Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα με 0-2 από τον Άρη στη Θεσσαλονίκη για τη 12η αγωνιστική της Stoiximan Super League, δείχνοντας δύο πολύ διαφορετικά πρόσωπα σε κάθε ημίχρονο. Τι, όμως, οδήγησε τους «Πράσινους» σε αυτή τη διαφορετική εικόνα στα δύο 45λεπτα;
Όταν η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έμπαινε στο γήπεδο, το βράδυ της Κυριακής (26/11), για να παίξει ένα πολύ σημαντικό εκτός έδρας ντέρμπι με τον Άρη, είχε στις πλάτες της το επιπλέον βάρος των αποτελεσμάτων των διωκτών του.
ΑΕΚ, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, είχαν καταφέρει να πάρουν τους τρεις βαθμούς στα παιχνίδια τους, μειώνοντας την απόσταση και αυξάνοντας την πίεση για τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό.
Δρ Τζέκιλ στο πρώτο
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φάνηκε στο χορτάρι του «Βικελίδης». Το «Τριφύλλι» μπήκε κυριαρχικά στον αγωνιστικό χώρο - και με εξαίρεση το διάστημα 15’-25’ που η ομάδα του Μάντζιου κατάφερε να κρατήσει, κάπως, τη μπάλα - είχε την απόλυτη κυριαρχία και τον έλεγχο του παιχνιδιού. Η τριάδα στο κέντρο με Αράο (μαγική εμφάνιση με 100 επαφές με τη μπάλα, 84% στις πάσες, 13/17 μονομαχίες και 3 ανακτήσεις μπάλας), Τσέριν και Μπερνάρ, έλεγχε πλήρως το ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιρνε όλες τις δεύτερες μπάλες και έσβησε τον καλύτερο παίκτη του Άρη, Νταρίντα.
Η κυριαρχία του, μάλιστα, αυτή, δεν ήταν φλύαρη και ανούσια, αλλά μετατράπηκε σε αρκετές και σημαντικές ευκαρίες, με τους Ιωαννίδη και Μπερνάρ να έχουν από μία πολύ κλασσική ευκαιρία, και από μία μικρότερη. Παρ’ όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός επέτρεψε στον Άρη με δικά του λάθη (Κώτσιρας και Μπρινιόλι), να απειλήσει αρχικά με τον Παναγίδη, αλλά και να σκοράρει με τον Μορόν στο 43'.
Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, τα expected goals της αναμέτρησης ήταν στο 0.8xG για τον Άρη και 0.9xG για τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να φαίνεται ισορροπημένο, αλλά να σημειώσουμε εδώ, ότι το τελείωμα του Μορόν από τη γραμμή είχε «αξία» πάνω από 0.8xG μόνο του. Συνεπώς, οι αριθμοί εδώ δε λένε την απόλυτη αλήθεια.
Μίστερ Χάιντ στο δεύτερο
Εκεί που θα μας βοηθήσουν οι αριθμοί, είναι να καταλάβουμε το τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο. Συγκεκριμένα, με δεδομένη την εικόνα του πρώτου, αλλά και το γεγονός ότι, πλέον, το «Τριφύλλι» ήταν πίσω στο σκορ, θα περίμεναν όλοι να αυξηθεί η πίεση στα καρέ του Άρη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.
Με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, ο δείκτης των expected goals ήταν 1.8-1.3xG, κάτι που κάνει το επιμέρους «σκορ» του δευτέρου μέρους να είναι 1.0-0.4xG υπέρ του Άρη. 
Καθαρή υπεροχή, λοιπόν, των «Κιτρινόμαυρων» στην ποιότητα των ευκαιριών που βρήκαν στο δεύτερο ημίχρονο. Γιατί, όμως, συνέβη αυτό;
Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς εμφάνισε και πάλι την παθογένεια που έχει στο αμυντικό τρανζίσιον, καθώς ήταν τουλάχιστον τρεις οι περιπτώσεις που οι παίκτες του Άρη έσπαγαν εύκολα τη νωθρή πρώτη ζώνη πρες - ή έκλεβαν τη μπάλα όπως στη φάση του 2-0 - και έφευγαν με υπεραριθμία στην αντεπίθεση.
Επίσης, το ασυνήθιστο σετ αλλαγών του Γιοβάνοβιτς δε βοήθησε καθόλου την ομάδα του. Κανείς από τους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο δεν έδωσαν κάτι, σε ένα από τα λίγα παιχνίδια, φέτος, οι αλλαγές δεν προσφέρουν το οτιδήποτε. Το σχήμα με τους δύο φορ και δύο δεκάρια (Τζούρισιτς, Μπερνάρ) πίσω τους, φάνηκε περισσότερο να μπερδεύει την ομάδα και να κρύβει, τον εξαιρετικό χθες, Βραζιλιάνο.
Ο Παναθηναϊκός εμφανίζει κάποιες παθογένειες με συνέπεια (αμυντικό τρανζίσιον, έλλειψη συνέπειας στη δημιουργία, σοβαρά ατομικά λάθη), τις οποίες πρέπει να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει. Το κενό στο κέντρο της άμυνας είναι τόσο ποσοτικό, όσο και ποιοτικό, και ο Γιοβάνοβιτς δεν έκανε τυχαία την αλλαγή του Πέρεθ στο 90’, αλλά περισσότερο για να περάσει ένα μήνυμα στον Γεντβάι.
Παρ' όλα αυτά, όμως, το «Τριφύλλι» δείχνει να έχει βρει κάποιες σταθερές, όπως ο Μπερνάρ, ο Αράο, ο Τσέριν και ο Ιωαννίδης, και πρέπει να χτίσει πάνω τους για να μπορέσει να βρει τη συνέπεια που χρειάζεται για να παραμείνει στην κορυφή.
Η σεζόν είναι πολύ μεγάλη και οι «Πράσινοι» έχουν ήδη αποδείξει τη βελτίωσή τους σε σχέση με πέρσι. Είναι διαφορετικό το στυλ παιχνιδιού που προσπαθεί να εφαρμόσει φέτος ο Γιοβάνοβιτς, και ειδικά με τον Αράο βασικό, η ομάδα του έχει τη δυνατότητα να παίξει σε πολύ υψηλότερα μέτρα και με πολύ μεγαλύτερη ένταση και ποιότητα.
Αυτό που χρειάζεται επειγόντως, είναι να βρει τους τρόπους να παράγει το ποδόσφαιρο αυτό με μεγαλύτερη συνέπεια και σιγουριά, κάτι που όπως φαίνεται θα γίνει, αν μπορέσει να πάρει αυτή τη σιγουριά από την τελευταία γραμμή άμυνάς του.
Χρήστος Αναγνώστου
www.bnsports.gr
