Ο Παναθηναϊκός που έδειξε πως έχει τρόπο «απόδρασης» από το Άμστερνταμ και ένας Άγιαξ, μακριά από τις βασικές του αρχές!
Καθυστερήσεις, τραυματισμοί, σταμάτα-ξεκίνα. Θα ήταν αποδεκτό, αν δεν ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με το DNA του Άγιαξ. Μίας φύσει επιθετικής ομάδας.
Πάντως, στο πρώτο ματς με τον Παναθηναϊκό, για τον 3ο προκριματικό γύρο του Europa League, έδειξε τις επιθετικές της αρετές, μόνο στο πρώτο μέρος.
Ξεκίνησε εκρηκτικά, με την καλή στιγμή του Άκπομ στο 2' και έχοντας «κλείσει» τον Παναθηναϊκό στα καρέ του, για περίπου δέκα λεπτά. Έπειτα, ευτύχησε να βρει γκολ στο δεύτερο καλό του διάστημα, με τις καλές στιγμές του Μπέργκχαους (25', 27'), που έστειλε στα δίχτυα τη δεύτερη.
Ο Άγιαξ έκανε το 0-1 και από εκεί και πέρα, αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ, με κάθε μέσο. Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού, ειδικά στο 2ο ημίχρονο.
Έστω κι έτσι, όμως, ο Παναθηναϊκός έβγαλε διάθεση, μερικούς αυτοματισμούς, ενώ είχε και κάποιες καλές στιγμές, που είτε λόγω τύχης, είτε λόγω εκατοστών, δεν έφεραν την ισοφάριση. Και με τον Μπακασέτα, και με τον Γερεμέγεφ, και με τον Τετέ.
Σίγουρα, ήταν ανέτοιμος. Σίγουρα, χρειάζεται χρόνο, για να δέσουν όλοι. Άλλωστε, είναι μία πολύ νέα ομάδα.
Δεδομένα, όμως, δεν ήταν χειρότερος του Άγιαξ!
Ειδικά, όταν πέρασαν στο ματς οι Ιωαννίδης - Τετέ, μπορεί να χρειάστηκαν κάποια λεπτά για να αντιληφθεί όλη η ομάδα την αλλαγή. Μόλις έγινε αντιληπτή όμως, ο Παναθηναϊκός έδωσε ελπίδα πως στο Άμστερνταμ, θα κυνηγήσει ό,τι περισσότερο μπορεί και με αξιώσεις.
Γιατί ναι, πολύ τίμιος ο κάθε «Γερεμέγεφ» ενός ρόστερ, αλλά σε τέτοια ματς, σε αυτό το επίπεδο, ο Παναθηναϊκός και σχεδόν κάθε ελληνική ομάδα, χρειάζεται παίκτες πολυσύνθετους, όπως ο Ιωαννίδης.
www.bnsports.gr
Πάντως, στο πρώτο ματς με τον Παναθηναϊκό, για τον 3ο προκριματικό γύρο του Europa League, έδειξε τις επιθετικές της αρετές, μόνο στο πρώτο μέρος.
Ξεκίνησε εκρηκτικά, με την καλή στιγμή του Άκπομ στο 2' και έχοντας «κλείσει» τον Παναθηναϊκό στα καρέ του, για περίπου δέκα λεπτά. Έπειτα, ευτύχησε να βρει γκολ στο δεύτερο καλό του διάστημα, με τις καλές στιγμές του Μπέργκχαους (25', 27'), που έστειλε στα δίχτυα τη δεύτερη.
Ο Άγιαξ έκανε το 0-1 και από εκεί και πέρα, αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ, με κάθε μέσο. Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού, ειδικά στο 2ο ημίχρονο.
Έστω κι έτσι, όμως, ο Παναθηναϊκός έβγαλε διάθεση, μερικούς αυτοματισμούς, ενώ είχε και κάποιες καλές στιγμές, που είτε λόγω τύχης, είτε λόγω εκατοστών, δεν έφεραν την ισοφάριση. Και με τον Μπακασέτα, και με τον Γερεμέγεφ, και με τον Τετέ.
Σίγουρα, ήταν ανέτοιμος. Σίγουρα, χρειάζεται χρόνο, για να δέσουν όλοι. Άλλωστε, είναι μία πολύ νέα ομάδα.
Δεδομένα, όμως, δεν ήταν χειρότερος του Άγιαξ!
Ειδικά, όταν πέρασαν στο ματς οι Ιωαννίδης - Τετέ, μπορεί να χρειάστηκαν κάποια λεπτά για να αντιληφθεί όλη η ομάδα την αλλαγή. Μόλις έγινε αντιληπτή όμως, ο Παναθηναϊκός έδωσε ελπίδα πως στο Άμστερνταμ, θα κυνηγήσει ό,τι περισσότερο μπορεί και με αξιώσεις.
Γιατί ναι, πολύ τίμιος ο κάθε «Γερεμέγεφ» ενός ρόστερ, αλλά σε τέτοια ματς, σε αυτό το επίπεδο, ο Παναθηναϊκός και σχεδόν κάθε ελληνική ομάδα, χρειάζεται παίκτες πολυσύνθετους, όπως ο Ιωαννίδης.
