γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Ο Πορτογάλος τεχνικός των «ερυθρόλευκων» δοκιμάζει σχήματα, τακτικές και πρόσωπα, χωρίς «σταθερές» στο παιχνίδι τους οι Πρωταθλητές Ελλάδας δυσκολεύονται να συντονιστούν και να εξελιχθούν!
Σχετικά Άρθρα
Ολυμπιακός: Τι συμβαίνει όταν δεν κερδίζει στην 3η αγωνιστική και τι έφταιξε κόντρα στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης
Άιντραχτ Φρανκφούρτης – Ολυμπιακός 3-1: Πάλεψε, λύγισε και τώρα πρέπει να εκμεταλλευτεί την έδρα του (video)
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
«Πέτρα που κυλάει χόρτο δεν πιάνει» έλεγαν οι παλιοί, και δίκιο είχαν, αυτός που συνεχώς δοκιμάζει νέα πράγματα και αποφεύγει τη στασιμότητα είναι που γλυτώνει και την αποτελμάτωση, ΚΑΙ ποδοσφαιρικά μιλώντας καλό είναι να γνωρίζουμε ότι άλλο στασιμότητα και άλλο σταθερότητα! Στοιχείο, στη σταθερότητα αναφέρομαι, που, ακόμη κι αν δεν το λέμε εμείς, που το λέμε, το μαρτυρούν πανηγυρικά οι αριθμοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, λείπει εμφανέστατα από το φετινό Ολυμπιακό! Λείπει από τη φιλοσοφία του, λείπει από τη νοοτροπία του, λείπει από τις στρατηγικές και τακτικές επιλογές του, λείπει, αναπόφευκτα, από την απόδοσή του!
Και μπορεί με εξαίρεση το τελευταίο δείγμα, βλ. 3-1 από την Άιντραχτ στη Φρανκφούρτη, σε απολύτως πρακτικό και... μετρήσιμο επίπεδο οι «ερυθρόλευκοι» αυτήν ακριβώς την... εγγενή αδυναμία τους να μην την έχουν πληρώσει, στη Γερμανία γνώρισαν την πρώτη τους ήττα, αλλά... έστω και αήττητοι αποκλείστηκαν, θυμίζω, από το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, έστω κι αήττητοι, κι ας βρίσκονται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, έχουν χάσει τέσσερις βαθμούς στη Σουπερλίγκ, και τους 4 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»! Κόντρα σε μία θεωρητικά και πρακτικά πολύ υποδεέστερη ομάδα, τον Ατρόμητο, την πρώτη αγωνιστική, κόντρα στον «αιώνιο αντίπαλο» Παναθηναϊκό, σε παιχνίδι, σαφέστατα, ιδιαίτερων συνθηκών αλλά με τους «πράσινους» χτυπημένους από πλήθος προβλημάτων, σημαντικά αποδυναμωμένους!
Προφανώς και το να επιχειρηματολογήσει κανείς για τους λόγους που μια ομάδα αντιμετωπίζει σοβαρότατα ζητήματα στην πορεία της τη στιγμή που βρίσκεται την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στο πρωτάθλημα, σε πολύ καλή θέση για την πρόκριση στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ, ακόμη και για τη διεκδίκηση της πρωτιάς στον όμιλο, δε θα ήταν και ό,τι πιο σώφρον, δε σκοπεύω να το κάνω! Αυτό όμως που ουδείς μπορεί να αρνηθεί είναι ότι φέτος ο Μαρτίνς, ένα ακόμη δείγμα το παιχνίδι στη Φρανκφούρτη, δείχνει μπερδεμένος, ίσως και... παγιδευμένος σε κάποιες επιλογές του, γνωρίζετε πολύ καλά πως τον θεωρώ εξαιρετικό προπονητή, εξαιρετικό επαγγελματία και αξιοπρεπέστατο, ίσως και να είναι… ντεφορμέ, ίσως και να μην έχει καταφέρει ακόμη και ο ίδιος να καταλήξει στο τι ζητάει ακριβώς από το ρόστερ του!
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι, αρχίζοντας από το γενικό για να φτάσουμε στο ειδικό, έχοντας κληθεί φέτος σε 14 περιπτώσεις να επιλέξει σχηματισμό με σημείο αναφοράς το αμέσως προηγούμενο παιχνίδι, δέκα φορές έχει αλλάξει τη διάταξη της ομάδας του σε σχέση με το τελευταίο ματς και μόλις τέσσερις έχει ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο! Κράτησε το 3-4-3 από το δεύτερο παιχνίδι κόντρα στη Νέφτσι στο πρώτο με τη Λουντογκόρετς, εμπιστεύτηκε το 4-2-3-1 στα δύο ματς με τη Σλόβαν, διατήρησε το 4-2-3-1 με το οποίο πέρασε από τη Λαμία στο 4-1 επί του Απόλλωνα και στο 2-0 επί του Αστέρα, στην Τρίπολη, και… τέλος! Σε κάθε άλλη περίπτωση που κλήθηκε να αποφασίσει «αρνήθηκε» να εμφανίσει την ίδια… εκδοχή!
Σε επίπεδο… πλήθους των ποδοσφαιριστών που ο Πορτογάλος έχει χρησιμοποιήσει, ο αριθμός έχει ήδη φτάσει στους 29, με μία πολύ σημαντική… υποσημείωση που μόνο υποσημείωση δεν τη λες! Από αυτούς τους 29 μόνο οι 15 έχουν πράγματι καταγράψει ικανό χρόνο συμμετοχής, με 1380’ διαθέσιμα για τον κάθε «ερυθρόλευκο» μέχρι στιγμής στη σεζόν οι υπόλοιποι 14 από τους 29 κυμαίνονται από το 30% μέχρι και το 0.5% του χρόνου συμμετοχής! Μέσα σε αυτούς τους 14 όχι ακριβώς «παραγκωνισμένους» αλλά σίγουρα… παραμερισμένους βρίσκει κανείς τον Ουσεϊνού Μπα (403’), τον Μάριο Βρουσάι (175’), το Θανάση Ανδρούτσο (368’) αλλά και τους νεοαποκτηθέντες Μίχαλ Καρμπόβνικ (355’) και Ρόνι Λόπες (125’)! Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την περίπτωση του Κούντε που οριακά περνάει το ούτως ή άλλως αυθαίρετο, σε κάθε περίπτωση… υποκειμενικό, ως επιλογή του γράφοντος, όριο του 30%, 414’ είναι ο αριθμός σε λεπτά συμμετοχής, στα 470’ ο Καμερουνέζος μέσος!
Κρατούμενο πρώτο, οι πολλές αλλαγές σε επίπεδο διάταξης, κρατούμενο δεύτερο το σφιχτό rotation με 15 παίκτες να… τραβάνε το κουπί, ζητούμενο, αλλά όχι και τόσο συχνό ως φαινόμενο στο φετινό Ολυμπιακό, έστω, η συνέχεια και συνέπεια σε συμμετοχές για πρόσωπα μεμονωμένα ή και… συνεργαζόμενα! Χωρίς να σας κουράσω με τα… μαθηματικά όλου του έμψυχου δυναμικού, μόνο ο Ρέαμπτσουκ με 13 σερί παιχνίδια, 14 στα 15 συνολικά, και ο Σισέ με 11 διαδοχικές εμφανίσεις, 13 συνολικά, μπορούν να «ισχυριστούν» ότι έχουν για τα καλά βρει τις σταθερές τους στο παιχνίδι, κοντά τους ως τρίτος που… χωρεί στους δύο ο Σωκράτης, δύο σειρές από 5 παρουσίες στο αρχικό σχήμα καταγράφει ο 33χρονος κεντρικός αμυντικός! Κατά τα λοιπά, προφανώς και παίζουν ρόλο και οι τραυματισμοί, κανείς δε γνωρίζει το βασικό δεξιό μπακ του Ολυμπιακού, κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει ποια είναι, ας πάρουμε ως σημείο αναφοράς για την οικονομία της συζήτησης το 4-3-3, ποια είναι η βασική τριάδα στη μεσαία γραμμή και ποια αυτή στην επίθεση!
Έχει ποιότητα ο Ολυμπιακός; Σαφώς! Έχει προοπτική; Επίσης! Έχει ικανό προπονητή; Αν με ρωτάτε, έναν από τους καλύτερους που έχουν βρεθεί στην άκρη του πάγκου του! Πού εντοπίζεται το ζήτημα λοιπόν; Eίναι αυτός ακριβώς ο ικανότατος προπονητής που μοιάζει, για πρώτη φορά από τότε που βρέθηκε στη χώρα μας, να μην έχει όχι ιδέες, το μυαλό του συνεχίζει να γεννά, να μην έχει όμως απολύτως ξεκάθαρο πλάνο για το ποδόσφαιρο που θέλει από την ομάδα του! Σα να ψάχνεται ακόμη, να μαθαίνει το υλικό του, ίσως και να «ποντάρει» σε κάποια κομμάτια του παζλ όχι με βάση αυτά που βλέπει αλλά περισσότερο έχοντας κατά νου τι θα μπορούσε να δει στο μέλλον! Ο Ολυμπιακός μεγάλωσε, εξελίχθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια και βρίσκεται, έχει φροντίσει να φέρει εαυτόν, σε θέση να αντιμετωπίζει μεν προβλήματα αλλά με την ηρεμία και την… πολυτέλεια χρόνου που του προσφέρουν τα αγωνιστικά του επιτεύγματα παρά τα θέματά του! Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο άλλωστε η ώρα να τα λύσει είναι… τώρα! Αρκεί πρώτα να τα… αναγνωρίσει!
