Στην συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στην Cosmote TV, συγκλόνισε με τα λόγια του δηλώνοντας πως θα ήταν πρόθυμος να θυσιάσει την πορεία του στο ΝΒΑ για να έχει πίσω τον πατέρα του, Τσαρλς, που απεβίωσε λίγα χρόνια πριν.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Cosmote TV, στη διάρκεια της οποίας έκανε μία συγκλονιστική εξομολόγηση. Συγκεκριμένα, ο «Greek Freak» όταν ερωτήθηκε για το τί θα ήθελε να έχει αν θυσίαζε το Πρωτάθλημα, αποκρίθηκε χωρίς σκέψη τον πατέρα του, ακόμη και αν κατέληγε να πουλά και πάλι CD.
Συγκεκριμένα, είπε:«Θα ήθελα πίσω τον πατέρα μου. Δεν υπάρχει σκέψη συ αυτό. Πάρτε τα όλα, να γυρίσω πίσω στα Σεπόλια και να πουλάω CD. Δεν με νοιάζει. Τον πατέρα μου θέλω. Επόμενη ερώτηση»
Από εκεί και πέρα, μεταξύ άλλων, μίλησε τόσο για την συνάντηση που είχε με τον Νίκο Γκάλη, όσο και αν αρέσκεται στο να τον αποκαλούν MVP και Πρωταθλητή! Αναλυτικά:
Για τον Νίκο Γκάλη και τη συνάντησή τους, δήλωσε: «Όταν τον κοιτούσα στα μάτια, έβλέπα τον γκάνγκστερ. Δεν τον έχω ζήσει, αλλά ήξερα ποιος είναι ο κ. Νίκος. Με κοίταζε στα μάτια και έβλεπα την φλόγα. Αν του έδινες μια μπάλα, θα έπαιζε. Χωρίς τον κ. Νίκο δεν θα υπήρχαν μπασκέτες στην Ελλάδα. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν ο Βασίλης Σπανούλης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς.
Ήταν ένα καταπληκτικό βράδυ, μιλήσαμε για περίπου μια ώρα. Μου είπε την ιστορία του, κάποια πράγματα που δεν έχει πει δημοσίως. Ανυπομονούσα πάντα να τον γνωρίσω. Ήταν πολύ ωραίο βράδυ.
Είναι πολύ μεγαλύτερός μου, θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Από σεβασμό λόγω ηλικίας και για όσα έχει καταφέρει στο μπάσκετ, του μιλούσα στον πληθυντικό. Είναι Hall of Famer, ένας από τους καλύτερους που έχουν ακουμπήσει την μπάλα. Ήμουν αγχωμένος πριν τον γνωρίσω, αλλά με έκανε να νιώθω πολύ άνετα. Μου μίλησε για το πώς ήταν στα παιχνίδια, στα αποδυτήρια και πώς μιλούσε στους συμπαίκτες του. Μου έδωσε το τηλέφωνό του και μου είπε να τον πάρω, όποτε χρειαστώ, κάτι που σίγουρα θα κάνω».
Απάντησε, μάλιστα, για το ενδεχόμενο οι Μιλγουόκι Μπακς να παίξουν κάποιο αγώνα στη χώρα μας: «Το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές. Νιώθω ευλογημένος που είμαι σε αυτή τη θέση, να δουν οι Μπακς πού μεγάλωσα, ποια είναι η ελληνική κουλτούρα. Κάναμε προπόνηση εδώ, έφαγαν ελληνικό φαγητό, πήγαμε κιόλας μια βόλτα στην Κύπρο. Με ευλόγησε ο Θεός να μπορώ να φέρω μια ομάδα του ΝΒΑ στην πόλη μου. Ήταν όλοι χαρούμενοι, ήταν όλοι εκεί. Καθόμασταν με τον κ. Νίκο. Γυρνούσα σπίτι με το αμάξι και σκεφτόμουν "πώς έχω φτάσει σε αυτό το σημείο;". Έφτασα γιατί πίστευα στον εαυτό μου, γιατί ήμουν ταπεινός και δεν σταμάτησα να δουλεύω».
Αλλά και για το 6ο παιχνίδι στο NBA Finals: «Ήθελα πολύ να κερδίσω αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ήθελα να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου, είτε να βάλω βολές, είτε να καρφώσω, είτε να παίξω άμυνα. Ήξερα ότι το τρόπαιο ήταν μέσα στο γήπεδο. Έλεγα "το Κύπελλο είναι εδώ, δεν πρόκειται να πάει στο Φοίνιξ". Ήταν ένα τρομερό βράδυ, αλλά αυτό τελείωσε. Κοιτάμε μπροστά τώρα».
Για το αν του αρέσει να τον φωνάζουν Πρωταθλητή ή MVP: «Δεν θα με λέτε πρωταθλητή! Θα με λέτε Γιάννη. Αν με λες πρωταθλητή και MVP, χαλαρώνεις ως άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να ακούω κοπλιμέντα, θέλω συνέχεια να δουλεύω. Όποιος με ξέρει, ξέρει ότι είμαι αυθεντικός, δεν μπορώ να είμαι fake. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το να με λέτε Πρωταθλητή, MVP ή καλύτερο παίκτη στον κόσμο με κρατάτε πίσω.
Γι αυτό δεν κάνω προπόνηση με τους κορυφαίους παίκτες. Θα πρέπει να πάω να πιω καφέ με τους άλλους. Θα μπορώ να πάω να τους καρφώσω την μπάλα; Να τους ρίξω μια τάπα; Δεν ξέρω τι νιώθουν και τι σκέφτονται οι άλλοι παίκτες. Ξέρω τι νιώθω εγώ και τι κάνω. Αν το σέβονται αυτό, το σέβονται. Αν δεν τους κάνει, δεν τους κάνει. Είναι λίγο δύσκολο. Δεν μεγάλωσα μαζί τους. Δεν ήρθα από τα δικά τους τουρνουά ή κολέγια.
Θα μου πεις κι ο Λούκα Ντόντσιτς έχει περισσότερη αποδοχή από άλλους παίκτες. Δεν ξέρω, μπορεί επειδή το παιχνίδι μου είναι διαφορετικό. Unorthodox το λένε οι Αμερικανοί. Εγώ θα συνεχίσω να δουλεύω σκληρά, ξέρω ότι είμαι σε μια θέση πολύ καλή. Έχω κάνει πράγματα που ούτε εγώ φανταζόμουν ότι θα καταφέρω. Τώρα το πώς νιώθουν αυτοί (οι αντίπαλοι), δεν ξέρω. Πιστεύω ότι το παιχνίδι μου είναι λίγο ανορθόδοξο, μπορεί να μην τους κάνει. Εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω».
Για τις… κουβέντες που αντάλλαξε με τον Τζέιμς Χάρντεν πριν από μία διετία: «Δεν αναφερόταν σε μένα, δεν είπε το όνομά μου. Αν δούμε το βίντεο, δεν είπε το όνομά του. Είδα το βίντεο μετά από ενάμιση - δυο χρόνια. Είπε "κι εγώ αν ήμουν 2μ10 και κάρφωνα την μπάλα, αλλά πρέπει να μάθω και μπάσκετ". Αυτό είπε. Πιστεύω ότι τα media το έκαναν λες κα μιλούσε σε μένα. Ο Χάρντεν είναι παιχταράς. Όποτε μπω στο γήπεδο, θα παίξω πολύ δυνατά απέναντι σε οποιονδήποτε. Είτε στον Χάρντεν είτε... στη μητέρα μου. Είναι παιχταράς, δεν έχω τίποτα εναντίον του».
Για το αν πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο: "Μ αρέσει να είμαι κυνηγός. Γι’ αυτό δεν θέλω να λέω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Δεν είμαι εγώ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Λούκα Ντόντσιτς, ο Καουάι Λέοναρντ. Είναι άλλοι. Για να φτάσω τους All Time Great... Ο Λεμπρόν έχει πάει δέκα σερί χρόνια σε Τελικούς. Όσο υπάρχει ο Λεμπρόν, αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης. Μου αρέσει να κυνηγάω".
Για τη νέα του συμφωνία και το συμβόλαιο με τους Μπακς, τόνισε: «Σίγουρα θέλω να κερδίζω. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει. Ήθελα να είμαι πρωταθλητής. Υπήρχαν πάντα οι σκέψεις αν μπορώ να τα καταφέρω στο Μιλγουόκι. Σκεφτόμουν πως εδώ και πενήντα χρόνια δεν τα είχαμε καταφέρει. Κάναμε λοιπόν την κουβέντα με τους ιδιοκτήτες και τους είπα ότι δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά, η φήμη, θέλω να κερδίσω το πρωτάθλημα.
Τους ρώτησα "μπορείτε να με βοηθήσετε σε αυτό;". Μου είπαν "ναι". Το σκέφτηκα. Αγαπάω την πόλη του Μιλγουόκι, εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά μου. Το σκέφτηκα, δεν είχα υπογράψει. Οι παίκτες στην προπόνηση μού πετούσαν καμιά σπόντα. Δεν είμαι εύκολος σαν άνθρωπος γιατί ξέρω τι θέλω, να κερδίσω ένα πρωτάθλημα. Ήθελα να δω την ίδια δέσμευση από τους ιδιοκτήτες, τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου. Το είδα, γι αυτό υπέγραψα μετά από μερικές ημέρες. Τα καταφέραμε κιόλας. Μπράβο μας».
Για την περσινή πορεία της κανονικής περιόδου που δεν είχε την επιθυμητή κατάληξη γι τα «Ελάφια», έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν ανησύχησα, είχαμε ομάδα για τα playoffs. Ο Τζρου Χόλιντεϊ έχασε δυο βδομάδες μέσα στη σεζόν, του λέγαμε να είναι πιο επιθετικός. Είναι τόσο καλό παιδί που δεν ήθελε να χάσει τη χημεία που είχαμε. Δεν έπαιρνε πολλά σουτ, πολλές προσπάθειες. Θέλαμε από τον Μπρουκ Λόπεζ να σουτάρει λιγότερα τρίποντα, να είναι πιο κοντά στο καλάθι. Δεν ανησύχησα μέσα στη σεζόν. Τους έλεγα ότι πέρσι και πρόπερσι κερδίσαμε 60 ματς, αλλά δεν μας έκατσε το πρωτάθλημα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μέσα της σεζόν μπορεί να μην παίζεις καλά, αλλά το σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος την κατάλληλη στιγμή».
Για την περίοδο των Playoffs: «Για μένα προσωπικά, η σειρά με το Μαϊάμι ήταν η πιο δύσκολη. Μπαίνουν στο γήπεδο με έναν στόχο. Για 48 λεπτά δεν σταματούν γι’ αυτόν τον στόχο. Μετά τα παιχνίδια, είπα στους συμπαίκτες μου ότι η σειρά ήταν δύσκολη κι ότι τα πράγματα από εκεί κι έπειτα θα είναι πιο εύκολα. Έπρεπε να παίζουμε ως ομάδα. Μόνο έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε τους Μπρούκλιν Νετς.
Κερδίσαμε μέσα στο Μπρούκλιν σαν ομάδα. Στη σειρά με τους Ατλάντα Χοκς τι έγινε; Ήρθε ο Τρέι Γιανγκ έκανε κάτι χορούς και μας έβαλε 50 πόντους. Ωχ ωχ ωχ, τι γίνεται τώρα; Πρέπει να πάμε πίσω στην προπόνηση, να δούμε το βίντεο και τι πήγε λάθος. Βελτιωθήκαμε στο δεύτερο ματς, βελτιωθήκαμε στο τρίτο. Εκεί, στο τρίτο, ο Κρις Μίντλετον έγινε ο Κόμπι Μπράιαντ. Έβλεπα τον Κόμπι Μπράιαντ να παίζει.
Στο τέταρτο ματς, εντάξει, τραυματίστηκα. Λένε όλοι ότι τραυματίστηκαν οι Μπρούκλιν Νετς. Εμείς δεν τραυματιστήκαμε; Εγώ έπρεπε να είμαι δυόμιση - τρεις μήνες έξω και γύρισα σε επτά μέρες. Δεν είναι ιατρικό θαύμα αυτό. Αν είσαι συγκεντρωμένος στη δουλειά σου, δεν πίνεις, δεν καπνίζεις, κοιμάσαι σωστά, τρως σωστά για 8-9 χρόνια που είμαι στο ΝΒΑ, όταν έρθει η στραβή, θα είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις. Δούλεψα πολύ το σώμα μου, με βοήθησε πάρα πολύ ο Θεός.
Αν ήθελε ο Θεός, θα ήμουν έξω για ένα - ενάμιση χρόνο. Ήμασταν ομάδα. Πήρε ο Κρις Μίντλετον την σκυτάλη. Έβαλαν όλοι από 30 πόντους και το ευχαριστήθηκα πολύ. Γυάλιζαν τα μάτια τους. Αυτό δεν ήρθε από μόνο του. Όταν βλέπουν κάθε μέρα και βλέπουν τον ηγέτη τους να γυαλίζει συνέχεια το μάτι του, δεν γίνεται μετά να μην γυαλίζει το δικό τους μάτι.
Στο 6ο παιχνίδι, είδα την στατιστική στο τέλος. Λέω "6 λάθη"; Πότε έκανα έξι λάθη; Είχα 4 goaltending γιατί κυνηγούσα τα πάντα. Δηλαδή αν ήμουν μισό δευτερόλεπτο πιο πριν εκεί, θα ήταν τάπα. Είπα μπράβο στον εαυτό μου γιατί τα έδωσα όλα. Το χάρηκα γιατί ειλικρινά πήγα στα όριά μου για ν κερδίσουμε. Πριν από αυτό, ήθελα να πω κάτι άλλο: τα παιδιά πήραν την σκυτάλη και κερδίσαμε δύο ματς.
Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου. Στους Τελικούς δεν έπρεπε να παίξω. Στο 1ο ματς πονούσα. Χάσαμε κι είπα στον Θεό να με βοηθήσει, να τελειώσω το παιχνίδι. Στο 2ο ματς, έβαλα 42 πόντους. Εκεί χέστηκα λίγο πάνω μου, γιατί χάσαμε παρά τα όσα έκανα. Τελείωσε το παιχνίδι και είπα στα παιδιά ότι πρέπει να γυρίσουμε στο σπίτι και να το προστατεύσουμε. Ακόμη πονάω. Τώρα έκανα για πρώτη φορά προπόνηση σε φουλ ένταση δίχως να πονάω.
Στο 5ο ματς, δεν έχουμε κερδίσει μέσα στο Φοίνιξ από το 2017. Τότε ήταν το τελευταίο παιχνίδι που κερδίσαμε εκεί. Έπρεπε να παίξουμε όλοι καλά. Ο Τζρου τα έκανε όλα στη φάση με το κάρφωμα, έκλεψε την μπάλα και τη σήκωσε. Ο Τζρου, ο Τζρου, ο Τζρου. Αν δεν έπαιρνε την μπάλα, θα τρώγαμε τρίποντο. Είδε ότι δεν τον έβλεπε ο Ντέβιν Μπούκερ και του την πήρε μέσα από τα χέρια. Κι όχι μόνο αυτό: είχε την καρδιά να τη δώσει αυτή την πάσα. Πολλοί θα την κρατούσαν την μπάλα εκεί».
Μίλησε, ωστόσο, και για την στήριξη που είχε επικοινωνώντας καθημερινά με αθλητικό ψυχολόγο: «Κάθε μέρα μιλούσα με αθλητικό ψυχολόγο. Με βοήθησε πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Ποια είναι η διαφορά ενός δειλού από έναν ήρωα. Είμαστε εδώ τώρα, αν έρθει κάποιος με μαχαίρι ή πιστόλι κι εγώ κρυφτώ κάτω από την καρέκλα, είμαι δειλός. Αν εσείς τού επιτεθείτε όμως, θα είστε ήρωα. Όλα λοιπόν έχουν να κάνουν με το πώς διαχειρίζεσαι τον φόβο σου. Πηγαίντε να δείτε τον 6ο τελικό, δείτε τα επτά πρώτα λεπτά. Είναι το χειρότερο μπάσκετ που παίξαμε κι εμείς αλλά κι οι Φοίνιξ Σανς. Μας έφευγαν οι μπάλες, δεν σουτάραμε καλά. Όλα λάθος. Έκατσα κάτω, εκεί είναι που με βοήθησε ο αθλητικός ψυχολόγος. Μου έλεγε πάντα πώς θα διαχειριστώ τον φόβο μου. Είπα "αυτό που νιώθω εγώ τώρα, το νιώθει ο προπονητής μου, ο οπαδός, το νιώθει ο Κρις Πολ, όλοι στο γήπεδο". Είπα λοιπόν ότι δεν θα κάνω τον δειλό».
Αναφέρθηκε και στο όνειρο της Εθνικής: «Καταρχάς είναι πολύ μακριά όλο αυτό. Μακάρι να είμαι υγιής και να εκπροσωπήσω τη χώρα. Δεν θέλω να βάλω πίεση σε μένα ή στους συμπαίκτες μου. Θέλω να πάμε να το διασκεδάσουμε, να παίξουμε μαζί μια σεζόν. Την πρώτη διετία στην Εθνική, που ήμουν ο πιο μικρός, είχαμε παιδιά που ήταν για την ομάδα. Η Εθνική κρατάει δεκαπέντε μέρες. Είναι όλοι γι' αυτό. Το κάνουμε για κάτι σπουδαίο, για να περπατάμε στον δρόμο και να μας λέμε πως τους δώσαμε χαρά».
