Μπορεί ο αθλητισμός και ο κινηματογράφος να μην συμπίπτουν ιδιαίτερα, όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την... κλίση και την προτίμηση αρκετών παικτών του ΝΒΑ στο να ασχοληθούν με την τέχνη και να εκδηλώσουν μέσω των ταινιών τους τα συναισθήματά τους ή κάποια κοινωνικά μηνύματα.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα το συναντάμε στα «ιδιαίτερα» φετινά βραβεία Όσκαρ, τα οποία λόγω της πανδημίας είχαν αρκετές διαφοροποιήσεις. Μία από αυτές ήταν ο χώρος που πραγματοποιήθηκαν, καθώς μετά από πολλά χρόνια δεν διεξήχθη στο Dolby Theater αλλά στον ιστορικό σιδηροδρομικό σταθμό του Λος Άντζελες, Union Station.
Μετά από τρία χρόνια και την animation ταινία μικρού μήκους του Κόμπε Μπράιαντ, "Dear Basketball", που κέρδισε το βραβείο, ήρθε να προστεθεί ακόμη ένα «αγαλματίδιο» σε δύο παίκτες του ΝΒΑ. Συγκεκριμένα στους Κέβιν Ντουράντ και Μάικ Κόνλεϊ για την ταινία "Two Distant Stangers".
Oι All Star παίκτες των Μπρούκλιν Νετς και Γιούτα Τζαζ αντίστοιχα δεν έγραψαν ούτε το σενάριο αλλά ούτε σκηνοθέτησαν την ταινία. Ήταν οι δύο συντελεστές εκ των δέκα της ταινίας μικρού μήκους, όπου απέσπασε άκρως θετικά σχόλια και κριτικές. Σκοπός της ταινίας ήταν να «αγγίξει» κοινωνικά και ευαίσθητα θέματα, όπως τις φυλετικές διακρίσεις και σίγουρα μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να μοιράσει... τροφή για σκέψη.
Το "Τwo Distant Stangers" αποτελεί σίγουρα μία επίκαιρη ταινία, όπου είναι επηρεασμένη από την δολοφονία του Αφροαμερικανού,Τζορτζ Φλόιντ. Ο δράστης ήταν ένας λευκός αστυνομικός, ονόματι Ντέρεκ Σόβιν, στη Μινεάπολις, όπου καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία. Ουσιαστικά ο δημιουργός της ταινίας Τρέιβορ Φρι, προσπαθεί μέσα σε 29 λεπτά να δείξει με τον καλύτερο τρόπο την αστυνομική βία που βιώνουν διαρκώς Αφροαμερικανοί πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες, νιώθοντας «ασφυξία» στο ίδιο τους το σπίτι, δίχως να έχουν τρόπους να ξεφύγουν από τις παράλογες και καθημερινές επιθέσεις που δέχονται.
Η ταινία τοποθετείται στην ίδια γραμμή με το κίνημα "Black Lives Matter", το οποίο δημιουργήθηκε μετά την αναίτια δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και έγινε σύνθημα στα χείλια εκατομμυρίων ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους σε ολόκληρο τον πλανήτη για να υποστηρίξουν την ισότητα και τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. 
Ένα κίνημα που συνδέθηκε έντονα και με το ΝΒΑ, με τους παίκτες του πρωταθλήματος και αρκετούς προέδρους των οργανισμών να διαδηλώνουν και να στέκονται στο πλευρό των ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Οι Μιλγούοκι Μπακς πήραν την πρωτοβουλία ως ένδειξη διαμαρτυρίας, να μην αγωνιστούν σε αγώνα της «φούσκας» του Ορλάντο και προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις και από άλλες ομάδες, ενώ η διοργανώτρια αρχή συγκέντρωσε χρήματα μέσω δωρεών για την ενίσχυση του κινήματος.
Ο Κέβιν Ντουράντ και ο Μάικ Κόνλεϊ εκτός από την συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις, θέλησαν να γίνουν χρηματοδότες μιας ταινίας που συνδεόταν άμεσα με το "Black Lives Matter". Ένα κίνημα που τους «ξύπνησε» και τους ενέπνευσε για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο αύριο, για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, βάζοντας στην θέση του άτυχου Τζορτζ Φλόιντ τον εαυτό τους.
Η υπόθεση της ταινίας «στριφογυρνάει» γύρω από έναν νεαρό Αφροαμερικανό άνδρα, ονόματι Κάρτερ, ο οποίος ξυπνάει στο διαμέρισμα μίας κοπέλας και βιώνει επανειλημμένα την ίδια μέρα. Αυτή η ημέρα όμως δεν είναι συνηθισμένη όπως οι άλλες, καθώς στην προσπάθειά του να επιστρέψει στο σπίτι του και να φροντίσει τον σκύλο του, «πέφτει» συνεχώς θύμα του ίδιου αστυνομικού.
Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο εφιαλτικό για τον πρωταγωνιστή, ο οποίος προσπαθεί συνεχώς με διαφορετικό τρόπο να φτάσει στον τελικό προορισμό του αλλά να μην μπορεί να αποφύγει από τα... νύχια της αστυνομικής βίας.
Το "Two Distant Strangers" είναι η απόδειξη ότι όταν η τέχνη με τον αθλητισμό συγχέονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους, τότε οι «αλυσίδες» του ρατσισμού... σπάνε.
Νίκος Τσώτας
