Σχετικά Άρθρα
1970, Άρης - ΠΑΟΚ 1-0: Ο τελευταίος τίτλος του Άρη με τη σφραγίδα της πληρέστερης ομάδας στην ιστορία του!
«Κατεβαίνουμε για να πάρουμε το Κύπελλο και θα το πάρουμε. Έχουμε πίστη στην ομάδα και στους φιλάθλους μας». Με αυτά τα λόγια ο Γιώργος Κούδας έδωσε το σύνθημα της νίκης στις 4 Ιουλίου του 1972, παραμονή του τελικού Κυπέλλου Ελλάδας.
Ο ΠΑΟΚ είχε ένα εξαιρετικό σύνολο, με μαέστρο στον πάγκο τον πρώην παίκτη της Λίβερπουλ και άλλοτε δόξα της Μπέρνλι, Λες Σάνον, και εντός αγωνιστικού χώρου τον εξαιρετικό για χρόνια Γιώργο Κούδα, που πλαισιωνόταν από ποιοτικούς συμπαίκτες, όπως ο Σαράφης, ο Ιωσηφίδης ή ο Τερζανίδης.
Οι δύο σερί αποτυχίες στον ίδιο θεσμό απέναντι στον Άρη (1970) και τον Ολυμπιακό (1971), έσφιγγαν τον κλοιό. Η μοίρα ήθελε τους «ασπρόμαυρους» να επιτρέφουν στο Καραϊσκάκη για να αντιμετωπίσουν αυτήν την φορά όχι τους «ερυθρόλευκους», αλλά τον αιώνιο αντίπαλό τους. Τον Παναθηναϊκό του Πούσκας, τον Παναθηναϊκό του Wembley. Μόνο που αυτή ήταν η στιγμή τους.
Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή
Οι «πράσινοι» ήταν μία ονειρεμένη ομάδα. Με τον Μίμη Δομάζο ως γενεσιουργό δύναμη των πάντων, τον Αντώνη Αντωνιάδη να μετουσιώνει σε γκολ κάθε υποψία ευκαιρίας, τον Τάκη Οικονομόπουλο να παρέχει ασφάλεια κάτω από τα δοκάρια και τον αρχιτέκτονα Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο, αποτελούσε φόβητρο.
Αν η άνετη κατάκτηση του πρωταθλήματος της συγκεκριμένης σεζόν, με πέντε βαθμούς διαφορά από τον Ολυμπιακό, δεν κρίνεται αρκετή ως απόδειξη, υπάρχει η πορεία προς το Wembley της προηγούμενης χρονιάς, για να φανερώσει το πόσο μεγάλο κατόρθωμα ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τους Θεσσαλονικείς.
Από τα αλώνια στα σαλόνια, ώστε να τηρήσει ο Κούδας την υπόσχεσή του
Ο ΠΑΟΚ ξεκινά το ταξίδι του στο Κύπελλο Ελλάδος απέναντι στον Φοίνικα Πολίχνης, κάνοντας επίδειξη ισχύος, αφού επικρατεί με 5-1. Ακολουθούν οι αναμετρήσεις με Πιερικό (3-1) και Αίαντα Σαλαμίνας (2-0), έως ότου φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για το πρώτο μεγάλο τεστ. Αντίπαλος ο Άρης στο Χαριλάου.
Η «μηχανή» του Λες Σάνον δεν σταματά και αλώνει την έδρα του συμπολίτη του νικώντας με 2-1. Στα ημιτελικά το εμπόδιο της Λαμίας δεν μπορεί να προβάλλει καμία ουσιαστική αντίσταση, ο ΠΑΟΚ κερδίζει με ένα άνετο 2-0 και ο δρόμος για το Καραϊσκάκη είναι ορθάνοιχτος.
Ο τελικός ανοίγει και κλείνει με τον Γιώργο Κούδα να μαγεύει όσους βρέθηκαν στις εξέδρες του Καραϊσκάκη. Ο ηγέτης των «ασπρόμαυρων», μόλις στο 2ο λεπτό, άνοιξε το σκορ. Ο Παναθηναϊκός δεν έμεινε άπραγος. Αύξησε την πίεση του, δημιούργησε ευκαιρίες, αλλά η ατσάλινη άμυνα του ΠΑΟΚ δεν λύγισε.
Ο συγκεκριμένος τελικός θα είχε ακόμη έναν λόγο να μνημονεύεται, αν ο διαιτητής της αναμέτρησης, Χρήστος Μίχας, δεν είχε ακυρώσει ένα σπάνιας ομορφιάς ψαλιδάκι του νεαρού τότε, άρτι αφιχθέντος από τη Ρουμανία στη Θεσσαλονίκη, Γιάννη Μαντζουράκη, ως επικίνδυνο παίξιμο.
Ωστόσο, ο Γιώργος Κούδας διόρθωσε την κατάσταση και με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 89ο λεπτό θα γράψει το 2-0. Ο Παπαδημητρίου μπορεί να μείωσε για τον Παναθηναϊκό στις καθυστερήσεις, αλλά το γκολ του δεν άλλαξε κάτι, στέλνοντας τους 10.000 οπαδούς του «Δικεφάλου του Βορρά» που βρέθηκαν στην Αθήνα στα ουράνια!
Γλέντι από τα ασπρόμαυρα «Δειλινά» του Στράτου, ως τον Λευκό Πύργο
Ο πρώτος τίτλος όφειλε να γιορταστεί και δεν υπήρχε καταλληλότερος από τον Στράτο Διονυσίου για να αναλάβει το κομμάτι της διασκέδασης.
Δηλωμένος ΠΑΟΚτσής, γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός, υποδέχθηκε την ομάδα στο νυχτερινό κέντρο «Δειλινά», όπου εμφανιζόταν, κρατώντας το κέφι ζωντανό ως τις πρώτες πρωινές ώρες, ακόμα κι αν την επόμενη μέρα ένας δεύτερος γύρος πανηγυρισμών περίμενε τους παίκτες στη Θεσσαλονίκη.
Ο απόηχος μίας μεγάλης κατάκτησης, μίας μεγάλης ομάδας
Το Κύπελλο Ελλάδας του 1972 έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως ο πρώτος τίτλος στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο, τόσο για τον σύλλογο, όσο και για το ποδόσφαιρο της χώρας.
Ο πρωτοπόρος Λες Σάνον εισήγαγε το 4-4-2 την ώρα που οι ελληνικές ομάδες έμοιαζαν για χρόνια εγκλωβισμένες στο 4-3-3. Ήταν αυτός που δίδαξε τα πλάγια μπακ τον τρόπο συμβολής στο επιθετικό παιχνίδι και έθεσε σε επαγγελματικά πλασία την προσέγγιση προς το άθλημα.
Όσο για τον ΠΑΟΚ; Ήταν αυτός που πήρε τις βάσεις του Τσάκναντι, τις επιμελήθηκε και τις παρουσίασε μέσα από νέες ιδέες που οδήγησαν σε άλλο ένα Κύπελλο το 1974, αλλά και στο πρωτάθλημα του Λόραντ το 1976. Σίγουρα, όμως, υπήρχαν ευκαιρίες για μεγαλύτερες διακρίσεις, αφού η ομάδα έφτασε σε επτά τελικούς τη δεκαετία 1970-80 και κατέκτησε μόνο δύο φορές το Κύπελλο.
Ωστόσο, το απόσταγμα που μένει, είναι πως εκείνο το βράδυ ο ΠΑΟΚ δεδομένα άλλαξε επίπεδο, απέκτησε μέταλλο και εν ολίγοις, από «ρυθμιστής» του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατάφερε να γίνει διεκδικητής τίτλων.
Οι ενδεκάδες των δύο ομάδων:
ΠΑΟΚ (Λες Σάνον): Χατζηϊωάννου, Γούναρης, Παπαδόπουλος, Ιωσηφίδης, Φουντουκίδης, Τερζανίδης, Μπέλλης, Σαράφης (68′ Λάζος), Αποστολίδης, Κούδας, Ασλανίδης (76′ Μαντζουράκης)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Καραμανλής (57′ Βλάχος), Γονιός, Σούρπης, Δημητρίου, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Παπαδημητρίου
Φάνης Τσοκανάς
