Η σεζόν ολοκληρώθηκε για τον Παναθηναϊκό που ήταν επηρεασμένος, με το ισόπαλο 1-1 με τον Άρη και τον Τζήλο που θα γινόταν «κόκκινο πανί» σε κομβική αγωνιστική.
Γράφει ο Δημήτρης Φεραδούρος
Το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε. Φαντάζει απίστευτο πως μετά από εκατοντάδες παιχνίδια, πολλούς μήνες, πολλά χιλιόμετρα και… ανακοινώσεις, η Super League έφτασε στο τέλος της για ακόμη μια χρονιά. Μέσα σε σχετικά «ήρεμη» ατμόσφαιρα το τελευταίο σφύριγμα για φέτος ήρθε και στη Λεωφόρο.
Για την 10η στροφή και τελευταία στροφή των Play Off, ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε τον Άρη για το δικό του… last dance στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το κατάμεστο Απόστολος Νικολαΐδης! Μπορεί ο τίτλος ουσιαστικά να είχε κριθεί και το «τριφύλλι» να μην βρισκόταν ρεαλιστικά στην διεκδίκηση αυτού, όμως ο κόσμος της ομάδας βρέθηκε στη θέση του για ακόμη μια Κυριακή. Μια διαφορετική Κυριακή βέβαια. Ήταν ο πρώτος αγώνας στον οποίο οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς δεν κυνηγούσαν κάτι. Ο Σέρβος τεχνικός δέχτηκε την αποθέωση από τους «πράσινους» με τα σχετικά πάνω προς το πρόσωπο του.
Το λάθος στο ρολόι του γηπέδου πριν την αναμέτρηση τελικά μπορεί να ήταν και προφητικό. Μισό λεπτό εξηγώ! Στη γιγαντοοθόνη του γηπέδου πριν την έναρξη της αναμέτρησης εμφανίστηκε εσφαλμένα αντί για το σήμα του Άρη, αυτό του ΠΑΟΚ. Ως μετά Χριστόν προφήτης, θα έλεγα πως το παιχνίδι είχε αρκετά κοινά. Πρώτα από όλα το σκορ και σε συνέχεια την έκβαση του παιχνιδιού για την ομάδα.
Με το πρώτο σφύριγμα του Τζήλου, οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν στο χορτάρι της Λεωφόρου χαλαροί και απελευθερωμένοι από το άγχος που τους κατέβαλε τις προηγούμενες αγωνιστικές. Με όμορφη κυκλοφορία της μπάλας, συνεργασίες, τρέξιμο και πίεση στο τερέν, ο Παναθηναϊκός πήρε δυο στημένες φάσεις έξω από την περιοχή του Σιαμπάνη, νωρίς στο παιχνίδι. Το γκολ δεν άργησε να γίνει, με τον Κλέινχεϊσλερ να σκοράρει μετά τη μπαλιά του Μπερνάρντ, αλλά η νίκη όπως αποδεικνύεται δεν αποτελούσε αυτοσκοπό για την ομάδα του Ιβάν.
Η ισοφάριση δεν άργησε ούτε αυτή από μεριάς Άρη. Ο Ιτούρμπε με μια εντυπωσιακή ατομική ενέργεια κατάφερε να τους περάσει… όλους και να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του Γιούρι Λοντίγκιν. Αφού λίγο πριν την ανάπαυλα το «τριφύλλι» έχασε τη διπλή ευκαιρία που είχε, έφυγε για να αποδυτήρια και δεν βγήκε ξανά ο εαυτός του.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν χαμηλό σε ένταση και απέκτησε λίγο παλμό στο 75’, με το πέναλτι του Καμαρά. Ο Λοντίγκιν επενέβη όμως και κράτησε το σκορ στο 1-1, όπως και τα δοκάρια του Σιαμπάνη και σε συνέχεια του γκολκίπερ των «πράσινων» διατήρησαν το σκορ ως είχε. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε «άδειος» χωρίς κίνητρο να πάρει κάτι παραπάνω από το παιχνίδι, αφού η απογοήτευση από την απώλεια του τίτλου είναι τεράστια.
Καλό είναι να αναφέρουμε την εκτός τόπου και χρόνου διαιτήτευση του Θανάση Τζήλου, ο οποίος με δυο του αποφάσεις σε διαφορετικές συνθήκες θα είχε σηκώσει θύελλα αντιδράσεων και ανακοινώσεων. Καταρχήν ακύρωσε το γκολ του Ιτούρμπε, το οποίο ομολογουμένως ξεκινάει από μια δύσκολη περίπτωση να διακρίνει κανείς σε φυσική ροή αγώνα και σε δεύτερη φάση είναι το πέναλτι που κερδίζει ο Άρης στην αρχή καταλογίστηκε ως φάουλ. Δηλαδή, σε ένα παιχνίδι χωρίς τον VAR, θα είχαν ακυρώσει από μια ομάδα ένα κανονικό γκολ (σύμφωνα πάντα με τον VAR και την απόφαση του διαιτητή) και δεν θα είχε την ευκαιρία από τα 11 βήματα να σκοράρει. Σε μια κομβική αγωνιστική θα μιλάγαμε για αλλοιώσεις και τα συναφή. Όλα αυτά έγιναν σε παιχνίδι χωρίς πίεση και άγχος…
Η χρόνια λοιπόν έκλεισε με πικρία για τον Παναθηναϊκό, τόσο με την απώλεια του τίτλου, όσο και με το τελευταίο… αδιάφορο «Χ» με τον Άρη. Πλέον όλα ξεκινάνε να «σημαδεύουν» την επόμενη μέρα, την επόμενη χρονιά και τους νέους στόχους που θα θέσει η ομάδα.
