γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Οι κάκιστοι ποδοσφαιρικοί και επιχειρηματικοί χειρισμοί οδηγούν τους «μπιανκονέρι» σε αγωνιστικό και οικονομικό αδιέξοδο την εποχή της πανδημίας.
"Η νίκη δεν είναι σημαντική, είναι το μόνο πράγμα που μετράει!" είχε πει ο μεγάλος Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι, θρύλος της Γιουβέντους που "ακούμπησε" τρεις δεκαετίες, από το 1946 μέχρι το 1961, στους "μπιανκονέρι"! Τη φράση αυτή η ομάδα του Πιεμόντε την έκανε μάλιστα τόσο...δική της που φρόντισε να την εργαλειοποιήσει χρησιμοποιώντας τη, διαχρονικά, ως "υπεύθυνη επικοινωνίας" της φιλοσοφίας του συλλόγου, ακόμη και στη φανέλα της την έγραψε, συνοψίζοντας με λίγες και καλές, τις πιο κατάλληλες λέξεις, τη νοοτροπία του "κλαμπ" εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου! Νοοτροπία που έκανε τη Γιούβε αυτό που είναι σήμερα...τη μακράν πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου εντός των συνόρων, τη μακράν πιο...μισητή, ας μη γελιόμαστε, από όλους τους υπόλοιπους στη γειτονική χώρα και αλλού για θέματα ποδοσφαιρικά και όχι μόνο!
Και κάπως έτσι, ακολουθώντας τις συνήθειές της και τα πιστεύω της, πορεύτηκε και μέσα στη σεζόν που σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της η "Γηραιά Κυρία"! Με ένα αλαζονικό "δε σας βλέπω", καλά καλά δεν τους κοίταξε καν, προς τους ανταγωνιστές της, θεωρώντας ότι ακόμη και με ένα πείραμα, aka πρότζεκτ Πίρλο, στην άκρη του πάγκου θα...έκανε τη δουλειά! Γιατί πείραμα και όχι στοίχημα ήταν στα δικά μου μάτια η ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας στον καταπληκτικό, τα χρόνια που ακόμη φορούσε σορτσάκι, ποδοσφαιριστή, στον ξεχωριστό, από τότε που κρέμασε τα παπούτσια του, οινοποιό αλλά και στον αδούλευτο, άπειρο και άγουρο, με προϋπηρεσία 9, δείτε το και ολογράφως, εννέα ημερών στην ομάδα κάτω των 23 ετών, προπονητή! Κι αν η συνεργασία αυτή παρουσιάστηκε ως ένα βήμα προς το μέλλον, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και καμία απολύτως, από πλευράς διοίκησης, απαίτηση για άμεση επιτυχία προφανώς και δεν ήταν ποτέ τέτοια! Διαφορετικά πώς εξηγείται αλήθεια, δεν εξηγείται αλήθεια, το, απολύτως αξιόπιστο, ρεπορτάζ που "θέλει" τον Πίρλο στην πόρτα της εξόδου; Ελάτε τώρα κύριοι της διοίκησης της Γιουβέντους, ας είμαστε ειλικρινείς!
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, λίγο δύσκολο για εσάς αυτό που ζητώ! Όταν το μεγάλο αφεντικό Αντρέα Ανιέλι, σε σειρά συναντήσεων με τον πρόεδρο της UEFA, και κουμπάρο του, Αλεξάντερ Τσέφεριν, ακόμη και λίγες ώρες πριν από τις επίσημες ανακοινώσεις της ευρωπαϊκής Σούπερ Λιγκ, κοίταζε στα μάτια το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και το διαβεβαίωνε πως...όλα έβαιναν καλώς τη στιγμή ακριβώς που του έσκαβε το λάκκο, τι απαιτήσεις να έχουμε αλήθεια! Και ναι, ήταν η οικονομική, αδήριτη, ανάγκη που οδήγησε τον, υπό προθεσμία τώρα πια, ισχυρό άνδρα του συλλόγου στην απόφαση της δημιουργίας της Λίγκας των τριών ημερών, δεκτό, 113 εκατομμύρια η ζημιά στο πρώτο μισό της σεζόν της πανδημίας, ποια ακριβώς ήταν όμως η ανάγκη της...Commedia dell' arte στα φόρα της ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας! Και πώς ακριβώς περίμενε όχι μόνο η Γιουβέντους, αλλά για αυτή μιλάμε τώρα, να πείσει το κοινό, δηλαδή τους πελάτες, για το αγαθό των προθέσεών της όταν η κατασκευή του, απολύτως ευάλωτου, ασταθούς έως και σαθρού όπως αποδείχθηκε, οικοδομήματος του κλειστού πρωταθλήματος των προνομιούχων στηρίχθηκε στην "εξαπάτηση" και την παραπλάνηση!
Προφανώς και η "έξωθεν καλή μαρτυρία" δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα των ανθρώπων των "μπιανκονέρι", οι ασφυκτικές συνθήκες σε απολύτως επιχειρηματικό-εμπορικό επίπεδο ήταν, και παραμένουν, τόσο πιεστικές που δεν άφηναν χώρο για...τσάι και συμπάθεια! Θα έπρεπε όμως, αυτή το ομολογώ είναι και η μεγάλη απορία μου, πώς δεν το σκέφτηκαν δηλαδή, να είχαν "υπολογίσει" ο πρόεδρος και όλοι οι άνθρωποί του το εξής...το ποδόσφαιρο σαφώς και είναι εδώ και χρόνια, πολλά χρόνια, επιχείρηση, εξαιρετικά κερδοφόρα μάλιστα για τους..."μεγαλοκαρχαρίες" του! Είναι όμως τέτοια για έναν πολύ βασικό, καθαρό έως και "αγνό", ξένο με την ψυχρή επιχειρηματική ματιά, λόγο!Γιατί μπορεί και μιλά πρώτα στο συναίσθημα, στο θυμικό, στα πάθη του ανθρώπου-οπαδού και δι' αυτής ακριβώς της οδού, και μόνον αυτής, και στην τσέπη του! Τσέπη που αδειάζει παντοιοτρόπως προς όφελος των Ανιέλι αυτού του κόσμου! Και είναι αυτή ακριβώς η οδός...ζωοποιός για το ίδιο το σπορ άρα και για τα...υπερκέρδη του!
Πηγαίνοντας λοιπόν κόντρα στο ποδόσφαιρο εντός και εκτός των γραμμών η Γιουβέντους δεν είναι πλέον απίθανο να πάρει, σε όλα τα επίπεδα αν όχι αυτό που της άξιζε σίγουρα αυτό που της...ταίριαζε έτσι όπως κινήθηκε τον καιρό της πανδημίας! Μετά και από την ήττα από τη Μίλαν, βαριά μάλιστα, με 3-0, μέσα στο "Αλιάντς Στέντιουμ" το Tσάμπιονς Λιγκ με τα οφέλη του...περιπλέκεται! Η ομάδα που θέλησε, όχι μόνο αυτή, προς Θεού, να κλειδώσει μια θέση στην ελίτ επειδή της ανήκει, σε θεωρητικό επίπεδο, δικαιωματικά, ίσως τελικά αποτύχει να την εξασφαλίσει αγωνιστικά! Ο τσαλακωμένος εγωισμός της...Κυρίας θα είναι το λιγότερο, θα συνέρθει, ο οικονομικός στραγγαλισμός και η εμπορική απαξία της είναι προβλήματα πολύ μεγαλύτερα, θα της πάρει λίγο καιρό, τουλάχιστον, να τα ξεπεράσει! Πιθανότατα θα το κάνει δε, αν χρειαστεί, χωρίς τον...ωραίο Αντρέα Πίρλο στο τιμόνι! Στην προπονητική διατριβή του με τίτλο "Το ποδόσφαιρο που θα ήθελα" δήλωνε θαυμαστής της Μπαρσελόνα του Κρόιφ και του Γουαρδιόλα, του Άγιαξ του Φαν Χάαλ, της Μίλαν του Αντσελότι και της Γιουβέντους του Κόντε! Όλες οι, υπόλοιπες, αγαπημένες του ομάδες, στην...τρέχουσα έκδοσή τους, θα είναι εκτός απροόπτου στο "πάρτι των μεγάλων" και την επόμενη σεζόν! Σε περίπτωση που η Γιούβε υποχρεωθεί να...παρακολουθήσει από μακριά, ένα ποτήρι κόκκινο Arduo από τους αμπελώνες του, μέχρι νεωτέρας, προπονητή της μπορεί να την παρηγορήσει! Αν και μάλλον το ποτήρι αυτό θα είναι πικρό!
