Οι σκέψεις της Αρχής του αθλήματος είναι τόσο κόντρα στην ίδια του τη φύση που, αν εφαρμοστούν, δε θα το αλλάξουν απλά, θα το μεταλλάξουν! Αν βγάζαμε το futsal από τα κλειστά και μεγαλώναμε το γήπεδο θα είχαμε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο...γενεαλογικό δέντρο του ποδοσφαίρου θα ανακαλύψει αρκετούς, κάποιους αρκετά γνωστούς και κάποιους όχι και τόσο, αλλά και άκρως ενδιαφέροντες προγόνους του αγαπημένου μας παιχνιδιού! Στα...μέρη μας εντοπίζονται, από αρχαιοτάτων χρόνων, ο επίσκυρος και η φαινίνδα, οι Ρωμαίοι είχαν το χαρπάστουμ, στην Άπω Ανατολή ευδοκίμησαν το...σινικό κούτζου, το ιαπωνικό κεμάρι και το κορεατικό τσουκ - γκουκ! Όσο για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ελπίζω το πασουκακοχοουόγκ που...σκαρφίστηκαν οι Αλγκονκίνοι, φυλή Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής, να μην ήταν τόσο δύσκολο να το παίξεις όσο να το προφέρεις.
Το ποδόσφαιρο όσο πιο... ποδόσφαιρο γινόταν, να παίζεται δηλαδή αν όχι αποκλειστικά σίγουρα κυρίως με τα πόδια, εμφανίστηκε στην Ευρώπη, στην πρωτόγονη μορφή του, στο Μεσαίωνα και άρχισε να σχηματοποιείται σε ότι σήμερα γνωρίζουμε από τα μέσα του 19ου αιώνα!
Το πρώτο σετ κανόνων, οι περίφημοι Camnbridge Rules, εκδόθηκε το 1848, μέσα σε σύντομο, σχετικά, χρονικό διάστημα, μια 25ετία χονδρικά, η μακράν επικρατέστερη μορφή του παιχνιδιού ήταν αυτή που βασιζόταν στο συγκεκριμένο... manual!
Ήταν το 1886 όταν η αγγλική, η σκωτσέζικη, η ουαλική και η ιρλανδική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ίδρυσαν την IFAB, το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο, που έκτοτε, με την προσθήκη αντιπροσωπείας της FIFA από το 1913, αποφασίζει για τους κανονισμούς του αθλήματος! Είναι το 2021 που ο ένας από τους δύο... πόλους στο ποδοσφαιρικό κονκλάβιο, η FIFA δηλαδή, είτε τρελάθηκε είτε βάλθηκε να μας τρελάνει!
Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα όσα, σύμφωνα με το δημοσίευμα της έγκυρης αν μη τι άλλο Mundo Deportivo, σχεδιάζουν ή, τέλος πάντων, ετοιμάζονται να προτείνουν ο Τζιάνι Ινφαντίνο και οι συν αυτώ! 30λεπτα ημίχρονα με καθαρό χρόνο, απεριόριστες αλλαγές, εκτέλεση του πλαγίου άουτ με το πόδι, πέντε λεπτά εκτός παιχνιδιού για όποιον αντικρύζει κίτρινη κάρτα είναι οι όχι απλά ριζοσπαστικές, ούτε καν δομικές έστω αλλά...υπαρξιακές αλλαγές που σε πρώτη φάση προτίθεται να δοκιμάσει και αν της επιτραπεί, που καθόλου πιθανό, μεταξύ μας, δεν το βλέπω, να εφαρμόσει η Παγκόσμια Αρχή του ποδοσφαίρου!
Σε ότι αφορά το...χρονικό του πράγματος, ίσως και μόνο αυτό, ομολογώ ότι όσο...extreme κι αν μοιάζει, που μοιάζει, υπό την έννοια του ότι, όπως και όλα τα υπόλοιπα που μπαίνουν στο τραπέζι, αλλάζει την ίδια τη φύση του ποδοσφαίρου, σίγουρα δε μοιάζει παράλογο! Και αυτό γιατί με βάση τα στατιστικά δεδομένα, στη μεγάλη εικόνα, μια τέτοια αλλαγή δε θα αφαιρούσε, αντιθέτως θα προσέθετε χρόνο παιχνιδιού, εξαλείφοντας παράλληλα κάθε λόγο για καθυστερήσεις από πλευράς ποδοσφαιριστών!
Στοιχεία από το άκρως αξιόπιστο CIES FOOTBALL OBSERVATORY αναφέρουν ότι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το μεγαλύτερο μ.ο. καθαρού χρόνου παιχνιδιού είναι η σουηδική Allsvenskan με 54,3 λεπτά, το CHAMPIONS LEAGUE καταγράφει 54,2 λεπτά καθαρού χρόνου ανά παιχνίδι, η BUNDESLIGA είναι στην κορυφή της λίστας των πέντε μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων με 52,6, η PRIMERA DIVISION τελευταία ανάμεσα στους...μεγάλους με 50,2! Όσο για τα της ΣΟΥΠΕΡΛΙΓΚ, ελάτε να μελαγχολήσουμε παρέα, στα 45,8 λεπτά καθαρού παιχνιδιού και την προτελευταία θέση πανευρωπαϊκά, μόνο το πρωτάθλημα Τσεχίας καταγράφει χειρότερες επιδόσεις από τις δικές μας!
Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει κανείς ότι η μία ώρα καθαρού παιχνιδιού ως σκέψη προς τη σωστή κατεύθυνση κινείται αλλά, κατά την ταπεινή μου άποψη, με λάθος τρόπο! Και αυτό γιατί ο μεικτός χρόνος δεν είναι απλά συστατικό στοιχείο του ποδ0σφαίρου, είναι κομμάτι της ίδιας του της ταυτότητας, είναι κρίκος της αλυσίδας του DNA του, είναι στοιχείο που ξεπερνά πια το ίδιο το άθλημα, κομμάτι της λαϊκής ανά την υφήλιο κουλτούρας, δεν είναι πολλά τα αθλήματα των οποίων η χρονομέτρηση είναι τόσο...κτήμα φιλάθλων και μη που μπορεί να γεννήσει ακόμη και άσχετες με το ίδιο το σπορ εκφράσεις του τύπου... «το σώσαμε στο 90'»! Προκειμένου λοιπόν και στο επιθυμητό σημείο να φτάσουμε αλλά και τα... «ιερά και όσια» να μην πειράξουμε θα μπορούσαμε κάλλιστα στις περιπτώσεις fake τραυματισμών, αυτής της μάστιγας, να βάζουμε ένα βοηθητικό χρονόμετρο να τρέχει από τη στιγμή που το παιχνίδι θα διακόπτεται για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον «τραυματία», ή και τραυματία στ' αλήθεια, σπανιότερες αυτές οι περιπτώσεις, χρονόμετρο που θα σταματούσε με την επανέναρξη του παιχνιδιού με τον καταγεγραμμένο χρόνο να προστίθεται μέχρι δευτερολέπτου στις καθυστερήσεις!
Καταλαβαίνω ότι τον πρώτο καιρό θα είχαμε 10, 15, ίσως και περισσότερα λεπτά να προστίθενται στα 90, δε νομίζω ότι θα έπαιρνε πολύ καιρό στους ποδοσφαιριστές η συνειδητοποίηση της ματαιότητας του πράγματος, κάθε άλλο παρά θα αργούσε η... διόρθωση! Όσο για τις υπόλοιπες περιστάσεις καθυστερήσεων, μια πιο... ζεστή και συχνή χρήση της κίτρινης κάρτας από τους διαιτητές θα έκανε, νομίζω, τη δουλειά!
Κατά τα λοιπά, η εκτέλεση πλαγίου με το πόδι μοιάζει, στα δικά μου μάτια, με κατάργηση του κόρνερ, με μία κίνηση "εξαφανίζεις" δύο δομικά στοιχεία του παιχνιδιού και όχι μόνο αυτό, αλλάζεις και ολόκληρη τη φιλοσοφία τόσο σε ότι αφορά την επιτιθέμενη ομάδα και τη νοοτροπία με την οποία προσεγγίζει την κάθε προσπάθεια και το τι μπορεί να κερδίσει από αυτήν όσο και για την αμυνόμενη! Ένα μαρκάρισμα κοντά στο σημαιάκι με την μπάλα να φεύγει πλάγιο είναι μια μικρή νίκη για την άμυνα, σε περίπτωση κόρνερ είναι η επίθεση που... παίρνει το «σημείο», αχρείαστη και αταίριαστη αλλαγή, καταδικαστική για τον αδύναμο που θα φοβάται ακόμη και να... διώξει!
Όπως καταδικαστική για τον αδύναμο θα είναι και η καθιέρωση των απεριόριστων αλλαγών, για όλες τις Μπάγερν, Ρεάλ, Μπαρσελόνα, Σίτι, Παρί Σεν Ζερμέν αυτού του, ποδοσφαιρικού, κόσμου το πλεονέκτημα θα είναι τεράστιο, με 23-25 παίκτες πρώτης γραμμής οι περισσότεροι εκ των οποίων θα μπορούν να βοηθήσουν σε κάθε ματς ξεχάστε τις εκπλήξεις, ξεχάστε το δράμα, ξεχάστε το ποδόσφαιρο!
Κλείνω με την κίτρινη κάρτα και την 5λεπτη έξοδο, σε μια τέτοια περίπτωση πέρα από το ότι η ποινή θα είναι εξόχως σκληρή για παραπτώματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, μεγάλη η «ομπρέλα» των παραβάσεων που επισύρουν αυτού του είδους την τιμωρία, θα συμβαίνει και κάτι ακόμη! Προϊόντος του χρόνου παιχνιδιού η κίτρινη κάρτα θα πλησιάζει ολοένα και περισσότερο την κόκκινη σε σχέση με τη βαρύτητα στην εξίσωση του ματς, στα πέντε λεπτά για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού οι δύο κάρτες θα... συναντιούνται, είτε κίτρινη αντικρύζεις για κάτι πιο light, είτε κόκκινη για «αποκεφαλισμό» αντιπάλου θα είναι ένα και το αυτό! Αν εσάς κάτι τέτοιο σας μοιάζει δίκαιο εμένα μου περισσεύει!
Τούτων όλων δοθέντων δεν μπορώ παρά να σημειώσω, ποιος θα μου το 'λεγε, το εξής: Mε Βρετανούς και Ιρλανδούς, γνωστούς και μη εξαιρετέους «θεματοφύλακες» της παράδοσης να ελέγχουν τα κέντρα αποφάσεων πολύ αμφιβάλλω ότι οι προτεινόμενες αλλαγές θα περάσουν, δεν ξέρω καλά καλά αν θα επηρεάσουν! Το ποδόσφαιρο βλέπετε είναι αυτό που είναι, λατρεμένο ανά την Υφήλιο, ΚΑΙ γιατί έχει «μεγαλώσει» πολύ όμορφα ως άθλημα με την πατίνα του χρόνου να του προσθέτει παρά να του αφαιρεί! Είναι φαινόμενο διαχρονικό ακριβώς λόγω της ιστορικής του συνέχειας που με τέτοιες κοσμογονικές αλλαγές θα διακοπτόταν βιαίως!
Σε τελική ανάλυση, με νωπό ακόμη στο μυαλό μας ένα απολαυστικό, υπό πολύ δύσκολες συνθήκες EURO, μπορούμε πολύ απλά να επικαλεστούμε αλλά και να... ποντάρουμε, σε ότι αφορά τα διεθνή fora, στο βρετανικό φλέγμα κι ας είναι αμερικανικής προέλευσης η φράση! «Ιf it ain't broke, DON'T FIX IT!».
www.bnsports.gr
