γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Μηχανικός σημαίνει... όχι ακριβώς, ή καλύτερα, όχι ΜΟΝΟ φως αλλά πολλά διαφορετικά, εξόχως χρήσιμα για την καθημερινότητα μας, την πρόοδο και την εξέλιξη μας σε ιδιαιτέρως σημαντικούς τομείς, πράγματα! Ο επιστημονικός ορισμός, η επιστημονική διατύπωση, αν προτιμάτε, της πολυπραγμοσύνης τους θέλει τους μηχανικούς να εφαρμόζουν σε πρακτικό επίπεδο γνώσεις και μεθόδους από τις Θετικές επιστήμες...εκπορευόμενες, με στόχο την επίλυση τεχνολογικών, οικονομικών, κοινωνικών και κάθε άλλου είδους, ακόμη και ποδοσφαιρικών όπως αποδεικνύεται, προβλημάτων στις ανθρώπινες κοινωνίες! Διόλου τυχαίο λοιπόν το ότι ο περί ου ο λόγος δεν έχει μόνο το όνομα αλλά έχει και τη χάρη, πόσους προπονητές αλήθεια γνωρίζετε που να διαθέτουν το πτυχίο για να το...αποδείξουν; Ο Φερνάντο Σάντος το απέκτησε από το Ανώτατο Ίδρυμα Μηχανικής της Λισσαβώνας, καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν πρόκειται, σε ότι τον αφορά, για παρωνύμιο αλλά για... τίτλο, τον λες και τίτλο τιμής!
Τιμής που σαφώς του...πρέπει με βάση τα όσα έχει κερδίσει στην καριέρα του, ίσως πολύ παραπάνω με βάση ΤΟΥΣ ΟΣΟΥΣ έχει κερδίσει στην καριέρα του, μην μπερδεύεστε, δεν αναφερόμαστε σε νίκες...αθλητικές αλλά σε ανθρώπους που στα πάνω από 30 χρόνια πορείας στο χώρο έχει «υποχρεώσει» να τον παραδεχθούν, να τον συμπαθήσουν, έως και να τον αγαπήσουν! Μέσα σε αυτούς, ίσως και σε εξέχουσα θέση, η συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων φιλάθλων, δεν είναι απλά το ότι δούλεψε σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και, κυρίως, εθνική ομάδα, είναι ο τρόπος με τον οποίο πορεύτηκε, συμπεριφέρθηκε και διαχειρίστηκε εαυτόν και...αλλήλους στο πέρασμα των ετών! Με συνέπεια αξιοζήλευτη, με εργατικότητα αξιοθαύμαστη, με επαγγελματισμό αναμφισβήτητο, με ακεραιότητα χαρακτήρα και με χειρουργικής ακρίβειας διατήρηση του μέτρου! Πάντα ζεστός και φιλικός χωρίς όμως ποτέ να επιτρέπει ή και να επιδιώκει την εξάλειψη των απαραίτητων, στη σχέση του με τα Μέσα, τους αθλητές, τους παράγοντες ή και το κοινό ακόμη, γι' αυτό το τελευταίο έκανε κάποιες εξαιρέσεις, αποστάσεων!
Ποιος μπορεί αλήθεια να ξεχάσει την αφοπλιστική του απάντηση όταν στη συνέντευξη Τύπου ενόψει, τότε, του προημιτελικού του Euro 2012 κόντρα στους Γερμανούς είχε ερωτηθεί για το πώς θα αισθανόταν αν το τουρνουά έφερνε στο δρόμο της εθνικής μας την ομάδα της πατρίδας του, της Πορτογαλίας... «Αυτή τη στιγμή είμαι Έλληνας οπότε δεν την καταλαβαίνω αυτή την ερώτηση!», είχε πει, δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, δε πιέστηκε, δεν προσκλήθηκε, δεν παρακινήθηκε καν! Το πίστευε, τώρα πια, γνωρίζοντας τον πολύ καλύτερα ακόμη κι από τότε, το καταλαβαίνουμε, κυρίως το ένιωθε και σίγουρα δεν το είχε ανάγκη, στη σχέση μας μαζί του αυτός ήταν που ερχόταν από ποδοσφαιρικό περιβάλλον πιο προηγμένο, ανεπτυγμένο και...διακεκριμένο, σε αυτό δραστηριοποιείται και με τεράστια επιτυχία μάλιστα, τα τελευταία χρόνια!
Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να αναλαμβάνεις τις τύχες μιας ομάδας, εκείνης που εκπροσωπεί την ίδια την πατρίδα σου, ομάδας με ενδιαφέρον, με ταλέντο, με προσδοκίες αλλά χωρίς διακρίσεις στο ενεργητικό της, με τον πήχη πάντα ψηλά και το πέρασμα διαχρονικά...χαμηλά και να την οδηγείς, στην πρώτη σου κιόλας αποστολή, εκεί που δεν είχε φτάσει ποτέ κατά το παρελθόν, στην κορυφή της Ευρώπης! Και να το καταφέρνεις μάλιστα παίζοντας, και κερδίζοντας, τελικό κόντρα στην πανίσχυρη οικοδέσποινα Γαλλία, ξορκίζοντας, σα να το ήθελε η μοίρα να συμβεί, φαντάσματα που η δεύτερη πατρίδα σου είχε φροντίσει ,από το 2004, να στοιχειώνουν τη συλλογική ποδοσφαιρική μνήμη των συμπατριωτών σου! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να συνεχίζεις ακάθεκτος και στην επόμενη πρόκληση εξασφαλίζοντας με άνεση και στιλ την παρουσία στα τελικά του Μουντιάλ, δεν το λες και αποτυχία να σε αποκλείει η Ουρουγουάη...να κατακτάς και πάλι τίτλο φτάνοντας μέχρι το τέλος του δρόμου στο UEFA Nations League, επικρατώντας στον τελικό της Ολλανδίας, να διατηρείς το σύνολο, βοηθά και η δεδομένη ποιότητα προφανώς, απολύτως ανταγωνιστικό σε σημείο να θεωρείται σήμερα όχι το πρώτο αλλά σίγουρα ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Euro!
Και έχει, εν τέλει, την αξία του αλλά και την εξήγησή του το ότι αν και...περιβόητος για τη σεμνότητα αλλά και τη μετριοπάθειά του ο Σάντος φτάνει, λίγες ημέρες πριν από το τουρνουά, έμπλεος αυτοπεποίθησης που προφανώς πηγάζει από την πίστη του στο σχέδιο αλλά και στους ποδοσφαιριστές του να δηλώνει: «Θα πάρω βαλίτσες και τσιγάρα για ένα μήνα, πάμε να κερδίσουμε!» Πολλά, αρκετά εξ αυτών ίσως όχι και τόσο θετικά, θα μπορούσαν να ειπωθούν, θα μπορούσαμε να πούμε για τέτοιου...ύφους δήλωση! Αθλητικά, ποδοσφαιρικά ακόμη και επικοινωνιακά μιλώντας τα σχόλια, θα συμβεί πιθανότατα κατά κόρον από άλλες...πηγές, προφανώς και θα μπορούσαν να εντοπίσουν αμετροέπεια, αλαζονεία έως και έπαρση! Εμείς που τον ξέρουμε και τον καταλαβαίνουμε δεν μπορούμε όμως παρά να τον αντιμετωπίσουμε όπως μας έχει αντιμετωπίσει κι εκείνος όλα αυτά τα χρόνια, σαν ένα δικό μας, πολύ δικό μας ένθρωπο, και τους δικούς μας ανθρώπους τους προσέχουμε, έτσι δεν είναι; Tο μόνο λοιπόν που καταλαβαίνω ότι πρέπει να του πούμε είναι απλά... «Κόψ΄το το ρημάδι, πάρε μόνο τις βαλίτσες!» είπαμε, στο τέλος της ημέρας δε μετράει τόσο το ΤΙ όσο το ΠΟΙΟΥΣ και ΠΟΣΟΥΣ έχεις κερδίσει!
