Μπορεί να υπάρχει λογική απογοήτευση από τον αποκλεισμό, μπορεί να υπάρχουν κάποια προβλήματα, όμως δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα στην ΑΕΚ.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Και μετά από 1,5 χρόνο έφτασε η στιγμή, για την ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα, να διαχειριστεί την πρώτη μεγάλη αποτυχία. Όμως επειδή πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι και σε αυτή την αποτυχία οι αναγνώσεις είναι δύο.
Αποτελεί αποτυχία το γεγονός ότι η κάτοχος του Κυπέλλου ΑΕΚ αποκλείστηκε από τους 16 του θεσμού φέτος. Χάθηκε ένας τίτλος και φυσικά κανείς δεν είναι χαρούμενος γι’ αυτό. Πώς χάθηκε όμως; Χάθηκε με την ΑΕΚ να παίζει ένα καλό ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο, να χάνει λίγο τον έλεγχό της στο Χαριλάου στα πρώτα 20 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου, ο αντίπαλος να ισοφαρίζει πάλι από στημένο, μετά να ξαναπαίρνει τα πάνω της, να χάνει ευκαιρίες και να μη βρίσκει το γκολ. Πάει το ματς στην παράταση, εκεί ξανά η ΑΕΚ κυνήγησε με μανία και ρίσκο αν θέλετε το γκολ νίκης, ώστε να μην πάει το παιχνίδι στην πέναλτι. Ήταν σαφές ότι ο Αλμέιδα δεν ήθελε να πάει το ματς στα πέναλτι. Θαρρώ όλοι γνώριζαν ότι εκεί ο αντίπαλος έχει πλεονέκτημα, όπως και φάνηκε, με τον Κουέστα να πιάνει δύο πέναλτι.
Ήρθε λοιπόν, ο αποκλεισμός από το Κύπελλο. Δεν θέλω να ωραιοποιώ καταστάσεις. Όμως πολλές φορές προβληματίζομαι… Η ΑΕΚ πέρασε μία μαύρη αγωνιστικά τριετία (από το 2019 μέχρι το πρώτο μισό του 2022). Μέχρι που ήρθε ο Αλμέιδα, η ομάδα μπήκε στο νέο γήπεδο και όλα «κούμπωσαν». Μετά από 1,5 χρόνο που αυτό το γκρουπ έδωσε πολύ μεγάλες χαρές, ήρθε μία πρώτη αποτυχία (για να προλάβω αντιδράσεις: αποτυχία είναι και οι ισοπαλίες με Σέρρες, Παναιτωλικό, όμως εκεί δεν χάθηκε κάποιος τίτλος, χθες χάθηκε) ως προς το αποτέλεσμα, γιατί συνολικά η εικόνα της ΑΕΚ στο δεύτερο ματς με τον Άρη ήταν εξαιρετική. Αν η ΑΕΚ μπορούσε να παίξει το ποδόσφαιρο που έπαιξε στο Χαριλάου και στη Φιλαδέλφεια, η πρόκριση μπορεί να είχε κριθεί από το πρώτο ματς!
Στην πρώτη αποτυχία λοιπόν, από το βράδυ της Τετάρτης, πολύς κόσμος ξέσπασε! Σαν να περίμενε την πρώτη αποτυχία να πω; Σα να τα κρατούσε μέσα του και τώρα τα έβγαλε, να πιστέψω; Συγγνώμη, αλλά αδυνατώ να καταλάβω την τόσο έντονη κριτική προς αυτή την ομάδα από μεγάλο μέρος του κόσμου της ΑΕΚ, η οποία είναι ίδια με αυτή που σωστά ασκούσε τη δύσκολη αγωνιστικά τριετία! Στα δικά μου μάτια δεν είναι απλά άδικη. Είναι ακατανόητη.
Κριτική να γίνει. Σαφώς. Εδώ έχουμε μία αποτυχία. Χάθηκε ένας τίτλος. Να τονιστεί – όπως και τονίστηκε – ότι η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά στο πρώτο ματς; Σαφώς να τονιστεί. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν αρκετοί παίκτες που δεν είναι σε φόρμα; Σαφώς να σημειωθεί, αν και όλα έχουν εξήγηση (η ΑΕΚ έπαιξε τα πιο δύσκολα σερί ματς στην Ευρώπη απ’ όλους, ήταν αυτή που βίωσε τη δολοφονία του Μιχάλη, αυτή που είχε τους περισσότερους τραυματισμούς και πολλά άλλα, τα οποία προσοχή μόνο εμείς τα τονίζουμε και ποτέ κανείς μέσα από την ομάδα).
Όμως αυτός ο μηδενισμός από πολλούς είναι πραγματικά ακατανόητος. Είπε κανείς πως δεν χρειάζεται μεταγραφές η ΑΕΚ; Δεν τονίστηκε ότι αποτελεί ρίσκο το γεγονός ότι δεν αναβαθμίστηκαν κάποιες θέσεις; Ακόμα όμως κι έτσι η ΑΕΚ πήγε στο Χαριλάου και στις λεπτομέρειες αποκλείστηκε, χωρίς να δείχνει ομάδα σε κρίση. Κι όμως αυτά ενώ έχει βγάλει σερί ντέρμπι, σε άδεια γήπεδα και με εννέα (!) απουσίες!
Μέσα σε 14 ημέρες έχει παίξει με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και δύο φορές με τον εξαιρετικό αυτή την περίοδο Άρη. Δεν έχει χάσει σε κανένα παιχνίδι (γενικά θυμίζω η ΑΕΚ είναι αήττητη σε 14 ντέρμπι και φέτος έχει μόνο μία (1) ήττα στο πρωτάθλημα!) απ’ αυτά και τιμωρήθηκε από κάποια ατομικά λάθη και λεπτομέρειες.
Δεδομένα, δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Δεδομένα υπάρχει απογοήτευση από τον αποκλεισμό. Δεδομένα λάθη γίνονται. Δεδομένα θα μπορούσε η ΑΕΚ να έχει κάνει ήδη μία μεταγραφή. Όμως, συγγνώμη η τόση έντονη κριτική που ασκείται από ένα μέρος του κόσμου λες και αυτή η ΑΕΚ είναι… Ολυμπιακός, δεν έχει βάση! Δεν είναι τόσο… χάλια η ΑΕΚ, ρε παιδιά! Βασικά δεν είναι καν… χάλια, αλλά κουβέντα να γίνεται. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Και καλύτερος να είσαι όταν όλα παίζονται στα ίσια, όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και λάθη εις βάρος σου. Όπως χθες για παράδειγμα η ΑΕΚ πλήρωσε και ένα μεγάλο εις βάρος της διαιτητικό λάθος με το χέρι – πέναλτι του Ρόουζ να μη δίνεται.
Ως κλείσιμο: χθες η ψυχολογία που θεωρητικά έπρεπε να υπάρχει είναι στεναχώρια, να μην έχει διάθεση να σχολιάσει κανείς τίποτα και πάμε παρακάτω, αφού η ομάδα έδειξε με την εικόνα της (έχοντας εννέα (9) απουσίες!) στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα πως μπορεί να πάρει και φέτος το πρωτάθλημα. Και εννοείται θα το χτυπήσει ως το τέλος. Ενδεχόμενος να μη το κατακτήσει όμως. Προσπάθεια είναι το θέμα να υπάρχει. Χθες η ΑΕΚ αποκλείστηκε, αλλά προσπάθησε.
Εν τω μεταξύ κέρδισε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, έγινε κριτική γιατί «δεν έπαιξε καλά». Έφερε ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό το ίδιο συνέβη. Έπαιξε καλά με τον Άρη, όμως αποκλείστηκε πάλι κριτική στα όρια της… τρέλας! Παίρνει ο Παναθηναϊκός τον Μπακασέτα, «γιατί δεν τον παίρνει η ΑΕΚ». Να πάει η ΑΕΚ να πάρει τώρα, Γενάρη μήνα, δηλαδή παίκτη σε θέση που μπορούν και παίζουν οι Τσούμπερ, Αραούχο, Μάνταλος, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς!!! Αν ο… Πόνσε εν τω μεταξύ το καλοκαίρι πήγαινε σε αντίπαλο θα γινόταν… Τέξας! Τώρα ο Πόνσε είναι… παλαίμαχος, επειδή πράγματι το παιδί είναι εκτός κλίματος! Δεν κρίνω την απόδοση και την αξία κάθε παίκτη. Κρίνω τη βιασύνη και την «ανάγκη» που έχει πολύς κόσμος να καταδικάσει και να ισοπεδώσει τα πάντα ελαφρά τη καρδία! Λείπει η ψυχραιμία σε πολύ κόσμο! Κατανοητό, εν μέρει. Ζούμε σε περίεργες εποχές. Δεν γίνεται όμως η κριτική προς όλους να είναι επιπέδου ΑΕΚ της σεζόν 2019-2022! Τελικά μάθαμε κάτι από πέρυσι; Λίγα πράγματα, ε; Να φύγει όσο πιο αναίμακτα γίνεται το ματς της Κυριακής στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, γιατί υπάρχει μεγάλη ψυχική και σωματική κόπωση και πάμε να το δούμε αλλιώς το σενάριο…
