Είναι από τις στιγμές που το ποδόσφαιρο είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό άθλημα. Η 21χρονη Μαριάντζελα Κάνι είδε τις μελανιές να μετατρέπονται σε χαμόγελα και τη Ρασίνγκ σε τελικό μετά από 36 χρόνια!
Το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαοφιλές άθλημα του πλανήτη. Αυτό δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας, όσο και αν το θέλει. Ανέκαθεν, είχε ρόλο κοινωνικό, πολιτικό και συνδεόταν άμεσα με την ψυχολογία των ανθρώπων. Όπως θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς, στις φτωχογειτονιές του πλανήτη και σε σημεία που οι λύπες είναι περισσότερες από τις χαρές, το οπαδικό κίνημα και η λατρεία προς μια ομάδα, ανθίζουν ραγδαία.
Αυτό ακριβώς συνέβη και πριν λίγες μέρες στην Αβεγιανέδα. 36 χρόνια χωρίς παρουσία σε διεθνή τελικό είναι πολλά. Μια ολόκληρη γενιά οπαδών ανυπομονούσε για κάτι τέτοιο, να δει την ομάδα της να διεκδικεί ένα μεγάλο τρόπαιο στη λατινοαμερικάνικη ήπειρο.
Η Ρασίνγκ Κλουμπ θριάμβευσε επί της Κορίνθιανς στα ημιτελικά του Copa Sudamericana με 2-1 και χάρη στο 2-2 του πρώτου αγώνα στη Βραζιλία πέρασε στον τελικό, εκεί όπου στις 23 Νοέμβρη στην Ασουνσιόν της Παραγουάης θα βρει απέναντί της την Κρουζέιρο.
??????? estaré a tu lado, Racing querido ? pic.twitter.com/et8An2Glhf
— Racing Club (@RacingClub) November 4, 2024
Το recibimiento (η υποδοχή) των οπαδών πριν την έναρξη του ματς στο «El Cilindro» έκανε το γύρο του κόσμου τις προηγούμενες μέρες και μετά το παιχνίδι η συγκίνηση και η χαρά στις κερκίδες ήταν κάτι πολύ περισσότερο από εμφανής. Ο φακός του Γιούρι Λαουρίντο έπιασε την Μαριάντζελα Κάνι, την κοπέλα που εργάζεται στο κατάστημα της Ρασίνγκ στην Αβεγιανέδα, με ματωμένα και γδαρμένα πόδια, να κρεμιέται στο συρματόπλεγμα. Η κοιλιά της πιεζόταν πάνω στα σύρματα και το βλέμμα της ήταν γαντζωμένο στους παίκτες, με δάκρυα στα μάτια, για όλο αυτό που έβλεπε μπροστά της. Δεν την ενδιέφερε ο πόνος.
Βρισκόταν αλλού, σε μια άλλη σφαίρα, στον δικό της κόσμο. Στο πρόσωπό της συγκεντρώνεται όλος αυτός ο πλούτος συναισθημάτων, η μέθη που σε κατακλύζει, η απέραντη αγάπη για την ομάδα, η λύτρωση που έρχεται μετά από χρόνια αναμονής. Όλα αυτά που γεννά η προσμονή, το πάθος για το ποδόσφαιρο, το «δέσιμο» με τη φανέλα, την ιστορία, τους οπαδούς, τους ανθρώπους, τους παίκτες, το γήπεδο, τις ιστορίες, το προσωπικό βίωμα και τις παραστάσεις που μπορεί να έχει ο καθένας από τις εμπειρίες του στο γήπεδο και χάρη στην «στρογγυλή θεά».
«No es solo fútbol», «δεν ειναι μόνο ποδόσφαιρο», είχε πει ο Γκαλεάνο. Πόσο δίκιο είχε; Πώς να είναι μόνο ποδόσφαιρο; Είναι τέχνη. Η κοπέλα της Ρασίνγκ είμαστε εμείς, το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, προσμένοντας υπομονετικά αυτή την ευκαιρία, αυτή τη στιγμή για να πετάξει ψηλά, να νιώσει συναισθήματα πρωτόγνωρα που δεν θα θολώσουν ποτέ και μένουν για πάντα μαζί μας.
«Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω πουλί και να πετάξω για να μπορώ να δω όλα όσα συνέβαιναν στο γήπεδο. Και αφού δεν μπορώ να πετάξω, ανέβηκα στον φράχτη. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν με ένοιαζαν τα κοψίματα ή οι μελανιές. Ξέχασα τον φόβο μου. Έζησα την πιο μεγάλη μου στιγμή ως οπαδός», δηλώνει η ίδια και μας δείχνει πόσο αγνό και καθαρό είναι το ποδόσφαιρο.
Marianela Cagni, torcedora do Racing que foi fotografada no alambrado do El Cilindro, em entrevista ao 'GE'.
— LIBERTA DEPRE (@liberta___depre) November 4, 2024
"Minha terapia é o Racing. Eu me desconecto de tudo quando tenho que ver o Racing. Eu estava tão emocionada. Tudo que eu queria era ser um pássaro e voar para conseguir… pic.twitter.com/Lq9CuMIg8t
Και στο τέλος, μπορεί η Ρασίνγκ να μην τα καταφέρει στον μεγάλο τελικό. Ένα τρόπαιο θα χαθεί, αλλά μια πόλη έχει δεθεί και έχει αγκαλιάσει περισσότερο από ποτέ την ομάδα της. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Βαγγέλης Τερζής
