Το Μάντσεστερ ετοιμάζεται για το μεγάλο ντέρμπι στον τελικό του FA Cup και το BN Sports γυρίζει το χρόνο πίσω, σχεδόν μισό αιώνα. Τότε που η… σημαία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ντένις Λόου, πήγε στη μισητή συμπολίτισσα και μέσα από το «τακούνι» του, έγινε το τραγικό πρόσωπο μιας μαύρης σελίδας που θα ήταν μελανή ούτως ή άλλως.
Είναι κάποιες ποδοσφαιρικές ιστορίες που θα μπορούσαν να γραφτούν σε μυθιστόρημα. Στιγμές που ακόμα και ο πιο κατά φαντασία σεναριογράφος, θα δυσκολευόταν να σκεφτεί. Και αυτή είναι η μαγεία του αθλητισμού. Πλάθει γεγονότα που σημαδεύουν πρόσωπα, ομάδες, πόλεις μέχρι και ολόκληρες γενιές. Ένα γκολ για χάρη του οποίου 48 και πλέον χρόνια μετά, γράφονται ακόμα μερικές αράδες, αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Γυρνώντας στο σήμερα λοιπόν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρόκειται να αντιμετωπίσει τη συμπολίτισσα και άσπονδη εχθρό της, Σίτι, στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας.
Ντέρμπι του Μάντσεστερ λοιπόν στο «Wembley». Ένα ντέρμπι που μας έχει χαρίσει τόσες και τόσες στιγμές, ανάμεσα στις οποίες και μία εφιαλτική, με πρωταγωνιστή και «πέτρα του σκανδάλου», τον εμβληματικό Ντένις Λόου. Έναν παίκτη ζωντανή-ιστορία για τους «κόκκινους διαβόλους», ο οποίος λίγους μήνες προτού κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, είχε «πληγώσει» την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ, με τρόπο που δε θα ευχόταν πιθανότατα ούτε στο χειρότερο εχθρό του. Άλλωστε εκείνο το γκολ, ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του όπως έχει παραδεχτεί, ακόμα κι΄ αν δεν σήμανε το τελειωτικό χτύπημα, απομονώνοντας τα άλλα σκορ.
Από μέλος του «United Trinity» στην επιστροφή στη μισητή συμπολίτισσα
Το καλοκαίρι του 1962, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σπατάλησε ένα… καράβι λεφτά (για την εποχή) για να φέρει πίσω στο Νησί τον Ντένις Λόου και να γίνει η ακριβότερη μεταγραφή στο βρετανικό ποδόσφαιρο έως τότε. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και από την προσφορά του, δικαιώθηκε.
Ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας του 1965 (έτος που οι «κόκκινοι διάβολοι» ανέβηκαν στο θρόνο της First Division League), συνέδεσε το όνομά του με μεγάλες επιτυχίες του κλαμπ εκείνη την εποχή και με τα καμώματά του, έγινε μέλος του περίφημου «United Trinity or the Holy Trinity», μαζί με τους Μπεστ και Τσάρλτον. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στα 11 χρόνια που έμεινε στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ, έγραψε συνολικά το κοντέρ 404 συμμετοχές και 237 γκολ για το Σκωτσέζο σέντερ φορ. Αριθμοί που τον τοποθετούν στην τρίτη θέση της λίστας με τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, πίσω από τον Μπόμπι Τσάρλτον και τον Γουέιν Ρούνει.
Η μετά Σερ Ματ Μπάσμπι εποχή δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη για τη Γιουνάιτεντ με τον Λόου να ταλαιπωρείται ενίοτε με προβλήματα τραυματισμού. Ο Τόμι Ντόχερτι όμως, ο οποίος ήταν συμπατριώτης του «βασιλιά», όπως τον φώναζαν οι φίλοι της ομάδας και κάθισε στον πάγκο της Γιουνάιτεντ μετά από εισήγησή του, δεν μόχθησε για να κρατήσει τον Λόου στη… Δύση της καριέρας του, κάθε άλλο μάλιστα. Και μετά από 11 χρόνια κοινής πορείας, ο Λόου άλλαξε στρατόπεδο αλλά όχι πόλη.
Tο ιστορικό… τακουνάκι που εν τέλει δεν άλλαξε τίποτα στην «οικονομία» της λίγκας
Η Μάντσεστερ Σίτι ήταν η πρώτη του ομάδα στην εν λόγω πόλη καθώς πριν φύγει για την Ιταλία και την Τορίνο, είχε φορέσει τη φανέλα των Πολιτών. Και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να κλείσει την καριέρα του εκεί και να παίξει το τελευταίο ματς σε επίπεδο αγγλικού ποδοσφαίρου, στο «Ολντ Τράφορντ» αλλά σαν αντίπαλος.
Η σεζόν 1973-74 δεν εξελισσόταν καθόλου καλά για τις ομάδες από το Μάντσεστερ, με τους γαλάζιους να τερματίζουν στο κάτω μισό του βαθμολογικού πίνακα και τους κόκκινους να παλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή για την παραμονή τους. Έτσι, η Γιουνάιτεντ έπαιζε το τελευταίο της… χαρτί στην έδρα της, απέναντι στην αδιάφορη Σίτι, στην τελευταία στροφή και ευελπιστούσε σε καλύτερο δικό της αποτέλεσμα σε σχέση με αυτά της Σαουθάμπτον και της Μπέρμπιγχαμ για να της προσπεράσει στο… νήμα. Έλα όμως που ένα δικό της παιδί, της «σφράγιζε» τα όνειρα έστω κι’ αν το αποτέλεσμα και ο υποβιβασμός θα ερχόταν ούτως ή άλλως;
Στο τελευταίο χρονικά κομμάτι του ντέρμπι και με το σκορ ισόπαλο χωρίς τέρματα, οι «Πολίτες» ανοίγουν το σκορ με «τακουνάκι» του Λόου και γκρεμίζουν τις όποιες ελπίδες της συμπολίτισσας. Ο σκόρερ δεν πανηγυρίζει. Μόλις καταλαβαίνει τι έχει συμβεί και τι ακριβώς σημαίνει αυτό το γκολ, είναι φανερό πως… παγώνει. Δεν έχει το κουράγιο να κάνει το οτιδήποτε.
Οι συμπαίκτες του τον πειράζουν όμως εκείνος παραμένει σκυθρωπός, με το κεφάλι σχεδόν κατεβασμένο. Σίγουρα αν μπορούσε, θα ήθελε η στιγμή εκείνη να άνοιγε η Γη και να τον κατάπινε. Δεν ήθελε αυτήν την εξέιλξη, δεν ήθελε να είναι αυτός ο λόγος. Όχι για την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ τουλάχιστον.
Λίγες στιγμές αργότερα και με το σκορ στο καταδικαστικό 0-1, οι φίλοι των γηπεδούχων «μπουκάρουν» στον αγωνιστικό χώρο. Και μόλις εκείνοι αποχωρούν και το ματς ξαναρχίζει, ο Λόου βγαίνει αλλαγή. Δεν χαιρετάει κανέναν, βαδίζει ράθυμα προς τα αποδυτήρια. Το μόνο που θέλει είναι η μοναξιά του, πιστεύοντας πως το δικό του γκολ, έχει ρίξει κατηγορία την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ.
Εκ των υστέρων βέβαια, αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Τόσο η Μπέρμπιγχαμ όσο και οι «Άγιοι» είχαν επικρατήσει στα do-or-die παιχνίδια τους, συνεπώς οι «κόκκινοι διάβολοι» θα υποβιβάζονταν όπως και να έχει. Την τελευταία φορά που έπεφταν από τη μεγάλη κατηγορία, με εκείνη την… τακουνιά του Ντένις Λόου να μένει στην ιστορία.
Μάνος Φυρογένης
