Την Κυριακή η Ρόμα αντιμετωπίζει την Ουντινέζε και το BN Sports γυρίζει τον χρόνο πίσω σε ένα άλλο Ρόμα-Ουντινέζε στο οποίο παραλίγο να γραφτεί η μεγαλύτερη τραγωδία του ιταλικού ποδοσφαίρου όταν η Cosa Nostra επιχείρησε να ανατινάξει το Ολίμπικο.
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Η δεκαετία του 90’ ήταν μια ιδιαίτερη εποχή για την Ιταλία. Το ιταλικό κράτος είχε κηρύξει τον ανένδοτο αγώνα στην Μαφία. Μια Μαφία η οποία προκαλούσε συνεχώς με βόμβες σε διάφορους στόχους αλλά και δολοφονίες πολιτικών προσώπων. Στο πλαίσιο αυτό τα μεγάλα κεφάλια του συνδικάτου του οργανωμένου εγκλήματος είχαν πάρει την απόφαση να πραγματοποιήσουν το μεγαλύτερο μακελειό που είχε γνωρίσει ποτέ η χώρα. Και που θα γινόταν αυτό; Στο Ολίμπικο της Ρώμης στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως κανένας δεν θα ήταν ποτέ ασφαλής.
Εκείνα τα χρόνια ο πόλεμος μεταξύ της σικελικής μαφίας και του ιταλικού κράτους βρισκόταν στην κορυφή του. Είχαν προηγηθεί οι δολοφονίες δύο εισαγγελέων στο Παλέρμο του Τζιοβάνι Φαλκόνε, και του Πάολο Μπορσελίνο. Ο φόβος είχε επικρατήσει παντού και όλοι ζούσαν περιμένοντας το επόμενο χτύπημα. Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου του 1994 η Ρόμα υποδεχόταν την Ουντινέζε στο Ολίμπικο. Αυτό το ματς είχαν σημαδέψει οι μαφιόζοι για να κάνουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Το μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα στην Ιταλία.
Tο πρωί της 23ης Ιανουαρίου 1994 ένα Lancia Thema ήταν σταθμευμένο στην Viale dei Gladiatori, μερικές δεκάδες μέτρα από τις πύλες του Σταδίου. Στο πορτμπαγκάζ υπήρχαν περίπου 700 κιλά εκρηκτικά και σιδερένιες ράβδοι μέσα σε σακούλες σκουπιδιών. Στην κορυφή του λόφου Monte Mario, ένας άντρας κρατάει στα χέρια του το τηλεχειριστήριο με το οποίο θα πυροδοτήσει τα εκρηκτικά. Η απόφαση είχε παρθεί. Αυτό θα γινόταν μετά το τέλος του αγώνα την στιγμή της εξόδου των οπαδών από τις εξέδρες. Στον δρόμο Viale dei Gladiatori, βρίσκονταν και οι carabinieri και τα οχήματά τους. Ένα μπουμ και αμέτρητοι νεκροί, αν σκεφτεί κανείς πως σχεδόν 40.000 tifosi βρίσκονταν στο γήπεδο.
Αυτή δεν είναι η εισαγωγή από κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα του Φίλιπ Κερ, αλλά η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ξεπερνά τη φαντασία, ακόμα και την πιο μακάβρια όπως την διηγήθηκαν τα ίδια τα μέλη της Cosa Nostra όταν βρέθηκαν ενώπιο των ανακριτών. Ο πρώτος είναι ο Καλαβρέζος Αντόνιο Σκαράνο έμπορος ναρκωτικών και άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του Ματέο Μεσίνα Ντενάρο, αρχηγού της Cosa Nostra ο οποίος ανεβαίνει στην Ρώμη και κάνει τον πρώτο έλεγχο του χώρου γύρω από το Ολίμπικο, για να ακολουθήσει ο Γκασπάρε Σπατούτσα ο οποίος επιθεωρεί για δεύτερη φορά τον περιβάλλοντα χώρο μελετώντας παράλληλα την διαδρομή των λεωφορείων της αστυνομίας. Μάλιστα, ο Σπατούτσα θα ήταν αυτός που θα ενεργοποιούσε και την βόμβα μετά το τέλος του αγώνα της Ρόμα με την Ουντινέζε.
Ο Σκαράνο μαζί με κάποια άλλα μέλη της σικελικής μαφίας μεταφέρουν στην Ρώμη μέσω ενός φορτηγού 400 κιλά εκρηκτικά τα οποία στη συνέχεια τα τοποθετούν στο Lancia. Εκείνη την εποχή ο πόλεμος των δύο πλευρών είχε μπει σε νέα φάση. Τώρα ο στόχος ήταν να αναγκαστούν τα θεσμικά όργανα να διαπραγματευτούν σε μια προσπάθεια η Μαφία να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των μελών της στην φυλακή (αφού όλο και περισσότερα μέλη της συλλαμβάνονταν). Άλλωστε, εκείνη την εποχή η ήττα των μεγάλων κομμάτων στις εκλογές του 1992 και η άνοδος της Λέγκας τoυ Βορρά, οδήγησε σε μια αποσταθεροποίηση του παραδοσιακού πολιτικού πλαισίου. Και αυτό ήθελε να το εκμεταλλευτεί η Μαφία. Γι αυτό και στην συγκεκριμένη επιχείρηση συμμετέχει και η Ndrangheta (η μαφία της Καλαβρίας) με υλικοτεχνική υποστήριξη. Η απόφαση των κεφαλών της σικελικής μαφίας είναι να μεταφέρει τον πόλεμο έξω από τα όρια του Παλέρμο και της Σικελίας. Έτσι, αρχίζουν επιθέσεις επίδειξης εναντίον στόχων σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ιταλίας. Βομβιστικές επιθέσεις στην Via dei Georgofili στη Φλωρεντία, στην Via Palestro στο Μιλάνο, καθώς και στο San Giorgio al Velabro και San Giovanni στο Laterano στη Ρώμη. Στόχος είναι οι όσο γίνεται μεγαλύτερος αριθμός θυμάτων και η αίσθηση του φόβου σε όλη την χώρα ώστε να αποκτήσουν καλύτερο διαπραγματευτικό όπλο με την κυβέρνηση.
Do ut des, ή άλλο αίμα αναφέρει η Μαφία στην επιστολή που στέλνει σε Messaggero και Corriere dellα Sera, δηλαδή σου δίνω για να μου δίνεις (ο νόμος του αμοιβαίου συμφέροντος στη ζωή). Και το χτύπημα στο Ολίμπικο θα ήταν το τελειωτικό μήνυμα. Κι εκείνη την ημέρα ήταν όλα έτοιμα. Ο αγώνας τελειώνει και η Ουντινέζε με τα γκολ των Πίτσι και Μπράνκα κερδίζει την Ρόμα. Ο κόσμος και οι carabinieri αφήνουν την Curva Sud και περπατάνε στην Viale dei Gladiatori, εκεί όπου ήταν σταθμευμένο και το Lancia.
Ο Σπατούτσα πατάει το κουμπί αλλά το τηλεκοντρόλ κολλάει. Οι όποιες προσπάθειες για ενεργοποίηση της βόμβας αποτυγχάνει. Τα λεπτά περνάνε και ο φόβος της αποτυχίας αναγκάζει όσους συμμετείχαν στην επιχείρηση να την ακυρώσουν. Λίγες ημέρες αργότερα ο Σκαράνο παίρνει το αυτοκίνητο από το σημείο ώστε να μην πέσει στα χέρια της αστυνομίας. Από καθαρή τύχη η Ιταλία γλίτωσε από την χειρότερη μεταπολεμική τραγωδία.
Η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει τη φαντασία και να είναι ακόμα πιο απρόβλεπτη. Δυστυχώς και ευτυχώς. Σε αυτή την περίπτωση ευτυχώς αφού η όποια στεναχώρια υπήρχε στους τζιαλορόσι οπαδούς για την εντός έδρας ήττα από την Ουντινέζε αμέσως μετατράπηκε σε μια απέραντη ανακούφιση όταν χρόνια αργότερα έγινε γνωστό το σχέδιο της σικελικής μαφίας για εκείνο το ματς και πως από καθαρή τύχη κατάφεραν να επιστρέψουν στους δικούς τους σώοι και αβλαβείς.
www.bnsports.gr
