Μία μοναδική ικανότητα στο γκολ, ένα τελείωμα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ένας χαρισματικός τρόπος παιχνιδιού. Με δύο λέξεις, Φερνάντο Τόρες…
Είχαν περάσει 44 χρόνια από την τελευταία φορά που η Ισπανία αισθανόταν πως βρίσκεται κοντά στη κατάκτηση ενός τίτλου. Το κατόρθωμα του EURO του 1964 άλλωστε φάνταζε απλώς μία μακρινή ανάμνηση, και είχε αποτελέσει την μοναδική σπουδαία επιτυχία της Ισπανίας, στα μεγάλα τουρνουά που είχε παρευρεθεί.
Έκτοτε, μέχρι και το 2008, οι κατακτήσεις της ήταν μηδενικές. Η στιγμή της όμως δεν θα μπορούσε να καθυστερήσει περισσότερο. Στον τελικό της Βιέννης απέναντι στην Γερμανία, οι Ισπανοί έμοιαζαν αποφασισμένοι.
Η «τρομακτική» κατάσταση στην οποία είχαν βρεθεί άλλωστε οι Τσάβι και Ινιέστα, σε συνδυασμό με την εξαιρετική ανασταλτική της λειτουργία, η οποία δεν είχε δεχθεί καμία φορά, περισσότερα από ένα τέρματα, αποτελούσαν την τέλεια συνθήκη.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την «ολύμπια» ψυχραιμία που ανέκαθεν διέθετε στο παιχνίδι του ο Σεσκ Φάμπρεγκας, ο οποίος μετέτρεψε σε γκολ, το τελευταίο πέναλτι των «Φούριας Ρόχας» απέναντι στην Ιταλία, έδωσαν στην Ισπανία μία ιστορική ευκαιρία, με τους Ίβηρες να αποδεικνύονται συνεπείς στο ραντεβού τους.
Ο Φερνάντο Τόρες τροφοδοτήθηκε από τον Τσάβι, ο Ισπανός επιθετικός, κέρδισε κατά κράτος την μονομαχία του με τον Λαμ, και «έσκαψε» με υπέροχο τρόπο την μπάλα, γράφοντας το 1-0 για την Ισπανία, δέκα λεπτά πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου, με τον Γιενς Λέμαν, να μην φέρει ευθύνη αλλά να μην έχει και αντίδραση.
Αυτό ήταν και το τελικό σκορ της αναμέτρησης. Το γκολ του Ισπανού «πέρασε στην ιστορία», η Ισπανία επέστρεψε στους τίτλους και ο Φερνάντο Τόρες έμεινε να αποτελεί, μέχρι και σήμερα, τον ποδοσφαιριστή που οδήγησε την χώρα του στην δεύτερη επιτυχία της, σε επίπεδο εθνικών ομάδων!
Πιθανώς αυτή να είναι και η κορυφαία στιγμή του, τόσο σε διεθνές, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, στην «πολυτάραχη» καριέρα που βίωσε! Και αυτό διότι, ο Τόρες ναι μεν, αγωνίστηκε με την φανέλα της Λίβερπουλ για μία τριετία, καταγράφοντας 102 συμμετοχές, ναι μεν μετακόμισε στην Τσέλσι και συνέβαλλε στην κατάκτηση του Champions League το 2012, με το αλησμόνητο γκολ του ημιτελικού στο Καμπ Νόου, ναι μεν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της επόμενης διοργάνωσης του EURO, αλλά πάντα διεπόταν από ατελείωτους τραυματισμούς.
Πολλά προβλήματα, τα οποία του στέρησαν μία ολόκληρη ποδοσφαιρική χρονιά αθροιστικά, χάνοντας 326 ημέρες και 57 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις.
Δίπλα στον Ράφα Μπενίτεθ έμαθε πολλά, αλλά ο Φερνάντο Τόρες ήταν από την φύση του «ανήσυχος». Πήγε στην Τσέλσι, κατέγραψε 8 ματς περισσότερα με τους «μπλε», επέστρεψε στην Ατλέτικο Μαδρίτης και σημείωσε 255 γκολ σε μία απόλυτα πετυχημένη καριέρα, στα 20 έτη που αποτέλεσε κομμάτι των γηπέδων.
Παρόλα αυτά, όσα και να είδε, όσα γκολ και να σημείωσε, εκείνο του το γκολ απέναντι στην Γερμανία, στο τέλος του Ιουνίου, έχει ήδη περάσει στο πάνθεον των γκολ για τους φίλους των «Φούριας Ρόχας». Η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του ταυτίζεται απόλυτα με την «υπερδύναμη» που δημιούργησε η Ισπανία στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο Φερνάντο Τόρες έδωσε το έναυσμα. Και οι Ισπανοί μπορεί του «χρωστούν» όλες τις επόμενες κατακτήσεις τους…
Δημήτρης Μανάκος
