθώς το Σαββατοκύριακο (2-3/3) θα διοργανώσει το Final Four της Len Euroleague του γυναικείου πόλο. Εκεί που μεταξύ άλλων, η έτερη ομάδα του Πειραιά, ο Ολυμπιακός, θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε πέρυσι στη Βουδαπέστη. Αν καταφέρουν το back to back «οι ερυθρόλευκες», τότε για τρίτη φορά στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και οι δυο διαθέσιμοι τίτλοι θα έχουν καταλήξει σε ελληνικά χέρια. Τεράστιο επίτευγμα!

Για να γίνει πιο κατανοητό το μέγεθος αυτού που ευχόμαστε όλοι να συμβεί, είναι σαν δυο ελληνικοί σύλλογοι να κατακτούν την ίδια χρονιά το Champions League και το Europa League στο ποδόσφαιρο. Ή να φτάνουν ως το τέλος του δρόμου σε Euroleague και Euro Cup στο μπάσκετ αντίστοιχα!

2003 (Βουλιαγμένη Len Trophy - Γλυφάδα Championship Cup)

Την πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν το μακρινό 2003. Τότε που δυο ελληνικές ομάδες πρωταγωνιστούσαν στα ευρωπαϊκά κύπελλα και διεκδικούσαν κάθε τίτλο. Ήταν οι Ναυτικοί όμιλοι της Γλυφάδας και της Βουλιαγμένης. Είχαν ήδη συστηθεί στην ευρωπαϊκή σκηνή του γυναικείου πόλο κάποια χρόνια νωρίτερα και ιδιαίτερα ο ΑΝΟΓ με τη συμμετοχή του σε δυο σερί τελικούς Championship Cup (νυν Len Euroleague) το 2000 και το 2001, εκ των οποίων ο ένας είχε αίσιο τέλος (Αθήνα, 2000).

Το 2003 όμως ήταν η χρονιά ορόσημο. Όταν οι δυο ελληνικοί σύλλογοι μπήκαν στο πάνθεον της ιστορίας και έγραψαν με χρυσά γράμματα την αρχή όσων θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια. Όταν όμως μιλούν οι πρωταγωνίστριες, καλύτερα εμείς να σωπαίνουμε. Ακολουθούν οι δηλώσεις της Αντιόπης Μελιδώνη, γέννημα θρέμμα του ΝΟΒ και νυν προπονήτρια της γυναικείας ομάδας και της Τόνιας Μωραΐτη, επί σειρά ετών ενεργό μέλος του ΑΝΟΓ και της Εθνικής ομάδας φυσικά, οι οποίες θυμούνται τις ένδοξες στιγμές του 2003.

Άντι Μελιδώνη: «Είχαμε πάρει όρκο να πάρουμε το Ευρωπαϊκό για να τιμήσουμε τη μνήμη του Άκη – Το οικογενειακό κλίμα και ο επαγγελματισμός ξεχωρίζουν τη Βουλιαγμένη»

• Τι είναι αυτό που θυμάσαι από την πορεία σας μέχρι την κατάκτηση του Len Trophy, το 2003?

«Η πορεία ήταν πολύ δύσκολη για εμάς, διότι είχε προηγηθεί ο θάνατος του προπονητή μας Άκη Τσαταλιού, μπροστά στα μάτια μας την προηγούμενη χρονιά. Ενός ανθρώπου που μεγάλωσε μαζί μας, ήταν ταυτόχρονα προπονητής, φίλος, αδερφός. Ήταν, είναι και θα είναι ένα γεγονός που θα μας ακολουθεί πάντα και τουλάχιστον εγώ δε το βγάζω από το μυαλό μου. Στη θέση του προπονητή βρέθηκε τότε ο Γιώργος Κατσούλης, ένας δάσκαλος του αθλήματος κατ’ εμέ αλλά με τελείως διαφορετική φιλοσοφία από τον Άκη. Στηριζόταν σε πολύ σκληρή προπόνηση, σωματικά και ψυχολογικά. Κάτι βέβαια που μας βοήθησε να συσπειρωθούμε περισσότερο και να φανούμε δυνατές. Για αυτό άλλωστε θεωρώ πως τεράστιο μερίδιο στην κατάκτηση του τροπαίου έχει εκείνος και ο τρόπος του. Πολύ δύσκολη χρονιά λόγω του χαμού του προπονητή μας και του νέου εξαντλητικού μοντέλου προπόνησης που έπρεπε να προσαρμοστούμε. Η ποιότητα της ομάδας ήταν τέτοια όμως που μας οδήγησε σε εκείνη την επιτυχία. Ένας όρκος που είχαμε πάρει όλες για να τιμήσουμε τον Άκη.»

• Το επίπεδο και οι επιτυχίες του ΑΝΟΓ λειτούργησαν ως παρακίνηση για εσάς?

«Σίγουρα ήταν μια περίοδος που ο ΑΝΟΓ πρωταγωνιστούσε στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Και αυτό λειτούργησε και ως κίνητρο για εμάς, να βλέπουμε ελληνικές ομάδες και Ελληνίδες παίκτριες να δείχνουν ότι είναι ισάξιες, αν όχι καλύτερες, με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρότυπα. Βλέποντας εκείνες τις επιτυχίες, «άνοιγε και η δική μας όρεξη» για να πετύχουμε κάτι αντίστοιχο.»

• Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας της ομάδας της Βουλιαγμένης το 2003?

«Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο αλλά σίγουρα το βασικό συστατικό και των δυο μεταγενέστερων back to back ευρωπαϊκών κατακτήσεων το 2008 και το 2009 ήταν ότι λειτουργούσαμε ως οικογένεια. Ξέρω ότι είναι κλισέ αλλά είναι η πραγματικότητα. Αθλήτριες που έχουμε μεγαλώσει μαζί, η μία έπαιζε για την άλλη και σε συνδυασμό με τη δουλειά και το ταλέντο που υπήρχε στην ομάδα, βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Επίσης, η τεράστια συμβολή της Αλεξίας Καμμένου στο προπονητικό staff, πρώην συμπαίκτρια μας και κοντινή μας φίλη, μας βοήθησε να φτάσουμε στην κορυφή. Αυτά τα 30 χρόνια που είμαι εγώ μέλος του Ναυτικού Ομίλου, πάντοτε λειτουργούσε ο σύλλογος με αυτή τη νοοτροπία. Επαγγελματισμός στο κομμάτι της προπόνησης και το οικογενειακό κλίμα, μας έκανε να ξεχωρίζουμε.»

• Τι είναι αυτό που διαθέτει η Βουλιαγμένη και αντέχει στο χρόνο?

«Άλλες φορές περισσότερο και άλλες φορές λιγότερο ο ΝΟΒ πρωταγωνιστεί με πρωτοφανή διάρκεια. Αυτό δείχνει και τη δουλειά που γίνεται εκ μέρος της διοίκησης, ο οποία στηρίζει το τμήμα της γυναικείας υδατοσφαίρισης. Ένα τμήμα που έχει κάνει πολύ περήφανο το σύλλογο. Επίσης ο τρόπος που λειτουργεί η ομάδα σε όλα τα επίπεδα όλα αυτά τα χρόνια, δείχνει έναν επαγγελματισμό. Από τους παράγοντες και τις αθλήτριες μέχρι τους γιατρούς και όλο το staff που απαρτίζει το σύλλογο. Καίριο ρόλο παίζει και η αγάπη για το ίδιο το άθλημα και ο σεβασμός στην προσπάθεια των αθλητριών. Αυτός ο συνδυασμός, βοηθάει τη Βουλιαγμένη να βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο.»

• Υπάρχει ταλέντο στο ελληνικό πόλο εφάμιλλο με αυτό της εποχής σας?

« Η κάθε εποχή είναι διαφορετική. Το ίδιο το άθλημα εξελίσσεται. Ο τρόπος παιχνιδιού τότε σε σχέση με το τώρα έχει αλλάξει ριζικά. Σίγουρα έχουν ανέβει οι ρυθμοί. Ταλέντο υπάρχει πάντα. Όπως και μεγάλη θέληση, απ’ ότι βλέπω. Έχουμε πολύ καλές αθλήτριες. Αυτό που αλλάζει είναι οι προτεραιότητες. Εμείς τότε ήμασταν μια αρκετά τυχερή γενιά. Οι επιτυχίες που είχαμε φέρει είχαν λύσει αρκετά από τα προβλήματα μας. Πλέον όμως τα παιδιά επικεντρώνονται όχι μόνο στο πόλο αλλά και στο πανεπιστήμιο τους και στην επαγγελματική τους αποκατάσταση και καλά κάνουν για εμένα. Χωρίς βέβαια να αμελούν το αθλητικό κομμάτι. Το ταλέντο είναι άφθονο στον τόπο μας και αυτό το βλέπουμε και από τις τωρινές επιτυχίες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Κορίτσια που παίζουν στις εθνικές ομάδες, νομίζω δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κορίτσια άλλων χωρών. Η διάθεση υπάρχει όπως και η τεχνογνωσία και ελπίζω αυτό να φανεί και σε επίπεδο Εθνικής ομάδας.»

• Τέλος ως προπονήτρια πλέον της μεγάλης ομάδας, ποιος είναι ο στόχος σου? Νιώθεις έτοιμη για κάτι μεγάλο?

« Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του προπονητή με εκείνον του αθλητή είναι δυο τελείως διαφορετικά κομμάτια. Περνώντας πλέον στο προπονητικό κομμάτι, κατάλαβα ότι είναι κάτι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο. Περισσότερο από το να είσαι μέσα στο νερό. Το δικό μου όραμα είναι η Βουλιαγμένη να κατακτήσει και πάλι την κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, εκεί που την είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ξέρω αν θα είμαι εγώ εκείνη που θα τα καταφέρει αλλά ελπίζω να συμβεί κάποια στιγμή ανεξαρτήτως του ποιος θα κάθεται στον πάγκο. Όπως λέω παντού, η Βουλιαγμένη για εμένα είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα. Είναι η οικογένεια μου, το σπίτι μου, ο χώρος που έχω μεγαλώσει, εδώ που μεγαλώνουν τα παιδιά μου. Οπότε οραματίζομαι να την ξαναδώ ψηλά με τη στήριξη της διοίκησης και τις ικανότατες αθλήτριες που διαθέτει. Τέλος ελπίζω να συνεχίσουμε να βλέπουμε επιτυχίες στο ελληνικό πόλο είτε σε συλλογικό επίπεδο είτε σε εθνικό, όπως το ασημένιο μετάλλιο των αντρών στην πρόσφατη Ολυμπιάδα. Γιατί έτσι θα έρθουν τα μικρά παιδιά στις πισίνες, γεγονός που χρειαζόμαστε. Η κόρη μου, 8 χρονών και ήδη ασχολείται με το άθλημα. Αυτό έχει ανάγκη η ελληνική υδατοσφαίριση.»
λ

Τόνια Μωραΐτη: « Με τόσο ταλέντο και δίψα για διάκριση, ήταν μονόδρομος η κορυφή – Οι αντίπαλοι μας είχαν να ζηλέψουν από εμάς»

• Ποιες είναι οι μνήμες σου από την πορεία μέχρι εκείνον τον τελικό? Θυμάσαι τον τελικό με την Ντουναϊσβάρος?

« Έχουν περάσει αρκετά χρόνια αλλά κάποιες στιγμές μένουν χαραγμένες. Η Γλυφάδα τότε πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη οπότε η συμμετοχή σε τόσο υψηλό επίπεδο ήταν κάτι γνώριμο για εμάς. Κάναμε πολλή προπόνηση και δουλεύαμε σκληρά για να ανταποκριθούμε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η Ντουναϊσβάρος τότε ήταν εξίσου φαβορί για τον τίτλο και με τις ουγγρικές ομάδες ποτέ δεν κάνεις πλάκα. Ήταν μια πολύ δύσκολη αντίπαλος και ένα άκρως ανταγωνιστικό παιχνίδι, το οποίο ευτυχώς κερδίσαμε.»

• Ποιο ήταν το μυστικό της τόσο επιτυχημένης Γλυφάδας εκείνης της εποχής?

« Ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια βασικά. Ήμασταν πολύ δεμένες μεταξύ μας και δεν αρκούμασταν με τίποτα λιγότερο από την κορυφή.»

• Υπήρχε κάποιος αντίπαλος φόβητρο?

«Σεβόμασταν όλες τις ομάδες αλλά φόβητρο με την πραγματική έννοια, όχι δε θα το έλεγα. Πιστεύαμε πολύ στις δυνάμεις μας. Για εμένα οι Ιταλίδες και οι ιταλικές ομάδες ήταν πολύ ικανές.»

• Υπάρχουν κάποιες συμπαίκτριες σου, η συνεισφορά των οποίων ήταν πέρα για πέρα καθοριστική?

« Δεν θα ήθελα να μιλήσω με ονόματα και να ξεχωρίσω κάποια γιατί έτσι θα αδικήσω κάποια άλλη. Ήμασταν όλες εξαιρετικές. Η κάθε μία είχε το ρόλο της και τον εκτελούσε άψογα.»

• Τι ήταν αυτό που έκανε τις ελληνικές ομάδες να ξεχωρίζουν. Είχατε να ζηλέψετε τίποτα από τις υπόλοιπους συλλόγους, στο νερό?

«Αυτό που πετύχαμε τότε εμείς και η Βουλιαγμένη ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Αλλά και ταυτόχρονα μονόδρομος. Δυο ομάδες με περίσσιο ταλέντο, δίψα για διάκριση και κυρίως ψυχή και πάθος. Νομίζω πως με όλα αυτά, οι αντίπαλοι μας είχαν να ζηλέψουν από εμάς. Τέλος θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην ομάδα του Εθνικού για το επίτευγμα του και να ευχηθώ καλή επιτυχία στον Ολυμπιακό στους δυο δύσκολους αγώνες που θα δώσει για να υπερασπιστεί τον τίτλο του.»

2010 (Εθνικός Len Trophy - Βουλιαγμένη Championship Cup)

Λίγα χρόνια αργότερα και ενώ η ελληνική υδατοσφαίριση συνέχισε στο δρόμο των επιτυχιών και σε εθνικό επίπεδο (2^η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, 1^η θέση στο World League του 2005 στο Κίρισι, 3^η στο αντίστοιχο του Μόντρεαλ), οι ελληνικοί σύλλογοι «χτύπησαν» ξανά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ταυτόχρονα. Αυτή τη φορά τη θέση του ΑΝΟΓ, ήρθε να πάρει ο Εθνικός και να κάνουν ξανά τη γηραιά ήπειρο να μιλά για το ελληνικό πόλο.

Ακολουθούν οι δηλώσεις της Μαρίας Τσουρή, τερματοφύλακα των «κυανόλευκων» και βασική πυλώνας του Εθνικού και του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος την περίοδο εκείνη. Καθώς και της Αλεξάνδρας Ασημάκη, σπουδαίας φουνταριστή της Βουλιαγμένης και του Ολυμπιακού αργότερα. H κορυφαία αθλήτρια υδατοσφαίρισης στον κόσμο για το 2011(!).

Μαρία Τσουρή: «Δημιούργησε σχέσεις ζωής εκείνο το Len Trophy – Όσο δίνουν προσοχή οι παράγοντες στα γυναικεία τμήματα πόλο, οι ομάδες μας θα φτάνουν ψηλά»

• Τι θυμάσαι από εκείνη την πορεία προς τον τίτλο?

« Η πορεία μας προς τον τίτλο μας ένωσε πολύ ως ομάδα. Μας έκανε μια παρέα. Δημιούργησε σχέσεις ζωής εκείνο το Len Trophy. Εγώ στον Εθνικό γνώρισα μεταξύ άλλων και μια από τις καλύτερες φίλες μου και νονά του μεγάλου μου γιου, τη Βαγγελίτσα Μπαλωμενάκη.»

• Ο τελικός εξελίχθηκε δραματικά και η κούπα κρίθηκε στα πέναλτι. Ως τερματοφύλακας, ένιωσες μεγαλύτερη πίεση λόγω της θέσης που αγωνιζόσουν? Πίστευες ότι θα επικρατούσατε όταν οδηγηθήκατε στη «ρώσικη ρουλέτα»?

«Ποτέ δεν με άγχωσε η διαδικασία των πέναλτι. Προσωπικά θεωρώ ότι το πάνω χέρι το έχει ο τερματοφύλακας. Σε αντίθεση με τον παίκτη που τρέμει το χέρι του. Όταν οδηγηθήκαμε στην ψυχοφθόρο εκείνη διαδικασία, ήμουν σίγουρη ότι θα το σηκώσουμε εμείς.»

• Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας που σας οδήγησε μέχρι τον τίτλο?

« Το μυστικό της επιτυχίας βασιζόταν σε δυο πράγματα. Το πρώτο ήταν το πολύ υψηλό αγωνιστικό επίπεδο κάποιων αθλητριών, με τεράστια εμπειρία όπως η Κατερίνα Οικονομοπούλου. Το δεύτερο ήταν οι χαρακτήρες των κοριτσιών. Όλες οι αθλήτριες ήταν καλά, αυθεντικά παιδιά.»

• Ήταν η κατάκτηση του Len Trophy το 2010 το πιο γλυκό σου τρόπαιο ?

«Σίγουρα ήταν μια τεράστια επιτυχία και λόγω του τρόπου που ήρθε. Παρόλα αυτά δεν μου αρέσει να βάζω σε σειρά τις επιτυχίες που είχα ως αθλήτρια. Μπορώ να αριθμήσω στιγμές αλλά όχι μετάλλια. Για εμένα κάθε φορά που άκουγα τον Εθνικό Ύμνο και ήξερα ότι αντιπροσωπεύω τη χώρα μου, δε συγκρινόταν με κανένα μετάλλιο και καμία κούπα. Κάθε φορά ανατρίχιαζα και προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου.»

• Την ίδια χρονική περίοδο (2010), οι ελληνικές ομάδες ξεχώριζαν και στις δυο ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έχετε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο επίτευγμα είναι αυτό?

«Η Ελλάδα πάντα πρωταγωνιστούσε στο δικό μας άθλημα και πιθανότατα θα συνεχίσει να το κάνει. Όταν υπάρχουν παράγοντες που δίνουν λίγο προσοχή στα γυναικεία τμήματα, οι ομάδες μας φτάνουν ψηλά. Αν συμβεί περισσότερο στο μέλλον, αυτό θα είναι ακόμα πιο ελπιδοφόρο. Έχουμε αρκετό υλικό ικανών αθλητριών, όμως θέλει οργάνωση και αγάπη προς την ομάδα από τους διοικούντες του συλλόγου.»

• Έπειτα από 12 χρόνια, ο Εθνικός επέστρεψε στην κορυφή. Ποια είναι η άποψη σου για τη φετινή ομάδα σε σύγκριση και με το τότε?

«Η φετινή ομάδα του Εθνικού άργησε να δέσει. Καθυστέρησαν να έρθουν και οι ξένες κοπέλες που είναι αρκετές. Ευτυχώς τα καταφέρανε και μπόρεσαν να γίνουν ομάδα. Η λέξη ομάδα και επιτυχία δεν έχει να κάνει μόνο με το ταλέντο. Το ταλέντο απλά συμπληρώνει τη μαγιά. Οι σπουδαίες ομάδες δημιουργούνται από την καλή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους αθλητές και τις αθλήτριες. Την προσήλωση και την αγάπη για τον κοινό στόχο. Αυτό έχουν τα ομαδικά αθλήματα και το έχουμε δει αρκετές φορές. Μικρότερου βεληνεκούς ομάδες να βγαίνουν στο προσκήνιο και ισχυρότερες ή πιο ακριβές από άποψη μπάτζετ, να αποτυγχάνουν. Αυτό είχαμε και εμείς τότε. Συγχαρητήρια στα κορίτσια του Εθνικού και στις προπονήτριες που ήταν παλιές μου συμπαίκτριες. Θα ήθελα επίσης να πω στον κόσμο του Εθνικού να αγκαλιάσει το άθλημα όπως το έκανε το βράδυ της Τετάρτης (30/3) γιατί μπορεί να τους χαρίσει και μελλοντικά και άλλες τέτοιες βραδιές.»

Αλεξάνδρα Ασημάκη: «Η σωστή μαγιά το μυστικό της επιτυχίας της Βουλιαγμένης τότε – Μεγάλο φαβορί ο Ολυμπιακός για να διατηρηθεί στην κορυφή»

• Ποιες είναι οι μνήμες σου από την πορεία σας τότε, μέχρι τον τελικό της Κέρκυρας?

« Θυμάμαι τη διοργάνωση στην Κέρκυρα. Ήμασταν δυο ελληνικές ομάδες (η άλλη ήταν ο Ολυμπιακός). Ήταν μια πολύ όμορφη διοργάνωση. Η Βουλιαγμένη προερχόταν από έναν τίτλο στο Κίρισι της Ρωσίας την προηγούμενη χρονιά., όπου ουσιαστικά οι μόνοι οπαδοί μας ήταν η αποστολή του ΝΟΒ. Στην Κέρκυρα όμως ξέραμε ότι θα παίζαμε εντός έδρας, με περισσότερο κόσμο και Έλληνες φιλάθλους που θα αγκάλιαζαν την προσπάθεια μας. Αν θυμάμαι καλά στον ημιτελικό του 2010 είχαμε διασταυρωθεί με μια υπερδύναμη τότε του γυναικείου πόλο, μια ομάδα με πολλές κατακτήσεις, την Οριζόντε Κατάνια. Η ιταλική ομάδα είχε στις τάξεις της σημαντικές παίκτριες που σημάδεψαν την παγκόσμια υδατοσφαίριση, όπως η Ντι Μάριο, η Μιτσέλι, η Μπρέντα Βίλα, εξ’ Αμερικής και άλλες πολλές σπουδαίες αθλήτριες.

Γενικά το επίπεδο των δυο εκείνων Final Four ήταν πολύ υψηλό και η διασταύρωση με την Οριζόντε στα ημιτελικά φάνταζε δύσκολη. Παρόλα αυτά τα καταφέραμε. Πρακτικά είχαμε κερδίσει τις δυο πιο δυνατές αντιπάλους μας εκείνη την περίοδο. Καθόλη τη διάρκεια βέβαια του τελικού με την Κίνεφ, είχαμε το πάνω χέρι με την εκπληκτική άμυνα που είχαμε παίξει και έτσι ήρθε φυσιολογικά το 10-7. Το πρώτο back to back της ελληνικής υδατοσφαίρισης, διότι πιστεύω ότι και ο Ολυμπιακός φέτος είναι το απόλυτο φαβορί για να το επαναλάβει.»

• Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας για τη Βουλιαγμένη τότε και πρωταγωνιστούσε για μια δεκαετία στο ευρωπαϊκό στερέωμα?

« Το μυστικό ήταν αρχικά το επίπεδο των αθλητριών, υψηλής ποιότητας παίκτριες. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε και η πορεία της Εθνικής ομάδας τότε. Αθλήτριες με διακρίσεις, ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα, χρυσό στη Σανγκάη το 2011, κατακτήσεις Len Euroleague. Οι περισσότερες βρίσκονταν μάλιστα και στην ίδια ηλικία, εγώ ήμουν από τις πιο μικρούλες, προερχόμενη βέβαια από την ακαδημία του ομίλου. Μια μαγιά αθλητριών που δουλεύαμε καιρό μαζί. Αλλά και το καλό κλίμα που υπήρχε στην ομάδα και η χημεία, βασικό συστατικό για την επιτυχία, για να εδραιωθεί μια ομάδα. Κάτι που έχει καταφέρει και ο Ολυμπιακός πλέον. Ο κύριος λόγος του διττού επιτεύγματος των «ερυθρολεύκων», τόσο στους εγχώριους όσο και στους ευρωπαϊκούς τίτλους.»

• Αυτό είναι τελικά που ξεχωρίζει τις ελληνικές ομάδες?

«Είναι εξαιρετικό που έχουμε και τώρα δυο ελληνικές ομάδες σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ο Εθνικός που κέρδισε εύκολα την Τετάρτη (30/3) την ουγγρική ομάδα και ο Ολυμπιακός που βαίνει προς την επανάληψη. Η ομάδα που έχει την μεγαλύτερη ποιότητα, τη χημεία και το ρυθμό για να υπερασπιστεί τα σκήπτρα του. Αυτό δείχνει την ποιότητα των Ελληνίδων παικτριών. Η Εθνική ομάδα αποτελείται από αθλήτριες του Ολυμπιακού κατά κόρον. Είναι και η προσθήκη των ξένων κοριτσιών που κάνει τη διαφορά. Βέβαια ο Ολυμπιακός πέρυσι το πέτυχε μόνο με εγχώριες παίκτριες, σε μια ιδιαίτερη χρονιά. Ο σύλλογος του Εθνικού στηρίχθηκε αρκετά και στα κορίτσια που ήρθαν, έφερε μια πολύ σπουδαία τερματοφύλακα, την Άσλει Τζόνσον, τη χρυσή ολυμπιονίκη. Ο ερχομός της ανέβασε το σύλλογο σε άλλο επίπεδο, έδινε σιγουριά στην άμυνα. Από την άλλη οι νέες προσθήκες του Ολυμπιακού ήταν κορίτσια που γνωρίζονται από τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων. Και οι ξένες που ήρθαν έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν στο ελληνικό πρωτάθλημα ξανά, οπότε δε χάλασε η άψογη χημεία. Δείχνουν μια συνέπεια και μια διάρκεια στο χρόνο τόσο οι αντρικές όσο και οι γυναικείες ομάδες. Η υδατοσφαίριση είναι το εθνικό μας σπορ βάσει επιτυχιών.»

• Πως είναι το συναίσθημα να κατακτάς την Ευρώπη?

« Είναι πολύ σπουδαία στιγμή για έναν αθλητή, κάτι που ο οποιοσδήποτε εύχεται να ζήσει. Εγώ νιώθω πολύ ευλογημένη σε όλα τα επίπεδα με τις κατακτήσεις και τις διακρίσεις που έχουμε πετύχει. Εμείς οι αθλητές δουλεύουμε και κοπιάζουμε έχοντας πάντα στο μυαλό μας το βάθρο και στοχεύοντας σε τέτοιου βεληνεκούς επιτυχίες. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα βέβαια. Έχει και ήττες και αποτυχίες. Αλλά το θέμα είναι να βγαίνεις δυνατότερος και μέσα από σκληρή δουλειά να ξεχωρίζεις. Αρκετές αθλήτριες και ομάδες κοπιάζουν χρόνια για να το πετύχουν και εγώ νιώθω τυχερή που τα κατάφερα.»

• Δείχνοντας απόλυτα ενημερωμένη για τα φετινά δρόμενα, υπάρχει διαφορά δυναμικότητας με τις ευρωπαϊκές ομάδες?

« Ο Εθνικός στην ιδιαίτερη συνθήκη του αποκλεισμού των ρωσικών ομάδων, έδειξε την υπεροχή του απέναντι σε μια καλή ομάδα, τη Ντουναϊσβάρος. Σίγουρα κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Η Οριζόντε Κατάνια βασική ανταγωνίστρια μας τότε με τον ΝΟΒ, έχει κάνει κάποια βήματα πίσω. Μερικές τρομερές Ιταλίδες τότε, μεγάλωσαν και σταμάτησαν οπότε θεωρώ πως το επίπεδο της γειτονικής χώρας έχει πέσει λίγο μετά από εκείνη τη γενιά. Την ισπανική υπερδύναμη που λέγεται Σαμπαντέλ, καταφέραμε να την καθαιρέσουμε τότε στο Παπαστράτειο με τον Ολυμπιακό. Έναν πολύ σπουδαίο σύλλογο που προερχόταν από δυο σερί κατακτήσεις και εκείνη. Είχε στις τάξεις της όλη την ισχυρή Εθνική Ισπανίας. Πέρυσι είχε ρίξει λίγο την ποιότητα της λόγω της πανδημίας αλλά φέτος έχει δυναμώσει και πάλι, με τις προσθήκες που έκανε και την Μάγκι Στέφενς. Η σπουδαία Κίνεφ Κίρισι έδειξε φέτος λιγότερο προετοιμασμένη αν και δε συνεχίζει. Η πρώην ομάδα μου, ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο.»

• Θεωρείς ότι το γενικότερο επίπεδο του αθλήματος έχει πέσει? Ή παραμένει εξίσου υψηλό με τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας?

«Θεωρώ το επίπεδο τότε πιο ανταγωνιστικό διότι κάποια χρόνια πριν υπήρχαν περισσότερες ομάδες στην κούρσα της διεκδίκησης του τίτλου. Πλέον τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα, πιο προβλέψιμα.»

2022 (Εθνικός Len Trophy – Ολυμπιακός Len Euroleague ?)

Ο Ολυμπιακός φαίνεται πως βρήκε τον συμπαραστάτη του και αυτό που μένει τώρα είναι να διατηρήσει τα σκήπτρα του, παρουσία του 8^ου παίκτη του, του κόσμου του. Ο συμπολίτης Εθνικός έκανε το καθήκον του και με το παραπάνω και το γεγονός αυτό θα δώσει πιθανότατα ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στις «ερυθρόλευκες».

Η παλαιά φουρνιά έχει δώσει τη θέση της στις νεαρότερες αθλήτριες, οι οποίες όμως εμφανίζουν την ωριμότητα που πρέπει στην πισίνα και δείχνουν ότι το μέλλον τους ανήκει. Ακολουθούν δηλώσεις της συγκλονιστικής αρχηγού του Εθνικού, Φοίβης Χατζηκυριακάκη και της Ιωάννας Σταματοπούλου, τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και καθοριστική παίκτρια όπου χρειάζεται.

Ιωάννα Σταματοπούλου: «Πρωτόγνωρη εμπειρία χωρίς τον Χάρη Παυλίδη – Η ομάδα διαθέτει το τέλειο κράμα ταλέντου και εμπειρίας»

• Φέτος κλείνεις μια δεκαετία παρουσίας στον Ολυμπιακό. Τι είναι αυτό που σε «δένει» περισσότερο με το σύλλογο?

«Ο Ολυμπιακός για εμένα είναι ο σύλλογος που με πίστεψε και μου έδωσε την ευκαιρία να εξελιχθώ σαν παίκτρια και να μεγαλώσω. Όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ως άνθρωπος, μέσα από την αφοσίωση που πρέπει να δείχνεις για να αντιπροσωπεύεις αυτήν την ομάδα. Ο Ολυμπιακός μετά από τόσα χρόνια είναι για εμένα ένα οικείο περιβάλλον. Αυτό που με δένει με το σύλλογο είναι το κλίμα και η σχέση που έχουμε χτίσει μεταξύ μας.»

• Ο Ολυμπιακός μετρά 6 παρουσίες σε ευρωπαϊκούς τελικούς και οδεύει προς τον έβδομο. Τι είναι αυτό που διαθέτει η ομάδα και δείχνει τέτοια συνέπεια?

«Το μυστικό της επιτυχίας είναι η χημεία που υπάρχει μεταξύ μας και βγαίνει στο νερό. Με τα περισσότερα κορίτσια αγωνιζόμαστε μαζί πολλά χρόνια και ξέρει η μία την άλλη. Αθροιστικά με το ταλέντο που προσθέτουν οι νεαρότερες και την εμπειρία από τις ξένες που έρχονται στην ομάδα, απορρέει αυτό το αποτέλεσμα.»

• Υπάρχει κάποιος από τους τίτλους που έχετε κατακτήσει και ξεχωρίζεις εσύ προσωπικά?

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Όλες οι επιτυχίες έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και το μυαλό μου. Ίσως να έλεγα αυτούς στο «Παπαστράτειο», διότι πάντα ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού και η ώθηση που δίνει, προσφέρουν απίστευτα συναισθήματα.»

• Είναι έτοιμος ο Ολυμπιακός για το back to back? Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρετε κάτι τέτοιο?

«Έχουμε κάνει πολύ προπόνηση και είμαστε απόλυτα έτοιμες για αυτούς τους αγώνες. Δουλεύουμε όλο το χρόνο για αυτά τα παιχνίδια  και θέλουμε να δείξουμε το καλύτερο μας πρόσωπο, στο «σπίτι μας» μπροστά στον κόσμο μας. Το να διατηρηθείς στην κορυφή είναι πολύ πιο δύσκολο από το να φτάσεις εκεί. Όμως όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δείξει τις ικανότητες μας και θα παλέψουμε για το καλύτερο.»

• Θεωρείς ότι το φετινό σας ρόστερ είναι πιο πλήρες συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια?

«Έχουμε ένα κράμα πολύ ποιοτικών αθλητριών. Από τη μια υπάρχει μπόλικο ταλέντο και εμπειρία και από την άλλη νεαρές αθλήτριες που κάνουν τη διαφορά σε διεθνές επίπεδο. Δε θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω γιατί δε θέλω να αδικήσω καμία συμπαίκτρια που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Και το επίπεδο των αντιπάλων είναι αρκετά υψηλό αλλά πιστεύω ότι στο τέλος θα μιλήσει η ομαδική δουλεία.»

• Πρώτη φορά προετοιμασία για Final Four χωρίς τον Χάρη Παυλίδη. Πως σου φαίνεται?

«Ο Χάρης είναι ένας πολύ σπουδαίος προπονητής. Εκείνος μας έκανε ομάδα και μας οδήγησε σε πρωταγωνιστικό ρόλο αυτά τα χρόνια. Σίγουρα είναι πρωτόγνωρο αλλά καταλαβαίνω και την απόφαση που πήρε μετά από τόσα χρόνια. Έχουμε δουλέψει κάποιους μήνες με τον νέο μας προπονητή και πιστεύω θα έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.»

Φοίβη Χατζηκυριακάκη: «Ήταν βασικός μας στόχος από την αρχή η διάκριση στην Ευρώπη – Όσο και να το έχεις ονειρευτεί, το να σηκώνεις στην πραγματικότητα την κούπα είναι κάτι το ξεχωριστό»

• Είσαι αρκετά χρόνια στην ομάδα, εξού και η αρχηγία. Έβλεπες την επιτυχία να έρχεται?

«Φέτος πραγματοποιήθηκαν κάποιες καλές μεταγραφές που άλλαξαν επίπεδο την ομάδα. Από την αρχή της σεζόν λοιπόν η συμμετοχή μας σε ένα Final Four ήταν ένας από τους βασικούς στόχους. Και η διεκδίκηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Δεν μπορούσαμε να το δούμε από την αρχή της χρονιάς. Όμως αγώνα με τον αγώνα και βλέποντας την απόδοση μας, πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε.»

• Τι έκανε φέτος τόσο καλά η ομάδα? Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας που σας οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης?

«Νομίζω πως στήθηκε μια πολύ ικανή ομάδα από την αρχή της χρονιάς. Από εκεί και πέρα όταν δέσαμε ως σύνολο, βάλαμε τις βάσεις για την επιτυχία αυτή.»

• Νιώσατε κάποιο βάρος αναλογιζόμενες την ιστορία του συλλόγου και τις επιτυχίες του παρελθόντος?

« Όχι, καθόλου. Ήταν κάτι που υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι θέλουμε να φέρουμε έναν ευρωπαϊκό τίτλο στο σωματείο μετά από 12 χρόνια αλλά δεν μας αποσυντόνισε η σκέψη αυτή, ούτε μας πίεσε. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη για την επιστροφή του Εθνικού στα μεγάλα σαλόνια και μας χαροποίησε ιδιαίτερα.»

• Κάνατε τους τελικούς να φαίνονται εύκολοι ή όντως ήταν? Το αναφέρω διότι πετύχατε δυο καθαρές νίκες απέναντι σε μια έμπειρη ομάδα.

«Φάνηκαν εύκολοι αλλά δεν ήταν. Ακόμα και όταν είχαμε πάρει διαφορά στο σκορ, τα παιχνίδια συνέχιζαν να είναι πολύ δυνατά με πολλές προσωπικές μονομαχίες μέχρι τέλους.»

• Το να σηκώνεις μια Ευρωπαϊκή κούπα είναι όπως το είχες φανταστεί?

«Δεν νομίζω ότι μπορείς να φανταστείς κάτι τέτοιο, όσο και να το έχεις ονειρευτεί. Όσες φορές και να το είχα κάνει εικόνα στο μυαλό μου, η στιγμή όταν το ζεις και γίνεται πράξη είναι τελείως ξεχωριστή.»

• Ποιο είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας?

« Έχουμε μπροστά μας το Final Four του Κυπέλλου όπου στόχος είναι ο τελικός παρά τη δύσκολη κλήρωση και έπειτα ακολουθούν οι τελικοί του πρωταθλήματος. Δεν θέλω να μιλήσω για ταβάνι αλλά έχουμε μπροστά μας δυο δύσκολους στόχους που θέλουμε πολύ να πετύχουμε.»

Τα επιτεύγματα αυτά της ελληνικής γυναικείας υδατοσφαίρισης φανερώνουν πως το σπορ έχει πλούσιο παρελθόν, παρόν και πιθανότατα μέλλον. Ο υγιής ανταγωνισμός στις εγχώριες διοργανώσεις φέρνει καλύτερα αποτελέσματα και στις εκτός των συνόρων υποχρεώσεις και όσο πιο γρήγορα δωθεί η απαραίτητη βαρύτητα στο άθλημα, τόσο πιο εντυπωσιακά θα είναι τα αποτελέσματα.

www.bnsports.gr