Το πίστευε, το ήθελε, προσπάθησε, ωστόσο, δεν μπόρεσε. Κι αυτό είναι σαφές. Δεν τα κατάφερε. Ο Ντιέγκο Αλόνσο αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό και το BN Sports εξηγεί γιατί η απόφαση ήταν αναπόφευκτη.
«Ήρθε, είδε… αποχώρησε». Κακά τα ψέματα, ο Ντιέγκο Αλόνσο δε «νίκησε» στον Παναθηναϊκό. Κάθε άλλο. Ήθελε, μα δεν μπόρεσε. Μοιραία, μαζί του και η ομάδα. Οι εμφανίσεις μετέτρεψαν σε πρόβλημα ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που ένας προπονητής μπορεί να λάβει – αυτό που ο ίδιος απλόχερα εξ αρχής είχε: την εμπιστοσύνη. Σταδιακά, αυτή έγινε πίστωση χρόνου. Η απαράλλακτη κατάσταση όμως ήταν δυσανάλογη της καλής θέλησης και πρόθεσης, και το πλάνο πρωταθλητισμού έγινε… κινούμενη άμμος.
Η επισημοποίηση της αποχώρησής του υπήρξε ξαφνική, ταυτόχρονα και αναμενόμενη. Κανείς δεν απόρησε – η συνθήκη που την έκανε ιδιαίτερη είναι η δημόσια στήριξη από την ΠΑΕ προς το πρόσωπό του – μία ακόμη – ύστερα από την… ήττα της ισοπαλίας με τον Άρη στο ΟΑΚΑ, μόλις μια μέρα νωρίτερα. Η εν… χορώ επίκληση του Ίβαν Γιοβάνοβιτς στην ήττα από την Τσέλσι, ηχηρότατο μήνυμα αποπομπής του, πρωτοφανές μάλλον στα ευρωπαϊκά χρονικά του «τριφυλλιού». Ο ηρωϊκός αποκλεισμός από τον Άγιαξ και η πρόκριση επί της Λανς, αποτέλεσαν σωστά αξιολογικό κριτήριο. Όμως, μέχρι εκεί.
Η συγκομιδή των 13 βαθμών σε εννιά αγώνες φτωlχή και επώδυνη, βάσει εμφανίσεων: βαθμοί πεταμένοι ήδη από τον Αύγουστο στην ήττα της πρεμιέρας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης (18/08, 1-0) και την ισοπαλία με τη νεοφώτιστη Athens Kallithea (01/09, 2-2), τη στιγμή που το τρίποντο αγνοούνταν σε όλα τα ντέρμπι με δύο λευκές ισοπαλίες (ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός) και μια ήττα (ΑΕΚ, 2-0). Εκτός των αριθμών, από μόνη της μιλά και η επαναληπτικότητα της απόδοσης. Κοινός πικρός παρανομαστής η αδυναμία να κερδίσει, ακόμη κι όταν το άξιζε ή, εν πάσει περιπτώσει, όταν κάλλιστα θα το μπορούσε, όπως στο ελληνικό «classico» ή και στο… κύκνειο άσμα της περασμένης Κυριακής. «Στο ίδιο έργο θεατές», αδυνατούσε, έτσι, να περάσει ένα πιο ισχυρό μήνυμα: να πείσει πως μπορεί να το κάνει και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, όπως δήλωνε. Αποδείχθηκε πως η ομάδα δεν έπεισε ούτε τον εαυτό της και όλα οδηγούσαν σ’ ένα χρονικό μιας… προαναγγελθείσας απόλυσης, παρά τη στήριξη.
Οι συστηματικές δηλώσεις πεποίθησης του Ουρουγουανού επιπλέον ερωτηματικό ως προς τον τρόπο προσέγγισης, όχι μόνο σε τεχνικά ζητήματα: η μόνιμη σιγουριά του για πρόοδο ήταν αντιστρόφως ανάλογη της εικόνας και η επικοινωνιακή εικόνα έγινε ακόμη χειρότερη, όταν ξέσπασε κατά των δημοσιογράφων και θύμισε… Μαλεζάνι. Σαφώς και δεν είναι κακό ένας τεχνικός να εκφράζει δημοσίως την πίστη του στο πλάνο – το αντίθετο, αυτό είναι προαπαιτούμενο. Το πρόβλημα προκύπτει, αφενός όταν αυτός φαντάζεται και ωραιοποιεί καταστάσεις, αφετέρου όταν δεν μπορεί να κάνει την πρόθεση αυτή πετυχημένο αγωνιστικό σχέδιο. Κοινώς, να εμπνεύσει και να προσδώσει ταυτότητα, συγκεκριμένη φιλοσοφία. Χρόνος δόθηκε και γι’ αυτό χάθηκε. Τελικά, το ποδόσφαιρο υπήρξε δίκαιο.
Νικόλας Κανελλόπουλος
www.bnsports.gr
