Football Talk

Τόμας Τούχελ: Ο τρίτος και φαρμακερός (;) δαμαστής των λιονταριών! (video)

Λι Κάρσλεϊ Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ Εθνική Αγγλίας Τόμας Τούχελ tags :
Τόμας Τούχελ: Ο τρίτος και φαρμακερός (;) δαμαστής των λιονταριών! (video)

Δύο ξένοι ή και… όχι τόσο. Ο ψυχωτικός ρομαντισμός συναντά ηθελημένα τη δύστροπη γερμανική τελειομανία και έτσι Αγγλία και Τούχελ θα πορευτούν από του χρόνου μαζί. Στόχος η επιβεβαίωσή τους και προϋπόθεση για τα όνειρα της επιτυχίας τους, τα οποία τους ενώνουν, είναι να διαχειριστούν πρώτα τα τεράστια εγώ που τους χωρίζουν.

Ακούστηκε ξαφνικά, έγινε τελικά πραγματικότητα: ο Τόμας Τούχελ αναλαμβάνει από την Πρωτοχρονιά την εθνική Αγγλίας και αντικαθιστά τον… Γκάρεθ Σάουθγκέιτ στον ιστορικά ιδιαίτερο πάγκο. Από τις πρώτες σκέψεις ειδικών και κοινής γνώμης είναι πως δύο ιδιαίτεροι κόσμοι έσμιξαν ξαφνικά, καθόλου όμως παράξενα. Η πρόσληψη αποδεικνύει περίτρανα την παρένθεση που συνιστά εξ αρχής ο Λι Κάρσλεϊ, ως προς την έναρξη της εποχής του… αληθινού αντικαταστάτη του Γκάρεθ Σάουθγκέϊτ· δεν θα μπορούσε ο συγκεκριμένος να έχει ρόλο διαφορετικό. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε να είναι αυτός, δεν θα ονομαζόταν ποτέ ως διάδοχος. Ήταν απλώς ένας απλός διαμεσολαβητής, μια προσωρινή λύση.  

 


Ο Γερμανός είναι, βάσει ονόματος και καριέρας, απόφαση ανανέωσης και προόδου – για την ακρίβεια θεωρείται από την Αγγλική Ομοσπονδία δήλωση άμεσης επιτυχίας. Επίσης ευθέως, όμως, η άφιξη θεωρείται, όχι μόνο ως πισωγύρισμα, αλλά ως αιτία χλευασμού από τον ίδιο τον αγγλικό Τύπο. Αν δεν μάθεις (από) το παρελθόν σου, η ίδια σου η ιστορία θα σε τιμωρήσει αναπόφευκτα, με τον ιδιόρρυθμο τελειομανή 45χρονο Βαυαρό να θεωρείται απλώς το κακό που θα… τριτώσει: «Είμαστε παγκόσμιος περίγελος» αποφαίνεται η  έντονα προβληματισμένη Daily Mail, ενθυμούμενη με πίκρα τους Σβεν Γκόραν Έρικσον και Φάμπιο Καπέλο, ρίχνοντας άκυρο στη διθυραμβική και βαρύγδουπη δήλωση του νέου ομοσπονδιακού για «δεύτερο αστέρι στη μεγαλύτερη θέση προπονητή παγκοσμίως». 

Ο Τούχελ… μεταγράφεται στην Εθνική Αγγλίας ως ένας εκ των καλύτερων Γερμανών coaches και αναμφίβολα ένας από τους των σημαντικότερους της γενιάς του στον κόσμο. Η πάγια αυστηρότητά του, «παντρεύεται» πάντοτε την τελειομανία του – για άλλους αφόρητη και για άλλους… τέλεια – που είναι αποκρουστική συνήθως για τους παίκτες, οι οποίοι ναι μεν «προικίζονται» με τις τακτικές διδαχές του, υφίστανται, ωστόσο, καθημερινά τη δυστροπία του. Υποστηρικτές και αμφισβητίες καταλήγουν να μιλούν, συνειδητά ή όχι, μόνο για τη  φιλοσοφία του (αγωνιστική και μη) εντός των τεσσάρων γραμμών. 


Σαν άλλος… Γιούργκεν Κλοπ δίνει τα αρχικά διαπιστευτήρια στις προκλήσεις των Μάιντς (2009-2014) και Ντόρτμουντ (2015-2017),  με τη διετία στη Βεστφαλία να αποτελεί το διαβατήριο διεθνούς καριέρας, η πορεία της οποίας θα αποτελούσε και αξιολογικό κριτήριο της ικανότητάς του. Πάντα μονίμως αμφισβητούμενος, το άστρο του επιβεβαιώνεται στην Πορτογαλία από το κορυφαίο του σημειολογικό highlight στην Ευρώπη μέσα σε μόλις δύο χρόνια: αχικά, ο χαμένος πρώτος του τελικός στη Λισαβόνα από τη Μπάγερν στη διοργάνωση - «ψύχωση» της Παρί Σεν Ζερμέν την πρώιμη εποχή του covid, σ’ εκείνο το περίφημο και εξαναγκαστικό «Final8» (1-0, 2020), και αργότερα η εξιλέωσή του τον επόμενο Μάη στο Πόρτο ως πληρωμένη απάντηση προς άπαντες, χάρη στο θρίαμβο επί της Μάντσεστερ Σίτι με το ίδιο σκορ, συνιστούν τον ορισμό της δικαίωσης. Κατέκτησε το πρώτο του διασυλλογικό «δισκοπότηρο», ένα χρόνο μετά την ήττα, έξι μόλις μήνες, αφου ανέλαβε την Τσέλσι, ενώ με την πρόκριση στον τελικό έγινε ο πρώτος της ιστορίας που οδηγεί σε δύο συνεχόμενους τελικούς δύο διαφορετικές ομάδες. Του ανήκε δικαιωματικά, γι' αυτό επάξια ψηφίστηκε ως ο καλύτερος προπονητής της χρονιάς εκείνης.  

 

 


Την ίδια δικαίωση μοιρολατρικά ψάχνει η FA όλα αυτά τα χρόνια. Το θυμικό της γίνεται αιτία για υπερβολικές προσδοκίες, που, αντί να εμπνέουν, αναπόφευκτα «βαραίνουν» μυαλό και ψυχή, με συνέπεια τα «λιοντάρια» να είναι φόβητρο για όποιον επιχειρεί να τα… δαμάσει, όχι για να τα περιορίσει, αλλά για να τους δείξει το δρόμο.  Λατρεύει να… αυτοπαγιδεύεται ψυχαναγκαστικά, παρασυρόμενη στη λαχτάρα της, με την ένδοξη ανάμνηση του 1966  - απόδειξη πως το όνειρο του EURO και της «επιστροφής στο σπίτι» έγινε εφιάλτης δύο συνεχόμενες φορές μέσα σε τρία χρόνια. 

 


Είναι διαφορετικοί, συνάμα φαίνεται πως ταιριάζουν κομμάτι με τις φύσει ιδιοτροπίες τους: η ανάγκη τους να αποδείξουν πως μπορούν ή θα τους ενώσει ή θα τους καταστρέψει. Το κριτήριο είναι πλέον να το πετύχουν μαζί.  Ίσως εδώ βρίσκεται και η ουσία για τις περιβόητες αμοιβαίες υποχωρήσεις: πρέπει να διαχειριστούν τους εαυτούς τους πρωτίστως και μετά να συμπορευτούν. Αλλιώς, η Daily Mail θα επιβεβαιωθεί πολύ σύντομα και ο Τούχελ, αντί για πρώτος δαμαστής των «λιονταριών» θα γίνει ένα ακόμη θύμα τους. Το τρίτο, όπως κάποτε ο αείμνηστος Σβεν και ο Καπέλο…

  
Νικόλας Κανελλόπουλος

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0