Ένας μαέστρος των πάγκων που έψαχνε για καλό ποδόσφαιρο και θέσπισε το «proseco». Το BN Sports σας κάνει μία αναδρομή στο έργο που άφησε ο Όσκαρ Ταμπάρες από την τεχνική ηγεσία της Ουρουγουάης…
Σχετικά Άρθρα
Ουρουγουάη: Τέλος μετά από 15 χρόνια ο Όσκαρ Ταμπάρες!
«Δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα». Μία από τις δεκάδες ατάκες που έριξε στο τραπέζι και γράφτηκαν στα… πρακτικά του αθλήματος. Ένας «μαέστρος» των πάγκων, χωρίς υπερβολή, μία δόση πρωτοπορίας και ρομαντισμού. Η Ουρουγουάη έζησε μεγάλες στιγμές αλλά χάρης στον κύριο, πέρασε και την δεύτερη νιότη της.
Ο Όσκαρ Ταμπάρες αναβίωσε την αίγλη της Εθνικής Ουρουγουάης και έπειτα από 15 χρόνια παρουσίας (!), ανακοινώθηκε πως δεν θα συνεχίσει στον πάγκο της, έπειτα από τα αρνητικά αποτελέσματα. Ωστόσο, η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του, είναι το λιγότερο, τεράστια.
ATENCIÓN. Maestro Tabarez dejó de ser el DT de la Selección Uruguaya. pic.twitter.com/T2M39k1hge
— Martin Charquero (@MartinCharquero) November 19, 2021
Αδιάφορη ποδοσφαιρική καριέρα, παραλίγο δάσκαλος και μικρά, προπονητικά, βήματα!
Το ποδόσφαιρο ήταν ανέκαθεν ο έρωτάς του. Έκανε τα πάντα για να είναι κοντά σε αυτό με κάθε τρόπο. Έπαιξε επαγγελματικά για πέντε χρόνια σε Ουρουγουάη, Μεξικό και Αργεντινή, όμως αντιλήφθηκε πως του ταιριάζει περισσότερο να δίνει οδηγίες παρά να τις εφαρμόζει στον αγωνιστικό χώρο. Η Μπέλα Βίστα ήταν ο τελευταίος του ποδοσφαιρικός σταθμός και ο πρώτος με τα προπονητικά.
Πριν από αυτό, όμως, ο Όσκαρ Ταμπάρες δεν ήταν πάντα το ποδόσφαιρο η ζωή του. Το επάγγελμα του δασκάλου του άρεσε αρκετά. Ασχολήθηκε για ένα διάστημα και αυτό του έδωσε το κίνητρο να μπει ακόμα πιο δυναμικά στο ποδόσφαιρο. Ο λόγος ήταν πως, εκτός από το ότι του έλειπε, είδε μέσω του διαβάσματος, πόσο καλά μπορεί να σταθεί στους πάγκους.
Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του στους πάγκους, με την αρχή να περιορίζεται σε ομάδες του Μοντεβίδεο, όπου σύλλεξε εμπειρίες και εικόνες μέχρι να αναλάβει την Κ20 της Ουρουγουάης. Ως τότε, είχε αναλάβει και μεγάλους συλλόγους, όπως η Πενιαρόλ ή η Ντεπορτίβο Κάλι. Με την εθνική ομάδα, έδειξε τα πρώτα δείγματα του τι μπορεί να προσφέρει. Συγκεκριμένα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και άνοιξε την πόρτα για να μπει στην πρώτη ομάδα της χώρας του.
Ο αποκλεισμός Μαραντόνα, το Μουντιάλ και η επιστροφή στους συλλόγους…
Έμεινε για δύο χρόνια στον πάγκο των «σελέστε» αλλά πρόλαβε να δώσει έργο. Η Ουρουγουάη ήταν παραδοσιακή δύναμη στις δεκαετίες των ’30 ή ’40 αλλά με τον Ταμπάρες, έζησε ξανά μεγάλες στιγμές. Αποκορύφωμα ήταν το Copa America του 1989, όπου η ομάδα έφτασε μέχρι και τον μεγάλο τελικό, αποκλείοντας την Αργεντινή του Μαραντόνα μέχρι εκείνο το σημείο. Ένα χρόνο μετά, η ομάδα επέστρεψε σε τελικά Μουντιάλ, για πρώτη φορά μετά το 1970. Η φήμη του εκτοξεύτηκε και η εμπειρία του άρχισε να γίνεται ελκυστική στους συλλόγους.
Η Μπόκα Τζούνιορς ήταν αυτή που τον έκανε δικό της, με την Εθνική Ουρουγουάης να μην ξανακερδίζει παιχνίδι Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά την απομάκρυνσή του. Στο Μπουένος Άιρες έμεινε για 1,5 χρόνο πριν επιστρέψει στην πατρίδα και την Πενιαρόλ. Η «γέφυρα» που έχτισε για να περάσει στην Ευρώπη, είχε, πλέον, γερές βάσεις. Τα 14 χρόνια στην προπονητική ήταν αρκετά για να πείσουν την Κάλιαρι να του προσφέρει συμβόλαιο για να ταξιδέψει στην Ευρώπη.
Δεν ταίριαξε, δεν κούμπωσε και… χάθηκε
Η χαρά του ήταν ανεκτίμητη. Αυτό ήταν το όνειρο του και το πραγματοποίησε, όμως η απομυθοποίηση δεν άργησε να έρθει. Παρά το έργο του, οι ιδέες του δεν στηρίχθηκαν, με αποτέλεσμα να αλλάζει τη μία ομάδα μετά την άλλη. Στην Κάλιαρι δεν είχε άσχημη πορεία, για αυτό και τον επέλεξε η Μίλαν ως αντικαταστάτη του Αρίγκο Σάκι. Η παραμονή του ήταν σύντομη, όπως συνέβη και με την Οβιέδο. Έτσι, έξι χρόνια μετά το παρθενικό του ταξίδι σε άλλη ήπειρο, η Βελέζ από την Αργεντινή του δίνει την ευκαιρία να επιστρέψει στην Λατινική Αμερική, όπως και έκανε.
Πίστευε ότι εκεί θα μπορεί να βρει την εμπιστοσύνη που έχασε τόσο άδοξα στην Ευρώπη. Στην εποχή που ο Γιόχαν Κρόιφ δίδασκε τι εστί ποδόσφαιρο, οι ιδέες του Ταμπάρες φαίνεται πως δεν περνούσαν. Δεν άρεσαν. Δεν τράβαγαν. Γρήγορο πέρασμα από εκεί, παρόμοια κατάσταση και στην Μπόκα Τζούνιορς, με αποτέλεσμα το 2002 να μείνει ελεύθερος. Μηδέν προτάσεις, κανένα ενδιαφέρον και μακριά από τον Τύπο. Ουσιαστικά ο Όσκαρ Ταμπάρες χάθηκε για να… επιστρέψει.
Η επιστροφή στην Εθνική ομάδα και η εφεύρεση του «proceso»!
Ζύγισε καλά τις πιθανότητες αλλά και τις προτάσεις που είχε στα χέρια του. Τίποτα δεν ήταν εύκολο, καθώς το όνομά του είχε «ξεθωριάσει». Όχι όμως για τους ανθρώπους της Ουρουγουάης. Το έργο του το 1988-90 δεν είχε ξεχαστεί και το γεγονός πως η ομάδα έπαιρνε την κατιούσα, έφερε τον Όσκαρ Ταμπάρες στο τιμόνι της. Η κατάσταση ήταν οριακή, καθώς η χώρα είχε χάσει την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ του 2006 στην Γερμανία, αφού η Αυστραλία την κέρδισε στην διαδικασία των play off.
Ο Ταμπάρες ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει. Ωστόσο, το πρώτο που έκανε ήταν η θέσπιση του «Proceso de Institucionalización de Selecciones y la Formación de sus Futbolistas». Για όποιον δεν κατάλαβε, πρόκειται για μία διαδικασία στην όποια θα έπρεπε να μπουν όλα τα κλιμάκια της εθνικής ομάδας, ώστε να βγαίνουν έτοιμοι ποδοσφαιριστές για την πρώτη ομάδα. Συγκεκριμένα, από το σύστημα (4-3-3) μέχρι τον τρόπο προπονήσεων, έπρεπε να υπάρχει άρτια ομοιότητα μεταξύ ανδρών και νεαρών ποδοσφαιριστών, ώστε η μεταβίβαση να είναι πολύ πιο εύκολη.
Το γεγονός πως οι δέκα στους έντεκα ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες συμμετοχές στην Ουρουγουάη, είναι καλλιεργημένοι από αυτή τη μέθοδο, δείχνει την επιτυχία που είχε. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η υπομονή και η επιμονή έφερε αποτελέσματα. Η Ουρουγουάη έφτασε μέχρι την 4η θέση στο Copa America του 2007 ενώ κατάφερε να προκριθεί στο Μουντιάλ του 2010. Εκεί, όχι απλά σημείωσε την πρώτη νίκη της ομάδας στην διοργάνωση μετά το… 1990 (επί Ταμπάρες ξανά), αλλά έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά (!).
Η «σελέστε» έγινε ξανά… δυνατή!
Η εμπιστοσύνη που χτίστηκε είχε… γερές βάσεις. Μετά τη Νότιο Αφρική, όπου για πρώτη φορά, ο κόσμος της Ουρουγουάης χαμογέλασε μετά από πολύ καιρό για την εθνική ομάδα, ο Ταμπάρες οδήγησε το σύνολό του σε αρκετές παρουσίες, τόσο στο Copa America, όσο και στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Βρέθηκε στα τελικά του Μουντιάλ της Βραζιλίας ενώ στη Ρωσία, το 2018, αποκλείστηκε από την υπερομάδα της Γαλλίας στα προημιτελικά. Φυσικά, δεν ξεχνάει κανείς το Copa America του 2011.
Ήταν το πρώτο μετά το 1995, με τον Όσκαρ Ταμπάρες να λαμβάνει από την FIFA, μετάλλιο για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα, ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος προπονητής εκείνης της χρονιάς. Η Ουρουγουάη έγινε ξανά σπουδαία. Μπήκε ανάμεσα σε Βραζιλία-Αργεντινή και υπήρξαν φορές που τις… προσπέρασε κιόλας. Ο ίδιος έσπασε δεκάδες ρεκόρ, με αυτό του προπονητή, με τις περισσότερες συμμετοχές σε προκριματικά Νοτίου Αμερικής, να αποτελεί από τα κορυφαία.
Το σύνδρομο Γκιλέν-Μπαρέ τον κράτησε στο… ποδόσφαιρο!
«Η ασθένεια είναι χρόνια, μερικές φορές έχει ταλαντώσεις. Την αντιμετωπίζω με σκληρή φυσιοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή και σε αρμονική συνεννόηση με τους γιατρούς και τις θεραπείες που μου προτείνουν. Σαφώς και έχει αλλάξει η ζωή μου κι αν ποτέ νιώσω ότι τα παιδιά δεν με ακολουθούν στον αγώνα ή ότι με λυπούνται, θα φύγω μόνος μου από τον πάγκο. Μέχρι στιγμής, ευτυχώς, δεν έχει συμβεί. Δεν συμβιώνω με πόνο, αυτή η σπάνια νευροπάθεια μού προκαλεί μόνο κινητικά προβλήματα. Τώρα, χρησιμοποιώ ένα μπαστούνι, άλλες φορές χρειάζομαι πατερίτσες, μερικές φορές το αμαξίδιο, τις καλές μέρες τα καταφέρνω μόνος μου».
Δεν χρειάζεται να λες πολλά, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος που έχει το σύνδρομο, αναφέρει τα παραπάνω. Το 2016, ο Όσκαρ Ταμπάρες, μετά από μία σειρά εξετάσεων, μαθαίνει πως πάσχει από το σύνδρομο Γκιλέν-Μπαρέ. Ένα σπάνιο νευρολογικό νόσημα στο οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, επιτίθεται. Μπορεί πολλοί να πίστευαν πως αυτό θα σταματήσει την προπονητική του καριέρα, όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Συγκεκριμένα, πριν την διάγνωση, ο έμπειρος κόουτς στόχευε να σταματήσει και να απομακρυνθεί από το ποδόσφαιρο για να… ηρεμήσει. Ωστόσο, μόλις το έμαθε, αποφάσισε να συνεχίσει να στέκεται στην άκρη του πάγκου, ακόμα και με την βοήθεια πατερίτσας. Η εικόνα να στέκεται όρθιος και να δίνει οδηγίες, παρά τη νόσο, ήταν εντυπωσιακή.
Υπέγραψε στα 60 του, αποχώρησε στα 74 προς 75 του. Ο Όσκαρ Ταμπάρες έπειτα από 15 χρόνια αποτελεί παρελθόν από την Ουρουγουάη. Τα αρνητικά αποτελέσματα και η στιγμή της… ανανέωσης, έφεραν την αλλαγή.
Νότης Χάλαρης
www.bnsports.gr
