Το βράδυ της Κυριακής (23/04) ο Ολυμπιακός παρέδωσε τα σκήπτρα του και πλέον οφείλει να κοιτάξει μπροστά με οδηγό το καλοκαίρι του 2018.
Γράφει ο Δημήτρης Σπηλιόπουλος
Πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος των Play Off και η σεζόν ουσιαστικά τελείωσε για τον Ολυμπιακό το βράδυ της Κυριακής (23/04). Η πρώτη νίκη της ΑΕΚ (3-1) στο Φάληρο μετά από 5 χρόνια έθεσε τους “ερυθρόλευκους” οριστικά και αμετάκλητα εκτός διεκδίκησης τίτλου, ενώ η νίκη του Παναθηναικού στην Τούμπα δεν άφησε ανοιχτό ούτε το παράθυρο της δεύτερης θέσης που οδηγεί στο Champions League. Δεν πιστεύω πως νοιάζεται κανείς φίλος του Ολυμπιακού για το αν η ομάδα του θα τερματίσει τρίτη ή τέταρτη. Εξάλλου, ενδεχομένως να μην έχει και καμία σημασία αφού αν ο ΠΑΟΚ κατακτήσει το Κύπελλο τότε οι “ερυθρόλευκοι” θα ξεκινήσουν τις υποχρεώσεις τους για την επόμενη σεζόν στις 27 Ιουλίου με τον πρώτο αγώνα για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Conference League. Μοναδική περίπτωση να κερδίσει δύο εβδομάδες περισσότερο χρόνο ο Ολυμπιακός είναι να τερματίσει τρίτος και το Κύπελλο να το κατακτήσει η ΑΕΚ. Τότε οι Πειραιώτες θα παίξουν πρώτο ματς στις 10 Αυγούστου για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League. Αυτά ως με το προς σε τι γίναμε σοφότεροι μετά τα αποτελέσματα της 5ης αγωνιστικής των Play Off.
Σε ότι αφορά όσα είδαμε το βράδυ της Κυριακής στο Φάληρο αυτά χωρίζονται σε τρία κομμάτια. Το ένα που αφορά το αγωνιστικό, το άλλο το διαιτητικό και το τρίτο όσα έγιναν μετά το τελευταίο σφύριγμα του Μάσα. Για να τα πάρουμε από την αρχή ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχε. Το σκορ έμεινε στο 0-1 μόνο λόγω του Πασχαλάκη και των επεμβάσεων του. Το μόνο που θύμιζε την ομάδα που ξέρουμε ήταν οι φανέλες και ο κόσμος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Μια φοβερά κακή εμφάνιση σε ένα ματς με ένα τεράστιο πρέπει νίκης από πάνω του. Το ίδιο είχαμε δει πριν λίγες εβδομάδες στη Λεωφόρο, το ίδιο σε μεγάλα διαστήματα αγώνων απέναντι στον Άρη, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Ατρόμητο. Το γιατί συμβαίνει το έχουμε αναλύσει πολλές φορές και η ρίζα του είναι στα απερίγραπτα λάθη που έγιναν το καλοκαίρι.
Λίγο οι αλλαγές του Ανιγκό στο 51΄, λίγο το πείσμα των ποδοσφαιριστών, η εικόνα βελτιώθηκε στη συνέχεια. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε, έγινε πιεστικός για ένα εικοσάλεπτο, έβγαλε τον αντίπαλο από την άνεση του και πίστεψε στην ανατροπή. Ο Αλμείδα με τις αλλαγές του ισορρόπησε το ματς και κάπως έτσι φτάσαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο το οποίο ανήκει κυρίως στο δεύτερο σκέλος, το διαιτητικό.
Οι “Πειραιώτες” έχουν φριχτά και έντονα παράπονα από τους Ιταλούς διαιτητές. Και για την φάση του Μπακαμπού στο πρώτο ημίχρονο και για το πάτημα του Σιμάνσκι στον Βαλμπουενά που έμεινε ατιμώρητο, ωστόσο στο φινάλε το αίσθημα της αδικίας εντάθηκε με το πέναλτι που κέρδισε ο Βίντα από τον Ρέαμπτσιουκ και η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι ήταντο γκολ του Μάνταλου και το φάουλ του Άμραμπατ στον Ρέαμπτσιουκ στο ξεκίνημα της φάσης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που στον Ολυμπιακό εξοργίζονται με διαιτητικές αποφάσεις και όπως φαίνεται δεν θα είναι και η τελευταία. Τον δρόμο για το τι πρέπει να κάνουν από δω και πέρα τον γνωρίζουν πολύ καλά. Ήταν η ίδια διοίκηση όταν το καλοκαίρι του 2018 έθετε τις βάσεις, με μια σειρά από επιτυχημένες κινήσεις, για την κατάκτηση τριών σερί πρωταθλημάτων και σπουδαίων ευρωπαϊκών θριάμβων. Τρία πρωταθλήματα που ήρθαν με απόλυτη κυριαρχία εντός αγωνιστικών χώρων και σε μια εποχή που ακόμα και ο πιο ορκισμένος εχθρός του Ολυμπιακού δεν τολμούσε να πει πως οι “ερυθρόλευκοι” ήλεγχαν την διαιτησία. Οι αποφάσεις που θα πάρει η διοίκηση του Ολυμπιακού τις επόμενες εβδομάδες είναι πολύ σημαντικές και πολύ κρίσιμες για να σταματήσει ο σύλλογος να αδικεί τον εαυτό του και να μπει ξανά στον σωστό δρόμο.
Και πάμε και στο τρίτο σκέλος, αυτό των όσων ακολούθησαν μετά τη λήξη του αγώνα. Κατανοητά και η οργή και το αίσθημα της αδικίας και όλα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως γίνεται να πληγώνεις και να τιμωρείς την ομάδα που αγαπάς. Ή μήπως πληγώθηκε κανένας άλλος από τα επεισόδια στο τέλος;
www.bnsports.gr
