Ένας συνεταιρισμός που ποτέ δεν λειτούργησε σε αυτά τα 15 χρόνια από την δημιουργία του ως συμμαχία αλλά περισσότερο ως αντιμαχόμενα στρατόπεδα αναβάλλει ακόμα μια σεζόν την έναρξη του και δείχνει ανέτοιμος να αφουγκραστεί τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής! Μήπως ήρθε η ώρα να διαλυθεί και να γίνει μια νέα αρχή;
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ήταν τέτοιες μέρες το 2008 όταν στη στήλη μου στη SPORTDAY (που εκείνη τη εποχή κυριαρχούσε πουλώντας σχεδόν 85.000 φύλλα κάθε μέρα) έκανα λόγο για την πλήρη αποτυχία των στόχων της περιβόητης Σούπερ Λίγκας!
Ο τίτλος ήταν «ΜΙΑ ΕΠΑΕ ΜΕ…ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΓΡΑΦΕΙΑ» και τώρα 13 χρόνια μετά μόνο προς το χειρότερο πήγαν τα πράγματα και τίποτα από αυτά που λέγαμε τότε δεν βελτιώθηκε!
Τότε μου είχε τηλεφωνήσει ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της εποχής λέγοντας μου πως ήμουν άδικος με την προσπάθεια που κατέβαλλαν και πως τις ελάχιστες αστοχίες θα τις διόρθωναν! Τίποτα απολύτως δεν διορθώθηκε ωστόσο!
Προσέξτε το κομμάτι που λέω για τις διαρκείς αναβολές που έβρισκε εκείνη την εποχή αφορμή η Λίγκα προκειμένου να μην ξεκινήσει το πρωτάθλημα στην καθορισμένη ημερομηνία και δείτε στα 13 χρόνια που ακολούθησαν πως τουλάχιστον τις μισές το πρωτάθλημα δεν ξεκίνησε όταν έπρεπε αλλά έπαιρνε αναβολή! Επίσης έγραφα πως οι ομάδες δεν έχουν προσαρμοστεί να αρχίζει το πρωτάθλημα στην ώρα του και νωρίς και κάποια στιγμή θα φτάσουμε να παίζουμε τον Ιούνιο στα ευρωπαϊκά κύπελλα και θα προσγειωθούμε απότομα! Δυστυχώς και το λέω με πόνο καρδιάς, δικαιώθηκα!
Και μόνο από αυτό καταλαβαίνει κανείς πως ποτέ δεν υπήρξε πραγματικό σχέδιο αλλά απλά το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» ως μπούσουλας!
Το κείμενο επί λέξει του 2008 έλεγε:
«Σιγά σιγά το βίωναν όλοι στο πετσί τους από πέρσι, αλλά για όποιον δεν το κατάλαβε η Σούπερ Λίγκα είναι ΕΠΑΕ με… καινούργια γραφεία! Γιατί είναι αλήθεια πως πολλοί πίστεψαν –ανάμεσα τους και ο υπογράφων- πως με νέα διοικητική δομή, αντί του γραφειοκρατικού τέρατος του παρελθόντος, με ωραίο περιτύλιγμα, με πομπώδεις εξαγγελίες, με PROZONE και συσκέψεις το πρωί των αγώνων, κάτι το καινούργιο θα ανέτειλε. Οι συζητήσεις ανάμεσα στους εμπλεκόμενους είχαν βασική αρχή την καλή πρόθεση. Η δέσμευση να μην γίνονται μεμονωμένες ανακοινώσεις καταπατήθηκε γρήγορα, μόλις τον πρώτο μήνα. Η επιθυμία να παίρνουν μέρος μόνο οι ιδιοκτήτες καταργήθηκε στην πράξη. Μόλις άρχισε πια και να μην εμφανίζεται ο Ντέμης Νικολαΐδης, ήταν ζήτημα χρόνου να ακολουθήσουν και άλλοι.
Πέρσι ο νέος πρόεδρος, ο Κώστας Πηλαδάκης τα είχε βροντήξει από αντιπρόεδρος. Και είχε απόλυτο δίκιο. Τι τον κάνει να πιστεύει, γιατί είναι πραγματικά όαση δροσιάς στο κορεσμένο παραγοντικό τοπίο, πως κάτι θα είναι διαφορετικό φέτος;
Θυμάμαι πως το βασικότερο που υποστήριζα, όταν άρχισε αυτή η όμορφη ιστορία που συνεχίστηκε με πολύ πόνο, ήταν να επικρατήσει ειλικρίνεια ανάμεσα στους κατεργαρέους! Από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Δεν έγινε ποτέ!
Με τον διπολικό άξονα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, να προσπαθεί να ελέγξει το τοπίο, όπως πάντα άλλωστε συνέβαινε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ιστορικά άλλωστε, πότε ο ένας πότε ο άλλος αποτέλεσαν τις δυναστείες του χώρου, κάνοντας το παιχνίδι και μοιράζοντας την δική τους τράπουλα! Την εποχή Βαρδινογιάννη διαδέχτηκε η εποχή Κόκκαλη, με μόνη σφήνα την περίοδο Μελισσανίδη στην ΑΕΚ, που κράτησε ελάχιστα για την Ένωση.
Η Σούπερ Λίγκα εμφάνισε όλες τις παιδικές ασθένειες που αντιμετωπίζονται αλλά και πάρα πολλές που κουβαλούσε από την ΕΠΑΕ και εξελίχτηκαν σε χρόνιες. Το εγκληματικό είναι πως στο όνομα της κοκκινοπράσινης συμμαχίας που υπήρχε την διετία, φιμώνονταν οι φωνές αντίρρησης κάνοντας τις ασθένειες ανίατες. Κάποιοι θυμήθηκαν την ρήση του Βίκτωρα Μητρόπουλου το 1998, πως οι λυκοφιλίες θα διαλυθούν στο πρώτο ανάποδο πέναλτι. Αυτή την φορά πήρε κάτι παραπάνω, μία υπόθεση Βάλνερ και η αρπαγή του τίτλου από την ΑΕΚ για παράδειγμα.
Η διαιτησία παραμένει το μεγαλύτερο αγκάθι σε όλη την ιστορία. Και φυσικά το ζήτημα της κεντρικής τηλεοπτικής διαχείρισης. Ούτε το ένα λύνεται , αφού η ΕΠΟ δεν θέλει χάσει το βαζάκι με το μέλι και το άλλο μπορεί να βρει μία λύση αλλά με τα μυαλά που κουβαλάνε στην Σούπερ Λίγκα μάλλον αποκλείεται Το να αποτιμάς το προϊόν σου πανάκριβα, είναι δικαίωμα σου. Να μην καταλαβαίνεις ακριβώς τι χρειάζεται να κάνεις για να βελτιωθεί, είναι δείγμα δυσκινησίας. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ο καταρτισμός των αγώνων. Πέρσι αρχίσαμε με ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, μέσα στο καλοκαίρι! Αυτό όλοι δέχονται πως είναι λάθος, αλλά δεν κάνουν και κάτι να το αλλάξουν. Τι; Αυτό που γράφουμε χρόνια. Όχι κλήρωση των αγώνων αλλά ουσιαστικό ορισμό! Όπως γίνεται με το κομπιούτερ που του βάζουν τα δεδομένα στην Αγγλία.
Τρομάζει η λέξη; Τότε τι συζητάμε για επιχειρηματικά σχέδια και μεγαλεπήβολες ιδέες; Η ειλικρίνεια που λέγαμε μεταξύ κατεργαρέων, πριν τρία χρόνια. Ο ένας δεν εμπιστεύεται τον άλλο! Ωραία λίγκα!
Τι μένει λοιπόν να κάνουν; Πλέι άουτ για να έχει ενδιαφέρον στην ουρά. Συμφωνώ. Να βρουν ένα τρόπο να γίνονται τα πλέι οφ στην κορυφή με αληθινό ενδιαφέρον και όχι παρωδία. Γιατί πέρσι βοήθησε το πρωτάθλημα στο τέλος η ύπαρξη πλέι οφ αλλά ήταν παντελής αποτυχία, η ίδια η διεξαγωγή τους, ίσως τελικά λιγότερες ομάδες μάλλον 12 με τέσσερις γύρους διεξαγωγής να είναι μια λύση! Μπορεί και όχι….
Φυσικά η αξιολόγηση των διαιτητών από την PROZONE πάει για το συρτάρι αφού χρυσοπληρώθηκε και θεωρήθηκε τώρα πως έβγαζε διαφορετικά συμπεράσματα από την ΚΕΔ. Μάλλον τελικά η επιθυμία είναι να μην υπάρχει μπέρδεμα στα πόδια αυτών που κάνουν τα μαγειρέματα με τους πίνακες!
Το πρωτάθλημα δεν αρχίζει ποτέ στην ώρα του κάθε Αύγουστο και ενώ οι ομάδες πια παίζουν όλο και νωρίτερα στην Ευρώπη! Αν δεν προσαρμοστούμε κάποια στιγμή θα προσγειωθούμε πάρα πολύ σκληρά και απότομα και τότε θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε γιατί θα παίζουμε από τον Ιούνιο!
Εν κατακλείδι, η νέα Σούπερ Λιγκα θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται ΕΠΑΕ. Και να μην έχει καν μετακομίσει τα γραφεία της! Περίμενα πολλά, είναι αλήθεια. Ίσως πιο πολλά από ότι ήταν δυνατόν να τους αφήσει το κατεστημένο να κάνουν. Κρίμα για κάποιους ικανούς και νέους ανθρώπους που πίστεψαν και πόνταραν σε αυτό το εγχείρημα».
Fast forward λοιπόν στο 2021 και πείτε μου ειλικρινά τι έχει αλλάξει με εξαίρεση κάποια πράγματα που δεν ισχύουν πλέον, όπως το να είναι ο Παναθηναϊκός ρυθμιστής των πραγμάτων αφού εδώ και χρόνια απέχει από την διεκδίκηση των τίτλων και το ότι φέραμε ξένους αρχιδιαιτητές για να μας ελέγχουν την διαιτησία, με ξένους διαιτητές στα σοβαρά παιχνίδια! Η ουσία του πράγματος παραμένει πως ούτε τηλεοπτικά το προϊόν βελτιώθηκε, ούτε οι ομάδες κοίταξαν το κοινό καλό παρά μόνο την δική τους τσέπη, ούτε οι μικροί μπόρεσαν ποτέ να πιέσουν τους μεγάλους να δουν τα πράγματα με κοινό μάτι παρά μόνο αναλόγως με τον ποιον τους βολεύει έγιναν ουραγοί!
Το ποδόσφαιρο απέβαλε σε αυτά τα 13 χρόνια όπως είχε κάνει και νωρίτερα, υγιείς μορφές που υπήρχαν και που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Ανθρώπους σοβαρούς και επιχειρηματίες που μπήκαν και τους αποθάρρυνε το σύστημα να παραμείνουν και να αλλάξουν καταστάσεις!
Θα το ξαναπώ, όπως το έλεγα τότε πιθανώς 12 ομάδες ακόμα και 10 με τέσσερις γύρους να είναι μια λύση που θα φέρει και ένα καλύτερο τηλεοπτικό συμβόλαιο. Όλα όμως πρέπει να ξεκινήσουν από κάτι βασικό, που λέγαμε και τότε, πως πρέπει οι εταίροι να βλέπουν και τους υπόλοιπους ως εταίρους και όχι ως εχθρούς και ανταγωνιστές. Συνεταιρισμός στον οποίο ένας δεν εμπιστεύεται τον άλλο δεν μπορεί να προχωρήσει. Και κακά τα ψέματα, ο θυμόσοφος λαός πάντα θα έχει δίκιο: Μεταξύ κατεργαρέων αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια τότε δεν πάει το καράβι πουθενά!
www.bnsports.gr