Football Talk

«Ave Claudio!»: Ο αμφιλεγόμενος μέτριος σωτήρας της Ρόμα!

Κάλιαρι Ατλέτικο Μαδρίτης Βαλένθια επιστροφή Serie A Ρόμα Κλαούντιο Ρανιέρι tags :
«Ave Claudio!»: Ο αμφιλεγόμενος μέτριος σωτήρας της Ρόμα!

Η Ρόμα άλλαξε ήδη δύο προπονητές στα μέσα Νοέμβρη, ο Κλαούντιο Ρανιέρι καταφθάνει ως τρίτος και… φαρμακερός σωτήρας για να διαχειριστεί το καζάνι που βράζει και αμφότεροι να κρατήσουν ισορροπίες σε μια σεζόν ειδικών συνθηκών, αναμένοντας την επιβεβαίωση ή μη της ιστορίας του αντιφατικού και αμφιλεγόμενου Ιταλού.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024. Ακριβώς εννιά μήνες ύστερα, παρά μία ημέρα, από την απόλυση του Ζοζέ Μουρίνιο, η Ρόμα βρίσκεται στη 16η θέση… αρνούμενη να ξεκινήσει τη σεζόν, με μόλις τρεις βαθμούς από τις ισάριθμες ισοπαλίες της στα τέσσερα πρώτα ματς, συμπεριλαμβανομένης της ήττας της δεύτερης αγωνιστικής μέσα στο «Ολίμπικο» από την Έμπολι. Το 1-1 εκείνης της νύχτας στη Γένοβα είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της ανοχής και ο «διόσκουρος» του «αιώνιου» αρχηγού, Φραντσέσκο Τότι,  έχει την ίδια μοίρα με τον Ίβηρα προκάτοχό του και αποχωρεί δίχως τρίποντο. 

 Αναλαμβάνει τρεις μέρες αργότερα ο πρώην της Τορίνο, Ίβαν Γιούριτς, με στόχο την ανάκαμψη, ωστόσο, ο αναβρασμός από τη στήριξη των οπαδών στο έτερο αγαπημένο τους παιδί, εξ αιτίας της «κακομεταχείρισης» της διοίκησης, αποτελεί επιπλέον επικοινωνιακό σκόπελο για τον… ριζωμένο στην Ιταλία Κροάτη, που συνέδεσε το προπονητικό του όνομα στη γειτονική χώρα. Το ξεκίνημα ελπιδοφόρο με τις δύο – πρώτες – συνεχείς εντός έδρας νίκες επί των Ουντινέζε (3-0, 22/09) και Βενέτσια (2-1, 29/09), αλλά η πορεία προσγείωσε και διέψευσε άπαντες, καθώς οι τέσσερις ήττες που ακολούθησαν ήταν οδυνηρές· τόσο αυτή στο «Derby de la Madonnina» με 1-0 από την Ίντερ (20/10), όσο και η συντριβή με 5-1 στη Φλωρεντία (27/10), όπως και αυτές από Ελλάς Βερόνα (3/11/) και Μπολόνια (10/11) με 3-2.

«Στο ίδιο έργο θεατές» και ξανά από την αρχή η σεζόν στη Ρώμη, με τη δεύτερη αλλαγή προπονητή εντός ενός μήνα, ήδη από τα μέσα Νοέμβρη. Η λύση ένας ακόμη γνώστης του ιταλικού ποδοσφαίρου και δη της ομάδας καθαυτής, ένας προπονητής η πορεία του οποίου αποδεικνύει πως γνωρίζει να κρατά της ισορροπίες, στοιχείο παραδόξως για το οποίο… κατηγορείται. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι έρχεται για να σώσει ό,τι μπορεί σ’ ένα χρονικό σημείο που ημερολογιακά σαφώς και (αρκετός) χρόνος υπάρχει, όμως είναι οι ίδιες οι απαιτήσεις των υποχρεώσεων εντός κι εκτός συνόρων, που προϊδεάζουν ότι εξ ίσου σημαντικό θα είναι το διάστημα προσαρμογής των παικτών στις επιταγές του προπονητή που οδηγήθηκε εκ του αποτελέσματος όλα αυτά τα χρόνια πολλάκις στα δύο άκρα – και οι ομάδες του, μοιραία, μαζί του.  

Μονίμως αμφιλεγόμενος και ταυτόχρονα πάντα ικανός. Ως ένα σημείο, ίσως, αλλά ικανός. Να προπονήσει, να εμπνεύσει, να διαχειριστεί – γι’ αυτό το τελευταίο αναγνωρίζεται απ’ όλους πως υπήρξε ανέκαθεν ιδανικός ψυχολόγος. «Το σπάνιο πέπλο ηρεμίας που μεταδίδει», όπως επαινετικά παραδέχονταν κάποτε στην Ιταλία, αν και μόνιμο, καθότι στοιχείο του χαρακτήρα του, είναι αντιστρόφως ανάλογο των συναισθημάτων που προκαλεί: αργά ή γρήγορα η πορεία του θα «στραβώσει», θα του ασκηθεί κριτική έντονη και θα αποχωρήσει. Επίσης συχνά θα χλευαστεί, όπως στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα στην Ισπανία με το «φτωχό» πέρασμα από την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Διαβατήριο της παρουσίας του εκεί η κατάκτηση του Copa Del Rey το 1999 με 3-0 εναντίον της με τη Βαλένθια και η εν γένει εξαιρετική πορεία της τελευταίας, χάρη, αφενός στην τέταρτη θέση και στο Champions League της επόμενης περιόδου. Ζενίθ και ναδίρ, αποθέωση και χλευασμός, τον συντροφεύουν σε ανάλογες ακραίες εκφάνσεις, όπως και στο ξεκίνημα στην πατρίδα του. Το θαύμα προβιβασμού της Κάλιαρι στις αρχές των 90s και η παραμονή της τελικά στην κατηγορία το 1991 – από τα κορυφαία ανδραγαθήματα της καριέρας του  - διαδέχεται η χλεύη (αν και όχι άμεση) στη Νάπολι, αφού μετά την καλή παρθενική του σεζόν, όταν και τερματίζει τέταρτος (1992), απολύεται κακήν κακώς μετά από πέντε αγώνες το φθινόπωρο του ίδιου έτους. 


Ας μην λέμε και… γράφουμε πολλά, στην Ελλάδα κατανοούμε τη μόνιμη αντίφαση απόλυτα (;), γιατί τη ζήσαμε: επί των ημερών του, η Εθνική μας καταβαραθρώθηκε και οι συστηματικές παρουσίες στις μεγάλες διοργανώσεις ξεγράφθηκαν μονοκονδυλιά – όλοι θυμόμαστε πως ζήσαμε να δούμε εντός έδρας ήττα από τα Νησιά Φερόε. Δύο χρόνια μετά, (μας) έκλεινε στόματα με τον πιο γλυκό Μάη στην ιστορία της Λέστερ σ’ ένα foto finish που έγινε μονομιάς all time classic αντίλογος και φάρος των αδύναμων προς την ελίτ. Ομάδα με καλούς παίκτες «εργάτες», χωρίς σταρ – τέτοιο παραμύθι αδύνατον όμως να μην έχει τους πρωταγωνιστές του: Κάσπερ Σμάιχελ, Νγκολό Καντέ και φυσικά ο… βενζινάς legend Τζέιμι Βάρντι.

Αμφιλεγόμενος γι’ αυτό και πάντοτε αυθεντικός. Ψυχολόγος που διατηρεί ισορροπίες, τις διαμορφώνει, μέχρι να τις αλλάξει ξανά. Τι πιο ιδανικό για αυτή τη Ρόμα των ειδικών συνθηκών, όπως φαίνεται πως θα είναι η σεζόν. Οι αιώνιες δάφνες του Λέστερ, η φετινή τρίτη και… φαρμακερή επιστροφή στην «αιώνια πόλη» και το χειροκρότημα στην προπονητική του αυλαία τον περασμένο Μάη αποτελούν αναμφίβολα τις αποδείξεις μιας επάξιας αναγνώρισης, που πάντοτε συνοδευόταν από αμφισβήτηση. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη Ρόμα. Για να δούμε πώς και πότε θα αλλάξει τις ισορροπίες… 


Νικόλας Κανελλόπουλος 

www.bnsports.gr 

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0