Ο άλλοτε άσος της Μπαρτσελόνα, Μάρκος Αλόνσο, έφυγε από την ζωή κι έγινε ο τελευταίος παίκτης από εκείνους που συμμετείχαν στον θρυλικό τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1986 μεταξύ των Καταλανών και της Στεάουα Βουκουρεστίου όπου η μοίρα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι.
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Η χρονιά έγραφε 1986. Η Μπαρτσελόνα έδειχνε έτοιμη να γράψει ιστορία και να κατακτήσει έναν τίτλο που φλέρταρε δεκαετίες. Οι «μπλαουγκράνα» είχαν προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με αντίπαλο την Στεάουα Βουκουρεστίου. Ο τελικός είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί επί ισπανικού εδάφους και συγκεκριμένα στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης. Το πρώτο Πρωταθλητριών της Μπαρτσελόνα ήταν σχεδόν σίγουρο, ωστόσο οι Καταλανοί λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, και συγκεκριμένα χωρίς τον Χέλμουτ Ντουκαντάμ.
Ο Ρουμάνος τερματοφύλακας έγινε ο ήρωας όχι μόνο της Στεάουα, αλλά μιας ολόκληρης χώρας αφού με τις τέσσερις αποκρούσεις του στην διαδικασία των πέναλτι χάρισε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά στην ομάδα του γράφοντας ιστορία. Ο τελικός αυτός απέκτησε θρυλικές διαστάσεις κυρίως για την Στεάουα Βουκουρεστίου και τους παίκτες του ελέω και της πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε τόσο στην χώρα όσο και για το γεγονός πως η Ευρώπη βρισκόταν στο μεταίχμιο της μετάβασης των χωρών του Ανατολικού Μπλοκ από την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και της ιδεολογίας της (κομμουνισμός).
Παράλληλα όμως, ο τελικός αυτός και κυρίως η διαδικασία των πέναλτι έχει συνδεθεί με έναν δυσάρεστο τρόπο με τους πρωταγωνιστές εκείνου του αγώνα, αφού κάποιοι από αυτούς έφυγαν πρόωρα από την ζωή, ενώ κάποιοι άλλοι όπως ο Ντουκαντάμ είδαν την καριέρα τους να καταστρέφεται. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Χέλμουντ Ντουκαντάμ
Ήταν ο απόλυτος ήρωας του τελικού. Και πως να μην είναι όταν στην διαδικασία των πέναλτι σταμάτησε όχι ένα, ούτε δύο αλλά τέσσερα πέναλτι των παικτών της Μπαρτσελόνα. Συγκεκριμένα ο Ντουκαντάμ, είπε όχι στις εκτελέσεις των Αλεξάνκο, Πεδράθα, Πίτσι Αλόνσο και Μάρκος Αλόνσο. Ο αγώνας αυτός άλλαξε την ζωή του ήρωα της Σεβίλλης σε σημείο που να δημιουργηθούν θρύλοι και μύθοι. Με την μισή Ευρώπη να σφάζεται στα πόδια του για το ποια ομάδα θα τον κάνει δικό της, η μοίρα χτυπά τον Ντουκαντάμ. Ενώ βρισκόταν σε θέρετρο της Μαύρης Θάλασσας, ξύπνησε με αφόρητους πόνους στο δεξί του χέρι με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Η διάγνωση των γιατρών έκανε λόγο για θρόμβωση σε σημείο που υπήρχε κίνδυνος μέχρι και ακρωτηριασμού του δεξιού του χεριού. Τελικά οι γιατροί έσωσαν το χέρι του, αλλά πλέον δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί στο ίδιο επίπεδο όπως φάνηκε και στη συνέχεια αφού αγωνίστηκε στην Βάγκονουλ Άραντ, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Ρουμανίας, πριν κρεμάσει οριστικά τα γάντια του το 1991. Το γεγονός πως το πρόβλημα αυτό τον άφησε εκτός για σχεδον τρία χρόνια έδωσε την αφορμή για να δημιουργηθούν διάφορες θεωρίες για την απουσία του με την πιο γνωστή να είναι αυτή που τον ήθελε να έχει δεχτεί δώρο ένα αυτοκίνητο από την αιώνια αντίπαλο της Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης ως ένα μικρό ευχαριστώ για την ήττα των Καταλανών. Ένα δώρο που το ζήτησε ο τότε πρόεδρος της Στεάουα Νίκο Τσαουσέσκου, γιος του ηγέτη της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, Νικολάε Τσαουσέσκου. Ο Ντουκαντάμ αρνήθηκε και η τιμωρία του ήταν το καθεστώς να του σπάσει τα δάχτυλα του χεριού του, για να μην παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Μια θεωρία την οποία ο ίδιος έχει διαψεύσει επανειλημμένως.
Λουτσιάν Μπάλαν
Ο Ντουκαντάμ δεν ήταν ο μόνος που ο τελικός αυτός σημάδεψε την ζωή του. Ένας άλλος παίκτης της Στεάουα που αγωνίστηκε στον τελικό ήταν ο Λουτσιάν Μπάλαν ο οποίος είχε τραγικό τέλος. Ο Ρουμάνος μέσος ξεκίνησε στην βασική ενδεκάδα του τελικού και μετά από σπουδαία καριέρα στην Στεάουα κατάφερε να αγωνιστεί και στην Ισπανία πριν κλείσει την καριέρα του στην ομάδα του στρατού το 1991. Ο Μπάλαν ως ένας ευαίσθητος χαρακτήρας δεν κατάφερε ποτέ να διαχειριστεί την επιτυχία αυτή και το τι ακολούθησε με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό του από νεαρή ηλικία. Απόμακρός από όλους πάλευε με την κατάθλιψη με αποτέλεσμα να προσπαθήσει δύο φορές (2004, 2010) να βάλει τέλος στην ζωή του. Τελικά το 2015 ένα μήνα μετά τον θάνατο της μητέρας του αυτοκτόνησε στο σπίτι του στην Μπάια Μάρε μην αντέχοντας την απώλεια του μοναδικού ανθρώπου που είχε στην ζωή του. «Ο θρυλικός Λουτσιάν Μπαλάν έφυγε από αυτόν τον κόσμο σε ηλικία 56 ετών. Αποφάσισε να τελειώσει τις μέρες του μέσα σε ένα μήνα αφότου έχασε τη μητέρα του», ανέφερε την ημέρα του θανάτου του η ανακοίνωση της Στεάουα Βουκουρεστίου.
Μίοντραγκ Μπελοντέντιτσι
Περιπετειώδης ήταν η ζωή και για άλλον έναν σπουδαίο παίκτη εκείνης της ομάδας. Ο λόγος για τον Μίοντραγκ Μπελοντέντιτσι. Το «ελάφι» όπως ήταν το παρατσούκλι του για τον τρόπο που αμυνόταν γεννήθηκε στο χωρίο Σοκολ κοντά στα σύνορα με την Σερβία από οικογένεια Σέρβων. Ο Μπελοντέτιτσι μιλούσε μόνο σερβικά μέχρι το δημοτικό σχολείο και ολοκλήρωσε τις πρώτες τέσσερις τάξεις του δημοτικού σε αυτή τη γλώσσα. Από την επόμενη χρονιά άρχισε να μαθαίνει ρουμανικά, τα οποία τελειοποίησε με την βοήθεια των συμπαικτών του στη εθνική Ρουμανίας! Το 1988, δύο χρόνια μετά τον τελικό της Σεβίλλης με τον Νικολάε Τσαουσέσκου στην εξουσία, αυτομόλησε από την πατρίδα του στη γειτονική Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Ο ίδιος μάλιστα, είχε μιλήσει για τον τρόπο που απέδρασε από την Ρουμανία με προορισμό το Βελιγράδι. «Μόλις έφτασα στο Βελιγράδι, επικοινώνησα με τον πρόεδρο του Ερυθρού Αστέρα, αλλά δεν μπόρεσα να μιλήσω μαζί του λόγω της γκρίνιας που υπήρχε στην ομάδα για την ήττα στο ντέρμπι με την Παρτιζάν. Ένας Σέρβος φίλος προσπάθησε να με πάει στην Παρτιζάν, αλλά εγώ ήθελα μόνο Ερυθρό Αστέρα. Μόλις ο πρόεδρος κατάλαβε ποιος ήμουν σταμάτησε τι έκανε και ήρθε να με βρει εκεί όπου βρισκόμουν και έτσι υπέγραψα στον Ερυθρό Αστέρα».
Η κατάρα του τελικού δεν χτύπησε μόνο τους νικητές, αλλά και τους ηττημένους της Μπαρτσελόνα με την μοίρα να είναι ακόμα πιο σκληρή, αφού τρεις παίκτες εκείνης της ομάδας έχασαν την ζωή τους ξαφνικά.
Χαβιέρ Ουρουτικοετσέα (Ουρούτι)
Ο θρυλικός Ουρούτι ήταν ο βασικός τερματοφύλακας των «μπλαουγκράνα» και ήταν από τους καλύτερους τερματοφύλακες εκείνη την εποχή και είχε να συναγωνιστεί στην εθνική Ισπανίας τους εξίσου σπουδαίους Αρκονάδα και Θουμπιθαρέτα. Το 1985 μια δικιά του απόκρουση πέναλτι κόντρα στην Βαγιαδολίδ χάρισε ουσιαστικά το πρωτάθλημα στην Μπαρτσελόνα, ενώ ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στην Γκέτεμποργκ. Στον τελικό, όπως και ο Ντουκαντάμ, έκανε ότι μπορούσε για να δώσει τον τίτλο στην ομάδα του αφού στην διαδικασία των πέναλτι απέκρουσε αυτά των Ματζάρου και Μπόλονι (άλλοτε τεχνικός του Παναθηναϊκού). Η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι αφού στις 24 Μαΐου 2001, πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα στον περιφερειακό δρόμο στο Esplugues de Llobregat της Βαρκελώνης, σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Άνχελ Πεντράθα
Ο Άνχελ Πεντράθα με τον Τέρι Βέναμπλς προπονητή ξεκίνησε να παίρνει χρόνο συμμετοχής στην πρωταθλήτρια Ισπανίας και στον τελικό ο Άγγλος τεχνικός του έδωσε θέση βασικού. Ο Πεντράθα ήταν ένας από τους τέσσερις παίκτες που αστόχησαν στην διαδικασία των πέναλτι και μετά το τέλος της καριέρας του αποφάσισε να γίνει προπονητής. Το 2008 αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του Ηρακλή και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του «Γηραιού» για να ακολουθήσει ο Πανσερραϊκός. Τον Σεπτέμβριο του 2009 αποφάσισε να σπάσει το συμβόλαιό του με την ομάδα των Σερρών και να επιστρέψει στην πατρίδα του όπου διαπιστώθηκε ότι έχει ανεύρυσμα εγκεφάλου για να αφήσει την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 48 ετών.
Μάρκος Αλόνσο
Ο τελευταίος παίκτης που φεύγει αιφνιδίως από την ζωή και συμμετείχε στον τελικό του 1986 ήταν ο Μάρκος Αλόνσο Πένια. Ο παλαίμαχος διεθνής εξτρέμ των Ατλέτικο Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα και πατέρας του Μάρκος Αλόνσο που αγωνίζεται αυτή την στιγμή στους «μπλαουγκράνα», απεβίωσε στις 9 Φεβρουαρίου του 2023 ανήμερα των γενεθλίων του σε ηλικία 64 ετών μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Ο Αλόνσο μπορεί να χαρακτηριστεί και ως μοιραίος στον αγώνα με την Στεάουα αφού ήταν αυτός που εκτέλεσε το τελευταίο πέναλτι της Μπαρτσελόνα που είπε όχι ο Ντουκαντάμ.
www.bnsports.gr
