Το σκωτσέζικο ντουζ που κάνει ο Παναθηναϊκός στον κόσμο του και πώς πρέπει να μάθει να ζει η ομάδα με τις απαιτήσεις της φανέλας!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Με έναν καινούργιο προπονητή που ωστόσο έχει ωραίες ιδέες σχετικά με το πως πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και με κάποιες ποιοτικές προσθήκες σε σύγκριση με το τι έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια, τον Βιτάλ, τον Παλάσιος και τον Μπρινιόλι ίσως και τον Λούνκβιστ ο καινούργιος Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε με το καλημέρα να… τρελάνει με της εμφανίσεις του ωστόσο έχασε με αυτές τις κολλητές ήττες σε Γιάννενα και Θεσσαλονίκη το momentum.

Χάνοντας την καλή διάθεση που είχε δημιουργηθεί μετά την επικράτηση της πρεμιέρας επί του Απόλλωνα Σμύρνης, ο ΠΑΟ έβαλε πάλι σε διαδικασία σκωτσέζικου ντουζ τους οπαδούς του. Και κάποιος πρέπει να σταθεί στο γιατί συνέβη αυτό και εάν υπάρχει εξήγηση πέραν του προφανούς προβλήματος ότι δεν σκόραρε σε δύο παιχνίδια εκτός έδρας σερί! Και στα δύο παιχνίδια δέχτηκε γκολ νωρίς με αποτέλεσμα όταν λήγει το ματς και έχεις χάσει, να κοιτάς πόσες φορές πραγματικά βρέθηκε σε θέση να ανατρέψει την κατάσταση. Και η πικρή αλήθεια ως συμπέρασμα, σε ένα ακόμη ερώτημα είναι πως  επιθετικά δεν σε νιώθει ο αντίπαλος!

Έλεγε κάποτε ο Φερεντς Πούσκας, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘70 όταν ήταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού και τον είχε οδηγήσει μέχρι τον τελικό του Wembley το 1971 και στην κατάκτηση του τίτλου την αμέσως επόμενη σεζόν πως σε παιχνίδια που καλύτεροι ποδοσφαιριστές ήταν ο αείμνηστος Μήτσος Δημητρίου ή ο Φυλακούρης η ομάδα δύσκολα θα κέρδιζε! «Δεν φταίνε αυτοί που είναι εξαιρετικοί παίκτες αλλά εάν κορυφαίοι σε έναν αγώνα δεν είναι ο Δομάζος, ο Αντωνιάδης, ο Καμάρας, ο Ελευθεράκης ο Γράμμος σημαίνει ότι ομάδα δεν έπαιξε καλά» έλεγε ο Πάντσο! Και είχε απόλυτο δίκιο.

Όταν λοιπόν ο συμπαθέστατος Ιωαννίδης είναι ο καλύτερος παίκτης, ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα μπορέσει να επικρατήσει σε ένα εκτός έδρας ματς που βρέθηκε πίσω στο σκορ. Και αυτό έχει να κάνει με την συνολική του λειτουργία αλλά και με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που διαθέτει ως ομάδα.

Φυσικά είναι πολύ νωρίς ακόμα στην σεζόν για να υπάρχει τόση πολλή γκρίνια όμως οι ομάδες που πρέπει να έχουν απαιτήσεις από τον εαυτό τους πρέπει να μπορούν να ζήσουν και με τις απαιτήσεις των οπαδών. Ή για να ακριβολογώ πρέπει να το αντιστρέψουμε και να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι ομάδες για τις οποίες οι οπαδοί έχουν απαιτήσεις πρέπει και ίδιες μέσα στο γήπεδο να έχουν απαιτήσεις από τον εαυτό τους! Η φανέλα του Παναθηναϊκού ως job description έχει απαιτήσεις και αυτό πρέπει να γίνεται κατανοητό! Και πρέπει με αυτό να μπορεί να ζήσει και ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές!

Ο Παναθηναϊκός εδώ και χρόνια το είπαμε και στον πρόλογο έχει εγκαταλείψει την ιδέα του πρωταθλητισμού, ειδικά από το 2012 και μετά βολεύεται στην λογική του να βγει η χρονιά να διεκδικήσουμε κάτι κι αν μπορούμε να βγούμε στην Ευρώπη το οποίο, όπως και το Κύπελλο, θα έπρεπε να είναι το μίνιμουμ απαιτούμενο! Και έφτασε να γίνεται στόχος!

Τελευταία πραγματική σεζόν που διεκδίκησε ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα ήταν το 2011 – 12 το οποίο ήταν και μία κομβική περίοδος υπό τις οδηγίες του Φερέιρα, όπου βρέθηκε πέντε βαθμούς μπροστά τον Φεβρουάριο αλλά δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση. Από τότε κάθε σεζόν, ο πήχης των απαιτήσεων ήταν σχετικά χαμηλός και το κύπελλο του 2014 περισσότερο απορύθμισε και αποδιοργάνωσε και λιγότερο είχε  βοηθήσει!

Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μην αρχίσει ο πανικός και η αποδόμηση. Σαφέστατα η ομάδα δεν είναι έτοιμη ακόμη και εκείνο που πρέπει να απασχολήσει πολύ είναι η ελάχιστη δημιουργία βάσεων στην επίθεση. Όλα όμως αρχίζουν και τελειώνουν στο να μπορέσει να κρατήσει ζεστό τον κόσμο τον οποίο ήδη έχει καταφέρει πάλι να ξενερώσει με τα δύο συνεχόμενα αυτά παιχνίδια και το πρόγραμμα το επόμενο διάστημα δεν βοηθάει εύκολα! Από την άλλη στα δύσκολα μπορούν να βγάλουν χαρακτήρα οι ομάδες συνεπώς μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου είναι ένα διάστημα στο οποίο και ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες θα περνάνε διαρκώς εξετάσεις.