Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Η ΑΕΚ σε βάθος χρόνου φέτος μας έχει αποδείξει ότι αν ξέρει να κάνει κάτι πολύ καλά είναι να μη μένει στο αποτέλεσμα του προηγούμενου αγώνα, όποιο κι αν ήταν αυτό. Είτε χάνει, είτε κερδίζει σε ένα παιχνίδι, στο ακριβώς επόμενο, ξεκινά από το μηδέν ανεπηρέαστη. Το απέδειξε και το απόγευμα του Σαββάτου με τον Αστέρα Τρίπολης στη Φιλαδέλφεια. Το φοβόμουν αυτό το ματς. Ήταν η ανάγκη για νίκη μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, ήταν το ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός που ακολουθούσε, υπήρξαν κάποιες απουσίες, ήταν και ο αντίπαλος, ο οποίος έχει δείξει ότι κόντρα στους μεγάλους αντιπάλους τα δίνει όλα, παίζει σκληρά και δυνατή άμυνα.
Δε κρύβω ότι μετά την σωστή αποβολή του παίκτη του Αστέρα Τρίπολης στο 4’, σκέφτηκα ότι το ματς θα γινόταν ακόμη πιο δύσκολο. Αν κλεινόταν μία φορά ο Αστέρας στην άμυνά του με 11 παίκτες, παίζοντας με 10 όλο το ματς, θα κλεινόταν… τρεις φορές παραπάνω – άρα οι χώροι θα ήταν ακόμη πιο περιορισμένοι. Κι αυτό έγινε. Αν δεν ερχόταν ένα γρήγορο γκολ, η πίεση θα αυξανόταν. Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ έβγαλε αυτή την πίεση στο παιχνίδι της. Υπήρξαν βιαστικές πάσες, όχι «καθαρό μυαλό» και επιπολαιότητα στην τελική προσπάθεια.
Η παρουσία του Πινέδα στον άξονα, η εξαιρετική εμφάνιση του Γιόνσον ως «6άρι» και η διαρκής κίνησή του, ο καλός και στο οργανωτικό παιχνίδι Αραούχο, έβγαζαν μία… ζωντάνια. Έλειπε όμως η ουσία. Το γκολ ήρθε από στημένη μπάλα. Σπατάλησε η ομάδα πολλά κόρνερ, βρήκε όμως τον στόχο με τον Αραούχο στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου. Μέχρι το 45’ είχε κι άλλες στιγμές να βρει ένα δεύτερο γκολ. Πάλι τις σπατάλησε. Και ήρθε δυστυχώς ο τραυματισμός το Λιβάι Γκαρσία στο 45’. Μεγάλη στεναχώρια, βλέποντάς τον να κλαίει, όμως αμέσως στο μυαλό ήρθε το θετικό σενάριο: Οι παίκτες με τον Λιβάι μπροστά έχουν στο μυαλό τους ότι μπορούν να πετάξουν τη μπάλα στην επίθεση ακόμα και… τυφλά, να φύγει ο Γκαρσία στην προσωπική μονομαχία, να την κερδίσει και να δημιουργήσεις φάσεις για γκολ. Είναι μια σκέψη. Όχι και τόσο σωστή, αλλά έχει βγει.
Στην επανάληψη με τον Τσούμπερ στην κορυφή της επίθεσης, δηλαδή έναν παίκτη με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ αυτά που έχει ο Λιβάι, η ΑΕΚ έβαλε τη μπάλα κάτω και με υπομονή τη γύριζε γρήγορα και σωστά, απέναντι σε 10 αμυντικούς του Αστέρα! Κόπηκαν οι βιαστικές σέντρες (που έψαχναν το κεφάλι του Λιβάι), σταμάτησαν οι βεβιασμένες προωθητικές πάσες. Τριγωνάκια, διαρκής κίνηση, αλλαγή παιχνιδιού, με την ΑΕΚ να παίζει και από τις πτέρυγες και από τον άξονα, με τον Ελίασον να μπαίνει και να ομορφαίνει μαγευτικά το παιχνίδι της! Με 34 τελικές, 12 κόρνερ και 78% κατοχή της μπάλας τελείωσε το παιχνίδι η ΑΕΚ! Ο αντίπαλος; Μηδέν (αριθμός 0) σε όλα! Μιλάμε για συγκλονιστικά πράγματα!
Το μόνο… κακό, είναι πως το σκορ ήρθε μόνο 2-0! Το να κάνεις 34 τελικές είναι εντυπωσιακό. Το να σκοράρεις όμως μόνο δυο φορές μετά από τόσες φάσεις που δημιουργείς, είναι επίσης εντυπωσιακό. Στην Τούμπα πάλι η ΑΕΚ είχε 17 τελικές και δεν σκόραρε. Ενώ κάνει, δηλαδή, το δύσκολο κομμάτι, που είναι η δημιουργία, υστερεί κάπως στην αποτελεσματικότητα. Το έχει αυτό στα παιχνίδια πολλές φορές. Θα διορθωθεί που θα πάει; Προτιμώ πάντως να παίζει έτσι η ΑΕΚ και να φτιάχνει τόσες φάσεις κερδίζοντας έστω… 2-0, από το να κάνει στο ματς 5-6 τελικές και να βρίσκει δύο γκολ. Το παν είναι η νίκη φυσικά. Το πως ευχαριστιόμαστε εμείς το ποδόσφαιρό της συζητάμε τώρα.
Ο απίθανος Γκατσίνοβιτς
Ρόλο στο να φτιάξει η ΑΕΚ τόσες τελικές χθες, έπαιξε φυσικά όλη η ομάδα, αλλά και κάποια πραγματάκια που είδαμε ξανά μετά από καιρό. Ο Πινέδα στον άξονα ήταν το πρώτο. Όμως το παιχνίδι του Γκατσίνοβιτς ήταν άλλο πράγμα… Από την πρώτη στιγμή, εκεί αριστερά και φορώντας το 8 στην πλάτη, ο Μιγιάτ άρχισε να μου θυμίζει… Τόνι Σαβέφσκι. «Ντρεπόμουν» να το πω στην αρχή! Ασε, λέω, να περάσει λίγο ο καιρός! Δεν είναι… ιεροσυλία. Ο Τόνι είναι πάντα ψηλά! Αλλά ο Γκατσίνοβιτς, εν έτει 2023 τον… αγγίζει. Δε συγκρίνω! Θαυμάζω, όμως αυτόν τον παίκτη, όπως θαύμαζα στα νιάτα μου και τον πιο «αγαπημένο Σκοπιανό». Πανέξυπνος ο Μιγιάτ, ποδοσφαιρική παιδεία, γρήγορος στη σκέψη, γρήγορος και στα πόδια, ηγέτης που δεν κρύβεται στο γήπεδο, ζητώντας μπάλα. Ικανός στο παιχνίδι σε μικρό χώρο, παίζει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, έχει και το ένας εναντίον ενός, βάζει και γκολ! Καλά είναι το παλικάρι…
Η ήττα λοιπόν, από τον ΠΑΟΚ ξεπεράστηκε αστραπιαία και εκεί που η ΑΕΚ ήταν η χαμένη της προηγούμενης αγωνιστικής, σε αυτή είναι ήδη κερδισμένη, μετά την ισοπαλία στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και αυτή του ΠΑΟΚ στα Γιάννενα. Το παν είναι να συνεχίσει να κάνει η ΑΕΚ αυτό που κάνει: να μην επηρεάζεται από τα αποτελέσματα της προηγούμενης αγωνιστικής και να χτίσει ξανά ένα αγωνιστικό σερί. Είναι σε θέση να το ξανακάνει! Είναι ομάδα που παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και που στη μέρα της μπορεί να «πνίξει» κάθε αντίπαλο. Το θέμα είναι να βρίσκεται από εδώ και στο εξής στη «μέρα» της στα περισσότερα παιχνίδια που ακολουθούν. Επόμενη μάχη την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη και τη ρεβάνς του 3-0 με τον Ολυμπιακό. Θα τα πούμε όμως γι’ αυτούς τις επόμενες ημέρες.
Και για κλείσιμο κάτι για τους λάτρεις της στατιστικής: Τελευταία φορά που πρόεδρος ομάδας κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο να διαμαρτυρηθεί σε διαιτητή για γκολ – οφσαιντ της ομάδας του που ορθώς ακυρώθηκε, θέλοντας να μετρήσει, ήταν το 2018! Και μάλιστα, σχεδόν, στο ίδιο λεπτό! Τότε το πρωτάθλημα το πήρε η ΑΕΚ… Καλή Σαρακοστή να έχουμε!
www.bnsports.gr
