Η ανάγκη που είχε η ΑΕΚ να κάνει μία νίκη όπως αυτή στο Περιστέρι, ο τρόπος που αντέδρασε, ο Αλμέιδα, ο Πόνσε και το περσινό ματς με τον Ιωνικό στη Νίκαια.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Πέρασε μία ήσυχη ποδοσφαιρικά Κυριακή. Όλοι οι μεγάλοι κέρδισαν και τοξικότητα δεν υπήρχε, στο μέτρο που υπήρχε τις προηγούμενες εβδομάδες. Έγιναν βέβαια και λαθάκια πάλι διαιτητικά. Το γκολ οφσάιντ που ακυρώθηκε στον Βόλο στο ματς με τον ΠΑΟΚ έχει πολλή μεγάλη ανάλυση, ενώ το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός στον Άρη, αν δινόταν από την ανάποδη πάλι θα γράφαμε δηλώσεις παραγόντων για «εγκληματικές οργανώσεις» κτλ.
Ας είναι… καλή είναι και μία Κυριακή χωρίς τοξικότητα. Ας την κρατήσουμε αυτή την αγωνιστική να τη θυμόμαστε…
Δεδομένα θα τη θυμόμαστε για την αντίδραση που έβγαλε η ΑΕΚ στο Περιστέρι. Λίγες ημέρες μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο η ΑΕΚ πήγε σε μία έδρα παραδοσιακά δύσκολη και εχθρική γι’ αυτή, να αντιμετωπίσει μία εξαιρετική ομάδα η οποία μετρούσε 13 ματς αήττητη. Χωρίς τους Σιμάνσκι, Μάνταλο, Γκαρσία, Σιντιμπέ, Χατζισαφί, Μοχαμάντι, Μουκουντί, Γαλανόπουλο, Ζίνι. Με την κούραση από 120 λεπτά που έπαιξε με τον Άρη, με την απογοήτευση από τον αποκλεισμό, η ΑΕΚ έβαλε πέντε γκολ και πήρε την πιο εύκολη νίκη της έως τώρα στη σεζόν!
Αυτό ναι είναι «αντίδραση πρωταθλήτριας». Ξέρετε αυτή η ατάκα ήταν καρφωμένη στο μυαλό τη «μαύρη» 20ετία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί πάντα τονιζόταν, από μία συγκεκριμένη ομάδα όταν κέρδιζε κάποια ματς δύσκολα χωρίς να παίξει ποδόσφαιρο. Πραγματική αντίδραση πρωταθλήτριας όμως είναι αυτό που έκανε η ΑΕΚ στο Περιστέρι. Και αυτή η ατάκα αποκτά πλέον το πραγματικό της νόημα.
Το 0-5 στην οικονομία της κουβέντας μπορεί να μη λέει πολλά. Η ΑΕΚ όμως είχε τεράστια ανάγκη μία τέτοια νίκη. Ίδιο σκορ μπορεί να είχαμε και στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, όπου η ΑΕΚ είχε κάνει κι εκεί γρήγορα το 0-2, όμως στο τέλος αυτοκτόνησε (ας μην γίνει καν αναφορά στο πέναλτι που ζήτησε ο Βίντα στο 90’). Ίδιο σκορ μπορούσε να είχε και πέρυσι η ΑΕΚ σε πολλά παιχνίδια της όμως η μη αποτελεσματικότητά της, την σταματούσε πάντα στα τρία.
Ίδιο σκορ θα μπορούσε να είχε η ΑΕΚ και στην πρεμιέρα της κόντρα στον Πανσερραϊκό, όμως εκείνο το βράδυ στη Φιλαδέλφεια ήταν γραφτό το ματς να λήξει 1-1.
Ίδιο σκορ μπορεί να ξαναδούμε στο μέλλον απ’ αυτή την ΑΕΚ. Τώρα που η διαχείριση θα είναι αλλιώς, λόγω των λιγότερων αγώνων, τώρα που το μυαλό θα ηρεμήσει λίγο και το σώμα θα ξεκουραστεί περισσότερο, η ΑΕΚ του Αλμέιδα θα αρχίσει να βγάζει στο χορτάρι όσα πραγματικά αξίζει βάση των μεγάλων δυνατοτήτων της.
Το ματς αυτό ήταν άλλη μία απόδειξη ότι όσο οι παίκτες παίρνουν αγάπη και στήριξη μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα. Ο Τσούμπερ πέρυσι τέτοια ημέρα είχε «λυτρώσει» την ΑΕΚ στη Νίκαια, στο 1-2 με τον Ιωνικό. Και τι δεν είχε ακούσει ως τότε ο Ελβετός. Από εκείνο το ματς και μετά ο Στίβεν πήρε το όπλο του και έβαλε μεγάλα γκολ. Ίσως αυτό το χατ-τρικ του Πόνσε τον οδηγήσει να γίνει ο «Τσούμπερ του 2024». Δεν περισσεύει κανείς. Ο προπονητής και οι παίκτες της ΑΕΚ δείχνουν τον δρόμο. Οι πανηγυρισμοί στα γκολ, η έκρηξη του Γκατσίνοβιτς και η ενότητα, ήταν και είναι πάντα τα μυστικά αυτής της ομάδας για την πρόοδό της. Και για να μην τρελαινόμαστε γενικά όπως δεν ήρθε η καταστροφή της σεζόν από τον αποκλεισμό στο Χαριλάου (άσχετα αν πολύς κόσμος την έφερε), έτσι και δεν κατακτήθηκε το πρωτάθλημα στο Περιστέρι. Έχει πολύ δρόμο η ιστορία, θα δούμε και θα ζήσουμε πολλά και φέτος.
Εξακολουθεί να θέλει η ΑΕΚ μία – δυο μεταγραφές τώρα για να αναβαθμιστεί σε κάποιες θέσεις, για να μην έχει ενδεχόμενα προβλήματα μετά, κάνοντας τη ζωή της πιο απλή. Το βασικό όμως που θέλει αυτή η ομάδα είναι αγάπη και στήριξη. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στον Ματίας και τα παιδιά του, που αποδεδειγμένα έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους και στο τέλος να πανηγυρίζουν αυτό που δικαιούνται…
