Σίτι - Τσέλσι: Ο τελικός του Champions League έχει ήδη νικητή, είμαστε όλοι εμείς!

Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης

Σας γράφω πάλι από... ανάγκη, η ώρα πέντε το... απόγευμα! Για κάποιο λόγο το καταπληκτικό αυτό τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου έχει καρφωθεί στο μυαλό μου από το πρωί! Και προφανώς δεν είναι από ανάγκη που σας... γράφω αυτό το γράμμα, δεν είναι όμως, μη γελιέστε, ούτε από επαγγελματική υποχρέωση, αυτή τη φορά τουλάχιστον μπορώ να είμαι βέβαιος! Πίσω από το γραπτό κρύβεται ένα... κομμάτι επαγγελματικής διαστροφής αναμεμειγμένο με μια πλούσια δόση επιθυμίας έως και αδημονίας να μοιραστώ! Να μοιραστώ την εμπειρία μου, ταξιδιωτική, ποδοσφαιρική, δημοσιογραφική και, με την καλή έννοια, μη νομίζετε, τουριστική την εποχή της πανδημίας!

Με αφορμή, προφανώς, το μεγάλο τελικό του UEFA Champions League μεταξύ Σίτι και Τσέλσι στο Πόρτο βρισκόμαστε από χθες στον... «τόπο του εγκλήματος»! Αφού πρώτα υποβληθήκαμε σε COVID τεστ στην Ελλάδα, πήραμε στα χέρια μας τα αποτελέσματα, αρνητικά ευτυχώς, και παρέα με ένα πλήθος εγγράφων που απευθύνονταν σε ελληνική, ελβετική, μέσω Ζυρίχης η πτήση μας, και πορτογαλική πολιτεία τα καταθέσαμε σε κάθε πιθανή αρμόδια αρχή! Δεν βαρυγκωμώ, ούτε και παραπονιέμαι, κάθε άλλο, ξέρω πως είμαστε από τους τυχερούς, από τους λίγους τυχερούς που την εποχή που διανύουμε μπορούν να ταξιδεύουν, να δουλεύουν και να το απολαμβάνουν κι από πάνω, απλά περιγράφω την κατάσταση, αυτός είναι, ή και αυτός είναι, ο σκοπός του κειμένου!



Μετά από ένα, χθεσινό, απόγευμα που έγινε, αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς, βράδυ στην όμορφη πόλη, με εκλεκτή συναδερφική παρέα και ανταλλαγή και... υπόμνηση κοινών και όχι μόνο εμπειριών, η ξεκούραση από το ταξίδι και τον... ποδαρόδρομο ήταν τόσο ευπρόσδεκτη όσο και απολύτως απαραίτητη, από το πρωί... τρέχουμε, καιρός ήταν! Στάση πρώτη, το κέντρο έκδοσης διαπιστεύσεων ακριβώς έξω από το Ντραγκάο, αφού πρώτα, απαίτηση κι αυτή της εποχής, διαβάσαμε, συγκρατήσαμε και απαντήσαμε σε ερωτήσεις σχετικά με το πρωτόκολλο ασφαλείας και μέτρων προστασίας κατά της πανδημίας, ατομικά και συλλογικά, φωτογραφία, γραφειοκρατία και... έξω απ' την πόρτα!

Επόμενο βήμα... βήμα σημειωτόν, δεν επέτρεπε κάτι παραπάνω η ουρά έξω από τα βαν του Ερυθρού Σταυρού, επιστρατεύτηκαν από την UEFA για τα... επί τόπου COVID τεστ! Αναμονή, υπομονή, βαθιά εισπνοή και δείγμα, απαραίτητο το αρνητικό αποτέλεσμα για οποιονδήποτε καλείται να βρεθεί την ημέρα του τελικού στο γήπεδο, απαραίτητο και για το ταξίδι της επιστροφής! Επιστροφή πάντως που εκείνη την ώρα αφορούσε τη... στροφή σε καθαρά professional mode, προετοιμασία και παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού για εκπομπές, εντός και εκτός Ντραγκάο αρχικά, στην πόλη στη συνέχεια!

«Ρωτώντας παν στην εκκλησία, ρωτώντας προσκυνάνε»... ανέκαθεν το άκουγα εντός οικογενείας και πάντα μου άρεσε ως έκφραση, βρήκε και την εφαρμογή σε μέρες πανδημίας! Fan zones δε θα μπορούσε, πέρα από ελάχιστες, τις εξής δύο, με πολλούς περιορισμούς και μέτρα αυστηρά να στήσει η UEFA, τις ερωτήσεις τώρα πια, εξ ου και το ρητό, τις κάνουμε διαδικτυακά, έτσι αποκαλύφθηκε ότι η μία εξ αυτών, των fan zone φυσικά, είχε και σημειολογία! Ένα τεράστιο φουσκωτό τρόπαιο περίμενε, και περιμένει ακόμη, τον επισκέπτη στην Avenida de Los Alidados, η «Λεωφόρος των Συμμάχων» όπως μεταφράζεται, πήρε το όνομά της από την αρχαιότερη σε ισχύ μέχρι και σήμερα διακρατική συνθήκη, Άγγλοι και Πορτογάλοι την υπέγραψαν το 14ο αιώνα, με αγγλικό τελικό σε πορτογαλικό έδαφος, το πιάσατε το υπονοούμενο!



Λίγες ώρες, και πολλά πολλά σκαλιά αργότερα, δε θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε τον Torre dos Clerigos, σήμα κατατεθέν της πόλης, με ύψος 75 μέτρων και θέα από την κορυφή του που αποζημιώνει και... θαμπώνει, ελπίζουμε και τηλεοπτικά, πίσω στο Ντραγκάο, για ένα ακόμη, το τελευταίο, κομμάτι της δουλειάς! Λίγα γυρίσματα στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, επίσκεψη στις θέσεις σχολιαστή και τσεκ των ήχων και της επικοινωνίας με Αθήνα λίγο πριν από το live στις 19:00! Τι λίγο δηλαδή, δύο ώρες ολόκληρες εξ’ ου και το πέντε το απόγευμα στις πρώτες λέξεις του... πονήματος! Αυτή ακριβώς ήταν και η στιγμή που... άνοιξε το παράθυρο για ανακεφαλαίωση, με την εικόνα από την προπόνηση της Σίτι ακόμη νωπή, αλλά και τον Τόμας Τούχελ την ώρα εκείνη να... ομιλεί, ήταν σε εξέλιξη η συνέντευξη Τύπου του Γερμανού προπονητή, το ποδόσφαιρο εκμεταλλεύτηκε την περίσταση και... επανήλθε στην πρώτη γραμμή! Γιατί αν θέλω να είμαι ειλικρινής, πιθανότατα το έχετε καταλάβει κι εσείς, σε μια τέτοια ταξιδιωτική περίσταση, πόσο μάλλον την εποχή της πανδημίας, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι αναφέρομαι, δεν είναι αυτό το μείζον!

Ποδόσφαιρο, εν τέλει, είναι όλο το πακέτο, ένα φαινόμενο προφανώς αθλητικό, αλλά και κοινωνικό, ταξιδιωτικό, τουριστικό, πολιτιστικό και πολιτισμικό! Αυτό το τελευταίο, τη συνάντηση και την ανταλλαγή κουλτούρας και πολιτισμού τόσο στο χορτάρι, όσο και στις εξέδρες και αλλού μας το στερεί, είναι αλήθεια, ο English only τελικός! Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μας στερήσει είναι το να δουλεύουμε... γύρω του, να ασχολούμαστε και να μελετάμε, να δοκιμάζουμε φαγητά και εμπειρίες και να... τριγυρνάμε στους δρόμους μιας πόλης, της οποίας πόλης, με κάμερα ή χωρίς... να αγωνιούμε, να αγχωνόμαστε, να τσακωνόμαστε και να αγαπιόμαστε με αφορμή το αγαπημένο μας άθλημα! Να μοιραζόμαστε, να απογοητευόμαστε, να ενθουσιαζόμαστε, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε!



Δε θα είμαστε προφανώς εμείς «το μόνο πράγμα που’ χει μείνει όρθιο στον κόσμο…», όπως λέει ο ποιητής Ανδρέας Θωμόπουλος στους στίχους του τραγουδιού του Παύλου που μας έβαλε στο κλίμα αλλά... κόντρα στον καιρό, όλοι όσοι το αγαπάμε, και είμαστε πολλοί, θα συνεχίσουμε, πίσω από τα πραγματικά σημαντικά, να ζούμε... ποδόσφαιρο γιατί, το νιώθω σήμερα περισσότερο ίσως από ποτέ, μπορεί να μην την καθορίζει, αλλά σίγουρα μας ομορφαίνει τη ζωή!

Υ.Γ.: Ούγκο προφανώς και δεν μπορείς να το διαβάσεις αλλά να ξέρεις ότι δοκίμασα francesinhas και είχες απόλυτο δίκιο, χορταστικά και απολαυστικά! Σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα!