Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Πλημμυρισμένοι από συναισθήματα. Φορτωμένοι με εικόνες. Και είναι τόσο δύσκολο να τα αποτυπώσεις όλα αυτά σε ένα κείμενο. Θα την κάνω την προσπάθειά μου και ελπίζω να καταφέρω κάτι… Η ΑΕΚ είναι πρωταθλήτρια! Η ΑΕΚ ανέβηκε ξανά στο θρόνο! Η ΑΕΚ πήρε αυτό που άξιζε και ό,τι άλλο γύρω – γύρω λέγεται και γράφετε δεν έχει πραγματικά καμία μα καμία σημασία. Ξέρετε γιατί δεν έχει σημασία; Γιατί ειδικά σε αυτή τη χώρα το να αναγνωρίζεις και να παραδέχεσαι κάποια πράγματα είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο… Δεν πειράζει! Καλή καρδιά. Ολοι ξέρουν ότι η ΑΕΚ έπαιξε φέτος το καλύτερο ποδόσφαιρο και ας μη το λένε «φωναχτά». Αρκεί που το ξέρουν! Η ΑΕΚ είχε την καλύτερη ομάδα, είχε ρόστερ, είχε γήπεδο, είχε δίψα και το πήρε. Πήρε αυτό το πρωτάθλημα όχι μόνο απέναντι στον Παναθηναϊκό (που τελικά στο γήπεδό του κέρδισε στα πλέι οφ μόνο τον Ολυμπιακό!) αλλά κόντρα και στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ οι οποίοι το πάλεψαν με κάθε τρόπο έως ενός σημαντικού χρονικού σημείου – μέχρι δηλαδή να πάει η ΑΕΚ να τους κερδίσει στις έδρες τους μέσα στα πλέι οφ! Αυτό το πρωτάθλημα για την ΑΕΚ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί το πήρε με όλες τις μεγάλες ομάδες να το διεκδικούν στο γήπεδο και έχοντας απέναντί της έναν απίθανο μιντιακό πόλεμο! Καλή καρδιά… Όλα καλά!
Αυτό το πρωτάθλημα για την ΑΕΚ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί κατακτήθηκε ξανά στη Νέα Φιλαδέλφεια! Από το 1994 είχε να πανηγυρίσει την κορυφή ο ΑΕΚτζης στο σπίτι του! Σχεδόν 30 χρόνια! Ποια ομάδα στον πλανήτη θα άντεχε να είναι χωρίς έδρα σχεδόν 20 χρόνια; Ποια ομάδα στον πλανήτη θα άντεχε τα λάθη της και τα κατά καιρούς σοβαρά διοικητικά και οικονομικά προβλήματά της; Ποια ομάδα στον πλανήτη θα μπορούσε να σηκωθεί όρθια και αντέξει και τα σοβαρά «χτυπήματα» που δεχόταν από αντιπάλους της και παρασκηνιακά; Η ΑΕΚ το έκανε! Η ΑΕΚ μπορεί να κερδίζει ακόμα και τον κακό της εαυτό της που συχνά πυκνά έχει κάνει την εμφάνισή του.
Αυτός ο σύλλογος μπορεί να μην καταφέρνει, έως τώρα τουλάχιστον, να κατακτά τίτλους κάθε χρόνο. Όμως κάθε τίτλος της κατακτιέται με ψυχή! Ο φετινός θαρρώ πως θα μνημονεύεται όπως του 1989. Κι αν έρθει και το νταμπλ την άλλη Τετάρτη; Η ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Η ΑΕΚ του Αλμέιδα. Η ΑΕΚ ξανά της Φιλαδέλφειας θα μπει στην Ιστορία δίπλα στη μεγάλη ΑΕΚ του Μπάρλου! Και αυτή είναι η αρχή…
Για όλα αυτά λοιπόν και για ακόμα περισσότερα που ο καθένας απ’ όλους εσάς έχει βαθιά ριζωμένα μέσα του, έγινε αυτή η έκρηξη χαράς, συναισθημάτων και πανηγυρισμών στη Νέα Φιλαδέλφεια από νωρίς το πρωί της Κυριακής μέχρι και τα ξημερώματα.
Πάνω από 35.000 είχε το γήπεδο μέσα – ίσως να ήταν και 40.000 κι αυτό είναι μέγα λάθος που πρέπει πάση θυσία να διορθωθεί τη νέα σεζόν! Και άλλοι τόσοι, μπορεί και παραπάνω ήταν απ’ έξω! Δεν ξέρω αν είδαν το ματς. Ζούσαν τις στιγμές όμως! Δεν θυμάμαι προσωπικά ένα γήπεδο να είναι κατάμεστο και την ώρα του αγώνα να έχει άλλο τόσο κόσμο απ’ έξω! Στην Ελλάδα ειδικά δεν το έχω ξαναδεί!
Κόσμος έφυγε από το σπίτι του για να πάει έστω και μία ώρα να πάρει μία… δόση από τη φιέστα στους δρόμους της Φιλαδέλφειας. Να νιώσει! Ετσι και προσωπικά απόλαυσα μία βόλτα σε κάθε στενό γύρω από το γήπεδο! Δεν μιλούσα! Κοιτούσα πρόσωπα χαμογελαστά. Ανθρώπους ευτυχισμένους! Παρέες αγκαλιές, οικογένειες, ακόμη και ανθρώπους μόνους. Αυτή η ΑΕΚ τους ένωσε ξανά όλους και για μένα αυτό είναι μεγαλύτερο από το πρωτάθλημα! Οι παλιοί θυμήθηκαν τα νιάτα τους. Οι νέοι δημιούργησαν τις δικές τους εμπειρίες και όλοι μαζί έφτιαξαν όνειρα για το μέλλον.
Η ΑΕΚ μπήκε για πρώτη φορά θαρρώ στην Ιστορία της σε μία άλλη τροχιά… Πάντα κάτι μας έλλειπε διαχρονικά: Κάποτε μας έλειπε η διοίκηση, κάποτε τα χρήματα, κάποτε το γήπεδο, κάποτε προπονητής, κάποτε ένα… μπακ ή ένα εξτρέμ. Πάντα κάτι μας έλειπε.
Όχι πλέον! Η ΑΕΚ τα έχει ΟΛΑ! Το γράφω και δεν το πιστεύω! Η ΑΕΚ πλέον έχει γήπεδο, έχει διοίκηση, έχει χρήματα, έχει λαό να δίνει το «παρών» και να την ερωτεύεται ξανά, έχει προπονητή, έχει παίκτες, έχει όραμα, πλάνο και όρεξη…
Θέλω πολλά να γράψω για τον Ματίας Αλμέιδα! Όχι τώρα! Θα… αδικήσω τον εαυτό μου αν του αφιερώσω λίγες γραμμές. Όπως τον είδα και στα μπουζούκι μετά έχω πειστεί: Ο Θεός μας τον έστειλε… Αυτό το γκρουπ που έφτιαξε, αυτό το κλίμα, αυτή η παρέα θα ήταν αδύνατον να μην γράψει Ιστορία! Χαρά μεγάλη και για τον Μελισσανίδη! Θα γραφτεί άλλο κείμενο και γι’ αυτόν. Χαρά γιατί εκτός όλων των άλλων, έδειξε ξανά άνθρωπος που σέβεται τον κόπο και τη δουλειά των πραγματικών πρωταγωνιστών που είναι οι παίκτες και ο προπονητής και δεν τον είδαμε ούτε χθες στην… εξέδρα να σηκώνει μαζί τους το τρόπαιο του πρωταθλητή.
Χαρά μεγάλη επίσης και για φίλους της ΑΕΚ που είχαν… μαζί τους χθες δικούς τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή! Ολοι ήταν εκεί…
ΥΓ: Σκέφτηκα σοβαρά αν πρέπει σε ένα κείμενο ιδιαίτερο όπως να γράψω για τις βολές ευθείας βολής που έφυγαν χθες στο γήπεδο! Ηταν μεγάλο το σοκ όμως και θα γράψω μόνο ένα πράγμα: Ο Θεός βοήθησε και δεν αμαυρώθηκε η χθεσινή βραδιά για έναν ή δυο τραγικούς τύπους! Του χρόνου και η διοίκηση πρέπει να μεριμνήσει καλύτερα ώστε να μην περνούν τα πάντα μέσα (έχουν ξεκινήσει προσπάθειες προς επίλυση όλων των προβλημάτων) και γενικά να χαλαρώσουμε λίγο με όλα αυτά! Φτάνει στα όρια της υπερβολής.
www.bnsports.gr
