Η επιστροφή στην κανονικότητα σε εξέδρα και βαθμολογία – Η δουλειά της ΑΕΚ και του Αλμέιδα και οι… δικαιολογίες.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Μπαίνοντας χθες στο γήπεδο της ΑΕΚ και βλέποντάς το ξανά γεμάτο μετά από τόσο καιρό, ένιωθες πως έφυγε το… καλοκαίρι και ξεκίνησε πάλι η νέα αγωνιστική χρονιά. Απλά φορούσαμε όλοι… μπουφάν. Μετά από 76 ολόκληρες ημέρες που έκλεισαν τα γήπεδα για να παρθούν μέτρα που… θα δούμε να εφαρμόζονται, βιώσαμε ξανά τη χαρά του ομορφότερου αθλήματος. Κι αυτό συμβαίνει μόνο αν τα γήπεδα έχουν κόσμο.
Παρεμπιπτόντως μίας και το έφερε η κουβέντα, καλά τα μέτρα που… θα εφαρμοστούν, όμως για τα παταχθεί η βία επιβάλλεται να λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα που υπάρχει και δείχνει άλυτο σε αυτή τη χώρα. Από την κοινωνία και την παιδεία ξεκινούν όλα. Να σταματήσουν περίεργα μυαλά που έχουν έναν «τίτλο» να βάζουν «φιτιλιές» στα κεφάλια πολιτών. Και με τη σειρά τους φυσικά οι πολίτες να αντιλαμβάνονται τους λόγους που θέλουν να τους βάλουν αυτές τις «φιτιλιές» και να μην παίρνουν «φωτιά». Η παιδεία που λέγαμε…
Κλείνει η παρένθεση, πάμε στο ποδοσφαιράκι. Με το πέρας της αγωνιστική η ΑΕΚ ανέβηκε μόνη πρώτη στη βαθμολογία. Έγινε κι αυτό φέτος και διαλύθηκε το… άγχος που είχε κάποιος κόσμος, τονίζοντας μόλις την προηγούμενη εβδομάδα πως μόνο η ΑΕΚ έως τώρα δεν είχε καταφέρει να βρεθεί στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, εν αντιθέσει με τους ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό που είχαν περάσει μία… βόλτα από την κορυφή, μέσα στη σεζόν.
Είναι πιο καλή η μοναξιά, που λέει και το υπέροχο τραγούδι, τον Μάιο, όμως. Εκεί θα τελειώσουν όλα. Εκεί θα έχει δικαίωμα κάθε ομάδα να πανηγυρίσει ή να στεναχωρηθεί, αναλόγως. Προς το παρόν δίνεται μάχη. Και ωραία μάχη. Εντός γηπέδων, γιατί εκτός αγωνιστικών χώρων, δυστυχώς, συνεχίζουμε να βλέπουμε και κυρίως να ακούμε άρρωστα πράγματα. Εδώ, η μοναξιά της ΑΕΚ είναι ακόμα πιο όμορφη. Μακριά από την τοξικότητα, μακριά από δικαιολογίες, μακριά από άρρωστες συμπεριφορές, η ΑΕΚ συνεχίζει τον μοναχικό της αγώνα με στόχο να παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, να χαίρεται τις στιγμές της και να προχωρά στη μάχη της για τον τίτλο.
Στο τέλος είναι πολύ πιθανό πάλι να κατακτήσει τον τίτλο. Αναγνώριση σαφώς στην άρρωστη Ελλάδα δεν περιμένεις από κανέναν αντίπαλο. Ίσως η σιωπή τους να ήταν αναγνώριση, όμως μην έχουμε τέτοιες προσδοκίες. Βασικά δεν τις έχουμε και ανάγκη μεταξύ μας.
Η ΑΕΚ την Κυριακή ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της Κηφισιάς. Και η αποβολή στο 4’ να μην ερχόταν για την ομάδα του Μπράτσου, και με… 12 παίκτες αντί για 10 να έπαιζε ο αντίπαλος η χθεσινή ΑΕΚ των εννέα (!) απουσιών, δεν θα έχανε. Είναι η κανονικότητα που έχει επιστρέψει στην ομάδα. Το βλέπεις στα πρόσωπα όλων. Στο πρόσωπο και την ηρεμία του Μελισσανίδη, των παικτών, του Αλμέιδα. Και μιας και είπαμε για τον Ματίας, δεν φταίει ο κόσμος, αλλά δεν είχε κάτι από πίσω η ατάκα του στη συνέντευξη Τύπου «αν μείνω…». Στη ροή του λόγου του πάντα ο Αλμέιδα λέει αυτή την ατάκα. Όπως πολλές φορές έχει πει και την ατάκα «μακάρι να μείνω εδώ πολλά χρόνια». Δεν χρειάζεται να γίνει τόσος ντόρος, λοιπόν.
Μπορούμε εύκολα δηλαδή να μιλήσουμε για τον Πήλιο που συνεχίζει να προοδεύει, για τον στόπερ Χατζισαφί ο οποίος, όπως είπε ο προπονητής, μπορεί να παίξει με επιτυχία και σε αυτή τη θέση. Για τον συγκλονιστικό Λιβάι Γκαρσία, που αν έβαζε και το πέναλτι θα είχε πετύχει μέσα σε 25 λεπτά χατ τρικ και θα είχε κερδίσει και αποβολή! Μπορούμε να μιλήσουμε για τον Γιόνσον, που κάνει σπουδαία παιχνίδια. Για την εξαιρετική άνοδο των Γκατσίνοβιτς και Ελίασον. Για τον Άμραμπατ που όταν παίζει απλά είναι υπέροχος. Για τον Λιούμπισιτς που τα λεπτά που αγωνίστηκε χθες δεν τον είδα να κάνει περισσότερες από δύο επαφές με τη μπάλα, δίνοντάς τη πάντα με τη μία και σωστά. Για τον βιονικό Πινέδα. Γενικά μπορούμε να μιλάμε για την ΑΕΚ και τον Αλμέιδα που συνεχώς δουλεύει και «γεννά» νέες ιδέες για να γίνεται η ομάδα συνεχώς απρόβλεπτη. Αυτό είναι ποδόσφαιρο! Όλα τα άλλα που ακούμε είναι δικαιολογίες, από ανθρώπους που δεν αντέχουν την αποτυχία και δεν αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του απέναντι. Καλή καρδιά… Ας έχει και κάποιος «καλή καρδιά» σε αυτόν τον τόπο. Έτσι για αλλαγή…
