Ο Παναθηναϊκός έχει καθυστερήσει στην απόκτηση κεντρικού αμυντικού και έχει μερικά κενά τα οποία πρέπει να φροντίσει να καλυφθούν. Ποιος ομάδα έχει μεγαλύτερη πρόοδο από το «τριφύλλι» όμως;
Γράφει ο Δημήτρης Φεραδούρος
Τρίτος χρόνος με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας του Παναθηναϊκού και ο… οξύς πόνος στο στήθος που είχαν πολλοί φίλοι της ομάδας, έχει καταπραϋνθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο Σέρβος τεχνικός, πλέον έχει δεθεί με τον κόσμο της ομάδας, έχει κριθεί πολλές φορές, αλλά έχει αποθεωθεί περισσότερες. Γιατί; Γιατί ο κόσμος βλέπει και αναγνωρίζει την αλλεπάλληλη δουλειά που κάνει ο κόουτς.
Αν κανείς κάνει αναδρομή στο σημείο μηδέν, δηλαδή στον ερχομό του Γιοβάνοβιτς στο «τριφύλλι», τίποτα δεν μοιάζει με τότε. Τοξικότητα, αφάνεια και «ουλές» από τα διαρκή χτυπήματα που είχε δεχτεί η ομάδα σε κάθε επίπεδο. Το πρώτο καλοκαίρι ο Ιβάν τα πήρε όλα με τη σειρά, δεν χάθηκε και πλέον έχει βγάλει από το σημείο της «απελπισίας» το σύλλογο, κάνοντας ξεκάθαρο με κάθε ευκαιρία που έχει πως γνωρίζει καλά πόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της ομάδας που λέγεται «Παναθηναϊκός».
Στο πρώτο του καλοκαίρι λοιπόν, ο Σέρβος προπονητής, είχε αφίξεις όπως αυτές του Παλάσιος και του Πέρεθ, αλλά παράλληλα και αυτές των Βιτάλ και Λούντκβιστ. Εκ των πραγμάτων οι δύο τελευταίοι ήταν δύο επιλογές που δεν προσέφεραν. Στην προετοιμασία είχε παίκτες όπως ο Αγιούμπ, αλλά πλέον βλέπουμε ότι έχει χτιστεί ο βασικός κορμός της ομάδας και γίνονται προσθαφαιρέσεις με προσοχή.
Η καθυστέρηση των μεταγραφών ήταν ένα στοιχείο που τα προηγούμενα χρόνια η ομάδα κρίθηκε ιδιαίτερα σκληρά. Ενίοτε λάθος, αλλά συνήθως σωστά. Την ίδια κριτική εισπράττει και σήμερα με αρκετές από τις ανάγκες της, να παραμένουν ακάλυπτες. Προτεραιότητα στη δόμηση του Ρόστερ, ο Παναθηναϊκός έβαλε τα στόπερ, ενώ πρώτα ξεκίνησε με τον ερχομό του Ζέκα, στη συνέχεια του Μλαντένοβιτς και στο τέλος του Τζούρισιτς.
Πράγματι ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή αναζητάει έναν κεντρικό αμυντικό αντάξιο των Σένκεφελντ-Μάγκνουσον, να διεκδικήσει δηλαδή θέση στο αρχικό σχήμα της ομάδας και ακόμη έναν για συμπληρωματικό πιο πολύ, δηλαδή τέταρτο στόπερ. Στην συγκεκριμένη κίνηση είναι αλήθεια πως η αργοπορία είναι δεδομένη αν κανείς σκεφτεί πως υπάρχουν ακόμη 7 ημέρες δουλειάς στο βασικό κομμάτι της προετοιμασίας στην Αυστρία. Δεν ψάχνουμε βασικά κομμάτια του παζλ όμως.
Ποια άλλη ομάδα από το Big-4 έχει κάνει πρόοδο κοινή με αυτή των «πράσινων»; Ο Ιούνιος είναι ένας πολύ δύσκολος μεταγραφικός μήνας και πόσο μάλλον για την Ελλάδα. Μια χώρα που δεν έχει ένα πρωτάθλημα που φημίζεται. Ίσα-ίσα υπάρχει ιδιαίτερη κριτική και «ανθρωποφαγία». Δεν είναι εύκολο να πείσεις έναν ποδοσφαιριστή να μετακομίσει στη χώρα μας για να ζήσει. Η μεταγραφική περίοδος είναι μεγάλη και έχει μέλλον, οπότε πολλοί παίκτες περιμένουν ίσως κάποιες καλύτερες προοπτικές για να επιλέξουν.
Αν κοιτάξετε λίγο γύρω σας όμως, ποιος βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από τον Παναθηναϊκό; Οι «πράσινοι» φυσικά και έχουν ακόμη κενά, αλλά η βασική ομάδα που θα εκπροσωπήσει το σύλλογο στα πρώτα παιχνίδια είναι εδώ. Το πιο βασικό κομμάτι που λείπει είναι στην θέση «6-8», δηλαδή το κενό που δημιούργησε η φυγή του Δημήτρη Κουρμπέλη! Εκεί το έλλειμμα είναι μεγάλο, διότι μιλάμε για Έλληνα ποδοσφαιριστή που πέρασε πολλά χρόνια στην ομάδα και αντιλαμβάνεστε πως και ο ρόλος του αρχηγού σε μια ομάδα είναι ιδιαίτερα σημαντικός!
Αυτό που μας έχει διδάξει ο καιρός με τον Ιβάν είναι: υπομονή και πίστη στον προπονητή της ομάδας! Τις επόμενες μέρες σίγουρα θα υπάρξουν μεταγραφικές κινήσεις, οι οποίες φυσικά θα συζητηθούν στην ώρα τους.
