Τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι στη Ρώμη. Φυσικά, δεν έχασα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αγώνα της Ρόμα (4/2) και εννοείται έχω ήδη προλάβει να σχηματίσω άποψη για την πόλη.
Η Ρώμη είναι σίγουρα μια από τις πιο “must to watch” πόλεις για έναν ταξιδιώτη. Πανέμορφη, ερωτική, γραφική και…ποδοσφαιρική, αν και δε της φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Σοκάκια, καπουτσίνο και…Τότι
Από τις πρώτες κιόλας βόλτες στην πόλη, ο επισκέπτης καταλαβαίνει πως υπάρχει παντού ομορφιά. Το πιο απλό στενό της, κρύβει κάτι. Είτε αυτό είναι μια τρατορία, είτε ένα καφέ, ακόμη και ένα όμορφο σπίτι.
Αφού πίνεις τον -απαραίτητο- καπουτσίνο ξεκινάς τη βόλτα σου. Πολύ κοντά στη φημισμένη Φοντάνα Ντι Τρέβι είδα ένα σπουδαίο γκράφιτι του βασιλιά της πολης, Φραντσέσκο Τότι. Η αγάπη των Ρωμαίων προς το πρόσωπό του είναι τεράστια, ακόμη και τώρα που ήδη βρίσκεται χρόνια εκτός δράσης.
Ολίμπικο, επιβλητικό αλλά…παλαιωμένο…
Το απόγευμα του Σαββάτου (4/4) όλοι οι δρόμοι οδηγούν… στο Ολίμπικο. Η Ρόμα αντιμετωπίζει την Έμπολι λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά τον σοκαριστικό αποκλεισμό στο κύπελλο από την Κρεμονέζε. Βγαίνοντας από το -γεμάτο με φιλάθλους- τραμ και προχωρώντας ελάχιστα, αντικρίζεις το επιβλητικό Ολίμπικο. Ένα γήπεδο σχεδόν μέσα σε…δάσος.
Ένα τεράστιο στάδιο που μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 80.000 φίλους του ποδοσφαίρου. Και όμως, αυτό το γήπεδο μοιάζει σα να είναι…ελληνικό. Η εξωτερική του εικόνα δεν έχει καμία σχέση με την εσωτερική. Τοίχοι ραγισμένοι, καθίσματα βρώμικα ή σπασμένα, κάγκελα διαλυμένα και ένας περιβάλλοντας χώρος σε άθλια κατάσταση. Στη σούμα; Μέτριο.
Δύο γκολ σε 4’ και…κλασικός Μουρίνιο!
Στα του αγώνα, ευτύχησα να δω δύο γκολ μέσα σε μόλις 4’. Για την ακρίβεια, στο 2’ ο Ιμπάνιεζ άνοιξε το σκορ με κεφαλιά, ενώ στο 6’ με τον ίδιο τρόπο ο Έιμπραχαμ έκανε το 2-0. Μέχρι και το 45’ η Ρόμα είχε τον απόλυτο έλεγχο, χάνοντας ευκαιρίες και για άλλα γκολ.
Μετά την ανάπαυλα όμως, είδαμε μια κλασική αντιμετώπιση Μουρίνιο. Η Ρόμα έδωσε τη μπάλα στους φιλοξενούμενους, με σκοπό να κρατήσει το υπέρ της σκορ και να χτυπήσει στην κόντρα. Πέρα από μια φάση στην αρχή του ημιχρόνου και ένα φοβερό σουτ του Ντιμπάλα, είδα μια εξαιρετική Έμπολι με πλάνο και σωστό ποδόσφαιρο να απειλεί αλλά να μη μπορεί να νικήσει τον Ρουί Πατρίσιο. Το τελικό 2-0 βρήκε τους «τζιαλορόσι» προσωρινά στη δεύτερη θέση και όλο το γήπεδο με ένα …στραβό χαμόγελο!
Ρόμα θα πει αγνή αγάπη!
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ από το γήπεδο είναι η αγάπη των Ρωμαίων για την ομάδα τους. Μετά από έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό σχεδόν γέμισαν το Ολίμπικο (πάνω από 60.000) και τραγουδούσαν από την αρχή μέχρι το τέλος!
Παραδόξως -με βάση τα ελληνικά δεδομένα- δεν ακούστηκε ουδεμία «γιούχα» προς τον Μουρίνιο ή τους παίκτες! Αντιθέτως, θαυμασμός, χειροκρότημα και τραγούδι. Αφήνω το παρακάτω βίντεο να μιλήσει μόνο του!
Μανώλης Μακρόπουλος
www.bnsports.gr
