Ένα προπονητικό camp της NIKE είχε φέρει τον Κόμπε Μπράιαντ στην Ελλάδα το 2011. Ο Γιώργος Λιμνιάτης, που είχε επίσης συμμετάσχει στο εν λόγω event, θυμάται και μιλάει στο BN Sports για εκείνη τη μοναδική συνάντηση!
Συνέντευξη στη Βασιλική Καραμούζα
Δύο χρόνια συμπληρώνονται (26/01) από τον αδόκητο χαμό του Κόμπε Μπράιαντ, της 13χρονης Τζιάνα και επτά ακόμα ατόμων που επέβαιναν στο ελικόπτερο εκείνης της μοιραίας πτήσης, που συνετρίβη σε λόφο στην περιοχή Καλαμπάσας.
Με αφορμή αυτό το δυσάρεστο γεγονός, ο Γιώργος Λιμνιάτης, ένας από τους λίγους Έλληνες του χώρου του μπάσκετ που είχαν την τύχη να γνωρίσουν τον 5 φορές πρωταθλητή του ΝΒΑ και θρύλο των Λος Άντζελες Λέικερς, θυμάται για λογαριασμό του BN Sports εκείνο το προπονητικό camp που είχε διοργανώσει η NIKE στις εγκαταστάσεις του Δούκα το 2011 και τις κουβέντες που είχε ανταλλάξει με τον Κόμπε.
Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα όταν μάθατε ότι θα βρεθείτε στον ίδιο χώρο με τον Κόμπε;
«Σίγουρα τα πρώτα συναισθήματα όταν μαθαίνεις ότι θα βρεθείς με έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο του αθλήματός μας είναι πολύ θετικά. Υπήρχε μεγάλη προσμονή και χαρά για την γνωριμία, γιατί δεν έχεις πολλές φορές την ευκαιρία να συναντηθείς με αθλητές τέτοιου επιπέδου και να μιλήσεις για το μπάσκετ».
Αυτές οι ώρες που περάσατε μαζί τι εντύπωση σας άφησαν; Συζητήσατε κάτι;
«Ήταν περίπου 2-3 ώρες στο γήπεδο. Κάποιος είχε τύχει να του αναφέρει ότι έπαιζα κι εγώ μπάσκετ και κάπως έτσι μιλήσαμε στη διάρκεια των ασκήσεων που κάναμε για τα παιδιά. Του είχαν πει ότι ήμουν και προπονητής στις μικρές Εθνικές Ομάδες, γιατί τότε ήταν η εποχή που είχα ενασχόληση με τους Παμπαίδες σε όλη την Ελλάδα και οι συζητήσεις μας ήταν πάνω κάτω για το αν υπάρχουν νέα ταλέντα. Τον ρώτησα κι εγώ αν ισχύει το ίδιο και στην Αμερική και αν παρακολουθεί την εξέλιξη των νέων αθλητών.
Συζητήσαμε επίσης για την Εθνική Ανδρών, γιατί ο Κόμπε είχε γεννηθεί στην Ιταλία και ως εκ τούτου δεν ήταν απόμακρος ως προς τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε γενικότερα και το μπάσκετ εκτός Αμερικής. Την επόμενη χρονιά ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο, οπότε συζητήσαμε για το ποιες ομάδες, εκτός από την Αμερική φυσικά, θα μπορούσαν να διακριθούν.
Είχε σε μεγάλη εκτίμηση την Εθνική Ελλάδας και η εντύπωση που αποκόμισα όλη αυτή την ώρα, γιατί είχαμε έρθει αρκετά κοντά, ήταν ενός ανθρώπου που δεν ήταν καθόλου σταρ. Ήταν ένας ‘αντισταρ’. Ήταν πάρα πολύ δεκτικός με όλους τους προπονητές, όχι μόνο με εμένα. Ήταν πάρα πολύ ταπεινός, πολύ ευγενικός, με χιούμορ. Ήταν το παράδειγμα του ότι όσο σπουδαίος και να είσαι σε αυτό που κάνεις, η ταπεινότητα είναι αυτή που σε κάνει να ξεχωρίζεις».
Υπάρχουν και κάποιες φωτογραφίες από εκείνη την ημέρα που ο Κόμπε φαίνεται να σας αγκαλιάζει πολύ εγκάρδια και να γελάτε πραγματικά με την ψυχή σας. Ποιο είναι το στόρι πίσω από εκείνα τα στιγμιότυπα;
«Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχε γίνει, αλλά θυμάμαι το γενικό πλαίσιο εκείνης της συζήτησης. Βλέπαμε κάποια παιδιά και ένα εξ’αυτών έβαζε κάποια εντυπωσιακά καλάθια, οπότε ο Κόμπε μου έλεγε ότι αν παίξει με αυτό το παιδί μπορεί να χάσει. Γιατί στο τέλος εκείνης της προπονητικής μονάδας ήταν προγραμματισμένο να παίξει μονό με ένα παιδί από αυτά είχαν διακριθεί. Αν δεν κάνω λάθος είχε παίξει εν τέλει με τον Χουχούμη, ένα παιδί που το είχαμε στα κλιμάκια, αρκετά ταλαντούχο.
Εγώ πάλι τον είχα ρωτήσει αν πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει την Αμερική αν ξαναπαίξουν (σσ. όπως είχε συμβεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Σαϊτάμα το 2006) και εκείνος γέλασε και μου είπε "δε νομίζω"».
Η αντιμετώπιση των παιδιών προς τον Κόμπε ποια ήταν;
«Εντάξει, είχαν δέος τα παιδιά. Ακόμα κι εμείς που ήμασταν άνθρωποι με μια διαδρομή στον χώρο, ήταν επόμενο ότι όταν ήρθαμε σε επαφή με έναν τόσο μεγάλο αθλητή, το συναίσθημα ήταν δέος. Και τα παιδιά προσπαθούσαν να δίνουν μεγάλη προσοχή σε όλες τις οδηγίες του και τις παρατηρήσεις που έκανε, ώστε να μπορέσουν να τα απορροφήσουν και, έστω σε αυτό το μικρό διάστημα που ήταν μαζί του, να πάρουν πράγματα που θα τους βοηθήσουν στο μέλλον της καριέρας τους στο μπάσκετ. Ήταν σαν βλέπουν ένα Θεό. Που είναι απόλυτα λογικό, γιατί ο Κόμπε ήταν ένας Θεός για το μπάσκετ».
Στις 26 Ιανουαρίου του 2020, όταν και συνέβη το δυστύχημα που στέρησε τη ζωή του Κόμπε, θυμάστε που ήσασταν;
«Ήταν απόγευμα για εμάς αν δεν κάνω λάθος και πρωί για αυτούς. Θυμάμαι ότι ήμουν στο σπίτι μου και είναι από τις στιγμές που συγκλονίστηκα. Είχα μπει στο ίντερνετ και διάβαζα όλα τα sites. Θυμάμαι και τον τίτλο: "Παγκόσμιο σοκ, σκοτώθηκε ο Κόμπε". Εγώ, σαν άνθρωπος που έχω ασχοληθεί με το μπάσκετ, έχω συγκλονιστεί με τέτοια γεγονότα δύο φορές. Με το θάνατο του Ντράζεν και με το θάνατο του Κόμπε. Δηλαδή, είναι δύο πολύ δυσάρεστες στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου. Το σοκ της είδησης ήταν τόσο μεγάλο, γιατί ξέχωρα του ότι έφυγε ένας τόσο μεγάλος αθλητής, σε τόσο μικρή ηλικία, μαζί με το παιδί του, εγώ τον Κόμπε είχα την τύχη να τον γνωρίσω, έστω και για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Οπότε έστω και αυτή η σύντομη γνωριμία έκανε τα συναισθήματα πολύ πιο έντονα».
www.bnsports.gr
