Στο Μπράιτον, λογικά, πρέπει να κατάλαβε και να πείστηκε μέχρι και ο τελευταίος τι συγκλονιστικό γκρουπ έχει δημιουργήσει ο Αλμέιδα.
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Ισως χρειαστούν πολλά παιχνίδια και αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς έκανε η ΑΕΚ το βράδυ της Πέμπτης στην Αγγλία στην έδρα της Μπράιτον. Η ελπίδα, βέβαια, είναι άλλη: να μην χρειαστούν πλέον κι άλλοι πολλοί αγώνες και χρόνια πολλά για να καταλάβει μέχρι και ο τελευταίος φίλος αυτής της ομάδας τι γκρουπ έχει δημιουργήσει ο Ματίας Αλμέιδα εδώ και 14 μήνες και τι μπορεί να πετύχει αυτή η οικογένεια.
Με ένα – δύο μέτρια παιχνίδια, με μία γκέλα στην ουσία που ήταν το ματς με τον Πανσερραϊκό- όπου η μπάλα δεν έμπαινε μέσα με τίποτα, με κάποιους παίκτες ντεφορμέ - λόγω της εποχής, αρκετοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν το… φτυάρι και να αρχίσουν το σκάψιμο. Δεν τους δόθηκε πέρυσι αυτή η δυνατότητα, έψαξαν και την άρπαξαν αμέσως τώρα στο ξεκίνημα. Είναι να λυπάσαι γι’ αυτούς. Αν δεν πιστέψεις σε αυτή την ΑΕΚ του Αλμέιδα και σε αυτούς τους παίκτες, είναι δεδομένο πως δεν πρόκειται να πιστέψεις ποτέ κα σε τίποτα στο μέλλον…
Η ΑΕΚ πήγε στο Μπράιτον να παίξει χωρίς τα δυο βασικά της σέντερ μπακ, με αμφισβήτηση από μέρος του κόσμου της και κόντρα στην πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Αγγλία. Και δεν είναι η συγκλονιστική νίκη που πέτυχε. Είναι ο τρόπος που τα κατάφερε!
Η ΑΕΚ μπήκε στο AMEXόχι να κλειστεί πίσω, όπως θα μπορούσε να κάνει η οποιαδήποτε ομάδα. Μπήκε να παίξει το παιχνίδι της. Και το έκανε! Χωρίς κανέναν φόβο, με επιθετικό πνεύμα, με πίστη, με τρέλα και φυσικά και με λίγη τύχη. Το πλάνο της όμως ήταν εξαιρετικό από τον προπονητή και οι παίκτες το εκτέλεσαν άψογα. Όταν αναγκάζεις αυτή τη Μπράιτον, μέσα στο σπίτι της, να κάνει την πρώτη της ευκαιρία στο 24’ και μέχρι τότε εσύ να έχεις κάνει ήδη το 0-1 και να έχεις χάσει δύο τετ α τετ, τότε σίγουρα κάτι έχεις κάνει πολύ καλά. Όταν δέχεσαι την ισοφάριση από ένα πέναλτι «κρύο» και δεν σε παίρνει από κάτω, αλλά αντίθετα βγαίνεις ξανά μπροστά και βρίσκεις και δεύτερο γκολ, τότε σημαίνει ότι έχεις προσωπικότητα ως ομάδα.
Όταν ξέρεις στην επανάληψη ότι η Μπράιτον θα κυνηγήσει με μανία την ανατροπή κι εσύ χάνεις τον Χατζισαφί με τρομακτικό τραυματισμό (ευτυχώς το παλικάρι συνήλθε μετά) και λίγα λεπτά μετά από ένα λαθάκι, οδηγείς τον αντίπαλο στο 2-2 και όχι μόνο πάλι δε λυγίζεις, αλλά κάνεις και το 2-3, τότε είσαι απλά η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα!
Ξέρετε τι άλλο μου έκανε εντύπωση; Το ματς έχει μπει στις καθυστερήσεις. Η ΑΕΚ κερδίζει 2-3 και παίρνει φάουλ μεταξύ σέντρας και περιοχής. Άλλος προπονητής, άλλη ομάδα, δεν θα έψαχνε κι άλλο γκολ. Θα κλεινόταν πίσω. Θα εκτελούσε αυτό το φάουλ και θα πήγαινε ίσως στο κόρνερ να «φάει» το χρόνο. Ο Αλμέιδα, όμως, έδωσε το «οκ» στον Μήτογλου και ανέβηκε μπροστά να πάρει κεφαλιά στο γέμισμα! Η ΑΕΚ έψαξε και τέταρτο γκολ εκεί μέσα στις καθυστερήσεις, ενώ κέρδιζε!
Αυτή είναι η φιλοσοφία αυτής της ομάδας και είναι πραγματικά μοναδικά υπέροχη για τα ελληνικά δεδομένα! Για 100 και πλέον αγωνιστικά η ΑΕΚ λεπτά είχε σοκάρει τη Μπράιτον με τον τρόπο που έπαιξε και προσέγγισε το παιχνίδι! Μία Μπράιτον η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν έκανε κάποια άσχημη εμφάνιση. Δεν είναι ότι δε βρέθηκε σε καλή βραδιά. Η Μπράιτον ήταν καλή! Η Μπράιτον όμως «εγκλωβίστηκε» από το παιχνίδι της ΑΕΚ του Αλμέιδα! Κι αυτό το γεγονός κάνει την εμφάνιση της ΑΕΚ μυθική!
Η ΑΕΚ το βράδυ της Πέμπτης έστειλε πάρα πολλά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση. Σε πρώτη φάση (ας ελπίσουμε) ότι κατάλαβε και ο τελευταίος πόσο σημαντικό είναι να είσαι μετρημένος στην κρίση και στα συμπεράσματά σου τόσο στις κακές, όσο και στις καλές στιγμές. Η ΑΕΚ δεν έχασε το πρωτάθλημα επειδή έφερε ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό και τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ δεν κατέκτησε το EuropaLeagueεπειδή κέρδισε την Μπράιτον. Ένα μέτρο σε όλα είναι καλό να υπάρχει… Επίσης, έστειλε ένα μήνυμα, ξανά, για το συγκλονιστικό ρόστερ που έχει. Έλειπαν τα δυο στόπερ. Μπήκε ο Σιμάνσκι και έπαιξε εκεί, κάνοντας συγκλονιστική εμφάνιση – αν εξαιρέσουμε το λάθος στο δεύτερο πέναλτι, το οποίο μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Για να αντέξει η ΑΕΚ αμυντικά, όμως, χρειάστηκε δουλειά απ’ όλους! Δεν αρκούσαν μόνο τα στόπερ. Η άμυνα ξεκινούσε από την πίεση μπροστά των επιθετικών, έκλειναν χώρους οι μέσοι και αν περνούσαν οι Άγγλοι «καθάριζε» η αμυντική τετράδα. Αν η Μπράιτον έφτανε σε τελική ήταν εκεί ο συγκλονιστικός Στάνκοβιτς. Αλυσίδα… Η ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι μία ομάδα υπέροχη με αρχή, μέση και τέλος που ξέρει τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Άλλες φορές θα τις βγουν πράγματα, άλλες όχι. Το θέμα είναι εμείς τι βλέπουμε και κυρίως τι καταλαβαίνουμε. Άλλο παράδειγμα: Αυτός που είδε τον αγώνα μπορεί να σταθεί στις δυο ευκαιρίες που έχασε ο Λιβάι Γκαρσία.
Αυτός που παρακολούθησε και κατάλαβε τι είδε, θα διαπίστωσε ότι ο Λιβάι μπορεί να έχασε δυο ευκαιρίες, αλλά ο τύπος έκανε απίστευτη δουλειά μπροστά κερδίζοντας μπάλες, ανοίγοντας χώρους, κρατώντας δυο αμυντικούς πάνω του. Θαρρώ, γενικά, πως πλέον όλοι καταλάβαμε ότι αυτό το γκρουπ δε χρειάζεται να μας αποδείξει τίποτα περισσότερο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την πίστη μας. Ας τους απολαύσουμε απλά στις επόμενες μεγάλες βραδιές που θα μας χαρίσουν ξανά στο μέλλον, ας τους στηρίξουμε στις λιγοστές στιγμές που δεν θα τα καταφέρουν…
ΥΓ: Τι φανταστικός κόσμος εκεί στο πέταλο του AMEX… Μέσα στη βροχή! Θα μνημονεύεται για πάντα αυτός ο αγώνας! Η Ιστορία γράφτηκε…
