Το πρόσφατο παρελθόν της ΑΕΚ σε ομίλους, η πορεία της ομάδας του Αλμέιδα στο Europa League, το ματς με τον Άγιαξ και η επόμενη ημέρα.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Θυμάμαι όταν είχε τελειώσει εκείνο το ταξίδι της ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League το 2018, μου είχε μείνει ότι η ομάδα είχε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό ταβάνι. Ένα ταβάνι πολύ χαμηλότερο απ’ αυτό που είχαν τότε η Μπάγερν, η Μπενφίκα και ο Άγιαξ, με τους οποίους κληρώθηκε.
Τέταρτη τερμάτισε τότε η ΑΕΚ με μηδέν βαθμούς. Έξι ήττες έκανε, ενώ πέτυχε μόνο δυο γκολ (κόντρα στην Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ) και δέχθηκε 13. Τότε, λοιπόν, τέτοιες ημέρες ήταν, είχα ευχηθεί όταν με το καλό η ομάδα επιστρέψει σε ομίλους του Champions League να εμφανιστεί πιο έτοιμη γι’ αυτό το επίπεδο και περισσότερο ανταγωνιστική.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε. Αυτή την πενταετία η ΑΕΚ όχι μόνο δεν μπήκε σε ομίλους Champions League, αλλά το 2020 που έπαιξε Europa League επίσης απέτυχε γνωρίζοντας βαριές ήττες, τερματίζοντας 4η, με 3 βαθμούς και γκολ 7 υπέρ - 15 κατά.
Έπειτα απ’ αυτή τη σεζόν η ΑΕΚ βίωσε αποκλεισμό από τη Βελέζ μέσα στον Ιούλιο και τη χρονιά πριν έρθει ο Αλμέιδα δεν βγήκε καν Ευρώπη. Πέντε χρόνια το αγωνιστικό πισωγύρισμα ήταν μεγάλο και για να καλυφθεί θέλει πολύ χρόνο, υπομονή και αποτελέσματα.
Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου η ΑΕΚ σε όμιλο Europa League, με ομάδες, όμως, επιπέδου Champions League, έχασε την 3η θέση την τελευταία αγωνιστική στην έδρα του Άγιαξ και αποκλείστηκε.
Η απογοήτευση είναι λογική, αλλά ακόμα και αυτό είναι κέρδος! Μία… άλλη ΑΕΚ μπορεί να είχε αποκλειστεί από τα πρώτα τρία ή τέσσερα ματς! Ο Αλμέιδα και οι παίκτες του, όμως, με την εικόνα τους σε 6 αγώνες σε όμιλο – κόλαση ανέβασαν τον πήχη, έδωσαν ελπίδες, έδωσαν ποδοσφαιρική χαρά με την εικόνα τους στα παιχνίδια και στο τέλος που δεν τα κατάφεραν, απογοητεύτηκαν! Ποδοσφαιρική εξέλιξη μιας ομάδας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο λέγεται αυτό και από μόνο του είναι κέρδος τεράστιο!
Η εξέλιξη της ΑΕΚ είναι ραγδαία. Αποδείχθηκε ραγδαία μέσα στις τέσσερις γραμμές. Αυτό το κεφάλαιο τελείωσε και πάμε στο επόμενο. Ένας υγιής οργανισμός που εξελίσσεται, όπως αυτή η ΑΕΚ τον τελευταίο 1,5 χρόνο, είναι δεδομένο ότι την επόμενη σεζόν θα παρουσιαστεί και καλύτερη πνευματικά, σε τέτοιου επιπέδου αγώνες, με τέτοιου επιπέδου αντιπάλους, ζητώντας το κάτι παραπάνω: Λιγότερα λάθη, ίδια εικόνα στα περισσότερα παιχνίδια, όπως για παράδειγμα είχε με την Μπράιτον στη Φιλαδέλφεια, και καλύτερα αποτελέσματα. Η πρόοδος της ΑΕΚ πρέπει όμως να συνεχιστεί ακολουθώντας δυο βασικούς δρόμους: να συνεχίσει την ίδια καλή δουλειά και να αναβαθμιστεί σε βασικές θέσεις…
Η διπλή ανάγνωση
Η ανάγνωση από την παρουσία στους ομίλους είναι διπλή: Όταν έγινε η κλήρωση και έπεσε η ΑΕΚ στοn όμιλο «κόλαση» η πρόβλεψη των περισσοτέρων ήταν: Μπράιτον πρώτη, Μαρσέιγ δεύτερη και η ΑΕΚ θα παλέψει την 3η θέση, με τον όχι και τόσο καλό – εκείνη την περίοδο - Άγιαξ. Έτσι προχώρησε το γκρουπ. Στην πρεμιέρα με το τεράστιο διπλό μέσα στην Αγγλία εκτοξεύτηκαν οι προσδοκίες. Η ίδια η ομάδα επέτρεψε να συμβεί αυτό. Και αυτές τις προσδοκίες τις κράτησε μέχρι τη στιγμή που ο Άγιαξ έκανε το 3-1 το βράδυ της Πέμπτης! Άλλη μία τεράστια επιτυχία του γκρουπ του Αλμέιδα, γιατί μόνο δεδομένο δεν ήταν αυτό ότι μπορεί να συμβεί.
Η πρώτη θετική ανάγνωση λοιπόν, είναι ότι η ΑΕΚ μπήκε σε έξι ματς κόντρα σε σπουδαίους αντιπάλους και έκανε το παιχνίδι της. Δεν τους φοβήθηκε λεπτό, τους πάλεψε ως το τέλος. Το ίδιο έκανε και με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ και με την Αντβέρπ. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι πως ακόμα και με σούπερ εμφανίσεις δεν κατάφερε να πετύχει το στόχο της και να πάρει όσους βαθμούς δικαιούταν. Πάντα όμως αυτή η ομάδα διαλέγει τον δύσκολο δρόμο. Με τα «αν» σίγουρα ποτέ δεν γράφτηκε η ιστορία. Η ΑΕΚ έκανε πολλά πέναλτι, η ΑΕΚ έκανε τραγικά παιδικά ατομικά λάθη στην άμυνα, η ΑΕΚ έχασε τεράστιες ευκαιρίες στην επίθεσή της. Όλες οι λεπτομέρειες ήταν εναντίον της…
Κι όλα αυτά όταν αυτό το τρίμηνο δεν είχε τον βασικό της φορ στη διάθεσή της, ενώ κι άλλοι τραυματισμοί ήταν πολλοί. Γενικά, η αλήθεια είναι πως αν εξαιρέσουμε το ματς στο Μπράιτον στην Αγγλία και η τύχη δεν ήταν με το μέρος της ΑΕΚ. Θαρρώ, πάντως, πως η πρόκριση χάθηκε στη Φιλαδέλφεια. Μία μεγάλη νίκη και έπρεπε, μα κυρίως μπορούσε να την κάνει.
Όσον αφορά το ματς με τον Άγιαξ, ο Άλμειδα είχε να διαχειριστεί ξανά πολλές και κομβικές απουσίες. Επίσης, ο Γκαρσία δεν ήταν σε θέση να βγάλει 90λεπτο και ο Γαλανόπουλος με τον Γιόνσον όχι πάνω από 30 λεπτά. Πήγε να πάρει αποτέλεσμα ο προπονητής με την επίθεσή του. Καλά το σκέφτηκε! Όμως ο Άγιαξ ήταν σαφέστατα βελτιωμένος, πολύ καλά τακτοποιημένος στο γήπεδο, είχε ηρεμία και ήξερε τι να κάνει. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά και έχεις σε κακή ημέρα σου πολλούς παίκτες δεν μπορείς να περιμένεις πολλά περισσότερα. Δεν μπαίνω σε διαδικασία ατομικής κριτικής. Τα είδαμε όλοι... Παρεμπιπτόντως, ο Άγιαξ αυτός σε 2-3 χρόνια (μη λέω και πολλά) θα μας κάνει πάλι να τον θαυμάζουμε…
Η επόμενη ημέρα
Η ΑΕΚ στην επόμενη ημέρα της πρέπει να κάνει ακριβώς αυτό που είπε ο Αλμέιδα: «Δεν μπορεί ένα αποτέλεσμα να επηρεάσει αυτό που χτίζουμε». Και η ΑΕΚ χτίζει κάτι καλό. Δεν φτιάχνει… πυροτέχνημα. Χρειάζεται αναβάθμιση σε συγκεκριμένες θέσεις και σιγά – σιγά θα τις κάνει. Με ποδοσφαιρική λογική προχωράει η ομάδα εδώ και 1,5 χρόνο στο εσωτερικό της. Λογική η απογοήτευση, αλλά πλήρως διαχειρίσιμη. Το ζητούμενο είναι να φύγει με νίκες το 2023 και να έρθει το 2024 με την ομάδα να πατάει ξανά αγωνιστικό γκάζι με στόχο και το φετινό νταμπλ…
