Οι 4+1 παίκτες που μισήθηκαν από τις πρώην ομάδες τους (video)

Ο Ντούσαν Βλάχοβιτς πήρε μία γεύση με το τι θα ακολουθήσει κάθε φορά που θα πατάει στην έδρα της Φιορεντίνα, με τους οπαδούς της να υψώνουν ένα σχετικό κορέο για τον ίδιο. Βέβαια, δεν είναι ο πρώτος «προδότης» των ευρωπαϊκών γηπέδων και το BN Sports σας θυμίζει παρόμοιες περιπτώσεις.

Πολ Ινς ( Γουέστ Χαμ- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)

Ένας πληρέστατος κεντρικός μέσος που συνδύαζε όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά της θέσης, ο Πολ Ινς ήδη από τα 18 του χρόνια κέρδισε θέση βασικού στην ανδρική ομάδα της Γουέστ Χαμ. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν άργησε να εντοπίσει το ταλέντο του, και το καλοκαίρι του 1989 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακοίνωσε τη μεταγραφή του. Στην περίπτωση του όμως, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Αρκετό καιρό πριν ανακοινωθεί από τους «κόκκινους διαβόλους», διέρρευσε μια φωτογραφία του με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ ο ίδιος μέχρι τότε συνεχώς δήλωνε πως θα μείνει στο Λονδίνο. Με αυτόν τον τρόπο, έγινε εμφανές πως είχε συμφωνήσει με την ομάδα του Μάντσεστερ πολύ πριν ανακοινωθεί. Οι φίλοι της Γουέστ Χαμ δεν…πήραν και πολύ καλά την κοροϊδία του Ινς, και κάθε φορά που αυτός επισκεπτόταν ως αντίπαλος το Μπολέιν Γκράουντ, τον αντιμετώπιζαν με έντονα γιουχαρίσματα.

Κάρλος Τέβες (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ- Μάντσεστερ Σίτι)

Η σχέση του Αργεντινού με την πόλη του Μάντσεστερ είναι πολύ παράξενη. Μετά από δύο πολύ επιτυχημένα χρόνια στο «θέατρο των ονείρων», όπου βοήθησε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να κατακτήσει ισάριθμες Πρέμιερ Λιγκ και ένα Τσάμπιονς Λιγκ, το 2009 αποφάσισε να μετακινηθεί στους «θορυβώδεις γείτονες», όπως τους έχει χαρακτηρίσει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τη Μάντσεστερ Σίτι. Οι «εμπρηστικές» πινακίδες που κυκλοφόρησαν σε όλη την πόλη, που έγραφαν με μεγάλα γράμματα «Welcome to Manchester», σίγουρα δεν βοήθησαν στην αποκλιμάκωση της κατάστασης. Το αποτέλεσμα ήταν το Όλντ Τράφορντ σύσσωμο να γιουχάρει κάθε επαφή του Αργεντινού με τη μπάλα στο πρώτο μεταξύ τους ματς, που έληξε με 4-3 υπέρ των «Κόκκινων Διαβόλων».

Άσλει Κόουλ (Άρσεναλ-Τσέλσι)

Ο Άγγλος αριστερός μπακ, προϊόν των ακαδημιών της Άρσεναλ και βασικό μέλος των «Invincibles» του Αρσέν Βενγκέρ, μετά από διαμάχες σχετικά με το συμβόλαιό του, αποφάσισε το 2006  να αφήσει τους κανονιέρηδες για τη μισητή εχθρό τους, την ανερχόμενη Τσέλσι του Αμπράμοβιτς. Η δημοσίευση της αυτοβιογραφίας του λίγους μήνες μετά, όπου δεν μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη διοίκηση της Άρσεναλ, έριξε ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά για τους φίλους των gunners, που τον κατηγόρησαν πως πρόδωσε την ομάδα για τα λεφτά της Τσέλσι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στις πρώτες του επισκέψεις στο Εμιρέιτς ως αντίπαλος, οι φίλαθλοι να τον φωνάζουν κοροϊδευτικά Cashley και να του πετούν χαρτονομίσματα με το πρόσωπό του στη θέση αυτού της Βασίλισσας.

Φράνκ Λάμπαρντ (Γουέστ Χαμ-Τσέλσι)

Όπως είδαμε και παραπάνω, οι φίλοι της Γουέστ Χαμ είναι γνωστοί για την τάση τους να κρατάνε κακίες. Δεν ισχύει κάτι διαφορετικό και για την περίπτωση του Φράνκ Λάμπαρντ. Ο σπουδαίος Άγγλος μέσος, που ανδρώθηκε στις ακαδημίες της Γουέστ Χαμ και έλαμψε με τη φανέλα της για πρώτη φορά στα γήπεδα της Αγγλίας, ζήτησε το 2001 από τη διοίκηση τη μεταγραφή του στην έτερη ομάδα του Λονδίνου, την Τσέλσι. Από τότε, για τους οπαδούς των hammers, ο Λάμπαρντ έγινε ο «Big Fat Frank». Μάλιστα, τα αισθήματα αντιπάθειας ήταν μάλλον αμοιβαία, καθώς ο Άγγλος μέσος έγραψε στην αυτοβιογραφία του το 2006: «Χαμογελούσα κάθε φορά που έχανε η Γουέστ Χαμ. Τόσο πολύ είχα απογοητευτεί, που ήθελα να χάνουν. Τώρα δεν με ενδιαφέρουν καν τα αποτελέσματά τους».

Λούις Φίγκο (Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης)

Είναι άλλο πράγμα να σε μισούν οι οπαδοί της πρώην ομάδας σου, και άλλο να σου πετάνε ένα κεφάλι γουρουνιού εν ώρα αγώνα. Αυτό συνέβη στον Λούις Φίγκο, ο οποίος μετά από μια πενταετία που «θεοποιήθηκε» στην Μπαρτσελόνα, το 2000 μετακινήθηκε στην αιώνια αντίπαλό της, τη Ρεάλ Μαδρίτης, με μεταγραφή-τότε ρεκόρ 62 εκατομμυρίων ευρώ. Οι φίλοι των μπλαουγκράνα δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την απώλεια του κορυφαίου τους παίκτη, πόσο μάλλον από το μεγάλο τους εχθρό στην Ισπανία. Τα πανό που αποκαλούσαν τον Πορτογάλο προδότη και μισθοφόρο έδιναν και έπαιρναν, όπως και τα αντικείμενα που έπεφταν πάνω του εν ώρα αγώνα, με κορυφαίο, όπως ειπώθηκε, ένα κεφάλι γουρουνιού που προσγειώθηκε δίπλα του στο Καμπ Νου την ώρα που εκτελούσε κόρνερ, με το συμβολισμό να είναι ξεκάθαρος.