γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Πανηγυρίζουμε, ως ελληνικό ποδόσφαιρο, δύο προκρίσεις σε νοκ-άουτ φάση ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Μην είμαστε και απαιτητικοί. Μιλάμε για την 16η ποδοσφαιρική δύναμη της Ηπείρου. Αποτελεί επίτευγμα, κακά τα ψέματα. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, ωστόσο, θα χρειαστεί να βάλουν κάτω τα πράγματα και να... χωνέψουν ότι δεν ήταν όλα ρόδινα στη φθινοπωρινή πορεία τους.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Αρχίζουμε από τα θετικά της υπόθεσης. Δύο ελληνικές ομάδες συνεχίζουν το Φεβρουάριο του 2022 την πορεία τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός στο Europa League και ο ΠΑΟΚ στο Europa Conference League. Είναι καλό για τους συλλόγους, καλό για την βαθμολογία της χώρας μας, καλό γενικότερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κάλλιστα μπορούσε να μπει εδώ μία τελεία και να μην ασχοληθούμε καν περαιτέρω με την ανάλυση που ακολουθεί. Βλέπετε, τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, με μοναδική ένσταση αν υπάρχει όντως διάθεση για παραπάνω... γευσιγνωσία ή αν ότι μας σέρβιραν οι δύο εκπρόσωποί μας στα σαλόνια της Ευρώπης, ήταν αρκετά για να τους κοπεί η... όρεξη.
Το τότε και το... μετά της κλήρωσης, έχει σημασία για τον Ολυμπιακό!
Ημέρα κλήρωσης. Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού στον όμιλο του UEFA Europa League: Άιντραχτ Φρανκφούρτης, Φενέρμπαχτσε και Αντβέρπ. Η τότε δήλωση του Πέδρο Μαρτίνς, προπονητή των Πειραιωτών: «πρόκειται για έναν όμιλο πολύ ανταγωνιστικό και ισορροπημένο». Οι δηλώσεις των άλλων ομάδων για τους πρωταθλητές Ελλάδας: «στην ουσία αντιμετωπίζουμε μία ομάδα που θα έπρεπε να αγωνίζεται στο Champions League».
Περίπου 3μιση μήνες μετά, ο μοναδικός εκπρόσωπός μας στη 2η τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, τερματίζει στην 2η θέση του 4ου ομίλου, πίσω από την Άιντραχτ, μπροστά από τη Φενέρμπαχτσε. Απολογισμός: 3-0-3, 9 βαθμοί και 8-7 γκολ. Για ομάδα που θεωρείται επιπέδου Champions League: μέτρια πράγματα. Για την υπάρχουσα κατάσταση που βιώνουν οι «ερυθρόλευκοι»: μάλλον πρέπει να αισθάνονται ευχαριστημένοι.
Καταγράφουμε τα δεδομένα. Η Άιντραχτ, μία μικρομεσαία ομάδα της Bundesliga, με διαρκή άνοδο την τελευταία 4ετία σε Γερμανία και Ευρώπη, αλλά εμφανώς το... ψάξιμο φέτος με τις τόσες αλλαγές. Η Φενέρμπαχτσε του Βίκτορ Περέιρα. Σπουδαία ονόματα, μεγάλο κλαμπ, αλλά σαν να έμεινε απλά το όνομα. Αντβέρπ: η ανερχόμενη δύναμη στο Βέλγιο, πάντα επικίνδυνη, αλλά δεν είναι ούτε Μπριζ, ούτε η παλιά Άντερλεχτ.
Δεδομένο επίσης, η εικόνα του Ολυμπιακού δεν ήταν αυτή που έχουμε συνηθίσει. Τα σκαμπανεβάσματα είναι αρκετά. Από τη σούπερ εικόνα στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ, στο απόλυτο κενό της Αμβέρσας. Καθηλωτικές και αληθινές οι δηλώσεις του Μαρτίνς μετά το τέλος του παιχνιδιού. Δεν κρύβεται, δεν ψάχνει δικαιολογίες. Θα μπορούσε να το κάνει, με το υπάρχον ρόστερ και την εικόνα της ομάδας; Θα μπορούσε!
Δίνουμε πόντο στον Πορτογάλο πως το υλικό είναι αρκετά διαφορετικό και χρειάστηκε (όπως και χρειάζεται) το απαραίτητο χτίσιμο. Η κούραση ορισμένων βασικών στελεχών, την τελευταία διετία, αποτυπώνεται ξεκάθαρα στον αγωνιστικό χώρο. Ίσως και λογικό να μην αποδίδει αυτό που πρέπει ή περιμένει ο κόσμος του. Είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός, προ διετίας ας πούμε, θα είχε την πρώτη θέση στο τσεπάκι. Τώρα είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Συμπέρασμα: ούτε κρύο, ούτε ζέστη για την πρόκριση. Δεδομένα θα έχει άλλα δύο σπουδαία ματς στην Ευρώπη. Κρατάει αυτό. Ίσως μόνο αυτό από ένα γεμάτο ευρωπαϊκό φθινόπωρο, χωρίς την απαραίτητη ποδοσφαιρική εξέλιξη.
Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει στην Ευρώπη, αλλά είναι αυτό αρκετό;
Τη σεζόν 2016-17 προκρίθηκε ξανά ο ΠΑΟΚ στη νοκ-άουτ φάση μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αντικειμενικά, με Φιορεντίνα, Σλόβαν Λίμπερετς και Κάραμπαγκ στον όμιλο τότε, η δουλειά του ήταν πιο δύσκολη από τη φετινή. Αντιμετώπισε τη Σάλκε στη φάση των «32» και αποκλείστηκε με το συνολικό 1-4. Πέντε χρόνια μετά βρίσκεται πάλι σε νοκ-άουτ φάση. Αλλά «μόλις» αυτή του Europa Conference League.
Κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ πέτυχε απλά το αυτονόητο. Προκρίθηκε από τη νεοσύστατη, 3η τη τάξει, ευρωπαϊκή διοργάνωση ως δεύτερος του ομίλου του. Πίσω από την Κοπεγχάγη, μπροστά από τη Σλόβαν Μπρατισλάβας. Δεν αναφέρουμε καν τους ερασιτέχνες της Λίνκολν. Θεμιτή και λογική η συνέχεια της πορείας του λοιπόν.
Αποτυχία αποτελούν δύο πράγματα. Το να μην τερματίσεις πρώτος στον όμιλό σου και δεύτερον, να φτάνεις στην τελευταία αγωνιστική, στο εντός έδρας ματς με τη Λίνκολν, για να χρειαστείς να «σφραγίσεις» το εισιτήριο της επόμενης φάσης. Όλα αυτά βέβαια, αν λάβουμε υπόψιν έναν υγιή ΠΑΟΚ. Με τους στόχους, τον «αέρα», την αύρα της επιστροφής Λουτσέσκου και όλα όσα έθεσε το καλοκαίρι ή έστω την ημέρα της κλήρωσης.
Οι δηλώσεις και η αισιοδοξία του τότε, έως την τωρινή αγωνιστική εικόνα και μουρμούρα που υπάρχει για το... χάος που μεσολαβεί μέχρι την κορυφή του πρωταθλήματος και τον Ολυμπιακό, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αν ήμασταν στο τέλος της προετοιμασίας και οι φίλοι του έβλεπαν τον ΠΑΟΚ να τερματίζει 2ος πίσω από την Κοπεγχάγη και να χρειάζεται το τελευταίο παιχνίδι για να προκριθεί, θα μιλούσαμε για αποτυχία. Τώρα, ο «Δικέφαλος» νιώθει μεγάλη ανακούφιση για την πρόκριση. Όχι αναλογικά με τους αντιπάλους και τον τρόπο, αλλά επειδή απλά ήρθε, επειδή επετεύχθη. Κυνηγά έναν στόχο, υπάρχει ένα σχέδιο, κάτι περιμένει το Φεβρουάριο.
Ο ρόλος και η εργασία του Λουτσέσκου, το «γερασμένο» ρόστερ με τις ελάχιστες εναλλακτικές λύσεις, τα σκαμπανεβάσματα από το «διπλό» της Κοπεγχάγης έως τις μέτριες εμφανίσεις στην Τούμπα, φυσικά και αποτελούν μέρος του ΠΑΟΚ, τα αφήνουμε, ωστόσο, κάπως στην άκρη για άλλη κουβέντα. Αν η συγκεκριμένη πρόκριση αποτελεί για τους Θεσσαλονικείς έναυσμα για καλύτερες ημέρες, αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Το να πανηγυρίζεις απλά (που δεν το πράττει ούτε το κλαμπ, μάλλον ούτε οι πιο λογικοί φίλοι του), έχοντας περάσει από τον συγκεκριμένο όμιλο του Conference League, δεν σε ανεβάζει, ούτε σε βελτιώνει.
Αμφότερες οι ομάδες μας, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ πρόσφεραν άπλετους βαθμούς στην Ελλάδα φέτος. Θα συνεχίσουν (ευελπιστούμε) να το πράττουν μέσα στο 2022. Αυτό είναι ένα σημαντικό κρατούμενο. Αλλά για τα ίδια τα κλαμπ, θα ήταν διπλά καλό να οριοθετήσουν επ’ ακριβώς τη συγκεκριμένη επιτυχία (;) και να πορευτούν με ακόμα μεγαλύτερη προσήλωση στο ευρωπαϊκό όνειρό τους.