Διαβάστε όλα όσα δήλωσε ο Μίλαν Πάβλοβιτς, αρχηγός της «χρυσής» γενιάς U20 της Γιουγκοσλαβίας το 1987, στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο και τον bwinΣΠΟΡ FM 94,6.
Σχετικά Άρθρα
Μίλαν Πάβλοβιτς: Ο αρχηγός των «Χιλιανών» της Γιουγκοσλαβίας, ήταν... Έλληνας! (video)
Γιουγκοσλαβία 1987: Η καλύτερη παγκόσμια πρωταθλήτρια U20 που έμελλε να μη δούμε ποτέ να μεγαλώνει μαζί!
Μπόμπαν στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο: «Η Κροατία του Μόντριτς γεννήθηκε από τη δικιά μας φουρνιά του ‘87»
Το 1987, η ασύλληπτη γενιά των ποδοσφαιριστών στην ομάδα U20 της Γιουγκοσλαβίας, έφτασε ως την κορυφή του κόσμου στη Χιλή, «κλέβοντας» όλες τις εντυπώσεις. Ο αρχηγός της «χρυσής» φουρνιάς, Μίλαν Πάβλοβιτς, φιλοξενήθηκε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, αποκαλύπτοντας, μεταξύ άλλων, και τους λόγους για τους οποίους ήρθε στην Ελλάδα, αντί να καταλήξει σε κάποια σπουδαία ομάδα της Ευρώπης.
Ακούστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την εκπομπή «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6:
Διαβάστε όλα όσα ανέφερε ο Πάβλοβιτς στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο:
Για τη «χρυσή» U20 της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας στο αντίστοιχο Μουντιάλ της Χιλής και πώς βρέθηκε στην Ελλάδα: «Ήμουν άτυχος, επειδή έπαιζα στην Ζελεζνιτσάρ Σαράγεβο, σε μία από τις καλές ομάδες της εποχής. Είχαμε πολύ μεγάλο ταλέντο, που υπερχείλιζε και η δύναμή μας ήταν το σύνολο. Υπήρξαν παιδιά που δεν έπαιξαν λεπτό, αλλά ήταν σημαντικοί για το κλίμα στο ξενοδοχείο που ήμασταν στη Χιλή για 21 μέρες. Το ίδιο είχε κάνει και ο κύριος Ρεχάγκελ, με την Εθνική Ελλάδας το 2004, και κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του Euro.
Υπήρξαν αρκετοί αξιόλογοι παίκτες όλα αυτά τα χρόνια, αν δείτε και τώρα και υπήρχε Γιουγκοσλαβία, φανταστείτε να έπαιζαν ο Μόντριτς με τον Μίτροβιτς και τον Τάντιτς, πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Έγινε ό,τι έγινε, χωρίς να μας ρωτήσει κανένας τι θέλουμε εμείς.
Προπονητής ήταν ο Όσιμ και μετά ανέλαβε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, με εξαιρετικούς συνεργάτες που παρέμειναν στην ομάδα μετά την αποχώρησή του. Είχα προτάσεις από Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία, με είχαν πάρει από τη Σοσό και ήθελα πολύ να πάω. Ήταν πολύ καλές οι αποδοχές και έπαιζε στην Ευρώπη. Όλα αυτά έγιναν πριν από τον πόλεμο. Έγινε ο πόλεμος στο Σαράγεβο, ήταν έγκυος η γυναίκα μου, πήγαμε στη Σερβία και η μόνη χώρα που μας δέχθηκε ήταν η Ελλάδα. Δεν είχα ποτέ μάνατζερ και ήρθα με τους φίλους μου. Έλεγαν ότι δεν είμαι ο αληθινός Πάβλοβιτς.
Η πρώτη μου ομάδα στην Ελλάδα, ήταν η Νιγρίτα Σερρών, μετά πήγα με τους φίλους μου στον Εδεσσαϊκό. Οι φίλοι μου δεν είχαν αφήσει το τηλέφωνο, για να επικοινωνήσουν όσοι ήθελαν, και δεν μπορούσαν να μας βρουν. Ήμουν στον Ηρακλή και είχα πρόταση από ομάδα του Champions League και δεν έγινε επειδή ήταν στενά τα χρονικά περιθώρια. Είχα πολλές τέτοιες περιπτώσεις και ως προπονητής που ήμουν, είχα προτάσεις να αναλάβω εθνικές ομάδες, κάτι συνέβαινε και δεν έφτανα στην τελική επιλογή».
Για το πώς θυμάται εκείνη την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας U20: «Κλείνω τα μάτια μου και στα δεξιά μου είναι ο Μπόμπαν, αριστερά ο Προσινέτσκι, τέρμα δεξιά ο Μιγιάτοβιτς και μπροστά ο Σούκερ. Αριστερά φυσικά ο Γιάρνι. Είναι όλη η ομάδα, ο Μπρνόβιτς και οι Στίματς - Πέτριτς στο κέντρο της άμυνας!
Πήγαμε στη Χιλή ως έμπειροι παίκτες, με 70-80 παιχνίδια στα πόδια μας από το πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας, ένα από τα καλύτερα τότε στην Ευρώπη. Ο Μπόμπαν στα 19 του χρόνια ήταν αρχηγός στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Είναι και θέμα χαρακτήρα, πώς θα διαμορφωθεί ένας παίκτης σαν άνθρωπος, ώστε να αντέξει κάποιες πιέσεις. Όπως το να παίζεις μπροστά σε 70-80 χιλιάδες κόσμος, κόντρα σε ομάδες όπως η Βραζιλία και η Γερμανία.»
Για το πού βρίσκεται τώρα: «Είμαι στη Σερβία. Βοηθώ σε ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο. Νιώθω υποχρέωση να δώσω στην πόλη μου, στα παιδιά και τους γονείς τους, ως προπονητής, ως instructor και είχα δουλέψει στον Ολυμπιακό, βγάζοντας αρκετά παιδιά όπως τον Φορτούνη και Ρέτσο από τις ακαδημίες. Δούλεψα με αρκετά νέα παιδιά, όπως και ο Κυριακόπουλος, και άλλα παιδιά από Αστέρα Τρίπολης και Ολυμπιακό, και χαίρομαι πολύ που εξελίσσονται».
Για το αν μετάνιωσε που ήρθε στην Ελλάδα: «Δεν θα το έλεγα. Με τον Ηρακλή πήγαμε στο Κύπελλο UEFA, με την Καρδίτσα κάναμε αξιόλογη πορεία και είχαμε κερδίσει τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Ελλάδας, με τον Εθνικό Αστέρα είχαμε πολύ καλή πορεία και στη συνέχεια δούλεψα στον Αστέρα Τρίπολης και στον Ολυμπιακό, και είναι σημαντικές οι εμπειρίες που πήρα από το ποδόσφαιρο».
www.bnsports.gr
