Μπορεί σε αυτόν τον τόπο να γίνεται ιδιαίτερη μνεία κυρίως στις… ανορθογραφίες και τις «μουτζούρες», ωστόσο υπάρχει ένας μέρος στη Δυτική Ελλάδα που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και άξιο θαυμασμού. Στον Παναιτωλικό στηρίζουν έμπρακτα τα «εν οίκω» και μάλιστα με αποτελεσματικότητα και το 15/22 των Ελλήνων που βρίσκονται στο χορτάρι με το σφύριγμα της λήξης στα δύο τελευταία παιχνίδια είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Είναι συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα να αναλωνόμαστε με κάτι δυσλειτουργικό ή και όχι γενικά αποδεκτό. Να καταπιανόμαστε με αυτό αναδεικνύοντας μονάχα την… γιν (από το κινεζικό σύμβολο) πλευρά του. Ενίοτε το φαινόμενο αυτό έχει τα θετικά του διότι δύναται να λειτουργεί ως κίνητρο για μέρες καλύτερες. Από την άλλη όμως υπερκαλύπτει ακόμα και εκείνες τις όμορφες… νότες και τις φωτεινές εκλάμψεις που χάνονται στον φαύλο κύκλο της απαισιοδοξίας.
Στη Super League για παράδειγμα εδώ και αρκετά χρόνια γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για τον αριθμό των αλλοδαπών που ξεκινούν στο βασικό σχήμα των ομάδων και πως οι ντόπιοι δεν παίρνουν τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Πολλοί ισχυρίζονται πως: «Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι παρεξηγημένος και αδικημένος» ή φέρνουν ως παράδειγμα τη φετινή ομάδα του Άρη όπου πρέπει κάποιος να αναζητήσει σχεδόν δύο μήνες (!) πίσω για να βρει πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεκίνησε Ελληνόπουλο στην ενδεκάδα (Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στο Λεβαδειακό, 16/12). Δεκτές και σεβαστές οι παραπάνω απόψεις.
Μάλιστα και η ίδια η Super League έθεσε προς ψήφιση την υποχρεωτική χρησιμοποίηση τουλάχιστον ενός γηγενή ποδοσφαιριστή στο αρχικό σχήμα (πρωτοβουλία του Αστέρα Τρίπολης) ως μία λύση προς την περίφημη… ελληνοποίηση. Πρόταση που ακούγεται εδώ και αρκετά χρόνια ως μέτρο πρόληψης βέβαια.
Ελάχιστοι ωστόσο είναι εκείνοι που έχουν καταλάβει ότι υπάρχει και η άλλη «όψη του νομίσματος», έστω και μεμονωμένα ακόμα και την οποία το BN Sports εκθειάζει. Ο 8ος της βαθμολογίας Παναιτωλικός, ο οποίος έχει συγκεντρώσει 4 βαθμούς στα τελευταία δύο παιχνίδια, το έχει καταφέρει με πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο.
Πιο συγκεκριμένα οι άνθρωποι στο Αγρίνιο μπορούν να καυχιούνται και να υπερηφανεύονται διότι τόσο απέναντι στον Βόλο στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας, όσο και κόντρα στον Αστέρα το βράδυ της Κυριακής (5/2), παραπάνω από τους μισούς που βρίσκονταν στο χορτάρι με το σφύριγμα της λήξης, ήταν Έλληνες.
Για την ακρίβεια, ο Γιάννης Αναστασίου στο Πανθεσσαλικό, από όπου έφυγε με το διπλό, ολοκλήρωσε τον αγώνα με τους Στεργιάκη, Λιάβα, Χατζηθεοδωρίδη, Μαλή, Χουχούμη, Ξενιτίδη, Τσιγγάρα και Μπουζούκη (8 στον αριθμό) ενώ με τον Αστέρα Τρίπολης στον αγωνιστικό χώρο ήταν οι Κοντογιάννης, Χουχούμης, Λιάβας, Μπουζούκης, Τσιγγάρας, Ξενιτίδης και Καρέλης, 7 στο σύνολο.
Το εξίσου σημαντικό στο συμπέρασμα αυτό είναι ότι και στις δύο αναμετρήσεις όλα ήταν… ανοιχτά μέχρι τέλους. Τα ματς δεν ήταν «τελειωμένα» και δεν υπήρχε η δυνατότητα στον κόουτς να δώσει ευκαιρίες σε αθλητές που δεν υπολογίζει και τόσο. Από τους 22 ποδοσφαιριστές των «καναρινιών» που τελείωσαν τα παιχνίδια, οι 15 ήταν Έλληνες. Ποσοστό δηλαδή που ξεπερνά το 68%.
Ο Παναιτωλικός λοιπόν αποτελεί το πιο «φωτεινό» παράδειγμα ελληνοποίησης. Οι Αγρινιώτες φανερώνουν έμπρακτα τη στήριξή τους στο εγχώριο… προϊόν και δείχνουν το δρόμο στους υπόλοιπους με πολύ θετικά μάλιστα αποτελέσματα.
Μάνος Φυρογένης
