Είναι 2004, κάπου ανάμεσα στα ψηλά κτίρια της οδού Χεβντινγκαγκάταν (προκαταβολικά συγγνώμη τα ονόματα οδών και ομάδων, ελέω… σουηδικής γλώσσας!) και στο μικρό δάσος της περιοχής, μακριά από το πολύβουο κέντρο της Στοκχόλμης, σε ένα γήπεδο με πλαστικό χορτάρι, ένα εξάχρονο παιδί, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, ξεπροβάλλει πίσω από τον πατέρα του. Τότε, ο Στέφαν Γιόκερες, που έδινε στο γιο του την ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα της Ασπόντεν-Τέλλους για πρώτη φορά, σίγουρα δε φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε, 20 χρόνια αργότερα…
Ίσως ήταν η νοοτροπία της ομάδας που έκανε το μικρό Βίκτορ αυτό που είναι σήμερα. Πρόκειται για έναν ερασιτεχνικό σύλλογο στη νότια πλευρά της σουηδικής πρωτεύουσας που αριθμεί σήμερα 1.300 παιδιά, κορίτσια και αγόρια. Η ανδρική ομάδα αγωνίζεται στην τρίτη κατηγορία και η γυναικεία στη δεύτερη. Μεταξύ των αθλητών και των προπονητών κανείς δεν πληρώνεται, ενώ η άνοδος δεν αποτελεί στόχο της ομάδας. Χωρίς τις υποδομές και το επίπεδο των άλλων τριών μεγάλων κλαμπ της Στοκχόλμης (ΑΙΚ, Τζουργκάρντεν και Χάμαρμπι), η Ασπόντεν-Τέλλους, κατάφερε να κρατήσει τον Βίκτορ έως τα 16 του χρόνια - πράγμα που δε συνηθίζεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο - πριν φύγει για την Μπρομαποϊκάρνα.
Ο πατέρας του, πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε Στούγκουν και Έστερσουντ και νυν προπονητής ακαδημιών, ήταν εκεί στα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα του Βίκτορ.
Το 2013, ο μικρός Γιόκερες παίρνει την απόφαση να αγωνιστεί στην ομάδα κάτω των 17 ετών της Μπρομαποϊκάρνα, όπου θα συναντήσει μεγαλύτερο ανταγωνισμό, κάνοντας δύο χρόνια αργότερα το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα. Τα πρώτα του επίσημα γκολ ήρθαν στις 20 Αυγούστου του 2015, στην αναμέτρηση απέναντι στη Σίλβια, για το σουηδικό κύπελλο. Στο Svenska Cupen, έπειτα από δύο σεζόν, η ομάδα του έφτασε έως τον ημιτελικό, με τον ίδιο να σκοράρει στον προημιτελικό, κάτι που τράβηξε τα βλέμματα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.
Τότε είναι που εμφανίζεται ο Γκράχαμ Πότερ. Ο Άγγλος προπονητής έχοντας καθίσει επτά χρόνια (2011-2018) στον πάγκο της Έστερσουντ, είχε παρατηρήσει τον Γιόκερες και όταν ήρθε η πρόταση από την Μπράιτον, τους διαβεβαίωσε ότι το καλύτερο για τον νεαρό επιθετικό θα ήταν να «μετακομίσει» στο νησί. Έτσι κι έγινε!
Η οικογένειά του, ταξίδεψε και εγκαταστάθηκε μαζί του στην Αγγλία, για να γίνει πιο ομαλή η μετάβασή του και να μην επιβαρυνθεί ψυχολογικά. Παρόλα αυτά η προσαρμογή ήταν δύσκολη. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής: «Το ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικό» και το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξερε κανέναν.
Την επόμενη σεζόν (2019-20), οι δρόμοι του Γιόκερες και του Πότερ συναντιούνται στην Μπράιτον, αλλά με τους Ντάνι Γουέλμπεκ, Άαρον Κόνολι και Νιλ Μοπέ, στη θέση του κεντρικού επιθετικού, χώρος για τον 21χρονο δεν υπήρχε. Έτσι ζήτησε να παραχωρηθεί δανεικός για να πάρει χρόνο συμμετοχής, με τους «γλάρους» να τον στέλνουν στη Σενκτ Πάουλι, όπου γέμισε εμπειρίες, σκοράροντας, μάλιστα, επτά τέρματα σε 28 παιχνίδια.
Τη σεζόν της πανδημίας του κορωνοϊού, το 2020-21, ο Γιόκερες σκοράρει με τρεις διαφορετικές ομάδες. Ξεκίνησε τη χρονιά στη Μπράιτον, με την οποία πρόλαβε να σημειώσει και ένα γκολ στο Λιγκ Καπ, ακολούθησε έως τον Ιανουάριο η Σουόνσι (12 παιχνίδια / 1 γκολ), για να ολοκληρώσει τη σεζόν με τη φανέλα της Κόβεντρι (19 παιχνίδια / 3 γκολ). Οι Sky Blues συνδέθηκαν τόσο πολύ με τον κεντρικό επιθετικό τους, ο οποίος έγινε το αγαπημένο παιδί της κερκίδας και τον έκαναν δικό τους για 1,2 εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι του 2021.
Έπειτα από δυόμιση σεζόν στο Κόβεντρι, με 43 γκολ σε 116 παιχνίδια, η Σπόρτινγκ του Αμορίμ, τον απέκτησε βγάζοντας από τα ταμεία της 24 εκατομμύρια ευρώ, για να αρχίσει η ανοδική πορεία…
Για την καριέρα του στην ομάδα της Λισαβώνας, μέχρι στιγμής, οι αριθμοί «μιλούν» από μόνοι τους: 66 γκολ και 19 ασίστ, σε 67 ματς σε όλες τις διοργανώσεις.
Ο 26χρονος – πλέον – Βίκτορ, σίγουρα θα αναπολεί εκείνη την πρώτη βόλτα στο γήπεδο της οδού Χεβντινγκαγκάταν, δίπλα από το δάσος. Σίγουρα θα θυμάται εκείνη την πρώτη φορά που κλώτσησε τη μπάλα μαζί με τα άλλα παιδιά στο γήπεδο της Ασπόντεν-Τέλλους. Το ταξίδι ήταν μακρύ, για να φτάσει «σήμερα» να σκοράρει χατ-τρικ, απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι σε ένα παιχνίδι Champions League. Ο δρόμος δύσβατος και τα ταξίδια ατελείωτα. Πλέον, τα παιδιά στις ακαδημίες της πρώτης του ομάδας τον έχουν πρότυπο και πανηγυρίζουν με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο. Για τον ίδιο το ισχυρότερο μήνυμα που έχει να δώσει σε αυτά τα παιδιά, το δίνει στο χορτάρι. Μετά τις περιπλανήσεις του σε Σουηδία, Αγγλία, Γερμανία και Πορτογαλία, μόνο ένα μπορεί να πει κανείς, ότι δεν τα παράτησε ΠΟΤΕ!
Νικόλας Παολίνος
www.bnsports.gr
