Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ. Τρεις αγώνες, 27 ημέρες, τρεις διεκδικητές τίτλου. Μία ήττα, δύο ισοπαλίες, καμία νίκη, τρία γκολ υπέρ, τέσσερα κατά. Η λευκή ισοπαλία με την «Ένωση» ενίσχυσε την αναγνώριση προς αυτήν και την πεποίθηση πως επάξια την κερδίζει απ’ όλους. Η Athens Kallithea FC επέστρεψε στην Super League, «τα βάζει» με τους ισχυρούς, και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, μέχρι την χαρά της πρώτης νίκης, δεν αργεί.
Το χρονόμετρο «έγραφε» το 67ο λεπτό του στο «Απόστολος Νικολαϊδης», όταν ο Τιερί Μουτίνιο έκανε «τσαφ» ανενόχλητος προ του Θωμά Στρακόσια στο ύψος της μικρής περιοχής και επιβεβαίωσε, προς ανακούφιση όλων στην ΑΕΚ, πως πράγματι «όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται» στο ποδόσφαιρο. Ανά διαστήματα, Μανθάτης (27’), Τζάνι (73΄), Ντεμέτριους (55’) και Σοϊρι (88’) δεν βρήκαν στόχο, αλλά οι ευκαιρίες τους δημιουργούν τις κατάλληλες εντυπώσεις, χάρη και στον εξαιρετικό Μπαραγκάν. Αυτό το συγκεκριμένο… «αχ», όμως, του Πορτογάλου που ξέμεινε στην Καλλιθέα εκείνο το βράδυ της περασμένης Κυριακής (22/09), αποτελεί παραδόξως την απόδειξη πως το… νερό του προβιβασμού μπαίνει στο… αυλάκι της καθιέρωσης στα «σαλόνια».
Μιλάμε για «χειροπιαστή» απόδειξη και όχι για μεμονομένη ένδειξη, διότι το δείγμα γραφής δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο ματς: αντίθετα, είναι τριπλό και περιλαμβάνει μόνο… ντέρμπι! Ναι, σωστά διαβάσατε, σε τέτοια ματς η ομάδα του Μάσιμο Ντονάτι απέδειξε – στον εαυτό της πρωτίστως – ότι δεν προβιβάστηκε για να αποφύγει απλώς ενδεχόμενο υποβιβασμό 10 μήνες αργότερα. Στην αρχή ήταν ο Ολυμπιακός στα τέλη του καλοκαιριού (26/08) και το παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής στο Φάληρο, όπου έμελλε η ισοφάριση του Ουλντρίκις στο 61΄ (1-1), αφενός να παρατείνει την αγχωτική σιωπή των φιλάθλων, έως και τη λύτρωση του 77΄, αφετέρου να εκπληρώσει τον ιστορικό ρόλο της ως το πρώτο τέρμα της ομάδας στον κόσμο των μεγάλων, ύστερα από 6.672 μέρες.
Η ενδιάμεση ημερολογιακά αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη συνιστά την καλύτερη, από πλευράς θεάματος τουλάχιστον, βραδιά των νεοφώτιστων· είναι δε, ταιριαστή απολύτως με το πνεύμα του κειμένου: ήταν καλύτεροι, ΔΕΝ κέρδισαν! Οι 16 – ναι, δεκαέξι ολογράφως, - τελικές είναι οι περισσότερες συγκριτικά με τα άλλα δύο προαναφερθέντα παιχνίδια (8 με τους ερυθρολεύκους και τα μισά ακριβώς σουτ στο στόχο και 10 με την ΑΕΚ με δύο on target ευκαιρίες), με τον Ματιέ Βαλμπουενά να δίνει το προβάδισμα στο 80΄ και το «τρυφίλλι» να σώζει τον βαθμό στο 90 + 2’, χάρη στις δύο κορυφαίες του φετινές προσθήκες (που «βγαίνουν» από την πρώτη στιγμή), με πλασέ του Τετέ, ύστερα από όμορφη συρτή σέντρα σουτ του Πελίστρι από δεξιά, σε εξέλιξη της φάσης εντός περιοχής από σουτ του Αραό.
Αν ο Μοουτίνιο τότε σκόραρε, θα κέρδιζε για πρώτη φορά φέτος και συνδυαστικά με το 2-2 της Λεωφόρου (όπου και έχασε επίσης το τρίποντο στα χασομέρια) θα είχε τέσσερις βαθμούς – αντ’ αυτού έχει τους μισούς (τις δύο προαναφερθείσες ισοπαλίες) στα τρία αυτά παιχνίδια. Έχει άλλους δύο συνολικά έως τώρα, αμφότεροι μετά από λευκές ισοπαλίες, της πρεμιέρας με το Λεβαδειακό (18/08, προηγήθηκε το ματς με τον Ολυμπιακό) και της τέταρτης αγωνιστικής με τη Λαμία (14/09, προ του παιχνιδιού με την ΑΕΚ).
Σαφώς θα μπορούσε να έχει περισσότερους και υψηλότερη βαθμολογική θέση. Με τέτοιες εμφανίσεις, όμως, το ποδόσφαιρο θα τους δικαιώσει ηθικά και ουσιαστικά – το «θα» σύντομα θα γίνει πραγματικότητα. Έχουν κάθε δικαίωμα να το πιστεύουν, το οφείλουν στους εαυτούς τους. Το κυριότερο είναι πως το έχουν κερδίσει με τις εμφανίσεις τους…
www.bnsports.gr
