Απέχουμε πλέον κάτι περισσότερο από 24 ώρες για τη σέντρα της «ιστορικής» συνάντησης του Ολυμπιακού με τη Φιορεντίνα στην OPAP Arena, με τους «ερυθρολεύκους» να θέλουν να κατακτήσουν τον πρώτο, ευρωπαϊκό τίτλο τους! Με αφορμή την αναμέτρηση επί ελληνικού εδάφους, ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος θυμάται μαζί με τη Heineker, όλους τους τελικούς των Κυπέλλων Ευρώπης, που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα. Και μετράμε… αντίστροφα!
Μία ημέρα απομένει πλέον για την έναρξη μίας σπουδαίας αναμέτρησης για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός συναντά την Φιορεντίνα στην OPAP Arena και για πρώτη φορά σε ολόκληρη την ιστορία του, διεκδικεί ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, έχοντας φτάσει μέχρι και τον τελικό του Europa Conference League.
Η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τα κατάφερε, έχοντας καταγράψει μία εκπληκτική πορεία, η οποία πολύ δύσκολα θα λησμονηθεί με το πέρασμα του χρόνου. Προκρίθηκε από τη φάση των ομίλων, αντιμετωπίζοντας και κερδίζοντας στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, και τη Γουέστ Χαμ, για να πανηγυρίσει εν συνεχεία μία «μυθική» πρόκριση, κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, εκτός έδρας.
Είχε ηττηθεί με 4-1 στον Πειραιά, μετέβη στην Τόπολα, όπου με το επικό 6-1, συνέχισε την πορεία του. Ακολούθησε η Φενέρμπαχτσε, την οποία ο Ολυμπιακός πέρασε στα πέναλτι στην Τουρκία, στο ματς… καριέρας του Κωνσταντίνου Τζολάκη.
Και φτάσαμε στη συνάντηση με την Άστον Βίλα, που οι «ερυθρόλευκοι» δεν φοβήθηκαν ποτέ. Πανηγύρισαν δύο νίκες, σκόραραν τέσσερις φορές στην Αγγλία, είχαν ως απόλυτο πρωταγωνιστή τον Ελ Κααμπί στα εν λόγω 180 λεπτά και έβγαλαν τον κόσμο τους στους… δρόμους, με φόντο την πρόκριση στον τελικό της 3ης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Από εκεί και πέρα, με αφορμή όλα αυτά που συζητάμε για την ελληνική ομάδα, ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, μαζί με τη Heineken.gr, θυμάται τους τελικούς των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, που έλαβαν χώρα σε ελληνικό έδαφος.
Η αρχή έγινε το 1971 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όταν η Τσέλσι συνάντησε και κέρδισε τη Ρεάλ Μαδρίτης, στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Σε μία διοργάνωση δηλαδή που δεν υφίσταται πλέον. Οι Λονδρέζοι προηγήθηκαν με γκολ του Πίτερ Όσγκουντ στο 58ο λεπτό της αναμέτρησης, έφτασαν μία ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά ο Ιγκνάσιο Θόκο είχε διαφορετική άποψη, καθώς ισοφάρισε στην τελευταία φάση του παιχνιδιού και έστειλε τις δύο ομάδες στον επαναληπτικό, δύο ημέρες μετά.
Οι Λονδρέζοι όμως μπήκαν στο ματς καλύτερα με τον Ντέιβ Σέξτον, προπονητή της Τσέλσι να «πείθει» τους ποδοσφαιριστές του πως η αναμέτρηση αποτελούσε τεράστια ευκαιρία για τον σύλλογο, με αποτέλεσμα αυτοί να προηγηθούν πριν από το 40ο λεπτό της αναμέτρησης με 2-0, με τέρματα των Τζον Ντέμπσει, ο οποίος σκόραρε 4 φορές με την φανέλα των «μπλε» σε 9 χρόνια και επανόρθωσε για το λάθος του στις καθυστερήσεις του πρώτου ματς, και του Όσγκουντ, ο οποίος βρήκε δίχτυα σε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις, με άμεση συνέπεια να οδηγηθούν οι Λονδρέζοι στην ανάπαυλα με προβάδισμα ασφαλείας.
Ανάλογη ήταν η εξέλιξη και του δεύτερου μέρους με το γκολ του Φλέιτας στο 75’ για τους Μαδριλένους να μην στέκεται ικανό για να στερήσει ξανά στην Τσέλσι τους πανηγυρισμούς με την ολοκλήρωση των 90 λεπτών, με το σύνολο του Σέξτον να κατακτά τον ευρωπαϊκό τίτλο μετά το FA Cup της προηγούμενης σεζόν και τον ίδιο τον πρώτο τίτλο της καριέρας του σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Περνάμε στον τελικό της Θεσσαλονίκης, δύο χρόνια αργότερα. Μίλαν εναντίον Λιντς Γιουνάιτεντ. Δύο τεράστια ονόματα για την εποχή, με τους Ιταλούς να επικρατούν με 1-0, σε ένα παιχνίδι που «σημαδεύτηκε» από τη διαιτησία του Χρήστου Μίχα.
Εκτός από τη χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τα τάκλιν και τα σπρωξίματα των Ιταλών, ο Έλληνας διαιτητής αρνήθηκε σε τρεις περιπτώσεις να καταλογίσει πέναλτι υπέρ των Άγγλων, προκαλώντας αντιδράσεις όχι μόνο στους οπαδούς της Λιντς, αλλά και στους ουδέτερους Έλληνες φιλάθλους. Άπαντες στράφηκαν εναντίον του. Τόσο οι φίλοι των «παγωνιών», όσο και οι ντόπιοι, που έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους, μία ομάδα να αδικείται.
Με το σφύριγμα της λήξης, οι Ιταλοί «ξέσπασαν» σε πανηγυρισμούς και οι Άγγλοι σε διαμαρτυρίες. Όπως περιέγραψε χρόνια μετά ένας Άγγλος δημοσιογράφος, η ελληνική λέξη που κυριαρχούσε στο γήπεδο ήταν «ντροπή». Η αγανάκτηση του κόσμου ήταν τέτοια που οι παίκτες της Μίλαν αποδοκιμάστηκαν όταν πήγαν να παραλάβουν τα μετάλλιά τους ενώ κάποιοι πιο θερμόαιμοι πέταξαν μέχρι και αντικείμενα στους Ιταλούς, θεωρώντας πως είχαν στήσει το παιχνίδι σε συνεργασία με τον Μίχα.
Πώς προέκυψε αυτό; Πολλοί λένε πως ο Έλληνας διαιτητής πέταξε για το ματς μαζί με το αεροπλάνο που μετέφερε τη Μίλαν! Το τελικό αποτέλεσμα διαμόρφωσε ο Λουτσιάνο Κιαρούτζι με απευθείας εκτέλεση φάουλ, με την μπάλα να κοντράρει και να αλλάζει πορεία.
Μία δεκαετία αργότερα, το 1983, το… καινούργιο τότε, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, υποδέχθηκε το απόλυτο φαβορί του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τη Γιουβέντους. Μιλάμε για την ομάδα των οκτώ Ιταλών διεθνών, του Μπόνιεκ, του Πλατινί και φυσικά του τεράστιου, Τζιοβάνι Τραπατόνι.
Και όμως, το Αμβούργο κατάφερε να επικρατήσει με 1-0, χάρη σε ένα γκολ του Μάγκατ, σε ένα αποτέλεσμα που συνιστούσε μία πολύ μεγάλη έκπληξη για την εποχή.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια για να έχουμε τελικό και πάλι στην Ελλάδα. Ο Άγιαξ επικράτησε με ένα γκολ του Μάρκο Φαν Μπάστεν τη Λοκομοτίβ Λειψίας. Στο Ολυμπιακό Στάδιο, ξανά Κύπελλο Κυπελλούχων, με τον «Αίαντα» να πανηγυρίζει τίτλο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Επρόκειτο μάλιστα και για τον πρώτο τίτλο του Γιόχαν Κρόιφ ως προπονητή στον πάγκο του Άγιαξ.
Φτάνουμε στο 1994, όταν πλέον είχε μετονομαστεί η διοργάνωση. Τελικός Champions League, στο ΟΑΚΑ, ανάμεσα στη Μίλαν και την Μπαρτσελόνα. Πιθανώς, θα θυμάστε την εν λόγω συνάντηση, με τους Ιταλούς να «διαλύουν» την ομάδα της Καταλονίας, με 4-0, σκοράροντας και ένα εκπληκτικό γκολ με τον Σαβίσεβιτς.
Περνάμε στο 2007. Πριν από 17 χρόνια δηλαδή, όταν η Μίλαν πήρε ρεβάνς από τη Λίβερπουλ, στον τελικό του Champions League, επικρατώντας των «κόκκινων» με 2-1. Ήθελε… εξιλέωση για ό,τι είχε συμβεί στην Κωνσταντινούπολη, που είχε δει εκείνο το 3-0 υπέρ της να γίνεται 3-3 και να χάνει στη διαδικασία των πέναλτι.
Τα κατάφερε λοιπόν και το έκανε εμφατικά. Η Μίλαν, έχοντας τη γηραιότερη ενδεκάδα που έχει υπάρξει ποτέ σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, έδωσε μεγάλη παράσταση στο ΟΑΚΑ απέναντι στoυς «Reds», με ένα ρόστερ που περιλάμβανε θρυλικά ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οι Μαλντίνι, Γκατούζο, Κακά και Αντρέα Πίρλο ήταν μερικοί από τους παίκτες της ομάδας, που έχοντας ως μεγάλο πρωταγωνιστή και πολυτιμότερο τον Φιλίπο Ιντζάγκι, οδήγησαν τη Μίλαν στην κατάκτηση του έβδομου τροπαίου της στο Champions League.
Ο Ιταλός φορ, γνωστός και ως «Πίπο», σκόραρε δις για λογαριασμό των «ροσονέρι» και, όπως ήταν φυσικό, αποδείχθηκε παίκτης- κλειδί της τεράστιας αυτής νίκης απέναντι στη Λίβερπουλ.
Τέλος, φτάνουμε σε αυτό που έλαβε χώρα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Στον τελικό του Σούπερ Καπ δηλαδή, ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και τη Σεβίλλη. Προηγήθηκαν οι Ισπανοί, ισοφάρισε ο Κόουλ Πάλμερ, επικράτησε το σύνολο του Πεπ Γκουαρδιόλα στη διαδικασία της «ρώσικης ρουλέτας», σε μία φυσικά ιστορική σεζόν για το ίδιο, καθώς μερικούς μήνες νωρίτερα, είχε ολοκληρώσει και το τρεμπλ!
