Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Ήρθε η στιγμή να… πρωτοτυπήσω. Δεν θα ξεκινήσω γράφοντας για τη διαιτησία του ΑΕΚ – Ατρόμητος. Όχι τίποτα άλλο, αλλά γιατί να μπαίνεις από την αρχή στον κόπο να ασχοληθείς προσπαθώντας να απαντήσεις στην προπαγάνδα που στήνεται; Ας ξεκινήσω με το ποδοσφαιράκι που παραμένει πανέμορφο κι ας προσπαθούν να το δηλητηριάσουν. Η ΑΕΚ, λοιπόν, το βράδυ της Πέμπτης (28/09) έκανε τα εύκολα – δύσκολα στο ματς με τον Ατρόμητο και ένα παιχνίδι που θα μπορούσε άνετα να το καθαρίσει από το πρώτο ημίχρονο με ένα 3-0 το οδήγησε σε θρίλερ που ευτυχώς στο τέλος το κέρδισε.
Η ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν εξαιρετική. Και πάλι πολλές και λογικές αλλαγές από τον Αλμέιδα, με την ομάδα ξανά να δείχνει τη συνοχή και την ομοιογένεια που τη χαρακτηρίζει. Δεν κινδύνεψε καθόλου (το πρώτο σουτ ο Ατρόμητος το έκανε στο 59’ και η πρώτη του τελική στο τέρμα έρχεται μετά το 70’), επέβαλε το ρυθμό της, έκανε πολλές τελικές, όμως με βάσει της παραγωγικότητάς της το ένα μόλις γκολ που πέτυχε στο ημίχρονο ήταν ελάχιστο που θα μπορούσε να πάρει. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ από πέρυσι: Σε πολλά παιχνίδια της με βάσει το ποδόσφαιρο που παίζει και τις ευκαιρίες που δημιουργεί δεν τα «καθαρίζει».
Στην επανάληψη η ομάδα έβγαλε μία κούραση και ίσως για πρώτη φορά οι παίκτες που μπήκαν αλλαγή δεν βοήθησαν. Ο Ατρόμητος πήρε τα λογικά ρίσκα του, βγήκε μπροστά, γιατί το δικαίωμα του το έδωσε η ΑΕΚ και έγινε στο τέλος ό,τι έγινε.
Εδώ να τονιστεί κάτι πολύ σημαντικό που έρχεται να «κουμπώσει» με ό,τι σημείωνα από την αρχή της σεζόν: Πολύς κόσμος επέμενε ότι το πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν η απόκτηση στόπερ νωρίς. Αριθμητικά και μόνο υπήρχε πρόβλημα, που ευτυχώς διορθώθηκε με την απόκτηση του εξαιρετικού Κάλενς. Το πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν η επιθετική άμυνα που δεν έπαιζε στο βαθμό που την είχαμε συνηθίσει πέρυσι. Στο ματς με τον Ατρόμητο έγινε νομίζω σαφές αυτό το πράγμα. Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο όσο ήταν φρέσκια και έπαιζε σωστά το παιχνίδι του Αλμέιδα και τη μπάλα κρατούσε και τον Ατρόμητο κρατούσε πίσω και δημιουργούσε και δεν δεχόταν απειλή. Στην επανάληψη, ο Αλμέιδα άλλαξε στο 60’ και τους τέσσερις μπροστά. Δεν πήρε όμως αυτά που ήθελε να πάρει απ’ αυτούς. Σπάνιο για ΑΕΚ, αλλά μπορεί να συμβεί. Αυτό ως γεγονός σε συνδυασμό με την κούραση των κεντρικών χαφ, οδήγησε την ΑΕΚ στο να μην έχει ψηλά τις γραμμές της, να μην ανακτά γρήγορα κατοχές, να μην δημιουργεί, όσο το έκανε στο πρώτο ημίχρονο και ο αντίπαλος έκανε το ματς θρίλερ στο τέλος. Γι’ αυτό λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό η ΑΕΚ να έχει φρέσκια την μεσοεπιθετική της γραμμή σε όλο το ματς: για να μην επιτρέπει στον αντίπαλο να παίρνει μέτρα στο γήπεδο και να πλησιάζει στην περιοχή της. Εν τω μεταξύ εκεί έρχεται το άλλο εντυπωσιακό: ο αντίπαλος χρειάζεται δύο ή τρεις τελικές δικές του για να βρει γκολ στο τέρμα της. Η ΑΕΚ μόνο στο Μπράιτον είχε καλή αποτελεσματικότητα με βάσει τις ευκαιρίες που δημιούργησε – αν και στην Αγγλία εκτός από τα τρία γκολ στο πρώτο ημίχρονο χάθηκαν άλλες τρεις μεγάλες ευκαιρίες. Το παιχνίδι της ΑΕΚ είναι άκρως επιθετικό, γιατί άκρως επιθετική είναι η άμυνα που θέλει να παίζει. Όσο αυτή λειτουργεί αρμονικά απολαμβάνουμε μία ομάδα που όμοιά της δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Τέλος καλό όλα καλά πάντως. Σημασία για την ΑΕΚ ήταν η νίκη και ήρθε έστω κι έτσι. Ήταν μεγάλη νίκη γιατί ήρθε μετά το μεγάλο διπλό στη Λεωφόρο. Το τι ακολούθησε μετά το ματς της Πέμπτης είναι μία άλλη ιστορία… Ένα άλλο παραμύθι. Εχετε μάθει από πέρυσι τι γίνεται. Από το ξεκίνημα της σεζόν είναι σαφές ότι ψάχνουν να βρουν μέχρι και ανάποδο πλάγιο υπέρ της ΑΕΚ για να βγει… σημαία περί εύνοιάς της. Ετσι θα συνεχιστεί όλη τη χρονιά! Το μεγάλο μυστικό είναι να μην τους παίρνει κανείς στα σοβαρά. Όχι τίποτα άλλο, αλλά γιατί δεν είναι σοβαρά όλα αυτά. Όταν ο Ποντένσε πήρε αυτό το πέναλτι όπως το πήρε με την Κηφισιά, όταν ο Παναθηναϊκός παίρνει πέναλτι που ήταν εκτός περιοχής, είναι απίστευτο να προσπαθούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα σχετικά με την ΑΕΚ! Γιατί οι τελικές διαιτητικές αποφάσεις που πάρθηκαν από τη διαιτησία στο ΑΕΚ – Ατρόμητος αποδείχθηκαν θαρρώ σωστές. Το πρώτο πέναλτι της ΑΕΚ είναι ο ορισμός. Το ακυρωθέν γκολ του Ατρομήτου, έμαθαν και όσοι δεν… ήξεραν (και μου κάνει εντύπωση πως ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που δεν γνώριζαν!) ότι για να μην είναι ένας παίκτης οφσαιντ πρέπει να καλύπτεται από δυο αντιπάλους! Κάτι εδώ με τα οφσαιντ: Από τη στιγμή που μπαίνει η τεχνολογία με τις γραμμές όλα τελειώνουν! Μην αποτρελαθούμε και με τα οφσαιντ που μπαίνουν πλέον γραμμές. Επίσης, στη συγκεκριμένη φάση υπάρχει επιθετικό φάουλ μετά το κόρνερ, που γίνεται στον Μάνταλο και που κακώς δεν δίνεται. Στο πέναλτι του Ατρομήτου όλα σωστά. Και πέναλτι και κόκκινη, γιατί ο Σιντιμπέ δεν πάει στη μπάλα. Στο δεύτερο πέναλτι της ΑΕΚ δε συζητάμε επίσης αν γίνεται πέναλτι στον Μάνταλο. Το θέμα είναι αν έκανε χέρι ή όχι ο Ζίνι λίγο νωρίτερα κι αν αυτό ήταν ακούσιο ή όχι. Και χέρι να έκανε ο Ζίνι θεωρείται ακούσιο. Έλα όμως που δεν έκανε ο άνθρωπος, αφού μας διαφώτισε το ωραίο ξεκάθαρο πλανάκι που βγήκε και δείχνει ότι η μπάλα χτυπάει στο κεφάλι και όχι στο χέρι του. Πάει κι αυτό. Όλα σωστά. Δέκα λεπτά καθυστερήσεις δόθηκαν και λίγα ήταν. Μετά το δεκάλεπτο κρατήθηκαν άλλα τρία – τέσσερα λεπτά. Πόσα να κρατηθούν; Και πολύ ασχοληθήκαμε... Είναι καλό πάντως που οι αντίπαλοι της ΑΕΚ ασχολούνται μόνο με εκείνη και ψάχνουν τα πάντα μπας και βρουν κάτι μεμπτό, χωρίς φυσικά να στέκονται στα δικά τους… Είναι καλό γιατί από τώρα ψάχνουν δικαιολογίες για πιθανή μελλοντική τους αποτυχία, όπως και πέρυσι. Η ΑΕΚ ακολουθεί το δικό της δρόμο… Μία χαρά τον έχει στρώσει αγωνιστικά. Το μόνο που την αγχώνει είναι αν τις ευκαιρίες που δημιουργεί τις κάνει γκολ…
