γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Πόσο μεγάλη ευθύνη φέρει στ΄αλήθεια για τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό στο κλείσιμο μιας… ανέξοδης σεζόν για τους «Μερένγκες» ο Ζιντάν;
Σχετικά Άρθρα
Η Τσέλσι του Τουχελ «έπνιξε» τη Ρεάλ 2-0: «Αγγλικός» τελικος στην Πόλη κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι
Τσέλσι: Πώς η απόλυση Λάμπαρντ και η άφιξη Τούχελ την πήγε ως τον τελικό του Champions League!
Τρέμε Ντι Κάπριο, έρχεται ο Λίο (Μέσι)!
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο του 2015, η Ρεάλ Μαδρίτης ξόδεψε για αγορά ποδοσφαιριστών 83.5 εκατομμύρια ευρώ! Την αμέσως επόμενη, το 2016, 30 εκατομμύρια ευρώ! Το καλοκαίρι του 2017 η «βασίλισσα» αγόρασε ποδοσφαιριστές αξίας 40.5 εκατομμύριων ευρώ! Το 2018 το μεταγραφικό μπάτζετ εκτοξεύτηκε στα 163.2 εκατομμύρια ευρώ για να φτάσει στη...στρατόσφαιρα το 2019 με τα 352 εκατομμύρια ευρώ! Όσο για το 2020...μήπως είδε κανείς τα έξοδα της Ρεάλ Μαδρίτης για αγορά παικτών; Προφανώς όχι, απαντώ στο δικό μου ερώτημα γιατί απλά...δεν υπάρχουν! Εξαιτίας, κυρίως, της πανδημίας αλλά και με την ανακατασκευή του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», ανακατασκευή που θα κοστίσει πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ, σε πλήρη εξέλιξη η διοίκηση των «μερένγκες» αποφάσισε - υποχρεώθηκε να μην εκταμιεύσει ούτε ένα ευρώ για την ενίσχυση του ρόστερ! Και το έκανε γνωρίζοντας, προφανώς, ότι σε αγωνιστικό αλλά και φυσικής κατάστασης επίπεδο ερχόταν, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα και φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους Μαδριλένους, η πιο απαιτητική σεζόν των τελευταίων, τουλάχιστον, 40 ετών!
Θα μου πείτε, και δίκιο θα έχετε, και τι μ' αυτό! Το ότι δεν ξόδεψε χρήματα το καλοκαίρι και δεν προσέθεσε ούτε ένα νέο μέλος στο ρόστερ της μπορεί να μη λέει και απολύτως τίποτα! Ούτως ή άλλως, με όλες αυτές τις επενδύσεις που έχει κάνει ο σύλλογος σε επίπεδο έμψυχου δυναμικού τα τελευταία χρόνια, το παζλ έχει ήδη δημιουργηθεί και μπορεί να θεωρηθεί απολύτως επαρκές προς ανταπόκριση στις υψηλές απαιτήσεις τόσο εντός όσο και εκτός ισπανικών συνόρων... Μαζί σας, θυμίζοντας όμως παράλληλα ότι σε ένα βάθος εικοσαετίας, πιθανότατα και μεγαλύτερο αλλά δεν είχε νόημα να... σκάψουμε ακόμη περισσότερο στο παρελθόν, ούτε μία φορά, επαναλαμβάνω, ούτε μία φορά η Ρεάλ δεν επένδυσε λιγότερα από 30 εκατομμύρια ευρώ, με το ευτελές αυτό ποσό να είναι μάλιστα η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, για διορθώσεις - προσθήκες στην ομάδα! Με τη λογική του στερεότυπου «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» και με τα εκατομμύρια... εμπορικής, αλλά και φίλαθλης, βλ. εισιτήρια, προέλευσης να εισρέουν αδιαλείπτως στα ταμεία, πάντα βρισκόταν κάποιος, τις περισσότερες φορές κάποιοι, για να ικανοποιηθεί ο εκάστοτε προπονητής και, κυρίως ίσως, το φιλοθέαμον κοινό!
Κάπως έτσι, με πράξεις και, κυρίως, παραλείψεις ακόμη και στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, με τραυματισμούς, ασθενείς και... οδοιπόρους, μέχρι και ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής στις εκλογές της Μαδρίτης λίγο έλειψε να λείψει από το χθεσινό κόντρα στην Τσέλσι ο Μαρσέλο, πορεύτηκε μέσα στην ευρωπαϊκή της σεζόν η ομάδα του Ζιντάν και... πολύ μακριά έφτασε! Με μια ενδεκάδα ταλαιπωρημένη και γερασμένη, με μέσο όρο ηλικίας των ποδοσφαιριστών στα 29,6 χρόνια, 2 χρόνια νεότεροι οι 11 των «μπλε», με τους παίκτες του αρχικού σχήματος των Μαδριλένων να αθροίζουν, περισσότερο εξαιτίας των συχνών τραυματισμών που ανάγκαζαν τον Ζιντάν να καταφεύγει στις κάθε άλλο παρά χρυσές εφεδρείες, περίπου 2.000 αγωνιστικά λεπτά λιγότερα μέσα στη σεζόν κι όμως... το πλεόνασμα ενέργειας και έντασης στο παιχνίδι της ομάδας του Τούχελ στο χορτάρι να είναι από... εμφανές έως και πρωτοφανές! Γεγονός που εξηγείται εύκολα απλά με την υπόμνηση του τελείως διαφορετικού... καθεστώτος στα δύο στρατόπεδα, στη Ρεάλ αν είσαι ποιοτικός και υγιής παίζεις υπό οποιεσδήποτε συνθήκες με κίνδυνο να την... πατήσεις, στην Τσέλσι όσο ποιοτικός κι αν είσαι, για να μείνεις υγιής, ξεκουράζεσαι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για να μην την... πατήσεις!
Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος, ο στόχος καλύτερα, που ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ξόδεψε το καλοκαίρι περίπου 260 εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση μια ομάδας που, το όχι δα και τόσο μακρινό 2017, κατέκτησε τον τίτλο στην Premier League, το 2018 σήκωσε την κούπα στο FA CUP και το 2019 έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου στο Europa League! Αυτή ήταν η λογική πίσω από την απόκτηση των Βέρνερ, Τσίλγουελ, Χάβερτς, Τιάγκο Σίλβα, Μεντί και Ζίγιες, με εξαίρεση το Μαροκινό άπαντες στο αρχικό σχήμα στο «Στάμφορντ Μπριτζ»! Η δημιουργία μιας ομάδας με βάθος, ποιότητα, αλλά και φρεσκάδα στο ρόστερ, μιας ομάδας που με τη σωστή διαχείριση, να και το σκεπτικό πίσω από την αντικατάσταση του αγαπημένου της εξέδρας «Λαμπς» με τον Τούχελ, θα μπορούσε να κάνει θραύση, όχι θαύματα... γιατί θαύματα, μπορούμε τώρα πια να το πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ζητήθηκαν από τον Ζιντάν! Σε μια σεζόν που μόνο οι «7 πληγές του Φαραώ» δεν έχουν χτυπήσει το «Βαλδεμπέμπας», ο Γάλλος έως και... εγκαλείται που δεν έφτασε στον τελικό του Champions League, ήταν ένα γκολ μακριά από την παράταση μέχρι και το 85ο λεπτό στο Λονδίνο, έως και... λοιδορείται που δεν έχει ήδη κατακτήσει τον τίτλο στην Primera Division στην οποία, παρεμπιπτόντως, αν θέλετε την άποψη μου, είναι το πρώτο φαβορί!
Προφανώς και ο άνθρωπος στην άκρη του πάγκου δεν τα έκανε όλα σωστά, κάθε άλλο, ποιος όμως τα έκανε, αλήθεια, όλα σωστά φέτος στη Ρεάλ κύριε Πέρεθ, μιλήστε μας λίγο για ευρωπαϊκή Super League! Το να λυθεί η συνεργασία των δύο πλευρών, επικρατέστερο σενάριο με βάση και τα δημοσιεύματα του ισπανικού Τύπου, φαντάζει πλέον εξαιρετικά πιθανό, ας το εντάξουμε στο διαχρονικό πλαίσιο της... μοίρας των προπονητών! Το να κλείσει όμως αυτή η περίοδος με τον Ζιζού να κουβαλά το μεγαλύτερο βάρος της όποιας, αν μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για τέτοια, αποτυχίας θα είναι μνημείο... ιστορικής αδικίας εις βάρος μιας... ιστορικής φυσιογνωμίας της Ρεάλ! Καθόλου ταιριαστό και κολακευτικό για μια «βασίλισσα», δε συμφωνείτε;
