Ο τρόπος που έπαιξε η ΑΕΚ και κόντρα στον Άγιαξ, η πίστη της όταν το ματς «στράβωσε», η νοοτροπία της και η κατάθεση ψυχής.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Τυχεροί όσοι είδαμε από μέσα αυτή τη ματσάρα της ΑΕΚ με τον Άγιαξ. Τυχεροί και όσοι το είδαν από την τηλεόραση. Έχασαν όμως αυτή την πραγματικά υπέροχη ατμόσφαιρα εντός γηπέδου από τον κόσμο. Έγινε πραγματικά ένα παιχνίδι συγκλονιστικό. Πάθος, ένταση, τακτική, ποδόσφαιρο, ευκαιρίες, γκολ, γρήγορο ρυθμό, εξαιρετικοί παίκτες στο γήπεδο. Και τελικό 1-1!
Η ΑΕΚ θα μπορούσε να χάσει το παιχνίδι αν δεν είχε τον Στάνκοβιτς σε φανταστική βραδιά, να κάνει 3-4 μεγάλες επεμβάσεις, όσο το σκορ ήταν στο 0-1. Και στο τέλος θα μπορούσε φυσικά να πάρει τη νίκη με την τεράστια ευκαιρία του Γιόνσον στο 90’, αλλά και γενικά βάσει απόδοσης. Η ισοπαλία στη μεγάλη εικόνα ίσως κρίνεται και δίκαιο αποτέλεσμα. Όμως η ΑΕΚ με βάση την τελευταία εικόνα του ματς φεύγει με ένα… παράπονο, ότι έχασε την ευκαιρία να πάρει τους τρεις βαθμούς και σε συνδυασμό με το 2-2 στο Μαρσέιγ – Μπράιτον, να αποκτήσει τεράστιο προβάδισμα πρόκρισης από τη 2η αγωνιστική.
Μετά από δυο ματς όμως σε έναν όμιλο – κόλαση, όπου σχεδόν όλοι είχαν προεξοφλήσει ότι η ΑΕΚ θα τερματίσει τελευταία ακόμα και χωρίς να πάρει… βαθμό, η ομάδα είναι πρώτη με τέσσερις βαθμούς και δεν είναι… ευχαριστημένη!
Αν το «διαβάσουμε» σωστά αυτό το συμπέρασμα είναι σαφές το πόσο έχει μεγαλώσει αγωνιστικά η ΑΕΚ επί ημερών Αλμέιδα κι ακόμη έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης!
Αυτή η λύσσα των παικτών, αυτό το πάθος, αυτή η πίστη ότι θα κερδίσουν κάθε αντίπαλο, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι πραγματική απόλαυση!
Διαβάζεις δεξιά κι αριστερά το «καφενειακό» συμπέρασμα ότι ο Άγιαξ δεν είναι ο Άγιαξ του… Κρόιφ ή του Φαν Χαάλ. Ναι δεν είναι. Αλλά είναι ο Άγιαξ! Είδαμε όλοι το βράδυ της Πέμπτης πως σε αυτό το επίπεδο δεν μπορείς να θεωρείς τίποτα δεδομένο και πως όλες οι ομάδες, από τη στιγμή που παίζουν τέτοιες διοργανώσεις, μπορούν να πετύχουν πράγματα. Ο Ολυμπιακός από 0-2 ήρθε 2-2 με την Τόπολα! Παράδειγμα φέρνω… Δεδομένη δεν θεωρούσε πολύς κόσμος τη νίκη του Ολυμπιακού στη Σερβία; Ναι! Και μετά το προβάδισμα δυο γκολ που πήρε στο ματς, μπορεί και κανείς να μην πίστευε ότι θα γυρίσει το παιχνίδι. Το τέλος το ξέρουμε.
Η ΑΕΚ έπαιξε με τον Άγιαξ και τον έπαιξε στα ίσια. Τον κοίταξε στα μάτια, τον χτύπησε, άντεξε όταν οι Ολλανδοί είχαν το μομέντουμ και στο τέλος θα μπορούσε τον κερδίσει κιόλας. Εφυγαν χαρούμενοι από το «Χ» οι Ολλανδοί!
Αυτή την ΑΕΚ έχει επιθυμία να βλέπει ο κόσμος της κι αυτή βλέπει… Μία ΑΕΚ που λυσσάει να κερδίσει, που δεν φοβάται κανέναν και που παλεύει όπως μπορεί τους αγώνες της παίζοντας ποδόσφαιρο. Με τις αδυναμίες, με τα στραβά της κάποιες στιγμές, με τα λάθη της, με τις σοβαρές απουσίες της και που όμως δεν συμβιβάζεται με τίποτα!
Και μιας και μιλήσαμε για απουσίες. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, ενδεχομένως, αν η ΑΕΚ είχε τον Γκαρσία υγιή και δυνατό… Ο Πόνσε φιλότιμος, αλλά τη δουλειά του Λιβάι, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να την κάνει. Ο Λιβάι ειδικά στην Ευρώπη έχει τέτοια προσόντα που μπορεί να διεκδικήσει και να σου κάνει φάση από το πουθενά. Να ανοίγει χώρους, να κάνει βρώμικη δουλειά. Δεν είναι τυχαίο που η ΑΕΚ βρίσκει περισσότερα γκολ με τον Γκαρσία στην 11άδα της – κι ας μη τα βάζει αυτός. Μεγάλη απουσία ήταν χθες και ο Τσούμπερ. Αν μάλιστα ερχόταν από τον πάγκο ο Ελβετός στο τελευταίο μισάωρο, έτσι όπως πήγε το ματς, θα έκανε μεγάλη ζημιά στους Ολλανδούς. Ζημιά στον αντίπαλο έκαναν όλες οι αλλαγές του Αλμέιδα. Μετά από δυο παιχνίδια όσοι ήρθαν από τον πάγκο άλλαξαν τη ροή του παιχνιδιού. Φρεσκαρίστηκε η ομάδα, μπήκε ο Γιόνσον και με τα τρεξίματά του γέμισε καλύτερα το κέντρο, δίνοντας βοήθειες στον συγκλονιστικό Σιμάνσκι του δευτέρου ημιχρόνου και η ΑΕΚ πήρε τις μονομαχίες, πήρε τις δεύτερες μπάλες. Αν, μάλιστα, ο Αραούχο δεν ήταν τόσο κουρασμένος, μετά τα πολλά τρεξίματα που είχε κάνει για 70 λεπτά, θα είχαμε την ολική ανατροπή. Εν τω μεταξύ είδαμε και λίγο το Ελίασον αριστερό μπακ. Σας είχα γράψει σχετικά με αυτό πριν μερικές εβδομάδες. Δουλεύει πράγματα ο Αλμέιδα πολλά…
Όλα τέλεια σαφώς και δεν ήταν χθες. Ο Άγιαξ με τους ταχυδυναμικούς παίκτες που είχε μπροστά δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στον αμυντικό άξονα, κάνοντας φάσεις. Είδαμε όμως πόσο αλλάζει ριζικά η ΑΕΚ όταν ο Σιμάνσκι ή τα χαφ σου είναι σε καλό «φεγγάρι». Ετσι όπως παίζει η ΑΕΚ, με ορμή και επιθετικό πνεύμα, αν χαθεί η συνοχή στον άξονα ή ένα μαρκάρισμα, ο αντίπαλος βρίσκει γήπεδο να τρέξει και εκεί βγαίνουν προβλήματα. Μην ακούω όμως για μεγάλο αμυντικό πρόβλημα της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αντέχει αμυντικά. Οι στόπερ της και με Μπράιτον και με Άγιαξ ήταν σούπερ. Και θυμίζω ότι στην Αγγλία έπαιξε το δίδυμο Μήτογλου – Σιμάνσκι και με τους Ολλανδούς το δίδυμο Βίντα – Μουκουντί. Ήταν και ο Στάνκοβιτς σε μεγάλα βράδια και είδαμε πως η ομάδα έχει δεχθεί τρία γκολ με τρία εις βάρος της πέναλτι! Σε σετ παιχνίδι ή στημένα από σούπερ επιθετικές ομάδες δεν έχει δεχθεί τέρμα! Αυτό κάτι λέει…
Το πρόβλημα της ΑΕΚ εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι κυρίως επιθετικό. Λείπει το καθαρό μυαλό μπροστά, είτε στην τελική πάσα, είτε στην τελική προσπάθεια. Παίζει ρόλο και η απουσία του Λιβάι, αλλά κυρίως είναι η έλλειψη καθαρού μυαλού. Αυτό διορθώνεται και θα διορθωθεί. Φυσικά, δεν θα βλέπουμε συνεχώς την ΑΕΚ να παίζει στα… κόκκινα, λόγω λογικής κούρασης. Μην τρελαινόμαστε με αυτό. Ας μην ανησυχούμε τόσο πολύ. Η ΑΕΚ χρειάζεται ξεκούραση, αλλά βλέπουμε ότι δεν είναι εφικτό να συμβεί με τόσους αγώνες σερί κάθε τρεις ημέρες. Και τι αγώνες…
www.bnsports.gr
