20 Ιουνίου του 1976: Έχουν περάσει 47 χρόνια από τότε. Και άλλα τόσα να περάσουν, πάντα θα το θυμόμαστε. Δεν θα το λησμονήσουμε ποτέ, ακόμη και αν δεν το έχουμε δει όλοι. Διότι το βράδυ της 20ης Ιουνίου του 1976, ο Πανένκα αποφάσισε να κάνει κάτι που μέχρι τότε δεν είχαμε ξαναδεί. Σε τελικό. Στο τελευταίο πέναλτι. Και όλα αυτά, επειδή απλώς ήταν… σίγουρος.
Υπάρχουν στιγμές που καταλαβαίνεις πως ο χρόνος παγώνει. Είναι εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που όμως θα μνημονεύονται όσα χρόνια κι αν περάσουν… γιατί κάποιος προτίμησε ως ωδή στην έμπνευση κάτι πρωτοποριακό! Αυτό συνέβη τη στιγμή που ακουμπούσε την μπάλα πριν από 45 χρόνια, ο Πανένκα και μετέτρεπε ένα σουτ στη μπάλα σε ζωγραφιά πάνω στον καμβά!
Όταν πήρε την μπάλα και την τοποθέτησε στην άσπρη βούλα, σήκωσε το κεφάλι ψηλά και κοίταξε στα μάτια τον Γερμανό τερματοφύλακα, Ζεπ Μάγιερ. Έναν άνθρωπο που είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης το 1972 και κόσμου το 1974 με τη φανέλα των Γερμανών και για πολλά χρόνια ήταν κάτω από το δοκάρια της Μπάγερν, η οποία για μια σερί τριετία ήταν η κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών! Δεν τολμούσαν και πάρα πολλοί να κοιτάξουν κατάματα αυτό το «τοτέμ» των τερματοφυλάκων, έναν βιονικό ποδοσφαιριστή που έπαιξε σερί 442 φορές στη Bundesliga από το 1966 μέχρι το 1979!
Το χτύπημα ήταν το πιο κρίσιμο της βραδιάς αφού λίγο νωρίτερα είχε αστοχήσει ο Χένες! Ο Πανένκα ξεκίνησε τη κούρσα του και φτάνοντας στην μπάλα μας άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Τη… χάιδεψε, δίνοντας της μια καμπυλωτή τροχιά! Ο Μάγιερ είχε ήδη κινηθεί... Εκεί ακριβώς είχε ποντάρει ο Πανένκα. Στο ότι ο γκολκίπερ θα πέσει. Απολύτως λογικό. Ουδείς νωρίτερα είχε δοκιμάσει κάτι τέτοιο ώστε να το περιμένει.
Who else has taken a penalty like this❓
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) June 20, 2020
⚽️ Antonín Panenka scored the infamous penalty #OTD in 1976! pic.twitter.com/XJIJIOX5GI
Ο λόγος για το πέναλτι που χάρισε τον πρώτο και μοναδικό τίτλο στην πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακία, μετά το 2-2 της κανονικής διάρκειας. Όσον αφορά τη δήλωση του Πανένκα μετά από μερικά χρόνια;
«Συνήθιζα να μένω με τον τερματοφύλακα Ζντένεκ Χρούτσκα μετά την προπόνηση της Μποέμιανς. Στοιχηματίζαμε στα πέναλτι (μπύρες, σοκολάτες) και ήταν τόσο καλός που σχεδόν πάντα με νικούσε πάντα. Το βράδυ σκεφτόμουν αυτό το κεντρικό και χαλαρό σουτ, το οποίο θα εκπλήξει τον τερματοφύλακα που πήγαινε όλο στο πλάι. Αν είχα αποτύχει στον τελικό, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο. Αλλά ήμουν βέβαιος…»
