Ο Παναθηναϊκός θέλει. Μπορεί όμως; η σεζόν «στραβώνει» πάλι, ο Γιάννης Αλαφούζος φέρει ευθύνη. Αν και θα μπορούσε να είναι ο κορυφαίος πρόεδρος στην ιστορία του συλλόγου!
Γράφει ο Caretaker Manager
Στην Αγγλία υπάρχουν μεγάλες και ιστορικές ομάδες όπως η Everton είτε ακόμα και η Manchester United, για τις οποίες κάθε χρονιά δείχνει ότι είναι πιο στραβή από την άλλη, όσον αφορά το πρωτάθλημα βέβαια και όχι το Κύπελλο, που παντού πια είναι ένας υποβαθμισμένος τίτλος.
Ο Παναθηναϊκός είναι «γκαντέμης» και με την βούλα, αλλά μήπως δεν φταίει μόνο αυτό; Ειδικά φέτος που ο Γιάννης Αλαφούζος - γιατί πρέπει να υπάρχει respect στο ότι μόνο αυτός βάζει λεφτά και τόσα μάλιστα - στην κυριολεξία ξηλώθηκε.
Και η αλήθεια είναι, ότι τόσα χρόνια κανείς δεν βρέθηκε να βοηθήσει τον ιστορικό σύλλογο, αλλά και ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος τον πήρε με τα χρέη του και δεν ακολούθησε τη «μέθοδο Μελισσανίδη», που πήρε την ΑΕΚ υποβιβασμένη στην 3η κατηγορία αλλά καθαρή.
Φέτος όμως, είχε μια άλλη έμπνευση, να φέρει για προπονητή τον Ντιέγκο Αλόνσο. Έναν τεχνικό με διεθνή εμπειρία, μάλλον όμως ακατάλληλο για τους σημερινούς στόχους του Παναθηναϊκού με τις φετινές μεταγραφές.
Ο Αλόνσο δεν μπόρεσε πέρυσι να σταθεί στη Σεβίλλη, ενώ και στο Παγκόσμιο Κύπελλο «έβγαλε» εκτός από τον πρώτο γύρο τη μεγάλη Εθνική Ουρουγουάης, που με έναν από τα καλύτερα χαφ παγκοσμίως, τον Βαλβέρδε της Ρεάλ δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει την μπάλα και να βρει του Νούνιες και τους άλλους παικταράδες της «τσελέστε».
Θα μπορούσε ποτέ αυτός ο άνθρωπος να δέσει τον Τετέ, παίκτη κλάσης και μεταγραφή πολλών μεγατόνων, με τον Ιωαννίδη και τους υπόλοιπους;
Παράλληλα, μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό πρέπει να έχει παίκτες με προσωπικότητες, που να είναι ταυτισμένοι με την ομάδα.
Όσο και αν οι εποχές έχουν αλλάξει, οι κορυφαίες ομάδες της εποχής Ρεάλ και Μάντσεστερ Σίτι, έχουν παίκτες – σύμβολα που κρατούν την ομάδα στα δύσκολα και δίνουν το στίγμα.
Είναι αστείο να βασίζεται η άμυνα μιας ομάδας με τα υψηλά στάνταρς σε κάτι άμυαλα κοτσιδάτα παιδιά όπως ο Γεντβάι, που θα σου κάνουν μεν αρκετά, αλλά θα σου κάνουν και μοιραία λάθη.
Σαν ανάστημα, ο Παναθηναϊκός «κονταίνει» και αυτή η ομάδα είναι χαμηλότερα στην υπόληψη των φιλάθλων από την εποχή του Αναστασίου και του Δώνη, πόσω μάλλον του Ιβάν. Τότε βέβαια, πήρες Κύπελλο με τον Λαγό, τώρα έχεις Ουνάι, άρα και διαφορετικές απαιτήσεις.
Το ματς με τον Άρη θα έρθει και θα φύγει. Ο Αλόνσο μπορεί να την γλυτώσει από σπόντα, αλλά η μεγάλη εικόνα θα είναι μια από τα ίδια. Όταν όμως επιλέγεις τριτοκοσμικούς προπονητές αυτά συμβαίνουν. Από τον Τούρκο Τερίμ στον Ουρουγουανό Αλόνσο, μια ομάδα που διαλύθηκε πέρυσι δεν υπάρχει περίπτωση να ορθοποδήσει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες αυτές οι συνταγές είναι αποτυχημένες, όπως και αυτή του Ακαϊντίν που έκανε ένα πολύ καλό EURO, ενώ στον Παναθηναϊκό «δεν έπιασε».
Το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο σπορ και αν ήταν μόνο οικονομικό το θέμα η Man United δεν θα αντιμετώπιζε το φιάσκο του Τεν Χαγκ και η Έβερτον θα είχε τερματίσει πιο ψηλά από 10η με τον Ανσελότι.
Καλό θα είναι λοιπόν ο πρόεδρος να το ξανασκεφθεί. Να δει τι έκαναν οι Βαρδινογιάννηδες το 1983, που τότε είχαν αντιμετωπίσει την φούσκα του Στέφαν Κόβατς, πρώην προπονητή του κραταιού Άγιαξ.
Λύση Γκμοχ δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί, αλλά στη Δυτική Ευρώπη υπάρχουν πολλοί ικανότατοι τεχνικοί. Δεν είναι βλάκες οι άνθρωποι της Λίβερπουλ που πήραν τον Σλοτ και για τον Παναθηναικό υπάρχουν πολλοί και στα κυβικά του.
Το ρόστερ είναι πλούσιο, είναι όμως σκορποχώρι στο μυαλό ενός Λατινοαμερικάνου. Ας πουλήσει και τον Ιωαννίδη να έχει οικονομική ισορροπία και η τάξη θα έλθει. Όχι όμως με τριτοκοσμικούς.
ΥΓ 1: Καλό είναι τα στάνταρς, να μην μας τα βάζει ο Μαρινάκης με τους ευρωπαϊκούς τίτλους.
ΥΓ 2: Ο Αλμέϊδα είναι και αυτός Λατινοαμερικάνος, αλλά έχει άλλες προσλαμβάνουσες παραστάσεις στο επίπεδο που έχει αγωνιστεί, ως παίκτης παγκόσμιας κλάσης.
