Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Κύριε Αυγενάκη, κύριε Μαυρωτά, ιδιαίτερα εσείς Κύριε ΓΓΑ που υπήρξατε σπουδαίος σε παγκόσμιο επίπεδο στο άθλημα της υδατοσφαίρισης, γνωρίζετε πως αυτό που ζήσαμε τηλεοπτικά μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να συμβεί μπροστά μας… Προσπαθώντας λοιπόν όλοι μας να ξεπεράσουμε τις σοκαριστικές σκηνές που διαδραματίστηκαν στην Κοπεγχάγη, το απόγευμα του Σαββάτου, με το περιστατικό του Έρικσεν που μας “πάγωσε” όλους, μήπως ήρθε η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για απινιδωτές σε όλα τα γήπεδα;
Υπάρχουν χώρες που το έχουν βάλει ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια, μην πάμε μακριά, συμβαίνει στην Κύπρο. Υπάρχουν χώρες όπως η Τσεχία που κάνουν διαρκώς σεμινάρια σε όλους τους εργαζόμενους, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα. Φυσικά θα μπορούσε να ανοίξει για μεγάλη συζήτηση για το εάν και κατά πόσον κάνουμε σωστά στα σχολεία οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια.
Γενικότερα μπαίνει κουβέντα για την έλλειψη (δωρεάν!) εκπαίδευσης στο BLS και για σαφή έλλειψη απινιδωτών από σημεία που θα έπρεπε να υπάρχουν.
Ένας απινιδωτής κοστίζει, σύμφωνα με μια μικρή έρευνα της αγοράς, περίπου 2000 €. Νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει οποιοδήποτε παιχνίδι, σε οποιαδήποτε επαγγελματική κατηγορία χωρίς να υπάρχει αυτή η δυνατότητα, αλλά την υποχρέωση σε αυτό το πράγμα κανονικά δεν μπορείτε να την πιέσετε και να την εφαρμόσετε εσείς, όμως πρέπει να το κάνουν οι επαγγελματικοί σύλλογοι.
Σε όλες όμως τις μικρότερες κατηγορίες θα έπρεπε να υπάρχει μία τέτοια πρόβλεψη ανά γήπεδο ή να μην δίνετε άδεια στο να υπάρχουν όλες αυτές οι ακαδημίες των διαφόρων αθλημάτων χωρίς απινιδωτή και χωρίς το προσωπικό να είναι εξειδικευμένο στο να μπορεί να παρέχει τις πρώτες βοήθειες σε αυτήν την περίπτωση, καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Προσωπικά έχω ξαναφέρει αυτή την κουβέντα και στο παρελθόν πολύ έντονα στον αέρα του ραδιοσταθμού ΣΠΟΡ FM, έχοντας παρατηρήσει ακαδημίες που πάνε χιλιάδες παιδιά και καθημερινά αθλούνται χωρίς έστω ένα πρόχειρο φαρμακείο διαθέσιμο ή αγώνες ερασιτεχνικών ομάδων χωρίς γιατρούς ή έστω νοσηλευτές!
Δυστυχώς ορισμένες φορές ένα τέτοιο γεγονός πάλι μας ενεργοποιεί, αλλά ας ανοίξει επαναλαμβάνω αυτή η κουβέντα κι ας κοιτάξουμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε όλη την κατάσταση κάνοντας συγκεκριμένες κινήσεις και όχι για πολλοστή φορά ευχολόγια!
Φυσικά ας έχουμε υπόψη μας και κάτι πάρα πολύ σημαντικό: Οι απινιδωτές θέλουν παρακολούθηση και συντήρηση, οι μπαταρίες αντικατάσταση και φυσικά χρειάζεται ΚΑΡΠΑ, δηλαδή σωστή εκπαίδευση του κόσμου που θα κληθεί να το χειριστεί αν υπάρξει ανάγκη!
Επειδή λοιπόν δεν φτάνει μόνο η αγορά του μηχανήματος πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε στην λογική της εκπαίδευσης των νέων παιδιών τις πρώτες βοήθειες και τη χρήση ενός τέτοιου μηχανήματος ώστε και αν μπορέσουμε να το έχουμε σε κάποιους χώρους να μην το αντιμετωπίζουμε ως… πυροσβεστήρα;
Ήρθε νομίζω η στιγμή να ξανά κάνουμε μία τέτοια κουβέντα και να μην το αφήσουμε να περάσει. Ο ρόλος σας κύριε Αυγενάκη, κύριε Μαυρωτά μπορεί να είναι πάρα πολύ σημαντικός σε κάτι παρόμοιο.
Και όσοι μιλήσουν για το όποιο κόστος του απινιδωτή για να βρίσκεται παντού όπου υπάρχει αγώνας; Ας αναρωτηθούν: Πόσο πραγματικό κόστος μπορεί να υπάρχει εάν είναι να σωθεί μία ανθρώπινη ζωή;
