Τρεις ευρωπαϊκοί σύλλογοι με σπουδαία ιστορία είχαν τα γενέθλιά τους. Το BN Sports κάνει ένα throwback και θυμάται στιγμές, τίτλους, πρόσωπα που σημάδεψαν τις Μπάγερν Μονάχου, Ρεάλ Μαδρίτης και Ίντερ.
Σχετικά Άρθρα
121 χρόνια Ρεάλ Μαδρίτης: Oι 11+1 προσωπικότητες που την έκαναν «Βασίλισσα» (video)
Μπάγερν Μονάχου: 123 χρόνια αγώνων, κατακτήσεων και επιτυχιών
Ολυμπιακός: «Έφηβος» 98 ετών!
Από το τέλος του Φλεβάρη μέχρι και περίπου ένα μήνα μετά, μερικά από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κλαμπ γιορτάζουν τα γενέθλιά τους. Ήδη Μπάγερν Μονάχου, Ρεάλ Μαδρίτης και Ίντερ έχουν… σβήσει τα κεράκια για το 2023, ενώ μέχρι το τέλος του Μαρτίου θα έχουν «μεγαλώσει» η Τσέλσι (10/3), ο Άγιαξ (16/3), η Βαλένθια (10/3) και φυσικά ο Ολυμπιακός (10/3).
Το BN Sports κάνει ένα throwback και θυμάται δέκα εμβληματικές στιγμές στην ιστορία των Μπάγερν Μονάχου, Ρεάλ Μαδρίτης και Ίντερ που ήδη έχουν μεγαλώσει κατά ένα έτος.
Μπάγερν Μονάχου
Η ίδρυση
Στις 27 Φεβρουαρίου 1900, 11 νέοι με αρχηγό τον μετέπειτα πρόεδρο της ομάδας, Φραντς Τζον, ιδρύουν την Μπάγερν στο Café Gizela του Μονάχου. Η ημέρα που μπήκαν τα πρώτα θεμέλια για την αυτοκρατορία της Βαυαρικής ομάδας.
Ο πρώτος τίτλος
Το 1932 η Μπάγερν στέφθηκε πρωταθλήτρια Γερμανίας για πρώτη φορά στην ιστορία, επικρατώντας 1-0 της Άιντραχτ Φρανκφούρτης στον τελικό με 1-0.
Η άνοδος στην Bundesliga
Το 1965 η Μπάγερν Μονάχου κατακτά τον τίτλο στην Ρετζιοναλίγκα Σουντ, έχοντας μάλιστα διαφορά τερμάτων στη βαθμολογία 146-32!
Ο «παρθενικός» ευρωπαϊκός τίτλος
Το 1967, μόλις δύο χρόνια μετά την άνοδο στην Bundesliga, η Μπάγερν Μονάχου ξεκίνησε να χτίζει το όνομά της και στην Ευρώπη. Στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων οι Βαυαροί κέρδισαν 1-0 τη σκωτσέζικη Ρέιντζερς . Σκόρερ του μοναδικού γκολ στον αγώνα και μάλιστα στην παράταση, ο Φραντς Ροθ, που αρκετά χρόνια μετά χαρακτήρισε ως «τη βραδιά που ‘γεννήθηκε’ η μεγάλη Μπάγερν».
Στην κορυφή της Ευρώπης
Το 1974 η Μπάγερν Μονάχου έγινε η πρώτη γερμανική ομάδα που κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το σημερινό Champions League. Στον τελικό η ομάδα των Γκερντ Μίλερ και Ούλι Χένες αντιμετώπισε την Ατλέτικο Μαδρίτης. Το πρώτο παιχνίδι έληξε ισόπαλο 1-1, έτσι το τρόπαιο κρίθηκε σε επαναληπτικό. Εκεί οι Βαυαροί ήταν καταιγιστικοί, με τους δύο θρύλους του συλλόγου να σημειώνουν «ντοπιέτες».
Τρία σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών
Μετά τον τίτλο του 1974, η Μπάγερν κατέκτησε ακόμα δύο και μάλιστα στη σειρά. Τόσο το 1975, όσο και το 1976 αναδείχθηκε η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης και έφτασε έτσι τις τρεις κατακτήσεις.
Ο Ούλι Χένες στην ηγεσία
Την 1η Μαΐου 1979 ο Ούλι Χένες ανέλαβε διευθυντική θέση στην ομάδα, μόλις σε ηλικία 27 ετών. Μία εξέλιξη που έμελλε να αλλάξει μία για πάντα το στάτους του συλλόγου. Με τον Χένες η Μπάγερν έγινε ένα παγκόσμιο brand και χάρις σε αυτόν γνώρισε αμέτρητες επιτυχίες στη συνέχεια.
Η μετακόμιση στην Αλιάνζ Αρίνα
Το 2002 ξεκίνησε η ανοικοδόμηση της Αλιάνζ Αρίνα. Στις 30 Απριλίου 2005 το στάδιο ήταν έτοιμο. Για τα επόμενα τρία χρόνια βέβαια, η Μπάγερν το μοιραζόταν με τη Μόναχο 1860, όμως το 2008 έγινε εξ ολοκλήρου η ιδιοκτήτρια.
Η χρονιά του τρεμπλ
Το 2013 η Μπάγερν Μονάχου κατάφερε να φτάσει σε ένα ιστορικό τρεμπλ. Αφού κατέκτησε την Bundesliga με μεγάλη άνεση, επικράτησε 2-1 της Ντόρτμουντ στον τελικό του Champions League και μία εβδομάδα μετά ολοκλήρωσε το τρεμπλ κερδίζοντας τη Στουτγκάρδη με 3-2 στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας. Έτσι έγινε η πρώτη ομάδα της Γερμανίας που πετυχαίνει αυτό το επίτευγμα και η 7η σε όλη την Ευρώπη.
Έξι τίτλοι σε μία σεζόν
Λίγο μετά την παύση κάθε ποδοσφαιρικής δραστηριότητας λόγω του COVID-19, η Μπάγερν Μονάχου έγραψε ακόμα μία χρυσή σελίδα στην ιστορία της. Οι Βαυαροί κατάφεραν να σηκώσουν κάθε διαθέσιμο τίτλο της σεζόν 2020/21 και έγιναν έτσι η δεύτερη μόλις ομάδα που κατακτά έξι τρόπαια μετά την Μπαρτσελόνα.
Ρεάλ Μαδρίτης
Η ίδρυση
Η Ρεάλ Μαδρίτης «γεννήθηκε» επίσημα στις 6 Μαρτίου 1902. Τα αδέλφια Χουάν Παδρός Ρουμπιό και Κάρλος Παδρός πήραν την πρωτοβουλία και στην αποθήκη της οικογενειακής επιχείρησής τους ίδρυσαν τον σύλλογο με ονομασία «Μαδρίτη FC». Η ονομασία «Ρεάλ» της αποδόθηκε από τον Βασιλιά Αλφόνσο ΙΓ΄ στις 29 Ιουνίου του 1927.
Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου
Πρόκειται για μία από τις σπουδαιότερες, αν όχι η σπουδαιότερη φιγούρα, στην ιστορία του συλλόγου. Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου αρχικά ως παίκτης και έπειτα ως πρόεδρος συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένας πρωτοπόρος, ο οποίος οδήγησε την ομάδα σε νέα «μονοπάτια». Μάλιστα ήταν μεταξύ των πρωτεργατών για τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, η Ρεάλ κατέκτησε 30 τρόπαια και πλέον το στάδιο της ομάδας φέρει το όνομά του.
Η άφιξη του Αλφρέντο ντι Στέφανο
Το 1952 ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου διοργάνωσε τουρνουά στη Μαδρίτη για τα 50ά γενέθλια του συλλόγου. Σε αυτό προσκάλεσε τη Μιγιονάριος από την Κολομβία, στην οποία αγωνιζόταν ο Αλφρέντο ντι Στέφανο. Η Μιγιονάριος κέρδισε το τουρνουά και στη συνέχεια έκανε ένα παγκόσμιο τουρ, όπου ο ντι Στέφανο έκανε πάταγο.
Λίγο μετά, η Μπαρτσελόνα θα ενδιαφερθεί για την απόκτησή του και έτσι ξεκίνησε ένας «πόλεμος» μεταξύ των δύο ισπανών γιγάντων. Τελικά, νικήτρια αναδείχθηκε η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία απέκτησε τον ντι Στέφανο και μαζί του έφτασε στη δόξα.
Τα πέντε πρώτα Κύπελλα Πρωταθλητριών
Η πρώτη σπουδαία ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε πέντε σερί χρονιές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μία ομάδα που απαρτιζόταν από τους ντι Στέφανο, Χέντο, Φέρεντς Πούσκας, Έκτορ Ρίαλ, Κοπά, Χοσέ Σανταμαρία και Χοσέ Μαρία Θαράγκα, κατέκτησε τα πάντα στο διάβα της και έμεινε στην ιστορία.
La Quinta del Buitre
Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1980 μία γενιά ποδοσφαιριστών εμφανίστηκε από τα «σπλάχνα» του συλλόγου.Με μπροστάρη τον Εμίλιο Μπουτραγκένιο, στο γκρουπ συμπεριλαμβάνονταν ο Μάρτιν Βάσκες, ο Μανόλο Σανχίς, ο Μιγκέλ Παρδέζα και ο Μίτσελ Γκονθάλεθ, ο οποίος είναι πλέον προπονητής του Ολυμπιακού.
Παρότι αυτή η γενιά δεν κέρδισε ποτέ το Κύπελλο Πρωταθλητριών, έφερε στον σύλλογο δύο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και πέντε διαδοχικά πρωταθλήματα.
Το 7, το 8 και το 9
Ό,τι δεν κατάφερε να κάνει η γενιά του Μπουτραγκένιο, το έκανε αυτή του Ραούλ! Το 1998 η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το Champions League, βάζοντας τέλος στην ανομβρία 32 ετών. Βέβαια, οι «μερένχες» δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά πρόσθεσαν ακόμα δύο τρόπαια στη συλλογή τους. Αυτά του 2000 και του 2002!
Η εποχή των Γκαλάκτικος
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε όραμα να φτιάξει μία ομάδα που θα είχε όλα τα μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου. Μετά την απόκτηση των Ρονάλντο και Ζιντάν, ο πρόεδρος της Ρεάλ πρόσθεσε σιγά σιγά κι άλλα «πετράδια» στη συλλογή του. Λουίς Φίγκο, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Μάικλ Όουεν, μαζί με τους Κασίγιας, Ραούλ συνέθεσαν ένα τρομερό ρόστερ, το οποίο όμως έμεινε με... άδεια χέρια.
Παρόλα αυτά η λέξη «γκαλάκτικος» έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο
Πέρασε μία εξαετία από τους «γκαλάκτικος». Ο Φλορεντίνο Πέρεθ, το 2009, επέστρεψε στην προεδρία του συλλόγο και έβαλε πάλι σε εφαρμογή το ίδιο σχέδιο. Αυτή τη φορά όμως αγόρασε μονάχα έναν ποδοσφαιριστή. Τον Κριστιάνο Ρονάλντο! Ξοδεύοντας 96 εκατ. ευρώ, έκανε ρεκόρ για την εποχή και ο Πορτογάλος με τη σειρά του «έσπασε» το ένα ρεκόρ, πίσω από το άλλο. Αρκετά από τα τρόπαια που ακολούθησαν οφείλονται σε αυτόν.
Το δέκατο
Ωστόσο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο χρειάστηκε πέντε χρόνια για να φέρει το πρώτο Champions League στη Μαδρίτη. Στη Λισαβόνα, η Ρεάλ επικράτησε με 4-1 της μισητής Ατλέτικο και κατέκτησε το 10ο τρόπαιο στην ιστορία της.
Τρία ακόμα σερί Champions League
Δύο χρόνια μετά τη Λισαβόνα, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν ξανά στον τελικό της διοργάνωσης. Και πάλι αυτή που χαμογέλασε ήταν η Ρεάλ! Αυτή τη φορά βέβαια με τον Ζινεντίν Ζιντάν στον πάγκο, οι «μερένχες» επικράτησαν 5-3 στα πέναλτι και σήκωσαν το 11ο.
Αυτό που έχει αξία όμως είναι το γεγονός ότι ο Ζιντάν επανέλαβε το θρίαμβο και στις δύο επόμενες σεζόν. Το 2017 στο Κάρντιφ διέλυσε τη Γιουβέντους με 4-1, ενώ το 2018 στο Κίεβο κέρδισε 3-1 τη Λίβερπουλ.
Ίντερ
Η ίδρυση
Στις 9 Μαρτίου 1908, 43 άτομα τα οποία υποστήριζαν τη Μίλαν αποφάσισαν να φτιάξουν μία δικιά τους ομάδα, αφού ήταν αντίθετη με τη χρήση μόνο ντόπιων παικτών από τον σύλλογο. Έτσι, στο εστιατόριο «L' Orologio» γεννήθηκε η Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο, η οποία όπως άλλωστε μαρτυρά το όνομά της αποτελούνταν από παίκτες προερχόμενους από διάφορες χώρες.
Η αλλαγή ονόματος
Το 1928 η Ίντερ αναγκάζεται λόγω του φασιστικού καθεστώτος να συγχωνευτεί με τη Μιλανέζε Ουνιόνε Σπορτίβα και να αλλάξει όνομα σε Ambrosiana SS Milano. Εκτός από το όνομα βέβαια, άλλαξε και χρώματα, καθώς το μαύρο και μπλε, έδωσε τη θέση του στο λευκό με έναν κόκκινο σταυρό στη μέση. Οι φίλοι της ομάδας όμως συνέχιζαν να την αποκαλούν Ίντερ. Το 1943 και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το όνομα αλλάζει ξανά στο αρχικό.
Ο Τζουσέπε Μεάτσα
Στον σύλλογο βρισκόταν από το 1927 ο Τζουσέπε Μεάτσα που έμελλε να γίνει ένας θρύλος για την Ίντερ. Με αυτόν στο ρόστερ, ο σύλλογος του Μιλάνου κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1930, 1938, 1940), αλλά και το πρώτο Κόπα Ιτάλια στην ιστορία του (1939). Ο Μεάτσα παραμένει και σήμερα ο τοπ σκόρερ όλων των εποχών για την Ίντερ, ενώ το στάδιο της ομάδας φέρει το όνομά του.
Ο Ελένιο Ερέρα και το πρώτο ευρωπαϊκό
Το 1960 ο Ελένιο Ερέρα προσλαμβάνεται για τη θέση του προπονητή. Με αυτόν στον πάγκο η Ίντερ θα γνωρίσει τεράστιες επιτυχίες, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα Ιταλίας (1963, 1965, 1966). Ωστόσο αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι οι κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το 1964 η Ίντερ κέρδισε τη Ρεάλ Μαδρίτης και στέφθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έναν τίτλο που διατήρησε και την επόμενη σεζόν, καθώς το 1965 επικράτησε της Μπενφίκα στον τελικό.
Τα δύσκολα χρόνια
Παρά τις επιτυχίες που γνώρισε με τον Ερέρα τη δεκαετία του ’60, η Ίντερ από τη δεκαετία του ’70 και έπειτα κατέκτησε κάποιους σκόρπιους τίτλους, χωρίς να μπορέσει να χτίσει κάποια αυτοκρατορία. Μάλιστα στο ξεκίνημα των 90s έφτασε στο ναδίρ, καθώς τη σεζόν 93/94 παρέμεινε στη Serie A μόλις για ένα βαθμό.
Ο Χαβιέρ Ζανέτι
Το 1995 καταφθάνει στο Μιλάνο ένας 22χρονος μέσος από την Μπάνφιλντ. Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, ο Χαβιέρ Ζανέτι αποτελεί μία εμβληματική φιγούρα για τον σύλλογο, καθώς λατρεύτηκε όσο λίγοι. Κατέγραψε περισσότερες από 840 εμφανίσεις με τους «νερατζούρι», όντας ο ρέκορντμαν συμμετοχών, ενώ παράλληλα τίμησε το περιβραχιόνιο όσο λίγοι. Φυσικά, μέρος της καριέρας του στην Ίντερ το οφείλει στον άνθρωπο που τον έφερε στο Μιλάνο.
Ο Μάσιμο Μοράτι και η νέα εποχή
Το 1995 η Ίντερ άλλαξε σελίδα και μπήκε σε μία νέα εποχή, καθώς πέρασε στα χέρια του Μάσιμο Μοράτι. Ο Ιταλός αποφασισμένος να επιστρέψει τον σύλλογο στην κορυφή ξόδεψε αρκετά χρήματα. Πρώτη μεταγραφή του ο Ζανέτι, ακολούθησαν ο Ρονάλντο, ο Βιέρι και πολλοί ακόμη αστέρες ανά τα χρόνια. Το πολυπόθητο Σκουντέτο δεν ερχόταν όμως. Αρκετοί πίστευαν ότι η Ίντερ ήταν καταραμμένη, αλλά ο Μοράτι συνέχισε να ξοδεύει. Φυσικά, χρειάστηκε και η... τύχη με το σκάνδαλο calciopoli να ξεσπά και τις μεγάλες δυνάμεις να τιμωρούνται.
Η αναγέννηση
Η Ίντερ μπορεί να πήρε το πρωτάθλημα Ιταλίας το 2006 στα χαρτιά, όμως την επόμενη σεζόν ήταν δικαιωματικά ξανά πρωταθλήτρια. Οι «νερατζούρι» κατέκτησαν για πρώτη φορά (στο γήπεδο) το Σκουντέτο μετά το 1989, ολοκληρώνοντας μάλιστα αήττητοι το πρωτάθλημα. Το σερί τους θα σταματήσει στα πέντε διαδοχικά τρόπαια. Αυτό που έλειπε όμως πλέον από τη συλλογή ήταν ένα Champions League.
Το τρεμπλ
Η Ίντερ με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο κατόρθωσε τη σεζόν 2009/10 να κατακτήσει τα πάντα! Πρωτάθλημα, Κύπελλο Ιταλίας και Champions League. Στον ευρωπαϊκό τελικό οι «νερατζούρι» κέρδισαν την Μπάγερν Μονάχου και έτσι έφτασαν στις τρεις κατακτήσεις της διοργανώσεις στην ιστορία τους. Παράλληλα, όμως έγιναν η πρώτη και μοναδική ως σήμερα ιταλική ομάδα με τρεμπλ.
Η επιστροφή στους τίτλους
Μετά την αποχώρηση του Μουρίνιο από τον πάγκο της ομάδας, η Ίντερ άρχισε πάλι να... βυθίζεται. Μετά από δέκα δύσκολα χρόνια όμως, ο σύλλογος του Μιλάνου βρήκε ξανά το δρόμο προς τις επιτυχίες. Η σεζόν 2020/21 έφερε την Ίντερ και πάλι στην κορυφή της Ιταλίας για 19η φορά στην ιστορία της. Πλέον χρειάζεται ακόμη ένα Σκουντέτο για να ράψει δεύτερο αστέρι στη φανέλα της.
